Mojej eksploracji świata komiksowych wampirów ciąg dalszy. Ponownie wróciłem do serii 30 Days of Night mając nadzieję, że bezpośrednia kontynuacja będzie lepsza od pierwowzoru.

Muszę przyznać, że kontynuacja 30 Days of Night jest w moich oczach lepsza od oryginału. Tym razem fabuła nie gna na złamanie karku i wydarzenia nie kończą się zanim porządnie nie zaczną. No może po za jednym, gdzie zakończyło się to sceną łóżkową równie przypadkową co ta z filmu BloodRayne Uwe Bolla.

Niestety muszę się przyczepić do stereotypu łowcy wampirów, który jest niezniszczalny. Stella niczym Van Helsing uparcie trzyma się życia, wszelkie jej plany kończą się powodzeniem zaś wampiry nie mają szans mimo, że są tuż przy niej. Tą zbroję fabularną widać aż z powierzchni Marsa. To samo mogę powiedzieć o zakończeniu, aż nie chce mi się wierzyć, że nikt jej nie pilnował – nie będę jednak wkraczał na terytorium spojlerów.

Kolejną rzeczą, która dla mnie przynajmniej jest wadą to kreska. Mój Boże jakie te rysunki są paskudne. Ja rozumiem, że stylistyka, ale zwyczajnie ciężko mi na to patrzeć. Ludzie nie przypominają ludzi, wampiry sprawiają, że Alucard z anime Hellsing wygląda normalnie… Jeśli o mnie chodzi pogoniłbym faceta gdyby ten zaprezentował mi próbkę swoich prac.

Druga część jest zdecydowanie lepsza od części pierwszej i ZDECYDOWANIE lepsza od swojej filmowej adaptacji. Niemniej zbroja fabularna Stelli i kreska jednak psuły mi odbiór komiksu. Myślę jednak, że seria jest warta wglądu.

Mojej eksploracji świata komiksowych wampirów ciąg dalszy. Ponownie wróciłem do serii 30 Days of Night mając nadzieję, że bezpośrednia kontynuacja będzie lepsza od pierwowzoru.

Muszę przyznać, że kontynuacja 30 Days of Night jest w moich oczach lepsza od oryginału. Tym razem fabuła nie gna na złamanie karku i wydarzenia nie kończą się zanim porządnie nie zaczną. No może...