Czekałam na tę książkę odkąd Colleen Hoover tak entuzjastycznie się o niej wyrażała. Pomyślałam sobie: "CoHo jako moja ukochana autorka musi mieć rację i to będzie niesamowite".
Nie. Nope. No. Nein.
Na początku muszę jeszcze przyznać, że sama historia miała swój potencjał i mogła być cudnie opisana, ale to się niestety nie udało. Po pierwsze - język autorki jest według mnie płytki. Czułam się jakby to ona opowiadała nam historię, którą kiedyś usłyszała i starała się przyspieszać opowieść byleby tylko dojść do końca (większa ilość stron by nie zaszkodziła). Po drugie - z postaciami nie da się zżyć. Wydają się tak bardzo nierzeczywiste i niedopracowane, że nie byłam w stanie polubić żadnej z nich. Nie miałam nawet jak ich lepiej poznać przez brak wystarczającej ilości scen z nimi. Wybory jakich dokonywały w ważnych sprawach były tak bardzo nieprawdopodobne, że aż jedyne, co wypada zrobić to się roześmiać.
Naprawdę chciałam żeby było dobrze, ale niestety - nikt nie jest doskonały.

Czekałam na tę książkę odkąd Colleen Hoover tak entuzjastycznie się o niej wyrażała. Pomyślałam sobie: "CoHo jako moja ukochana autorka musi mieć rację i to będzie niesamowite".
Nie. Nope. No. Nein.
Na początku muszę jeszcze przyznać, że sama historia miała swój potencjał i mogła być cudnie opisana, ale to się niestety nie udało. Po pierwsze - język autorki jest według mnie...