Norwid w swoim wierszu pytał "Coś ty uczynił ludziom, Mickiewiczu?". Śmierć polskiego wieszcza w Konstantynopolu jeszcze przed jego pogrzebem zdążyła obrosnąć legendami; powstały liczne teorie spiskowe, powtarzano wiele wersji ostatnich słów Mickiewicza. Niedługo później rozpoczęła się era brązownictwa, która trwa aż do dziś. Wbrew temu, co stwierdził Joseph Goebbels, kłamstwo powtórzone tysiąc razy nie zawsze staje się prawdom; w przypadku przez nas omawianym zawsze znajdą się mickiewiczolodzy, którzy zaprotestują.

"Śmierć Mickiewicza" to zbiór esejów, wydany z okazji 150 rocznicy śmierci wieszcza. Wśród autorów tej antologii znajduje się między innymi śmietanka mickiewiczologów naszych czasów. Teksty poruszają różne tematy: odnajdziemy tutaj zarówno analizę wiersza "Duch Adama i skandal" (zresztą napisaną przez genialną ś.p. prof. Alinę Witkowską),porównanie śmierci Wiktora Hugo i Mickiewicza (która najbardziej zachęciła mnie do kupienia książki z powodu mojej sympatii do obydwu twórców),a także refleksję na temat obchodów setnej rocznicy poety w Niemczech (która jest niezwykle interesująca szczególnie ze względu na polityczną sytuację, panującą w tamtych latach). Pozytywnie zaskoczył mnie również esej Kazimiery Szczuki, która podeszła do tematu w nietypowy sposób, przyglądając się jednym z ostatnich relacji Mickiewicza pod względem gender studies.

Podsumowując, wszystkie eseje opublikowane w książce - a także zapis dyskusji panelowej zorganizowanej z okazji Roku Mickiewiczowskiego - stoją na wysokim poziomie i pozwalają spojrzeć na ostatnie chwile Mickiewicza oraz jego "życie pośmiertne" z wielu szerokich perspektyw.

Norwid w swoim wierszu pytał "Coś ty uczynił ludziom, Mickiewiczu?". Śmierć polskiego wieszcza w Konstantynopolu jeszcze przed jego pogrzebem zdążyła obrosnąć legendami; powstały liczne teorie spiskowe, powtarzano wiele wersji ostatnich słów Mickiewicza. Niedługo później rozpoczęła się era brązownictwa, która trwa aż do dziś. Wbrew temu, co stwierdził Joseph Goebbels,...