Po tylu kiepskich lub co najwyżej miernych książkach na jakie natrafiłam ostatnio, zdążyłam już zapomnieć co to znaczy dać się wciągnąć i przeczytać całą historię - niby niedługą, ale jednak - w dwa dni. Wreszcie! Czuję się jak odrodzona wręcz :3

Od razu zaznaczę - to nie tak, że ta książka to obiektywnie jakieś dzieło sztuki. Ciekawy pomysł za nią stoi, bo świat w którym przedmioty mają duszę, a czarowanie polega na zawieraniu z nimi umów, to jednak nie jest coś, co często się widuje. Niemniej jednak, trzeba uczciwie przyznać, że sama fabuła jest dość płytka. Ot, złodziej-czarodziej przyszedł, ukradł króla, a potem zrobiło się z tego niezłe zamieszanie.

Za to postacie! OK, może póki co nie wiemy za wiele o ich przeszłości, a więc i ciężko stwierdzić, by miały jakąś głębię. Jednak choć może i głębi nie mają, to nadrabiają ten brak urokiem. Eliego poznajemy, gdy siedząc w celi przekonuje drzwi, by te same się wyważyły. Josef to ekspert w uderzaniu ludzi tak, by stracili przytomność ale w gruncie rzeczy nie stała im się krzywda, a poza tym ma wielki, superciężki miecz. Razem z Elim stanowią zgrany duet, czarujący... hm, czarodziej, oraz mrukliwy szermierz. Do tych dwóch dochodzi jeszcze Nico, która głównie to nic nie mówi, ale jakoś tak straszy swoją obecnością. W sumie, zgrabne trio.

Jeżeli coś mnie boli, to właśnie brak backgroundu. Nie wiemy prawie nic o naszych głównych bohaterach, a już na pewno nie to, jakie są ich motywacje. Niby znamy ich cele, ale bez podparcia ich powodem, wypadają one blado. Niewiele wiadomo też o samym świecie przedstawionym - informacje pojawiają się w momencie, w którym są potrzebne, niekiedy podane w dość niedbały sposób poprzez "przecież wiesz" dialog, a ja pozostaję nieprzekonana, że gdyby nie potrzeba, to nadal by tam były.

Styl za to lekki, a i momentami zabawny.

Koniec końców, wszystko sumując: książka czysto rozrywkowa, bardzo udana i z pewnością zabiorę się za kolejne części - i to już niedługo :)

Po tylu kiepskich lub co najwyżej miernych książkach na jakie natrafiłam ostatnio, zdążyłam już zapomnieć co to znaczy dać się wciągnąć i przeczytać całą historię - niby niedługą, ale jednak - w dwa dni. Wreszcie! Czuję się jak odrodzona wręcz :3

Od razu zaznaczę - to nie tak, że ta książka to obiektywnie jakieś dzieło sztuki. Ciekawy pomysł za nią stoi, bo świat w którym...