Wbrew informacjom na które trafiłam, według mnie nie jest w żadnym wypadku książka obyczajowa. Bardziej coś na zasadzie zbioru istotnych informacji dotyczących posiadania charta. I tu trzeba być przygotowanym na jedno. Jeśli kogoś temat nie interesuje, lub jest mu zwyczajnie obojętny, to książka raczej go nie wciągnie. Posunę się do stwierdzenia, że autor wykazał się czymś w rodzaju obsesji względem własnego psa i w wielu miejscach jest to trochę drażniące. Od prostych opisów typowych zachowań tych psów, aż po (moim zdaniem naprawdę zbędne) zagłębianie się w informacje na temat gonitw. Gdzieś w okolicy prywatnej sesji zdjęciowej, bo może Dash przypomni sobie dawne czasy po wygranej - zwątpiłam. Autor ma niesamowity nawyk uczłowieczania psa, wciskania mu zachowań lub reakcji o których większość właścicieli nawet nie myśli w stosunku do własnego zwierzaka. Z jednej strony chce, by chart, który nie może brać już udziału w gonitwach, przystosował się do życia w domu, by zaraz radośnie wymyślić sposób, by przypomnieć jej "dawne czasy". Nie wspomnę, że kolejne kilka kartek później narzeka, że piesek nadal jest sobą i ucieka po kolejnym spuszczeniu ze smyczy...

W skrócie - książka wybitnie dla osób zaciekawionych tematem chartów. Tutaj wszystko kręci się wokół psa, nawet ślub o którym w między czasie teoretycznie też coś się wspomina, ale w porównaniu do nawyków żywieniowych pupila lub spacerów po parku, zdecydowanie bez szczególnego entuzjazmu...

Wbrew informacjom na które trafiłam, według mnie nie jest w żadnym wypadku książka obyczajowa. Bardziej coś na zasadzie zbioru istotnych informacji dotyczących posiadania charta. I tu trzeba być przygotowanym na jedno. Jeśli kogoś temat nie interesuje, lub jest mu zwyczajnie obojętny, to książka raczej go nie wciągnie. Posunę się do stwierdzenia, że autor wykazał się czymś...