... odnajdujemy cząstkę siebie ..

święte słowa

dlatego warto próbować !!!!

... odnajdujemy cząstkę siebie ..

święte słowa

dlatego warto próbować !!!!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Hmm... dla mnie nie ma tak naprawdę książek dobrych, czy złych. Owszem niektóre są bardziej wciągające, zapierające dech w piersiach, a niektóre są nudne jak flaki z olejem. Ale te określenia dotyczą tylko i wyłącznie fabuły. A moim zdaniem fabuła nie jest jedynym kryterium, wg której można oceniać książki.

Zawsze uważałam, że w każdej książce da się znaleźć coś wartościowego. Nie musi to być ciekawa fabuła... może to być jakaś postać, w której odnajdujemy cząstkę siebie, czy też złota myśl, którą autor świadomie lub nie wplótł między wersy lektury lub do której musimy dotrzeć zastanawiając się nad napisanymi słowami. Dlatego też nie zdarzyło mi się chyba nie skończyć jakiejś pozycji. Bo w końcu jeśli nie znajdę tego "czegoś" na początku książki, to może znajdę "to" w ostatnim zdaniu, ostatniego rozdziału... kto wie:)?

Hmm... dla mnie nie ma tak naprawdę książek dobrych, czy złych. Owszem niektóre są bardziej wciągające, zapierające dech w piersiach, a niektóre są nudne jak flaki z olejem. Ale te określenia dotyczą tylko i wyłącznie fabuły. A moim zdaniem fabuła nie jest jedynym kryterium, wg której można oceniać książki.

Zawsze uważałam, że w każdej książce da się znaleźć coś...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

zeska: Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie.

Carlos Ruiz-Zafon :)

Ja nie potrafię wybrać takiej najgorszej książki.. wiele jest takich, które mi się po prostu nie spodobały. Na pewno należą do nich "Chłopi" - bardzo ciężko się ich czyta... Nie pamiętam reszty bo z reguły jak coś mi się nie podoba to się nie skupiam na tytule i po jakimś czasie najzwyczajniej go nie pamiętam.

zeska: Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie.

Carlos Ruiz-Zafon :)

Ja nie potrafię wybrać takiej najgorszej książki.. wiele jest takich, które mi się po prostu nie spodobały. Na pewno należą do nich "Chłopi" - bardzo ciężko się ich czyta... Nie pamiętam reszty bo z reguły jak coś mi się nie podoba to się nie skupiam na tytule i po jakimś czasie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie.

Więc dla jednych - książka jest nic nie warta, dla drugich jest solą ziemi. Ot cała tajemnica. Ale cieszę się osobiście że jesteście ... i mam kogo poczytywać wieczorkami ...

Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie.

Więc dla jednych - książka jest nic nie warta, dla drugich jest solą ziemi. Ot cała tajemnica. Ale cieszę się osobiście że jesteście ... i mam kogo poczytywać wieczorkami ...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Gdy jakaś książka bardzo mi się nie podoba, to ją odkładam i szybko o niej zapominam. I to do takiego stopnia, że nie wrzucę jej nawet do listy książek najgorszych. Po prostu idzie w niebyt.

Z lekturami szkolnymi sprawa wyglądała inaczej. Czasem każda komórka ciała krzyczała, że dość ma zawartości powieści/nowelki/czegoś, a ja po prostu musiałem to czytać. Odpowiedzialny i słowny ze mnie człowiek, więc czytałem, potęgując w sobie nienawiść. Teraz, kilka ładnych lat po opuszczeniu murów LO, na dźwięk nazwiska kilku autorów/tytułów pewnych książek mój nastrój ulega gwałtownemu pogorszeniu...

Gdy jakaś książka bardzo mi się nie podoba, to ją odkładam i szybko o niej zapominam. I to do takiego stopnia, że nie wrzucę jej nawet do listy książek najgorszych. Po prostu idzie w niebyt.

Z lekturami szkolnymi sprawa wyglądała inaczej. Czasem każda komórka ciała krzyczała, że dość ma zawartości powieści/nowelki/czegoś, a ja po prostu musiałem to czytać. Odpowiedzialny...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Owszem, staram się nie oceniać książki negatywnie po pierwszym przeczytaniu (czy raczej spróbowaniu), choć w przypadku lektur zmuszanie się do części z nich było niezłą traumą. Jednak spokojnie wydaję sądy o książkach, po które próbowałam sięgać kilkakrotnie. Raczej nie sądy obiektywne, typu to "jest zła książka", ale subiektywne — "szczerze jej nienawidzę".

Poza wszystkim innym (w odpowiedzi na Twoje pytanie) zdarza mi się rozpoczynając książkę poczuć, ze to nie czas dla niej i że nie mam na nią chęci/nastroju/etc w tym momencie. Po jakimś czasie do niej wtedy wracam i albo mi się spodoba, albo nie. Ale jeszcze mi się nie zdarzyło, żeby książka do której poczułam gwałtowną (i przemyślaną, dodajmy, czyli wiem dlaczego mi się nie podobała) niechęć, kiedykolwiek potem mi się spodobała. Chociaż do wszystkich niemal wracałam choć na chwilę.

Poza wszystkim innym ja nie miałam w szkole traumy związanej z omawianiem lektur. Przeciwnie, na naszych lekcjach polskiego było to całkiem przyjemne tak sobie podyskutować o książce i z pewnym oporem przyjąć wykładnię oficjalną do wiadomości (chociaż nie zawsze do serca). Tak więc lektury nigdy mnie nie odstraszały przez to tylko, że były lekturami. Odstraszały mnie tym, że nawet jak mi się nie podobały, to musiałam doczytać je do końca, co czasami było morderczo trudne.

Owszem, staram się nie oceniać książki negatywnie po pierwszym przeczytaniu (czy raczej spróbowaniu), choć w przypadku lektur zmuszanie się do części z nich było niezłą traumą. Jednak spokojnie wydaję sądy o książkach, po które próbowałam sięgać kilkakrotnie. Raczej nie sądy obiektywne, typu to "jest zła książka", ale subiektywne — "szczerze jej nienawidzę".

Poza...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czytam Wasze propozycje najgorszych lektur i choć z jednej strony rozumiem te odczucia, z drugiej uważam, że momentami Wasza niechęć jest zbyt radykalna. Sama nieraz odkładałam książkę po paru godzinach męczarni, czując, że nie mogę przebrnąć przez choć jedną stronę więcej, ale nie ośmieliłabym się (może to ten dziwny szacunek dla słowa pisanego) umieszczać jej na zawsze na półce "książek, które są okropne i nigdy już do nich nie wrócę". Wierzę, że do książek czasem trzeba dojrzeć, a czasem, tak jak ludzie, pojawiają się one w naszym życiu po prostu w niewłaściwym momencie. Nigdy nie zdarzyło Wam się odrzucić po paru stronach powieści, którą pochłonęliście jednym tchem kilka lat później? Sama nie jestem fanką Coelho (przeczytałam jedynie "Alchemika" i prawdę mówiąc mnie rozczarował), ale nie wyrażałabym się o jego twórczości aż tak surowo. Być może kiedyś skuszę się na kolejną z jego pozycji i złe wrażenie się zatrze. Czasem książkom warto jest dać drugą szansę. A zwłaszcza dotyczy to lektur szkolnych. Przez większość czasu mej edukacji pozycja oznaczona jako "lektura" odstraszała mnie z samego założenia. A teraz łapię się na tym, że chcę wracać do niektórych z nich i przeżyć je raz jeszcze, tym razem bez poczucia przymusu i obawy, że będę musiała później omówić na forum klasy co autor wg mnie miał na myśli (nie, żeby akurat moją panią od polskiego w liceum interesowało zdanie czyjekolwiek oprócz jej własnego, opartego na brykach nauczycielskich...). Fakt, że lista lektur w szkołach jest skostniała, ale to akurat chyba pomysł na osobny wątek (może nawet zaraz założę?), ale proszę Was tylko o jedno: nie przelewajcie swej "nienawiści" i "wstrętu" na książki, zwłaszcza że często winne złego wrażenia są okoliczności czytania, tłumaczenie (niestety zbyt często) lub po prostu zły moment, w którym się za książkę zabraliśmy (np. o 20 lat za późno ;>)

Czytam Wasze propozycje najgorszych lektur i choć z jednej strony rozumiem te odczucia, z drugiej uważam, że momentami Wasza niechęć jest zbyt radykalna. Sama nieraz odkładałam książkę po paru godzinach męczarni, czując, że nie mogę przebrnąć przez choć jedną stronę więcej, ale nie ośmieliłabym się (może to ten dziwny szacunek dla słowa pisanego) umieszczać jej na zawsze na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ferdydurke i Bajki robotów Lema ;-)

Ferdydurke i Bajki robotów Lema ;-)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Cały szkolny pozytywizm, zwłaszcza twórczość Orzeszkowej...

Cały szkolny pozytywizm, zwłaszcza twórczość Orzeszkowej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ciężko wybrać jedną najgorszą. Większość książek, które przeczytałam, mimo, że mi się skrajnie nie podobały, to były lektury szkolne. Teraz z czystym sumieniem mogę mówić, że nie lubię "Lorda Jima", "Pieśni o Rolandzie" i "Starego człowieka i morze", nie znoszę "Zbrodni i kary" i "Cierpień młodego Wertera". Ale plebiscyt na najgorszą wygrywa dla mnie "Ferdydurke" — szczerze jej nienawidziłam, a i teraz jeszcze na wspomnienie czytania się otrząsam ze wstrętem.

A nie z lektur szkolnych, to kojarzy mi się taki niemiecki klon Harry'ego Pottera pt. "Laura i tajemnica Aventerry" Petera Freunda. Miałam wątpliwą przyjemną czytać ten pierwszy tom i (jak lubię literaturę dziecięco-młodzieżową) przyznaję, że dawno nie miałam w ręku takiego gniota.

Ciężko wybrać jedną najgorszą. Większość książek, które przeczytałam, mimo, że mi się skrajnie nie podobały, to były lektury szkolne. Teraz z czystym sumieniem mogę mówić, że nie lubię "Lorda Jima", "Pieśni o Rolandzie" i "Starego człowieka i morze", nie znoszę "Zbrodni i kary" i "Cierpień młodego Wertera". Ale plebiscyt na najgorszą wygrywa dla mnie "Ferdydurke" — szczerze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej