Granica między przeszłością i teraźniejszością nie jest jasna. Owo rozdzielenie naznacza przemijające i trafiające na strychy czy do piwnic rzeczy i ludzi. W owych przechowalniach pamiątek z przeszłości wszystko zostaje zrównane. Krzesła, marynarka, guziki, czasopisma, sterty kaset magnetofonowych i wielu innych przedmiotów odłożonych z powodu sentymentu, który kształtuje wspomnienia, zmusza do wypowiadania uogólnień. To wszystko spięte magiczną siłą liczby siedem sprawia, że powstają niezwykłe obrazy zabierające nas do czasów dzieciństwa, dorastania i dojrzałości nasączonej przeszłością, znakami minionych dni, kształtujących teraźniejszość. „Spod siódmego żebra” przepełniają opisy doznawania codzienności, która ze względu - a może dzięki – nadawcy i wyobraźni odbiorcy żyje.
W wierszach poeta szafuje nawiązaniami do innych twórców, wierszy, wydarzeń tworzących płynący strumień przeszłości, w której rozgraniczenia za pomocą dat nie są istotne. Ważny jest całokształt, uogólnienie codziennych zachowań, doznań, których odkrywanie przez strumień świadomości sprawia wrażenie chaotycznego i jednocześnie zaczarowanego czy zaklętego w kręgu magicznej cyfry jaka jest tu siódemka, potocznie kojarząca się ze szczęściem. Tu dzięki dekonstrukcji nabiera ona nowego znaczenia, przez co czasami trzeba się wyzwalać spod jej mocy. Całość sprawia wrażenie swoistej autobiografii, w której każdy element jest niezbędnym składnikiem całości kształtującej podmiot liryczny żyjący pomiędzy bliskimi, którzy obdarzają go cząstką siebie jak marynarkami noszonymi z powodu różnych okazji.

Granica między przeszłością i teraźniejszością nie jest jasna. Owo rozdzielenie naznacza przemijające i trafiające na strychy czy do piwnic rzeczy i ludzi. W owych przechowalniach pamiątek z przeszłości wszystko zostaje zrównane. Krzesła, marynarka, guziki, czasopisma, sterty kaset magnetofonowych i wielu innych przedmiotów odłożonych z powodu sentymentu, który kształtuje...