Chociaż raz nie myśleć… być spontaniczną..

Aleatha Romig należy do tego grona autorek, które wywołują bardzo skrajne odczucia. Albo się ją lubi, kocha oraz podziwia za to co wyprawia w swoich powieściach.. Albo nienawidzi i uważa za pomyloną. Ja zdecydowanie zaliczam się do tego pierwszego grona. Ona jest szalona… ja jestem szalona. Ale w końcu tylko wariaci są coś warci :) a przynajmniej lubię tak myśleć.

,,Betrayal” to pierwszy tom kolejnej serii autorki. Nie wczytywałam się namiętnie w opis czy recenzje bo wiedziałam, że i tak nic nie przejaśni mi w głowie ani odpowiednio nie przygotuje na to co mnie czeka po otwarciu książki. No właśnie.. A co takiego mnie czekało?

Tydzień.. tyle tylko ma Alexandria aby żyć beztrosko, popełniać błędy, szaleć, bawić się, po prostu żyć..Poznaje tajemniczego Noxa, który proponuje jej ,,cielesną” znajomość opierającą się na anonimowości.
Potraficie to sobie wyobrazić? Kilka dni nie myśleć o studiach, nauce, rodzinie, dzieciach, drugich połówkach, rachunkach czy kredytach… Brzmi jak raj na ziemi prawda?
Nie macie czasami takich myśli czy pragnień aby przysłowiowo: ,,rzucić wszystko w cholerę” i znaleźć się na jakiejś tropikalnej wyspie? Ja chyba jestem okropna, bo ostatnio mam tak często. A gdyby jeszcze wyskoczył mi tam jak z jajka z niespodzianką taki Nox… to nigdy bym nie wróciła. Zaznaczam jednak iż moim zdaniem to wszystko zalicza się jeszcze do tzw: ,,zdrowego egoizmu”.

Alex ma ciężkie życie, okrutną rodzinę, presję, której na swoich barkach nie udźwignąłby nawet zawodnik sumo. Ale dziewczyna nie poddaje się i chociaż niektórzy mogliby stwierdzić że jest słaba, że nie potrafi się postawić to ja podziwiam jej umiejętności przetrwania. Czasami lepiej jest być kameleonem niż lwem lub tygrysem..

Nox.. To taki Pan zagadka. Diabelnie seksowny, bogaty o bardzo rozległych upodobaniach seksualnych. Tak naprawdę nie wiele więcej o nim wiemy. Zazwyczaj niewiedza bardzo mnie denerwuje i drażni, nie lubię tego odczucia, nawet w książkach. Tutaj jednak Pani Romig zadbała o to aby moje uczucia były zupełnie odwrotne. Tajemniczość i zagadkowość bohatera pociągały mnie. Za wszelką cenę pragnęłam zerwać mu tę maskę i przebić bańkę jaką się otoczył. Czułam się jak gepard goniący gazelę. Dlaczego miałam zadowalać się jakaś osłabioną i chorą, gdy przed oczami mam okaz idealny? Którego złapanie wymagać będzie ogromnego sprytu oraz determinacji. Nie udało się… jeszcze nie. Ale nie zamierzam przestać próbować.

Z całą pewnością nie można narzekać na brak emocji czy wrażeń. Namiętność, pasja, erotyzm, desperacja, ukryte pragnienia, tajemniczość osaczą nas z każdej strony. Ale o to chodzi prawda? Żeby się działo! Więc niech się dzieje.

Zakończenie.. dlaczego naiwnie liczyłam, że będzie wywarzone i spokojne? Mam ochotę roześmiać się w twarz samej sobie. Może przed lustrem? Aleatha Romig jak zawsze zostawiła mnie ze szczęką przy podłodze oraz obgryzionymi paznokciami. Myślę, że to dobra taktyka. Bo nawet jeśli niektórych książka nie przekonuje, to zakończenie sprawi że i tak sięgną po kolejną część. Bo ciekawość jest rzeczą ludzką.

Podsumowując ,, Betrayal” to takie jajko z niespodzianką. Kupujemy, mimo iż nie wiemy jaką zabawkę znajdziemy w środku, czy nas nie rozczaruje, czy po prostu będzie tą jakiej pragnęliśmy. Po rozpakowaniu możemy być zaskoczeni i zdziwieni. Nie mniej jednak każda upływająca minuta sprawi, że będziemy się uzależniać, aż w końcu nie będziemy potrafili wyobrazić sobie aby miała być inna :)

Chociaż raz nie myśleć… być spontaniczną..

Aleatha Romig należy do tego grona autorek, które wywołują bardzo skrajne odczucia. Albo się ją lubi, kocha oraz podziwia za to co wyprawia w swoich powieściach.. Albo nienawidzi i uważa za pomyloną. Ja zdecydowanie zaliczam się do tego pierwszego grona. Ona jest szalona… ja jestem szalona. Ale w końcu tylko wariaci są coś warci...