Wiking Tappi zrywa się z łóżka skoro świt, bo szkoda mu dnia na bezcelowe wylegiwanie się. Jednak pewnego dnia wstaje dość późno i z przerażeniem stwierdza, że w Szepczącym Lesie panuje cisza – ptaki przestały śpiewać. Na domiar złego jego przyjaciel, renifer o imieniu Chichotek, dziwnie się zachowuje. Tappi zaczyna coś podejrzewać, ale przed nim jeszcze długa droga, wiodąca do rozwiązania zagadki. Pomóc mogą mu w tym nie tylko przyjaciele, ale również czytelnicy.

Tappi jest zupełnie inny, niż głoszą obiegowe opinie o wikingach: nikogo nie napada, nie grabi, nie marzy o walce i tym podobnych bezeceństwach znanych z historii. Jeśli komuś dzieje się krzywda on pierwszy ruszy z pomocą. Przy okazji spotyka na swej drodze różne ciekawe (nie zawsze życzliwe) postacie, które odegrają niepoślednią rolę w jego wyprawie. Podobnie rzecz ma się z czytelnikami, których tym razem autor postanowił wciągnąć do zabawy.

To już nie jest tylko czytanie, bo czytelnicy może współtworzyć historię o Tappim. Każdy z rozdziałów kończy się pytaniem i to czytelnik wybiera ścieżkę, którą ma podążyć bohater. Przez ten prosty zabieg książka przypomina grę a każda z podjętych decyzji co do dalszych losów wikinga będzie miała inny wpływ na rozwój wydarzeń. Podobnie zresztą jak w życiu. Można więc historię dzielnego wikinga opowiedzieć na wiele sposobów, co czyni lekturę jeszcze atrakcyjniejszą.

Serię wyróżniają charakterystyczne ilustracje autorstwa Marty Kurczewskiej, które idealnie zgrywają się z moim wyobrażeniem stworzonych przez Mortkę bohaterów. Są kolorowe, zabawne a charaktery mają te postacie dosłownie wymalowane na twarzy. "Tappi" jest porządnie wydany: twarda lakierowana oprawa i szycie przetrzymają wielokrotne czytanie. Przyjemnie się czyta nie tylko ze względu na treść i ilustracje, ale również dzięki poręcznemu formatowi i grubym stronicom.

Seria o Tappim ma też tę zaletę, że nie trzeba jej czytać po kolei. Można według własnego uznania sięgać po kolejne książki, można zacząć od środka albo od końca. Każda z opowieści stanowi zamkniętą całość, każda jest mądra i zawiera morał. Na szczęście autorowi udaje się dotrzeć do najmłodszych bez natrętnego moralizowania, raczej podpowiada rozwiązania i wyjaśnia zasady postępowania oraz jego konsekwencje.

Mortka stworzył sympatycznego, przyjaznego bohatera, nietypowego wikinga, który w niczym nie przypomina swoich pobratymców. Dobrotliwy, zawsze pomocny, może trochę naiwny, ale przez to jeszcze bardziej ujmujący. Widać, że Marcin Mortka świetnie czuje się w roli autora książek dla najmłodszych czytelników. Daje im możliwość uczestniczenia w niezwykłej przygodzie, podsyca umiejętnie ciekawość i niczego im nie narzuca. Przygody wikinga i jego przyjaciół udanie łączą naukę i zabawę. Zawierają też te elementy, które dzieci lubią: gadające zwierzęta, magiczne przedmioty i baśniowe stworzenia. 

Magdalena Świtała