Nauka w Szkole Prawdziwego Krzyża z chwili na chwilę staje się coraz bardziej wymagająca. Szczególnie dla Rina. Nie ma co się oszukiwać, Okimura nie ma głowy do takich rzeczy jak znajomość nazw roślin używanych do medykamentów, ani do wykuwania kilkuset wersowych pieśni czy po prostu fragmentu Pisma Świętego. Stosuje się do zasady zajęć praktycznych i zdobywaniu własnego doświadczenia. Jednak, aby być najlepszym musi przejść przez najnudniejsze dla niego lekcje. Wewnętrznie Rin jest naprawdę zdeterminowany, wie do czego chce dążyć i co osiągnąć, lecz zewnętrznie nie ukazuje tego, co bardzo przeszkadza jednemu z jego klasowych kolegów – Rujiemu Suguro znanego też jako Bon. Ten z kolei jest jednym z najlepszych uczniów, w przeciwieństwie do Rina widać, że jemu bardzo zleży na staniu się egzorcystą. Po tragicznych zdarzeniach z przeszłości Bona, zdecydował się, że pokona każdego demona, każdego diabła, po to aby zemścić się na Szatanie.

„Uczę się w tej szkole, bo mam ten sam cel co ty. Nie mogę zaryzykować, że kopnę w kalendarz przez taką głupotę.”



Po między chłopakami zaczynają pojawiać się niebezpieczne iskry. Niechęć Suguro do Rina osiąga szczyt i dochodzi do słownej konfrontacji. Rin nie rozumie jaki Bon ma w tym interes, żeby wpychać się w jego własne życie, dlatego umiejętnie sobie radzi, bez wszczynania bójek. Niedługo później na lekcji WFu (treningu praktycznym, gdzie uczniowie mają jako taki kontakt z demonami), kiedy to nauczyciel musi pinie wyjść, Suguro rzuca wyzwanie Okimurze. Jeżeli Rinowi naprawdę zależy na staniu się egzorcystą musi podejść i dotknąć uwięzionego demona (ropuszyńca). Jednak nie tylko Rin ma problemy z „kolegami z klasy”. Shiemi, córka właścicielki sklepiku z ziołami, usilnie poszukuje przyjaciela. Po zdarzeniach z poprzedniego tomiku uważa, że mogłaby zaprzyjaźnić się z bliźniakami jednak jest zbyt nieśmiała by zapytać i pewnego dnia Rin powiedział coś co ją ukuło w serce. Dlatego postanawia znaleźć przyjaciółkę. Izumo Kamiki, która chodzi razem z nią do klasy wydaje się jej wspaniałą dziewczyną. Dobra w nauce, zdolna i nieprzeciętna. Kto nie chciałby się z nią przyjaźnić? Jak się wkrótce okazuje Izumo nie chce mieć nikogo innego prócz przyjaciółki, którą ma – Noriko Paku – i wykorzystuje dobroć Shiemi jako pomagającą przyjaciółkę-podwładną.


Oprócz tego zbliża się Egzamin Exwire. Czy uda się utrzymać moce Rina w tajemnicy? Co czeka bohaterów podczas tego sprawdzianu?



Ao no Exorcist zawładnęło moim serduchem. Kończąc tomik od razu chcę chwycić za kolejny i kolejny i kolejny, jednak w którymś momencie nie ma już kolejnego, więc czemu nie zacząć od nowa? :3 Tak, Blue Exorcist zostało przeze mnie przemaglowanie wzdłuż, wszerz i po przekątnej.

Po pierwsze fabuła nadal trzyma w napięciu. Z rozdziału na rozdział w głowie słyszałam jedno zdanie: „Boże oni się zaraz dowiedzą!”. Anime oglądałam dawno i, nie ma co ukrywać, wtedy średnio mi się podobało, ale w mandze dostałam naprawdę dużą dawkę emocji. Przeżywałam razem z bohaterami. Czułam się tak jakbym dostała pozwolenie na wejście do tego świata, mogłam przebywać z nimi, poznawać ich stopniowo i tak jakby zaprzyjaźnić się z nimi. Co do bohaterów nie mam jak się przyczepić. Chociaż z początku zachowanie Shiemi mnie drażniło, później się do niej przekonałam. Oczywiście główną pozycję zajmują chłopcy – bracia Okimura, Suguro, Konekomaru i Shima, i dopiero później są dziewczyny – Izumo, Shiemi, ale kto wie, może się coś pozmieniać. :3 W kwestii „kreski” nic się raczej nie pozmieniało. Dalej szokuje mnie to, że autorka jest kobieta i nie mówię tego w negatywnym znaczeniu. Mogę powiedzieć, że w jakiś stopniu jestem duma. Postacie podobają mi się i mogę naprawdę dłuuuuugo wpatrywać się w jeden kadr.

Bardzo dziękuję, Waneko za to, że wydaje tą mangę, jak na razie w tym roku stale mnie szokuje i podaje tytuł za tytułem. Wydanie Ao no Exorcist jest naprawdę solidne, chociaż czasem „czerń” wydaje się być „szara”. Od razu przepraszam za to, że nie mam dla Was skanów, ale niestety brat mi zabrał na trochę skaner. Dłużej chyba nie ma co przedłużać. Jak zwykle na koniec krótko zwięźle i na temat: Polecam! :D

Nauka w Szkole Prawdziwego Krzyża z chwili na chwilę staje się coraz bardziej wymagająca. Szczególnie dla Rina. Nie ma co się oszukiwać, Okimura nie ma głowy do takich rzeczy jak znajomość nazw roślin używanych do medykamentów, ani do wykuwania kilkuset wersowych pieśni czy po prostu fragmentu Pisma Świętego. Stosuje się do zasady zajęć praktycznych i zdobywaniu własnego...