No niestety ja chyba nie potrafię tak pięknie opisywać jak Czytelnicy w poprzednich komentarzach no ale spróbuje..... Hmm książka lekarstwem na wszystko? Na wszystko może nie , ale na większość "Dolegliwości " to i owszem. Mnie zauroczyła/pomogła , podniosła "na duchu" pewna jedna książka którą czytałam ponad rok temu. Był to dla mnie wówczas niestety dość niemiły okres ponieważ straciłam kogoś dla mnie ważnego. I nie mówię tu o "rozstaniach z chłopakiem", tylko takim całkowitym odejściu kogoś bardzo ważnego. Nie potrafiłam sobie z tym poradzić w żaden sposób. Po kilku tygodniach dostałam w prezencie książkę "Gdzie indziej" Gabrielle Zevin. Nie powiem żebym wierzyła w rzeczy które opisuje się w takich książkach, w życia wieczne czy że "coś po drugiej stronie jest". Jednakże przeczytanie tej książki podniosło mnie na duchu, pokazało że na sprawę śmierci można patrzeć inaczej. Że może faktycznie jest to jakaś droga która prowadzi później do lepszego. Jakoś lepiej się poczułam... Może to dziwne ale właśnie tak było.
Tak przy okazji chciałabym szczerze polecić tę książkę każdemu ! :)

No niestety ja chyba nie potrafię tak pięknie opisywać jak Czytelnicy w poprzednich komentarzach no ale spróbuje..... Hmm książka lekarstwem na wszystko? Na wszystko może nie , ale na większość "Dolegliwości " to i owszem. Mnie zauroczyła/pomogła , podniosła "na duchu" pewna jedna książka którą czytałam ponad rok temu. Był to dla mnie wówczas niestety dość niemiły okres...

Tyle tu ciekawych odpowiedzi. Sama będę chciała zajrzeć do nich;-)
A z tych książek "lekarstw" to może seria 'Jeżycjada" Małgorzaty Musierowicz. Lubię wracać na karty tych książek. Kroczyć wraz z bohaterami ulicami Poznania. A ilekroć jestem w tym mieście to myślę o tej serii i pisarce bardzo ciepło.
Czytając wtapiam się w to wspaniale towarzystwo i to bardzo pomaga. Na smutki i smuteczki. Można powiedzieć że dorastałam z tymi lekturami. One będą zawsze mi bliskie.

Tyle tu ciekawych odpowiedzi. Sama będę chciała zajrzeć do nich;-)
A z tych książek "lekarstw" to może seria 'Jeżycjada" Małgorzaty Musierowicz. Lubię wracać na karty tych książek. Kroczyć wraz z bohaterami ulicami Poznania. A ilekroć jestem w tym mieście to myślę o tej serii i pisarce bardzo ciepło.
Czytając wtapiam się w to wspaniale towarzystwo i to bardzo pomaga. Na...

Miniony dzień nie był dla mnie życzliwy. Negatywne przeżycia, myśli i uczucia kłębią się jak choroby. Rękami i nogami podpisuję się pod słowami Tetmajera, „Melancholia, tęsknota, smutek, zniechęcenie/ Są treścią mojej duszy.”
Ból jest nie tylko psychiczny. Moje stopy przeszywają tysiące wewnętrznych ostrych igieł na znak protestu przeciw ciasnemu obuwiu, w którym przyszło im chodzić, a płuca kłują szpilki w buncie przeciw lodowatej, deszczowej aurze, w której musiały pobierać tlen.
Wyciągam się na łóżku i otwieram „Pielgrzyma” Paulo Coelho. … „I stojąc przed Świętym Obliczem RAM, dotknij dłońmi Słowa życia...” - moje powieki ciężko opadają, dłonie błądzą po poduszce - „zyskując dość siły, by świadczyć za nim tu...” - ciało staje się bezwładne, oddech regularny - „i choćby na kraju świata!”... - świat przestaje mieć znaczenie. Nie czuję bólu nóg, płuc, duszy, serca. Jestem uleczona. Śpię, i jest to zasługa „Pielgrzyma”. Nie będzie mi dane stanąć przed obliczem RAM, za to wejdę w fazę REM, gdzie będę mogła uporządkować swoje problemy, po czym obudzę się z nowymi siłami na następny, lepszy dzień.

Miniony dzień nie był dla mnie życzliwy. Negatywne przeżycia, myśli i uczucia kłębią się jak choroby. Rękami i nogami podpisuję się pod słowami Tetmajera, „Melancholia, tęsknota, smutek, zniechęcenie/ Są treścią mojej duszy.”
Ból jest nie tylko psychiczny. Moje stopy przeszywają tysiące wewnętrznych ostrych igieł na znak protestu przeciw ciasnemu obuwiu, w którym przyszło...

Książka, która dała mi kilka cennych odpowiedzi na nurtujące mnie od dawna pytania dotyczące trwałości małżeństwa, wierności i lojalności wobec drugiego człowieka to "Opowieść niewiernej". To książka opowiadająca o realnych problemach prawie co drugiego małżeństwa w Polsce. Według Magdaleny Witkiewicz i jak mówią same statystyki 60% kobiet zdradza... Ale skąd w takim razie bierze się pokusa rzucenia w ramiona innego mężczyzny? Może samotność... Podobno samotność we dwoje jest dużo gorsza niż w pojedynkę..."Opowieść niewiernej" to książka o rozterkach kobiety nieszczęśliwej w małżeństwie, to książka wyłącznie dla kobiet, bowiem tylko kobieta potrafi zrozumieć drugą kobietę.

Książka, która dała mi kilka cennych odpowiedzi na nurtujące mnie od dawna pytania dotyczące trwałości małżeństwa, wierności i lojalności wobec drugiego człowieka to "Opowieść niewiernej". To książka opowiadająca o realnych problemach prawie co drugiego małżeństwa w Polsce. Według Magdaleny Witkiewicz i jak mówią same statystyki 60% kobiet zdradza... Ale skąd w takim razie...

Życie wiedzie człowieka różnymi ścieżkami i jakże często spotkanie pewnego człowieka czy przeczytanie jednej książki, potrafi odmienić nasze życie na zawsze, tak też było w moim przypadku. Jako dziecko nie lubiłam czytać książek i jedynie poczucie obowiązku powodowało, że czytałam lektury szkolne. Pewnego dnia idąc szkolnym korytarzem zauważyła koleżankę z klasy z głową pochyloną nad książką, zaintrygowana zapytałam ją co tak zawzięcia czyta. Książką okazała się druga część Harrego Pottera. Koleżanka zaproponowała, że pożyczy mi pierwszą część, zgodziłam się. Książka leżała nieczytana przez kilka dni na biurku, przy okazji kolejnej kłótni rodziców, a był to czas kiedy kłócili się nieustannie i w powietrzu wisiał rozwód, zdecydowałam się zająć myśli czymś innym niż sprawami mojej rodzinny i tym, że z całą tą sytuacją sobie nie radzę. Przygody małego czarodzieja mnie pochłonęły całkowicie, świat wciągnął i już nie wypuścił, pokochałam Hogwart, pokochałam magiczne istoty i czary. Ponieważ sama miałam w tym czasie 11 lat identyfikowałam się z głównym bohaterem. A kiedy skończyłam czytać zapragnęłam wiedzieć co będzie dalej. Zatem Harry Potter uzdrowił mnie z niechęci do książek, ale nie tylko. Pozwolił zagubionej dziewczynce odnaleźć miejsce, do którego może się zawsze udać, gdzie zawsze będzie mile widziana, dał siłę i odwagę do stawiania czoła przeciwnością, bo skoro Harry może walczyć z samym Voldemortem , to ja sobie też poradzę.

Życie wiedzie człowieka różnymi ścieżkami i jakże często spotkanie pewnego człowieka czy przeczytanie jednej książki, potrafi odmienić nasze życie na zawsze, tak też było w moim przypadku. Jako dziecko nie lubiłam czytać książek i jedynie poczucie obowiązku powodowało, że czytałam lektury szkolne. Pewnego dnia idąc szkolnym korytarzem zauważyła koleżankę z klasy z głową...

Patrząc wstecz na swoje życie muszę stwierdzić, że zdecydowanie za dużo narzekam! Mam dobre życie, bez wielkich tragedii i rewolucji, obracających w pył wszystkie marzenia. Ale mój problem polega na tym, że nie doceniam tego, co mam. Są książki, które dają mi tak silnego kopniaka, że dopiero wtedy dociera do mnie ta prawda. Do takich powieści należy "Kto jak nie ja?" Katarzyny Kołczewskiej. Jest to historia kobiety, którą los zmusza do zaopiekowania się 3-letnią dziewczynką, której rodzice zginęli w wypadku, a nikt z bliższej rodziny nie może się nią zająć. Przy takim opisie wyobrażamy sobie zapłakane niewinne dziecko, o wielkich oczętach i kręconych włoskach. I tu następuje wielki szok! Bo to nie jest rodzaj książki o wielkiej tragedii, która powoduje początkowo liczne trudności, ale kończy się wzruszająco i przyjemnie. To opowieść na wskroś prawdziwa, bez upiększania i łagodnych słów. Opieka nad dzieckiem, o którym nic nie wiemy, może okazać się koszmarem, bo ono potrafi krzyczeć, drapać i histeryzować aż do utraty sił. Potrafi się buntować i wiercić dziurę w brzuchu trudnymi pytaniami. Potrafi być niewdzięczne i na każdym etapie dorastania może sprawiać problemy.
Po lekturze takich książek uświadamiam sobie jak nieistotne są moje codzienne zmartwienia i jak wielkim komfortem jest świadomość, że mam kochającą rodzinę, na którą mogę liczyć w najcięższych czasach i mogę być spokojna o swoje dziecko...ten spokój jest dla mnie zbawiennym lekarstwem!

Patrząc wstecz na swoje życie muszę stwierdzić, że zdecydowanie za dużo narzekam! Mam dobre życie, bez wielkich tragedii i rewolucji, obracających w pył wszystkie marzenia. Ale mój problem polega na tym, że nie doceniam tego, co mam. Są książki, które dają mi tak silnego kopniaka, że dopiero wtedy dociera do mnie ta prawda. Do takich powieści należy "Kto jak nie ja?"...

Dla mnie lekarstwem okazała się być "Chata" Williama P. Younga. Jej lektura wyleczyła mnie z nienawiści. Nauczyłam się wybaczać, nawet tym, którzy najbardziej mnie skrzywdzili, poniżyli. Dzięki niej zrozumiałam, dlaczego Bóg jest tak miłosierny, dlaczego przebacza największym grzesznikom, zamiast ich karać. Chcecie poznać odpowiedź na to pytanie? Jest całkiem prosta. Bóg jest Ojcem wszystkich ludzi. Wszystkie swoje dzieci kocha tak samo. Jak myślicie, czy wasi rodzice odwróciliby się od Was, nawet gdybyście popełnili największą zbrodnię? Nie, ponieważ mocno Was kochają. Jak więc w takim razie Bóg miałby chcieć ukarać któreś ze swoich dzieci? Macie problem z tym, by komuś przebaczyć? Pomyślcie, że przecież wszyscy ludzie są braćmi i siostrami. Nie potrafilibyście przebaczyć swojemu rodzeństwu? Nie wierzę. Na pewno nie wytrzymalibyście długo w nienawiści. Tak samo jest z obcym dla Was człowiekiem - pomyślcie, że to Wasz brat, obojętnie co zrobił. Czy nadal nie potraficie mu wybaczyć? Myślę, że teraz to już prostsze. Wybaczcie mu, a zniknie Wam z serca wielki ciężar. Poczujecie się szczęśliwi. Oto, czego nauczyła mnie ta piękna książka - wybaczania i rozumienia miłosierdzia Boga. Może Wam lektura "Chaty" też pomoże Go zrozumieć i uleczy Was z nienawiści? Przekonajcie się, naprawdę warto.

Dla mnie lekarstwem okazała się być "Chata" Williama P. Younga. Jej lektura wyleczyła mnie z nienawiści. Nauczyłam się wybaczać, nawet tym, którzy najbardziej mnie skrzywdzili, poniżyli. Dzięki niej zrozumiałam, dlaczego Bóg jest tak miłosierny, dlaczego przebacza największym grzesznikom, zamiast ich karać. Chcecie poznać odpowiedź na to pytanie? Jest całkiem prosta. Bóg...

Moją ulubioną książką są "Zatrzymane chwile"Danielle Steel.Jest to książka ,którą otrzymałam od mojego męża 24 lata temu,kiedy na świat przyszedł nasz syn..Wracam do niej kiedy mi smutno,kiedy wydaje mi się,że już nic i nikt nie jest w stanie mi pomóc.To przy tej książce świat wydaje mi się znów lepszy,to przy niej zaznałam wiele szczęścia i miłości drugiej małej osóbki,dla której warto żyć."Zatrzymane chwile" to książka o włoskiej księżniczce,gdzie wojna odbiera wszystko ale w zamian daje prawdziwą miłość aż po grób.Czyta się ją jednym tchem ,jest wzruszająca i jednocześnie daje sporo do myślenia.To książka,która wyrwała mnie ze szponów okrutnej depresji.Gdzie każde spojrzenie w lustro sprawiało wiele bólu, przypominało o okrutnym wydarzeniu do tego stopnia,że w domu nie było żadnej płaszczyzny,w której mogłabym zobaczyć swoje odbicie."Zatrzymane chwile" -powstrzymały czas bym mogła zastanowić się nad swoim życiem dając wiarę w drugiego człowieka.

Moją ulubioną książką są "Zatrzymane chwile"Danielle Steel.Jest to książka ,którą otrzymałam od mojego męża 24 lata temu,kiedy na świat przyszedł nasz syn..Wracam do niej kiedy mi smutno,kiedy wydaje mi się,że już nic i nikt nie jest w stanie mi pomóc.To przy tej książce świat wydaje mi się znów lepszy,to przy niej zaznałam wiele szczęścia i miłości drugiej małej osóbki,dla...

Byłam wtedy nastolatką, która cały czas była w konflikcie z rodzicami, denerwowała mnie każda napotkana osoba, miłość okazała się być trudniejszą niż wszyscy wokół mówili. Nie rozumiałam świata, który mnie otaczał. Wtedy sięgnęłam po "Małego księcia". Od tak. Żeby coś poczytać, zająć czas. Kartka po kartce zaczęłam pojmować co dzieli mnie od pozostałych ludzi, jak funkcjonuje życie, jak postrzegają je różni ludzie. Ta lektura nauczyła mnie wielu rzeczy. Zrozumiałam, że ile ludzi żyje na świecie tyle różnych zdań, charakterów, opinii, marzeń, priorytetów. Zaczęłam rozumieć gdzie tkwił problem. Uważałam, że wszyscy myślą tak jak ja. Kiedy jednak okazywało się, że tak nie jest wpadałam w furię. Mały Książę pokazał mi życie. Pokazał na czym polega miłość do bliźniego ale i ta romantyczna miłość. Ludzi trzeba akceptować takimi jakimi są, wysłuchać ich opinii i szukać kompromisów. Kochać, nawet gdy sprawiają ból.

Byłam wtedy nastolatką, która cały czas była w konflikcie z rodzicami, denerwowała mnie każda napotkana osoba, miłość okazała się być trudniejszą niż wszyscy wokół mówili. Nie rozumiałam świata, który mnie otaczał. Wtedy sięgnęłam po "Małego księcia". Od tak. Żeby coś poczytać, zająć czas. Kartka po kartce zaczęłam pojmować co dzieli mnie od pozostałych ludzi, jak...

Czasami gubię się we własnym życiu. Jestem smutna, samotna, nieśmiała, nie wiem co ze sobą począć. Jestem zmęczona i za dużo myślę. Zastanawiam się nad swoim życiem, swoim nieszczęściem. Jestem nieszczęśliwa i nikt nie potrafi mi pomóc. Mam wszystko, mam wspaniałe życie, a nie potrafię tego dostrzec. Jestem zaślepiona swoimi egoistycznymi uczuciami. I nagle tak po prostu pomaga mi wyjść z tej opresji pewna książka - "Niebo jest wszędzie" - Jandy Nelson. Czytając tą książkę, czuję się nagle lepiej. Widzę, że moje życie mogło być gorsze. Mogło mnie przecież nawet nie być. Książka ta pomaga mi odnaleźć szczęście w swoim życiu. Poprawia humor, czuję się lepiej, podnosi mnie na duchu. Wierzę, że wcale nie jestem samotna, a moje życie to pasmo szczęśliwych chwil. Często do niej sięgam, bo przecież to ona pomaga mi odnaleźć właściwy kierunek na swej drodze. I ulecza za każdym razem smętne myśli w mojej głowie. I tak, niebo naprawdę jest wszędzie, a ja lubię się do niego uśmiechać, bo rozumiem, że mając niebo nad głową wszystko będzie dobrze.

Czasami gubię się we własnym życiu. Jestem smutna, samotna, nieśmiała, nie wiem co ze sobą począć. Jestem zmęczona i za dużo myślę. Zastanawiam się nad swoim życiem, swoim nieszczęściem. Jestem nieszczęśliwa i nikt nie potrafi mi pomóc. Mam wszystko, mam wspaniałe życie, a nie potrafię tego dostrzec. Jestem zaślepiona swoimi egoistycznymi uczuciami. I nagle tak po prostu...