Upss, nie wiedziałam, że tylko po przez czytanie można rozwijać. Zawsze myślałam, że są różne sposoby osiągnięcia tego. Czy jak ktoś odwiedza różne miejsca na ziemi nie poszerza swoich horyzontów? Na przykład zobaczyć coś na własne oczy, to nie to samo co przeczytać w książęce.

Upss, nie wiedziałam, że tylko po przez czytanie można rozwijać. Zawsze myślałam, że są różne sposoby osiągnięcia tego. Czy jak ktoś odwiedza różne miejsca na ziemi nie poszerza swoich horyzontów? Na przykład zobaczyć coś na własne oczy, to nie to samo co przeczytać w książęce.

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

@ Effy
Na pewno "nie tylko", ale przede wszystkim. Warto by jednak ciut doprecyzować, czy mówimy o książkach łatwych i przyjemnych, które są tylko rozrywką, czyli większość czytadeł różnego lotu, czy o literaturze faktu, eseistyce, reportażach, książkach historycznych czy wreszcie popularnonaukowych. Swoje własne horyzonty na pewno można poszerzać na wiele, wiele sposobów, ale co ci da nawet roczna wyprawa dookoła świata, kiedy potem nie koniecznie będziesz umiała cokolwiek o tej podróży powiedzieć? To jest jak różnica pomiędzy patrzeć a widzieć. Możesz zdać się na przewodnika, który coś ci opowie, ale możesz też przygotować się do wyprawy coś czytając na temat ludzi i krain, do których jedziesz, czyż nie? Gwarantuje ci, że wtedy z takich podróży wyciągniesz znacznie więcej dla swoich horyzontów, niż nie czytając nic.

@ Effy
Na pewno "nie tylko", ale przede wszystkim. Warto by jednak ciut doprecyzować, czy mówimy o książkach łatwych i przyjemnych, które są tylko rozrywką, czyli większość czytadeł różnego lotu, czy o literaturze faktu, eseistyce, reportażach, książkach historycznych czy wreszcie popularnonaukowych. Swoje własne horyzonty na pewno można poszerzać na wiele, wiele sposobów,...

żabot, Skąd wiesz, że nie będę nic umiała powiedzieć na temat podróży? Może prowadzę pamiętnik i zapisuję różne ważne wydarzenia i przeżycia. Znaczy obecnie nie prowadzę, ale kiedyś to robiłam. Gdybym się wybrała na Filipiny w czasie Wielkiego Piątku to zrobiłabym pewnie jakieś notatki. Ale nie jestem pewna czybym chciała to oglądać na żywo. Chyba wystarczy mi spotkanie z pewnym człowiekiem, który opowiadał o tym, pokazywał zdjęcia i urywki filmu.
Kilka lat temu, mając 14-15 lat temu byłam w Jagniątkowie, gdzie podczas wyprawy w góry zastała nas burza. Na szczęście wszyscy cali i mokrzy dotarli do ośrodka wypoczynkowego. Jedną kobietę w tym czasie piorun trafił, o czym później się dowiedziała. I to wydarzenie miało wpływ na moje dalsze życie.
Czy spotkanie dzika będąc na wakacjach w Jastarni, co było dość dziwnym doświadczeniem. A niedaleko tego miejsca okolicach Juraty znajduję się rezydencja prezydenta.
Niestety bym nie skorzystała z typowego przewodnika, który będzie mi opowiadać o zabytkach, kościołach i itp. Dobra to też jest ciekawe. Wolę skorzystać z lokalnego przewodnika, który mi opowie jak żyją ludzie, pokaże mi slumsy, jeśli takie istnieją w danym miejscu... jeśli miałabym taką możliwość.
Nie stwierdziłam, że nie wyciągnie się więcej łącząc różne sposoby, a tyle że nie tylko przez ten sposób rozwija się swoje horyzonty. Innymi słowami to że ktoś nie czyta książek nie oznacza, że nie rozwija swoich horyzontów. Owszem, ktoś kto siedzi na kanapie ogląda program typu Szkoła nie rozwija się i stoi w miejscu. Co innego jak obejrzy film Antychryst Lars von Trier i będzie dyskutować na temat filmu z innymi osobami.
Jeśli czytanie ma być wymuszone,to nie ma sensu, żeby czytał, bo niewiele z tego wyniesie. Ale będzie mógł powiedzieć czytam. Chyba jednak nie o to chodzi.

żabot, Skąd wiesz, że nie będę nic umiała powiedzieć na temat podróży? Może prowadzę pamiętnik i zapisuję różne ważne wydarzenia i przeżycia. Znaczy obecnie nie prowadzę, ale kiedyś to robiłam. Gdybym się wybrała na Filipiny w czasie Wielkiego Piątku to zrobiłabym pewnie jakieś notatki. Ale nie jestem pewna czybym chciała to oglądać na żywo. Chyba wystarczy mi spotkanie z...

@Effy
Pewnie mi nie uwierzysz, ale całkowicie się z Tobą zgadzam, chyba dochodzimy do pewnego konsensusu. Tylko znowu pokazujesz indywidualne, konkretne doświadczenia jednej osoby. Tu konkretnie swoje. A ja podając konkretne przykłady staram się zilustrować pewną tendencję globalną o której mówi ankieta i badanie.
Z uporem maniaka napiszę jeszcze raz, bo ciągle to chyba jest niepojęte:
- nigdzie nie sugerowałem nawet, że wszyscy musza czytać książki a do tego jeszcze tak kompulsywnie, jak wielu użytkowników LC,
- absolutnie nie neguję innych doświadczeń, zdobywania wiedzy i umiejętności, innych niż samo czytanie książek. Już podawałem – nikt nie będzie umiał skakać na nartach czytając tylko książki o skokach.

Ale na Twoje wątpliwości co do moich wypocin wystarczająco zwięźle odpowiedziała Ci Ponsy. Do tematu Paryża zresztą za chwilę wrócę.
Bardzo ci się chwali jest podróżujesz bardzo aktywnie, że wynajmujesz przewodnika, że rozmawiasz z miejscowymi, korzystasz z folderów turystycznych, niesztampowo spędzasz wyjazdy. Byłbym idiotą, gdybym negował istotność takich doświadczeń.
Tak na marginesie – Jastarnia i spotkania z dzikami są mi bardzo dobrze znane. Zresztą nie tylko tam. A co powiesz na spotkanie po zmroku z całym stadem dzików (z maluchami), które przemaszerowało po dziczej ścieżce obok mnie w odległości 10 metrów? Albo – to już nie Jastarnia – stadko 21 warchlaczków, które wyjadały mi z ręki jabłka, kiedy dwie lochy stały i przyglądały się temu z równie małej odległości? Niezapomniane doświadczenie :D
No, ale to była dygresja. Wiesz, co to jest pytanie albo stwierdzenie retoryczne? Nie twierdzę, że to konkretnie Ty pojeździsz na roczną wyprawę i niewiele po niej opowiesz. Ale tacy ludzie istnieją. Ja pytam, co widzieli a słyszę – Ale był fajowy zamek, a jaki stary, jak z bajki. No i właściwie to wszystko.
Podam Ci konkretny przykład, dlaczego książki rozwijają najbardziej, choć oczywiście jakies osobiste doświadczenia mogą być doskonałym zwieńczeniem tego rozwoju. Powiedzmy, że jestem zainteresowany Holokaustem i powstaniem w warszawskim getcie. No to poświecę cały mój urlop na wyprawę do Warszawy, wynajmę przewodnika-historyka z ŻIH. A co? Zedrę buty śladami żydowskich pamiątek i śladów. Przewodnik zarzuci mnie wspaniałymi powieściami. Na pewno będzie to niesamowite doświadczenie. Potem pojadę do Treblinki. Tam właściwie nie ma co zwiedzać. Byłem, widziałem, ale wyobraźnia buzowała mi na całego i emocjonalnie mnie nieźle wytelepało. Myślisz, że bez książkowego przygotowania bym tak to miejsce odebrał? A teraz kulminacja: właśnie jestem świeżo po lekturze „Ciagle po kole” Gupińskiej. Sorry, ale żadne osobiste doświadczenie nie umożliwi mi tej wiedzy, tych nastrojów, tych emocji, co czytanie wywiadów z byłymi bojownikami getta. Pomijam już kwestię, że nie dam rady sam z nimi porozmawiać, bo już nie żyją.
Jak to niedawno jeszcze młodzież mawiała – czaisz bazę?
Ale wróćmy do Paryża, o którym pisała Ponsy. Powiedzmy, że ktoś zafunduje mi naprawdę dogłębne zwiedzanie Paryża. Jak myslisz, czy moje peregrynacje po Paryżu dadzą mi specjalnie wielkie wyobrażenie o Paryżu XIX wieku w porównaniu z lekturą powieści Hubo i Balzaca? Przekonaj mnie! Czy zwiedzanie wybrzeża Normandii i pamiątek z inwazji w 1944 czy jakikolwiek przewodnik-opowiadacz da mi większe wyobrażenie o tym, co się działo, niż lektura książek choćby Ambrose’a. Czy myślisz, że siedzenie kilku lat w lesie da mi większą wiedzę i większe pojęcie o ekologii zwierząt tego lasu niż lektura choćby popularnonaukowych książek, nie mówiąc o podręcznikach akademickich? Mam podać jeszcze jakieś przykłady?
Podsumowując: Każdy sposób rozwijania własnych horyzontów jest dobry. Nigdy nie powiem, że książki to jedyny sposób, ale własne doświadczenie nie będzie pełne, bez odpowiedniego przygotowania do tego doświadczenia. A to daje lektura książek.
A na koniec… Są wycieczki do Czarnobyla. Ponoć bardzo eksploatujące emocjonalnie. Może warto coś wcześniej poczytać? Nie na każdą wycieczkę mnie stać, nie zawsze mam czas, nie zawsze są możliwości. Ale „Modlitwa czarnobylska” Aleksijewicz dostarczyło mi tyle doświadczenia i tak poszerzyło horyzonty, że chwilami mózg mi parował. Żadna wycieczka by mi tego nie dała, żadne osobiste doświadczenie obecne dostępne.
Jeśli choć trochę przekonałem Cię do mojego spojrzenia to fajnie, jak nie to trudno. Nie mam już siły do tej dyskusji. Życzę miłego majowego weekendu.

@Effy
Pewnie mi nie uwierzysz, ale całkowicie się z Tobą zgadzam, chyba dochodzimy do pewnego konsensusu. Tylko znowu pokazujesz indywidualne, konkretne doświadczenia jednej osoby. Tu konkretnie swoje. A ja podając konkretne przykłady staram się zilustrować pewną tendencję globalną o której mówi ankieta i badanie.
Z uporem maniaka napiszę jeszcze raz, bo ciągle to chyba...

żabot, I tu cię (nie) zaskoczę, lecz uwierzę. Problem w tym, że ja dostrzegam w ludziach konkretną indywidualną istotę, a nie statystykę, która generalizuję. Co nie oznacza, że nie dostrzegam problemu, że nasze społeczeństwo głupieje. Sam fakt że w programie TV leci w dalszym ciągu Dlaczego ja? ( zerka na program TV, bo nie oglądam jako tako telewizji) świadczy o tym, że ludzie dają się ogłupiać propagandzie telewizyjnej. Jeśli Zajdel w swoich czasach dostrzegał ten problem, to chyba dzisiaj dzisiaj dostał zawału widząc co da się wcisnąć ludziom. Cytat poniżej opisuję idealnie sytuacje:

"Mało kto rozumie sytuację, wszyscy oślepli, mają przed oczami tylko kolorowe punkty. Musimy jakoś przeciwstawić się tej piwno-telewizyjnej pseudokulturze, która się tu wytworzyła. Czy nie zastanowiłeś się, dlaczego oni poją nas piwem i karmią tanią masową rozrywką? Jedno i drugie zawiera ten sam podstawowy składnik: ogłupiacz! Popatrz na tych ludzi! Cóż widzą przed sobą? Życie wypełnione piwkiem i bezsensownymi programami rozrywkowymi!"

Tyle że dotyczy również książek. Nie każda książka będzie wartościowa. Przykładowo o dobrym marketingu niskich lotów książka "Pięćdziesiąt twarzy Greya". Ehh

Wiesz nie lubię przyklejania etykietki, że człowiek nie czytający nie rozwija swoich horyzontów. W niektórych wypowiedziach da się wyczuć, jakby takie osoby były tymi z kategorii gorszej. Co akurat nie jest prawdą. Zarówno w swoim życiu dyskutowałam z osobami czytającymi i stroniącymi od czytania... i jakoś nie zawsze wychodziłam uboższa z dyskusji z osobami nie czytającymi książek.

A to nie wiedziałam o tym, że to dość częste zjawisko. Byłam w Jastarni na wakacjach kilka razy, więc mogło mnie to z dziwić. W moim przypadku pani dzik z małymi też w nie dalekiej odległości znajdowały, że uciekłam na drugą stronę ulicy z obawy, że mogła by poczuć zagrożona i mi coś zrobić. Później jakiś dzik w padł na plaże i o mało nie staranował tam ludzi.
A to z pewnością niesamowite przeżycie karmienie małych warchlaków. :3
Wiem, co to jest pytanie retoryczne albo stwierdzenie retoryczne.
Z pewnością nie. Zarówno osoba słysząc od dziadka opowieść rodzinną o tej tematyce podobnie odebrać te doświadczenie, czyż nie?
Nie twierdzę, że takie połączenie książki + doświadczenie jest nie dobra. Sama z niego korzystam, ale to tylko moje preferencje. Na przykład niektórzy lubią być zaskoczeni, tym co oferuję dane miejsce, więc nie będą o nim czytać wcześniej.
W dalszym ciągu nie twierdzę, że przeżycia z czytania lektury są gorsze od doświadczeń zdobytych w życiu. Są inne i zarówno oba cenne.

Pozdrawia. Wzajemnie oraz czytelniczej majówki. :3 Mój weekend jest wydłużony, więc szykuję się nadrabianie zaległości czytelniczych i nieco nauki (niestety).

żabot, I tu cię (nie) zaskoczę, lecz uwierzę. Problem w tym, że ja dostrzegam w ludziach konkretną indywidualną istotę, a nie statystykę, która generalizuję. Co nie oznacza, że nie dostrzegam problemu, że nasze społeczeństwo głupieje. Sam fakt że w programie TV leci w dalszym ciągu Dlaczego ja? ( zerka na program TV, bo nie oglądam jako tako telewizji) świadczy o tym, że...