Ta niewielkich rozmiarów książeczka ukazała się w "Bibliotece Tygodnika Powszechnego" jako kolejny i jak wydaje się dość istotny głos przed zbliżającą się kolejną sesją Synodu Biskupów dotyczącego rodziny. Swoją niewątpliwą sławę ks. Hryniewicz zawdzięczał dotąd głoszeniu prawosławnej wiary w apokatastazę, czyli w powszechność zbawienia. Tym razem Ksiądz Profesor zabrał głos na temat dopuszczenia osób rozwiedzionych i żyjących w powtórnych związkach do Sakramentów Pokuty i Pojednania oraz Eucharystii. W jego przekonaniu jest to nieuchronne z uwagi na miłosierdzie Boże, które także i te osoby obejmuje. Cóż jednak ze słowami Chrystusa Pana zawartymi w Łk 16,18 ("Każdy, kto oddala swoją żonę i poślubia inną, cudzołoży, a kto żeni się z oddaloną przez męża, ten cudzołoży")? Ksiądz Profesor problem ten rozwiązał odwołując się metod egzegezy historycznej. Słowa te winniśmy zatem interpretować w kontekście innych słów Jezusa, a także czasów, w których żył oraz warunków, w których nauczał. Skoro więc powiedział, że "Królestwo Boga jest już blisko" (Mk 1,15), to "nie mógł sprzyjać rozwodom praktykowanym przez Żydów w tamtych czasach, często z krzywdą dla kobiet" (s.17). Co więcej, skoro do przytoczonych już słów Jezusa o cudzołóstwie dodano z czasem klauzulę "poza przypadkiem nierządu" (Mt 5,32), to nie oznacza to niczego innego jak tylko to, że już najwcześniejsza tradycja chrześcijańska "potrafiła dostosować naukę do zmienionej rzeczywistości, w której intensywne oczekiwanie rychłego nadejścia Królestwa Bożego na ziemi zeszło na dalszy plan i ustąpiło miejsca nadziei na inny sposób spełnienia Jego obietnic" (sic!) (str.19). Reasumując, wieszcząc rychłe nadejście Królestwa Bożego Chrystus zwyczajnie się POMYLIŁ, a pierwsi chrześcijanie pomyłkę tę z powodzeniem postanowili sprostować... Ergo, i my mamy prawo do dalszego, podobnie twórczego interpretowania słów Jezusa i dostosowywania Jego wymagań do ducha naszej epoki. Proponuję więc byśmy pokusili się o kolejne zmiany. Skoro bowiem mylił się Chrystus i Jego przepowiadanie wolno nam korygować, to tym bardziej mógł mylić się św. Paweł w kwestii homoseksualizmu, którego dzisiaj nie uznaje się już za zboczenie, tylko za inny sposób przeżywania własnej seksualności.
Książka ks. prof. Hryniewicza godzi w podstawy katolickiego nauczania o sakramencie małżeństwa. Nikt tu nie twierdzi, jakoby ludzie rozwiedzeni i żyjący w kolejnych związkach byli marginesem Kościoła. Kościół bowiem, nawet jeśli niektórzy z jego przedstawicieli zdają się posługiwać językiem cokolwiek konfrontacyjnym, pragnie zbawienia tych osób niemniej niż wszystkich innych. Pamiętajmy, że powstają przeznaczone dla nich duszpasterstwa i gdzieniegdzie sprawowana jest specjalnie dla nich przygotowana liturgia. Są to zjawiska coraz bardziej powszechne. Osoby te powinny pozostawać w centrum życia Kościoła, pomimo że obecny ich status nie pozwala im na prowadzenie pełnego życia sakramentalnego. Jest to zarazem praktyczny przejaw miłosierdzia Bożego w stosunku do nich. Korekta nauczania Kościoła byłaby jednak błędem. Wiara nie jest i nie może być instrumentem ułatwiania sobie życia. To raczej "przechodzenie przez ciasną bramę", pełną życiowych zawirowań i niebezpieczeństw. Tej trudnej drodze (pełnej głębokich nieraz upadków) towarzyszy jednak nadzieja, oparta na silnych, niewzruszonych fundamentach, a nie na domniemaniach i twórczych interpretacjach.

Ta niewielkich rozmiarów książeczka ukazała się w "Bibliotece Tygodnika Powszechnego" jako kolejny i jak wydaje się dość istotny głos przed zbliżającą się kolejną sesją Synodu Biskupów dotyczącego rodziny. Swoją niewątpliwą sławę ks. Hryniewicz zawdzięczał dotąd głoszeniu prawosławnej wiary w apokatastazę, czyli w powszechność zbawienia. Tym razem Ksiądz Profesor zabrał...