Mniej więcej od tego tomu zaczyna się upadek Naruto. Manga miewała suma summarum i gorsze momenty niż to, co będzie się dziać w trakcie wojny ninja, ale nigdy wcześniej nie schodziła poziomem stopniowo i stale. I jak dotąd nie partoliła wątków pobocznych.

To całe "zombie jutsu" jest namacalnym dowodem na to, jak bardzo autor chciał przedłużyć mangę, wyciągnąć ze złotej kury jak najwięcej przed zarżnięciem. Już na tym etapie - nomen omen - śmierdzi trupem, a dalej będzie znacznie gorzej. Teraz przynajmniej JESZCZE coś się dzieje, jeszcze się nie przyzwyczaiło czytelniczego serduszka do narracyjnej nietykalności, jeszcze można się przejąć, wzruszyć, wystraszyć. Ale już widać, że to nie to. W obieg trafiają niewykorzystane/odrzucone wcześniej pomysły, nic nie wnoszące scenki, podbijające jedynie fanserwis, główny wątek zmyka jak ekspres do Tokio na pełnym gazie i tyleśmy go, czytelnicy, widzieli. Można próbować ciągnąć sympatię do tytuły na nostalgii, ale nawet to specjalnie fabule nie wychodzi, autor nie umie dobrze łechtać wiernych fanów.

Innymi słowy: okropny smród artystycznego wypalenia i góry brudnych jenów.

Mniej więcej od tego tomu zaczyna się upadek Naruto. Manga miewała suma summarum i gorsze momenty niż to, co będzie się dziać w trakcie wojny ninja, ale nigdy wcześniej nie schodziła poziomem stopniowo i stale. I jak dotąd nie partoliła wątków pobocznych.

To całe "zombie jutsu" jest namacalnym dowodem na to, jak bardzo autor chciał przedłużyć mangę, wyciągnąć ze złotej...