Moim sposobem na uniknięcie kłótni przy rodzinnych spotkaniach jest puszczanie muzyki w tle. Wszyscy czują się bardziej zrelaksowani i nie skupiają się na tematach trudnych i spornych jak polityka czy wiara. Wybieram muzykę, która wpada w ucho często są to latynoskie rytmy, każdy wtedy ma ochotę mówić o wakacyjnych planach lub wspominać ubiegłe wczasy. Atmosfera jest luźna, a spotkanie rodzinne staje się prawdziwą rozrywką.

Moim sposobem na uniknięcie kłótni przy rodzinnych spotkaniach jest puszczanie muzyki w tle. Wszyscy czują się bardziej zrelaksowani i nie skupiają się na tematach trudnych i spornych jak polityka czy wiara. Wybieram muzykę, która wpada w ucho często są to latynoskie rytmy, każdy wtedy ma ochotę mówić o wakacyjnych planach lub wspominać ubiegłe wczasy. Atmosfera jest luźna,...

Nienawidziłem rodzinnych spotkań. Zwłaszcza, że wyszło tak, że moja mama jako jedyna nie zamieszkała w pobliżu starszego rodzeństwa i kuzynostwo to byli dla mnie w zasadzie obcy ludzie. Oni żenili się, wychodzili za mąż jak ja byłem nastolatkiem. Introwertycznym na dodatek. Nie chodziłem na te wesela, wolałem zostać sam w domu i wreszcie mieć święty spokój. Nie wszystkich spędów jednak można uniknąć i wtedy zaczynało się. Uwaga wreszcie musiała się skupić na mnie i setki pytań: A ty co tam robisz?, A co to za szkoła? A co będziesz później robił? A masz jakąś dziewczynę? NA PEWNO MASZ! Hue, hue... -Taka normalna, nie wiem jeszcze, nie no jeszcze nie... Burak i żenada level 194762. Recepta? Prosta. Wyjechać, zacząć coś robić, znaleźć cudowną żonę, mieć wspaniałe dzieci. Wiem, brzmi za łatwo, ale można, wszystko jest w naszych głowach. Dalej jestem introwertyczny, ale wiecie co? Teraz mam to w dupie ;)

Nienawidziłem rodzinnych spotkań. Zwłaszcza, że wyszło tak, że moja mama jako jedyna nie zamieszkała w pobliżu starszego rodzeństwa i kuzynostwo to byli dla mnie w zasadzie obcy ludzie. Oni żenili się, wychodzili za mąż jak ja byłem nastolatkiem. Introwertycznym na dodatek. Nie chodziłem na te wesela, wolałem zostać sam w domu i wreszcie mieć święty spokój. Nie wszystkich...

Złotego środka nie ma: życie i kolejne powieści to udowadniają, lecz nadal szukam.
Wiele zależy od okoliczności.
Mojej kuzynce trafiła się teściowa z piekła rodem. Niejako ograniczenie kontaktów do minimum nieco pomagało. Tyle że na świecie pojawiły się dzieci, a teściowa zapragnęła uczestniczyć w ich życiu. Okazało się, że nie dlatego, iż z wiekiem złagodniała z charakteru; tylko usiłowała je nastawić przeciwko rodzicom, wychowując je po kryjomu wedle własnego gustu. W końcu pięcioletni chłopiec nie wytrzymał w trakcie jednej z takich tyrad i walnął babcię w nos, wyraziwszy własne zdanie i następnie rezolutnie tłumacząc, że tatuś uczył go bronić honoru kobiety, szczególnie mamy.
Tak czy owak, rodzice stanęli przed nie lada dylematem, bo z jednej strony chłopiec postąpił słusznie, lecz z drugiej… No właśnie.
Gdy kuzynka zwróciła mu uwagę, że babcie jest kobietą, chłopiec zamilkł na chwilę jakby zaintrygowany i nagle się wydarł się: - Tatusiu, tatusiu, co mam robić w tak trudnej sytuacji?! Mam tylko pięć lat. To trochę dla mnie za skomplikowane, do licha!
(Wbrew wszystkiemu maluch był przemądrzały i już w tym wieku potrafił nieźle argumentować.)
Babcia oczywiście domagała się surowej kary, a gdy jej się nie doczekała, obraziła się śmiertelnie, pozostawiając rodzinę kuzynki w spokoju. Czasami po prostu nie da się znaleźć rozwiązania, które wszystkich uszczęśliwi, ale w tym przypadku przynajmniej większość była zadowolona z takiego obrotu sytuacji. To już coś.

Złotego środka nie ma: życie i kolejne powieści to udowadniają, lecz nadal szukam.
Wiele zależy od okoliczności.
Mojej kuzynce trafiła się teściowa z piekła rodem. Niejako ograniczenie kontaktów do minimum nieco pomagało. Tyle że na świecie pojawiły się dzieci, a teściowa zapragnęła uczestniczyć w ich życiu. Okazało się, że nie dlatego, iż z wiekiem złagodniała z...

Mam 27 lat, co oznacza, że właśnie wkroczyłam w ten wiek, kiedy ludzi zadziwiająco bardzo interesuje mój stan cywilny i to, co mam zamiar zrobić z własną macicą.

"To już najwyższy czas!"
"Kiedy ślub? Należałoby już się ustatkować."
"To co, kiedy dziecko?"
"To idealny wiek na powiększanie rodziny!"
"No, teraz wasza kolej!"

Nie, nie, nie, i jeszcze raz nie! To, czy to najwyższy czas na ślub, dziecko, chomika, czy cokolwiek innego, jest decyzją tylko i wyłącznie moją i mojego partnera. Niestety ten temat uwielbia się przewijać podczas dyskusji przy rodzinnym stole.

Pamiętam, że pewnego razu postanowiłam postawić na szczerość. Zgodnie z prawdą oznajmiłam, że nie chcę mieć dzieci, i że nie interesuje mnie też specjalnie wyjście za mąż. Nie doprowadziło to do niczego dobrego. Wręcz przeciwnie, wywołało to kłótnie między mną i mamą mojego chłopaka. Usłyszałam wiele nieprzyjemnych słów (jak chociażby "co to za kobieta, która nie chce mieć dzieci?!") i do dziś unikamy wzajemnych kontaktów.

Dlatego teraz, gdy ktoś na zjeździe rodzinnym zadaje mi to niezręczne pytanie, raczej staram się obrócić je w żart, lub schować się za kuzynostwem, które też jeszcze się nie ustatkowało. Obawiam się jednak, że to tylko tymczasowe rozwiązanie, i że niedługo będę musiała zmienić strategię. Być może w końcu zdobędę się na jakąś bardziej kontrowersyjną odpowiedź, która raz na zawsze utnie ten drażliwy temat.

Mam 27 lat, co oznacza, że właśnie wkroczyłam w ten wiek, kiedy ludzi zadziwiająco bardzo interesuje mój stan cywilny i to, co mam zamiar zrobić z własną macicą.

"To już najwyższy czas!"
"Kiedy ślub? Należałoby już się ustatkować."
"To co, kiedy dziecko?"
"To idealny wiek na powiększanie rodziny!"
"No, teraz wasza kolej!"

Nie, nie, nie, i jeszcze raz nie! To, czy to...

Rodzinne spotkania, które kończą się nieprzyjemnymi sprzeczkami, wydają się być już normą. Trudno ich unikać, gdy ojciec na każde napomknięcie o polityce wybucha gniewem, a nienauczony doświadczeniem wuj uwielbia dzielić się politycznymi ciekawostkami, które właśnie przeczytał w internecie. Ostatnio do tej kombinacji dodano jeszcze żonę kuzyna, która jako nauczycielka z zawodu także miała wiele do powiedzenia na temat obecnej władzy. I w ten sposób świętowanie trzydziestolecia zaślubin przerodziło się w polityczne dyskusje... Wraz z mamą znamy naszą rodzinę za dobrze by wierzyć w to, że znajdziemy jakiś sposób na odciągnięcie ich od konfliktowych tematów. Dlatego stawiamy na inne rozwiązanie - jeśli nie możemy zmienić tematu, to kończymy rozmowę całkowicie. A jaki jest najlepszy sposób na zaklejenie ust naszym głośnym krewnym? Pyszne ciasta i torty w wykonaniu moim i mojej mamy. Dają stuprocentową pewność sukcesu.

Rodzinne spotkania, które kończą się nieprzyjemnymi sprzeczkami, wydają się być już normą. Trudno ich unikać, gdy ojciec na każde napomknięcie o polityce wybucha gniewem, a nienauczony doświadczeniem wuj uwielbia dzielić się politycznymi ciekawostkami, które właśnie przeczytał w internecie. Ostatnio do tej kombinacji dodano jeszcze żonę kuzyna, która jako nauczycielka z...

Razem z moją babcią i kuzynami staramy się by nasze spotkania były przyjemne i zabawne, jednak nasz wspólny dziadek potrafi zniszczyć wszystko w sekundę tylko jednym słowem, a każda rozmowa zaczyna się polityki i dawnych znajomych dziadka, którzy podobno zajmują ważne stanowiska obrażając przy tym wszystkich wokół. Jednak na wszystko jest lekarstwo, a mianowicie TELEWIZJA. W związku z tym, że jestem najmłodszą osobą w rodzinie zawsze puszczam Cartoon Network albo Nickelodeon gdy tylko słyszymy otwierające się drzwi i wtedy zawsze mamy pewność, że senior nigdy do nas nie dołączy.

Razem z moją babcią i kuzynami staramy się by nasze spotkania były przyjemne i zabawne, jednak nasz wspólny dziadek potrafi zniszczyć wszystko w sekundę tylko jednym słowem, a każda rozmowa zaczyna się polityki i dawnych znajomych dziadka, którzy podobno zajmują ważne stanowiska obrażając przy tym wszystkich wokół. Jednak na wszystko jest lekarstwo, a mianowicie...

Przypadków rodzinnych waśni znam mnóstwo – właściwie wszystkie relacje w mojej rodzinie to jedna wielka waśń: awantury o pieniądze, o spadek, o nieruchomości, nieoddane pożyczki, dawne urazy. Każde święta, które musiałam w dzieciństwie spędzać wśród krewnych, były istną katorgą.
Na szczęście dziś jestem osobą dorosłą i zwyczajnie zerwałam wszystkie kontakty z rodziną. Moim zdaniem nie ma sensu męczyć się, starając utrzymać pozytywne relacje z krewnymi, jeśli przy tym odczuwa się znaczny dyskomfort i wielkie zniechęcenie na myśl o wszelkich spotkaniach. „Więzy krwi” to nic więcej jak przypadkowa zbieżność genowa, która nas do niczego nie zobowiązuje, i nie należy przykładać do tego wagi. Tym, co się liczy naprawdę, jest miłość, zaufanie, przyjaźń – niezależnie od genów. Dla mnie zatem prawdziwszą rodziną jest partner i przyjaciele, niż osoby, z którymi faktycznie jestem spokrewniona – i dzięki temu nie doświadczam już więcej żadnych rodzinnych waśni.

Przypadków rodzinnych waśni znam mnóstwo – właściwie wszystkie relacje w mojej rodzinie to jedna wielka waśń: awantury o pieniądze, o spadek, o nieruchomości, nieoddane pożyczki, dawne urazy. Każde święta, które musiałam w dzieciństwie spędzać wśród krewnych, były istną katorgą.
Na szczęście dziś jestem osobą dorosłą i zwyczajnie zerwałam wszystkie kontakty z rodziną. Moim...

Nie wiem gdzie tkwi problem. Rodzina jest najbliższa i najczęściej długo z nią rozmawiamy. Szukamy ludzi podobnych do nas jeśli chodzi o poglądy, podejścia do polityki, spraw wychowania itp. Rodzina jest nam "narzucona". Nie oczekujmy że ktoś będzie miał takie same poglądy , bo jak my... nazywa się Kowalski. Weźmy pod uwagę, że my też komuś możemy swoją gadką działać na nerwy. Na spotkaniach nie rozmawiajmy o różnicach tylko o podobieństwach. Rozmawiajmy na bezpieczne tematy, a jeśli ktoś ma inny pogląd niech sobie pogada, po co od razu kłótnia. Życie jest zbyt krótkie by przejmować się pierdołami. Może ktoś nam wybitnie psuje humor - nie musisz się z nim zgadzać ale go szanuj.

Nie wiem gdzie tkwi problem. Rodzina jest najbliższa i najczęściej długo z nią rozmawiamy. Szukamy ludzi podobnych do nas jeśli chodzi o poglądy, podejścia do polityki, spraw wychowania itp. Rodzina jest nam "narzucona". Nie oczekujmy że ktoś będzie miał takie same poglądy , bo jak my... nazywa się Kowalski. Weźmy pod uwagę, że my też komuś możemy swoją gadką działać na...

Zawsze siedząc przy stole w kuchni nie da się uniknąć tematów, które powodują spór. Zaczynając od bzdur, rodziny dalszej, po politykę, sądownictwo, prawo, służbę zdrowia. Nawet usilne prośby mamy, że są święta nic nie dają. Cała rodzina się z nas śmieje że się drzemy, kłócimy tak głośno, a my po prosto głośno wymieniamy zdania, dyskutujemy. Niestety kończy się tak że gadają przez większość czasu dwie osoby. Ktoś kogoś uświadamia. A ty masz pięć sekund żeby coś wtrącić. Jeśli uda ci się przedrzeć przez nich. Ciężko się przebić. Czasami jest to dość nużące i irytujące. Bo nie zawsze masz możliwość wyrażenia swojego zdania. Czy w ogóle odezwania.
Myślę że nie ma jakiegoś remedium skutecznego. Należy zachować spokój i być wyrozumiałym. Być tym mądrzejszym. Czasami te dyskusje trwają całą noc. ;D

Zawsze siedząc przy stole w kuchni nie da się uniknąć tematów, które powodują spór. Zaczynając od bzdur, rodziny dalszej, po politykę, sądownictwo, prawo, służbę zdrowia. Nawet usilne prośby mamy, że są święta nic nie dają. Cała rodzina się z nas śmieje że się drzemy, kłócimy tak głośno, a my po prosto głośno wymieniamy zdania, dyskutujemy. Niestety kończy się tak że...

Na jedno ze spotkań z szwagrem i szwagierką upiekłem pyszne bułki z jabłkami. Wszystkim smakowały i mogło się wydawać że wszystko jest OK. Dopiero po miesiącu dowiedziałem się że szwagier ma dzień w dzień wojnę bo jego żona wkurzyła się że on nie potrafi piec.
Od tamtej pory u nas w domu te bułeczki mają nazwę "bułki rozwodniczki"

Na jedno ze spotkań z szwagrem i szwagierką upiekłem pyszne bułki z jabłkami. Wszystkim smakowały i mogło się wydawać że wszystko jest OK. Dopiero po miesiącu dowiedziałem się że szwagier ma dzień w dzień wojnę bo jego żona wkurzyła się że on nie potrafi piec.
Od tamtej pory u nas w domu te bułeczki mają nazwę "bułki rozwodniczki"