Osiemnastoletnia Ellen ucieka z domu przed apodyktyczną i trochę zbyt głęboko wierzącą matką i przyłączą się do załogi objazdowego lunaparku, do której należy jej nowy ukochany. Biorą ślub zgodny z ich tradycją, a kilkanaście miesięcy później na świat przychodzi ich dziecko, które okazuje się straszliwym potworem. Dziewczyna musi je zgładzić, aby uratować własne życie, przez co mąż wyrzuca ją z domu i poprzysięga zemstę na jej przyszłych dzieciach.
Dwadzieścia pięć lat później Ellen wiedzie prawie normalne życie z nowym mężczyzną u boku i dwójką całkiem normalnych dzieci. Do czasu, aż do Royal City nie zawita wesołe miasteczko, a Amy i Joey nie będą musieli zapłacić ceny za przeszłość matki.
Dość rzadko zdarza mi się książka polecona przez osobę dorosłą, która zajmuje się moją edukacją, ale kiedy od swojej biolożki usłyszałam o tym autorze podbite jej twierdzeniem, że jest lepszy od Kinga to musiałam po coś sięgnąć. Jednak z lekkiej obawy wzięłam jedną z cięższych książek i na początku rzeczywiście dałam się wciągnąć. Pochłaniałam strona za stroną.
Koontz świetnie przedstawia profile psychologiczne. Ellen nie była szczęśliwą żoną i matką, bo w jej głowie wciąż siedziały przerażające wspomnienia jej pierwszego dziecka i rodzaj wychowania, któremu została poddana przez swoich rodziców. Doskonale dało się tutaj wyczuć przysłowie "niedaleko pada jabłko od jabłoni". Wychowywała potomków na gorliwych katolików, ale też szukała drzemiącego w nich zła, choć miała nadzieję, że deformacja nieżyjącego dziecka była wynikiem tylko i wyłącznie genów jego ojca. One zaś nie widziały w niej poparcia, osoby, której można się wyżalić, a młodszy wręcz się jej bał. Warto też wspomnieć o ciekawej osobowości i zainteresowaniach jej pierwszego męża, a przede wszystkim o wielkiej determinacji.
Zalety tej książki kończą się jednak na wnętrzu bohaterów i całkiem przyjemnym stylu pisarskim Koontza. Momentami była przewidywalna, a zakończenie było gwoździem do trumny. Nie było w nim nic zaskakującego, a wręcz czułam się, jakby jakiś wątek został niedokończony lub autorowi po prostu zabrakło na nie pomysłu.
Jestem delikatnie rozczarowana moim pierwszym spotkaniem z twórczością Deana, ale myślę, że nie jest ono ostatnim, więc ma jeszcze szansę się zrehabilitować.

Osiemnastoletnia Ellen ucieka z domu przed apodyktyczną i trochę zbyt głęboko wierzącą matką i przyłączą się do załogi objazdowego lunaparku, do której należy jej nowy ukochany. Biorą ślub zgodny z ich tradycją, a kilkanaście miesięcy później na świat przychodzi ich dziecko, które okazuje się straszliwym potworem. Dziewczyna musi je zgładzić, aby uratować własne życie,...