To trochę mechaniczne myślenie - książka o podróżach, można z niej wysnuć pouczające wnioski, no i nie ma seksu (uch-och)*, no to skróćmy ją trochę (albo i bardzo) i będzie jak znalazł dla młodzieży!

Także i wspomniany w poprzednim tekście autora Don Kichot został poddany tej procedurze i zredukowany do heheszków z narwanego fantasty z miską w roli hełmu na głowie.


* Z Guliwera co prawda musieli wyciąć fragmencik, jak to go olbrzymki noszą jak lalkę na wydatnych biustach, ale poza tym to spoko.

To trochę mechaniczne myślenie - książka o podróżach, można z niej wysnuć pouczające wnioski, no i nie ma seksu (uch-och)*, no to skróćmy ją trochę (albo i bardzo) i będzie jak znalazł dla młodzieży!

Także i wspomniany w poprzednim tekście autora Don Kichot został poddany tej procedurze i zredukowany do heheszków z narwanego fantasty z miską w roli hełmu na głowie.


* Z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bardzo ciekawy i wnikliwy tekst, chociaż moim zdaniem Robinson - powieść zasadniczo bez fabuły - nie zdaje testu czasu i, jakkolwiek pozostaje interesującym zabytkiem, trudno czytać tę książkę z przyjemnością. W pełni zgadzam się natomiast, że Gulliver to niesamowite i wnikliwe dzieło (warto jednak zwrócić uwagę, że społeczeństwo "szlachetnych koni" tylko wydaje się bohaterowi idealne - jest oparte na systemie niepokojąco podobnym do totalitaryzmu).

Bardzo ciekawy i wnikliwy tekst, chociaż moim zdaniem Robinson - powieść zasadniczo bez fabuły - nie zdaje testu czasu i, jakkolwiek pozostaje interesującym zabytkiem, trudno czytać tę książkę z przyjemnością. W pełni zgadzam się natomiast, że Gulliver to niesamowite i wnikliwe dzieło (warto jednak zwrócić uwagę, że społeczeństwo "szlachetnych koni" tylko wydaje się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Podróże Guliwera[bookLink]4823978|Podróże Guliwera[/bookLink] to jedna z moich najukochańszych książek z dzieciństwa. Przeczytana kilkakrotnie, w tym samodzielnie po raz pierwszy w wieku jakichś 7 lat :) A Przypadki Robinsona Crusoe[bookLink]4337851|Przypadki Robinsona Crusoe[/bookLink] to z kolei jedna z lepszych podstawówkowych lektur.

Podróże Guliwera[bookLink]4823978|Podróże Guliwera[/bookLink] to jedna z moich najukochańszych książek z dzieciństwa. Przeczytana kilkakrotnie, w tym samodzielnie po raz pierwszy w wieku jakichś 7 lat :) A Przypadki Robinsona Crusoe[bookLink]4337851|Przypadki Robinsona Crusoe[/bookLink] to z kolei jedna z lepszych podstawówkowych lektur.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A ja poczułam się ogromnie rozczarowana Małym Księciem. Najprawdopodobniej przeczytałam go za wcześnie i nijak nie mogłam pojąć skąd się te wszystkie ochy i achy na temat tej książki wzięły. Do dziś nie potrafiłam powrócić do jej lektury.

A ja poczułam się ogromnie rozczarowana Małym Księciem. Najprawdopodobniej przeczytałam go za wcześnie i nijak nie mogłam pojąć skąd się te wszystkie ochy i achy na temat tej książki wzięły. Do dziś nie potrafiłam powrócić do jej lektury.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zawsze jakoś boli mnie „niewłaściwe” podejście do „Przygód Alicji w Krainie Czarów” Carrolla i jej kontynuacji. Oczywiście, są to książki pisane z myślą o dzieciach, ale czy tylko o nich? Świetnie opisał to Maciej Słomczyński w swojej przedmowie.
Te dwie powieści Carrolla mają w sobie nie tylko fantastyczne obrazy, według mnie są także filozoficzne, dotyczą świata snu. Myśląc o własnych snach i porównując to z przygodami Alicji jestem pod wrażeniem, jak świetnie oddano w tych książkach dziwną specyfikę świata snu. Jest tu humor, gry słowne (różnie przedstawiane w zależności od tłumaczenia).
Wydaje mi się, że wiele osób zna Krainę Czarów albo przynajmniej kojarzy treść opowieści. Jest jednak tak, że pewne postaci są bardziej popularne (jak Biały Królik czy Kapelusznik), a inne „zapomniane” (Gryf czy Żółwiciel).
Sporo jest też adaptacji, które nie ukazują wszystkich wątków oryginału. Sama jestem np. fanką filmu Burtona, ale to zupełnie inna historia (film jest o dalszych losach Alicji).
W zbiorowej pamięci społeczeństwa pewne rzeczy utrwaliły się też jako nieprawdziwe - w końcu często tzw. nieurodziny kojarzone są z Kapelusznikiem, a tak naprawdę mówi o nich Humpty Dumoty w części drugiej.

Zawsze jakoś boli mnie „niewłaściwe” podejście do „Przygód Alicji w Krainie Czarów” Carrolla i jej kontynuacji. Oczywiście, są to książki pisane z myślą o dzieciach, ale czy tylko o nich? Świetnie opisał to Maciej Słomczyński w swojej przedmowie.
Te dwie powieści Carrolla mają w sobie nie tylko fantastyczne obrazy, według mnie są także filozoficzne, dotyczą świata snu....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post