Książka ta przedstawia modernizm kataloński i postać Rusinola z polskiej perspektywy, a to oznacza, że zajmują w niej proporcjonalnie dużo miejsca tematy, których w Katalonii nie ma potrzeby poruszać w związku z tym autorem, gdyż poświęcone są im osobne monografie. Takim tematem jest na przykład katalońska recepcja Wagnera czy wydarzenia artystyczne w piwiarni Quatre Gats. Wydaje się jednak, że to, co zostało niejako wymuszone zorientowaniem na polskiego czytelnika, wyszło samemu tematowi na dobre. Nikt wcześniej nie analizował tak szczegółowo roli, jaką faktycznie odegrał Rusinol w promocji nowej sztuki, gdyż uznano za wystarczające stwierdzenie, że jego stosunek do Wagnera był raczej obojętny. Zadałam sobie trud prześledzenia, na podstawie publikacji, relacji Rusinola z opiniotwórczymi krytykami i środowiskami intelektualnymi, z którymi współpracował, po to by sprawdzić, jak wyglądała ta współpraca i na czym rzeczywiście polegała jego rola. To wszystko, co udało mi się ustalić na ten temat, postaram się później opublikować w języku katalońskim lub hiszpańskim, jako mój oryginalny wkład do badań nad twórczością Rusinola