Skończyłam tę książkę w lutym. Nie wierzę, że do końca roku przeczytam lepsze opracowanie albo monografię i naprawdę nie jest łatwo zdecydować, od czego zacząć listę pochwał.

Przede wszystkim, wartość merytoryczna tej książki jest trudna do przecenienia. Każdy, kto kiedykolwiek bliżej zainteresował się tematem wie, ile czasu trzeba poświęcić na wertowanie monografii o latach 20. i dalej, żeby znaleźć coś o projektowaniu graficznym. Książka Rypsona jest więc tym cenniejsza, że szczegółowością opracowania bije na głowę wszystko, co można znaleźć w innych pozycjach o sztuce, druku czy typografii tego okresu.
Nie każdemu autorowi udaje się połączyć poziom z przystępnością, tymczasem "Nie gęsi" to rzecz napisana przejrzyście, jasno, do tego spójna, tak że lektura daje pełen obraz historii polskiej grafiki, z całą jej złożonością - nie tylko artystyczną, ale również polityczną i ekonomiczną. To może brzmieć strasznie - a u Rypsona czyta się jak doskonałą powieść.

No i ilustracje. To jest temat, na który można by było napisać osobny esej. Doskonale dobrane, nierzadko absolutne unikaty - z racji kruchości materii z jednej strony, a wartości artystycznej z drugiej - doskonale ilustrujące tekst, starannie opisane, umieszczone w przemyślane sposób, który nie zakłóca lektury - czego jeszcze można wymagać?

(Dla porządku dodam, że książka zaprojektowana jest tak, że w zasadzie nie ma się czego czepić. I również dla porządku - nie spodziewałam się, że zobaczę w tym roku książkę, która byłaby warta swojej ceny, zwykle w moim odczuciu mocno zawyżonej. A jednak. 139 złotych za ten album to w gruncie rzeczy wcale nie jest wygórowana cena).

Skończyłam tę książkę w lutym. Nie wierzę, że do końca roku przeczytam lepsze opracowanie albo monografię i naprawdę nie jest łatwo zdecydować, od czego zacząć listę pochwał.

Przede wszystkim, wartość merytoryczna tej książki jest trudna do przecenienia. Każdy, kto kiedykolwiek bliżej zainteresował się tematem wie, ile czasu trzeba poświęcić na wertowanie monografii o...