Doskonała rzecz. Chrześcijański fundamentalista zaślepiony wiarą potępi książkę jako bluźnierczą i bzdurną. Nie da się ukryć, że autor bywa nieco tendencyjny, ale nie sposób takim nie być, kiedy chce się pokazać, że chrześcijaństwo u swego zarania praktycznie nie wymyśliło nic nowego w stosunku do najpopularniejszych starożytnych kultów. Autor jasno i prosto pokazuje masę zapożyczeń, by nie powiedzieć plagiatów z innych wiar, które zmyślnie zostały wplecione w dogmaty początkowo niewiele znaczącej żydowskiej sekty.
Co wyróżnia książkę? Autor nie skupia się na historii Jezusa lecz analizuje powstawanie kultu matki Jezusa i w czym kult ten jest podobny do kultów starożytnych. Dobitnie pokazuje, jak w ramach walki z dawnymi religiami i obsesyjnym tępieniem wszelkiego seksualizmu, którym były przepełnione starożytne wierzenia, pierwotni chrześcijanie przemianowali najpopularniejsze dawne żeńskie bóstwa piękna, płodności i urodzaju Afrodyta/Wenus/Astarte, których atrybutami było światło (wiedza, nadzieja),które nazywano niosącymi światło (lucifere),w grozę największego wroga Boga, władcę ciemności – Lucyfera.
Czyżby diabeł był pierwotnie kobietą?

Doskonała rzecz. Chrześcijański fundamentalista zaślepiony wiarą potępi książkę jako bluźnierczą i bzdurną. Nie da się ukryć, że autor bywa nieco tendencyjny, ale nie sposób takim nie być, kiedy chce się pokazać, że chrześcijaństwo u swego zarania praktycznie nie wymyśliło nic nowego w stosunku do najpopularniejszych starożytnych kultów. Autor jasno i prosto pokazuje masę...