Książka z cyklu rozstania i powroty. Pierwszy raz spotkałem się z książką Daniela Defoe ponad dwadzieścia lat temu. Nie dokończyłem czytać, a to z racji tego, że owy egzemplarz pochodził ze szkolnej biblioteki i miał wyrwane ostatnie dwa rozdziały. Koniec końców jakoś przez te wszystkie lata nie pałałem ogromną potrzebą skończyć przygodę do końca z Robinsonem Crusoe. Aż do teraz. Egzemplarz teoretycznie kupiony na wyprzedaży, praktycznie przypadków przecież nie ma.

Ale do rzeczy. To prawda, że niektóre książki warto przeczytać kilka razy, a przynajmniej dwa. Pierwszy raz kiedy mamy kilkanaście lat i potem w życiu dorosłym.
Pierwsze wrażenie jakie odebrałem po ponownym przeczytaniu i ostatecznym rozrachunku z Robinsonem to uczucie pewnego zakłamania. Jako nastolatek nie brałem kilku spraw na poważnie, a przynajmniej nie odbierałem ich tak jak obecnie, tak jak teraz.
Chodzi o kolonizację. Wszędobylstwo Anglików, Hiszpanów i ich mniemanie o swojej nieomylności. Wybijanie co do nogi rdzennych mieszkańców poszczególnych zamieszkałych terenów, terenów bogatych kulturowo/ i nie tylko/ niszczenie kultury ,, dzikich ''. Usilne nawracanie na swoją wiarę. Książeczka jest co prawda nie za gruba, ale pełno w niej wysublimowanej gry z czytelnikiem. Moja pamięć. Naiwność . Wszystko po tylu latach okazuje się w moim przypadku gorzką pigułką. Żal połączony z goryczą. Oszustwo, skrzętne przygotowywane przez pisarza . Swoista pułapka przygotowana dla nastolatków takich jak kiedyś ja. Life is brutal chciało by się rzec. I tak rzeknę. Westernów też nie oglądam, żeby nie było.

Co jest piękne w tej książce. Prawdziwe. Nie wyimaginowane ? Piękno i tragizm morza. Piękna i bestia. Tak morze jest jednocześnie piękne i niebezpieczne. Może uzależniać.
Chęć przygód. Taka zdrowa chęć.
Rozmowy z Bogiem. Próba nawrócenia. Spowiedź ? Taka czy inna. Prawdziwa czy wydumana przez autora, ale często to tak właśnie się odbywa. Żale, narzekania i bluźnierstwo. Pogodzenie się z losem. Poprawa. Nawrócenie. Nie sugeruję się tutaj i nie opieram na samym bohaterze Robinsonie, ale ogólnie. Taki przypadek może dotyczyć każdego z nas. Przeobrażenie. Siła człowieka drzemiąca nie w sile jego mięśni, ale w sile jego charakteru. Siła wnętrza. Moc wypływająca z duszy.
Szukanie drogi w życiu. Szukanie własnego ja. Młodzieńcze, szaleńczo-głupie naiwne pomysły. Zbrodnia i kara. Złość. Agresja. Apatia. Wyjście z matni. Światełko w tunelu. Nowe życie. Nowy ja. Przekuwanie minusów na plusy. Nowa szansa . Kolejna szansa. I kolejna i kolejna. To może i dotyczy chyba każdego z nas. Każdy z nas przeżywał i przeżywa podobne dylematy, rozgrywa własne wewnętrzne wojenki z samym sobą. W końcu po wielu nawet już latach znajduje wyjście z problemów. Owszem wszystko wymaga wysiłku i poświęcenia, wrócenia do punku wyjścia czyli sięgnięcie do rozumu, ale z drugiej strony czy ktoś nam obiecał, że życie będzie tylko łatwe i przyjemne ? Zresztą aby docenić wartość jaką jest życie i inne wartości w życiu również cenne, aczkolwiek bezcenne trzeba przejść wiele krzywych , raniących nogi dróg.

Każdy kij ma dwa końce. Docenienie tego co się ma, co się posada. Przewartościowanie.
Dom. Rodzina. Bo trzeba nie raz i pół świata obejść by się przekonać- jak to w domu jest.
Jak się nam przewróciło w główce to i manna z nieba nie smakuje, największy smakołyk przejadł. A chwili wielkiego głodu docenimy i pobłogosławimy suchy kawałek chleba, ale jako on wtedy smakuje. Ambrozja. I łyk wody kiedy tak naprawdę chce się pić. Smakuje woda jak najlepsze wino. I te buty które mamy na nogach. Dziurawe, ale mamy w ogóle buty. I spodnie i kurtkę. Jaka jest, ale jest. I ciepły kąt. I światło. Wolność. Zdrowie. Przyjaźń. Miłość. Posiadamy skarby, a ich nie dostrzegamy. Szukamy, tracimy zdrowie uganiając się za widmami szczęścia. Pieniądze, jakieś świecidełka to szczęścia nie daje.

I też m.in. o tym jest książka Daniela Defoe ,, Przypadki Robinsona Crusoe. Czy warto ? Mimo wszystko warto było wrócić do tej lektury po tylu latach.

Książka z cyklu rozstania i powroty. Pierwszy raz spotkałem się z książką Daniela Defoe ponad dwadzieścia lat temu. Nie dokończyłem czytać, a to z racji tego, że owy egzemplarz pochodził ze szkolnej biblioteki i miał wyrwane ostatnie dwa rozdziały. Koniec końców jakoś przez te wszystkie lata nie pałałem ogromną potrzebą skończyć przygodę do końca z Robinsonem Crusoe. Aż do...