Wiktor Suworow i jego publikacje pozwalają nieco odkryć tajemnicę działania sowieckich resortów siłowych. Ile w tym jest prawdy, ile fikcji literackiej trudno stwierdzić. Wiadomości nie są już raczej aktualne, ale na pewno to streszczenie działalności Specnazu pozwoli nieco poznać zwyczaje tej jednostki, które przekazywane są z pokolenia na pokolenie.

Wiktor Suworow i jego publikacje pozwalają nieco odkryć tajemnicę działania sowieckich resortów siłowych. Ile w tym jest prawdy, ile fikcji literackiej trudno stwierdzić. Wiadomości nie są już raczej aktualne, ale na pewno to streszczenie działalności Specnazu pozwoli nieco poznać zwyczaje tej jednostki, które przekazywane są z pokolenia na pokolenie.

Najsłabsza z dotychczasowych książek Suworowa. Obraz sił specjalnych GRU kreowany przez autora jest mocno podejrzany w mojej ocenie. Przeciętny „kandydat” na żołnierza Specnazu ma być obserwowany i oceniany przez służby na długo przed tym jak zostanie żołnierzem GRU. Już samo to stwierdzenie pozostawia dużo do myślenia, bo jakże rozbudowana musiałaby być taka administracyjna aparatura, ostatecznie nie mając żadnej pewności, czy „kandydat” zostanie pozytywnie zweryfikowany a nawet jeśli, to czy wyrazi chęć do takowej służby. Następnie Suworow opisuje proces szkolenia, gdzie wcielonych do Specnazu żołnierzy upadla się na każdym kroku, chcąc maksymalnie ich odczłowieczyć, zrobić z nich wyrzutki i pomioty najgorszego sortu, gdzie poddany takiemu praniu mózgu żołnierz zastanawia się, kogo zabić pierwszego - siebie popełniając samobójstwo czy przełożonego sadystę. Kolejna zasada to nie wierzyć nikomu, nawet najlepszemu „koledze” chociaż takowych oczywiście w wojsku nie ma. Brak zaufania do jakiejkolwiek osoby ma pozbawić żołnierza złudzeń w skrajnych sytuacjach za linią wroga. Następnie mamy podany przykład regulaminu, mówiący o tym, iż rannego żołnierza należy zabić jeśli nie jest zdolny do dalszego, samodzielnego marszu. Szkolenie z wyciągania informacji o pojmanego przeciwnika, czyli najbrutalniejszy tortury. To tylko cześć z wielu absurdalnych wytycznych, instrukcji i programów szkolenia elitarnego Specnazu. To może spodobać się naiwnym młodzieńcom wychowanym na grach typu Call of Duty, nie mających zielonego pojęcia o służbie wojskowej i realnym codziennym życiu oraz służbie wojskowej, gdzie zaufanie do kolego z oddziału w czasie walki to elementarna podstawa. Tymczasem szkolenie radzieckiego Specnazu przypomina szkolenie mordercy psychopaty z mocnymi zadatkami na samobójcę. Taki człowiek po zaliczeniu służby powiedzmy w Afganistanie i zwolnieniu do cywila, to gotowy kryminalista najwyższej klasy w sowieckim społeczeństwie. Naprawdę mocno powątpiewam w opisywane w tej książce rzeczy, bo pomimo, iż jako żołnierz wyjałowiony z uczuć za linią wroga może być nader skuteczny, to wojny może nie doczekać a po zwolnieniu z wojska w społeczeństwie żyć musi, a jest mało prawdopodobne aby należał do zdrowej części tego społeczeństwa.

Najsłabsza z dotychczasowych książek Suworowa. Obraz sił specjalnych GRU kreowany przez autora jest mocno podejrzany w mojej ocenie. Przeciętny „kandydat” na żołnierza Specnazu ma być obserwowany i oceniany przez służby na długo przed tym jak zostanie żołnierzem GRU. Już samo to stwierdzenie pozostawia dużo do myślenia, bo jakże rozbudowana musiałaby być taka...

Pierwsze spotkanie z tym autorem i od razu od książki najwyższej klasy. Świetnie poprowadzona, z kupą smakowitych "kąsków", multum zgrabnie podanych informacji - zapewne to również zasługa tłumacza - świetna książka

Pierwsze spotkanie z tym autorem i od razu od książki najwyższej klasy. Świetnie poprowadzona, z kupą smakowitych "kąsków", multum zgrabnie podanych informacji - zapewne to również zasługa tłumacza - świetna książka

Słuchałem jej podczas biegania i zrobiła na mnie wielkie wrażenie. Na pewno kupię ją i dołączy do "Akwarium" na półce.
Świetny początek, świetny fragment I samodoskonaleniu się żołnierza, co podczas biegania dodatkowo mnie motywowało.

Podczas treningów słucham zawsze czegoś lżejszego, bo nie mogę się skupić - przy "Specnazie" nie mogę skupić się na bieganiu.

Słuchałem jej podczas biegania i zrobiła na mnie wielkie wrażenie. Na pewno kupię ją i dołączy do "Akwarium" na półce.
Świetny początek, świetny fragment I samodoskonaleniu się żołnierza, co podczas biegania dodatkowo mnie motywowało.

Podczas treningów słucham zawsze czegoś lżejszego, bo nie mogę się skupić - przy "Specnazie" nie mogę skupić się na...

W sumie po przeczytaniu " Akwarium " można powiedzieć że jest to "to samo tylko bardziej" Słowem autor pokazuje jak nieprawdopodobne są granice ludzkiej wytrzymałości, i jak niebezpieczna i znakomicie wyszkolona jest to formacja

W sumie po przeczytaniu " Akwarium " można powiedzieć że jest to "to samo tylko bardziej" Słowem autor pokazuje jak nieprawdopodobne są granice ludzkiej wytrzymałości, i jak niebezpieczna i znakomicie wyszkolona jest to formacja

Świetny opis sił specjalnych armii radzieckiej. Fajny język no i to szkolenie szukające najbardziej wytrzymałej strony żołnierza. Na długo w pamięci.

Świetny opis sił specjalnych armii radzieckiej. Fajny język no i to szkolenie szukające najbardziej wytrzymałej strony żołnierza. Na długo w pamięci.

Naciągana książka, napisana na siłę. Największą siłą tej książki jest chyba jej sam (groźny) tytuł

Naciągana książka, napisana na siłę. Największą siłą tej książki jest chyba jej sam (groźny) tytuł