Planeta, która odwiedziłam jest dziwna. Wydaje się bardzo podobna do Ziemi. Jest w niej jednak coś intrygującego. Gdybym nie wiedziała, mogłabym pomyśleć że jestem na naszej planecie, może kilka lat w przyszłości. Po godzinach spacerów i wielu rozmowach z mieszkańcami, wiedziałam już, o co mi początkowo chodziło. Nikt się tutaj nie zmartwiał, nie rozpaczał. Całą planetę otaczała pewna specyficzna aura, która sprawiała, że czułam się szczęśliwsza. Nawet mieszkańcy gorszych części planety, byli szczęśliwi. Mówili, że widzą zmianę pór roku, mogą patrzeć na kwiaty, ptaki, życie. Nie widzieli sensu w rozmyślaniu nad tym, czego nie mieli, patrzyli na to, co mają, co mogą. Przebywanie na tej planecie, tak podobnej, a jednoczenie tak różnej od naszej, uświadomiło mi, dlaczego jest ona w pewnym sensie lepsza od naszej - tutaj, każdy wie, jak być szczęśliwym.

Planeta, która odwiedziłam jest dziwna. Wydaje się bardzo podobna do Ziemi. Jest w niej jednak coś intrygującego. Gdybym nie wiedziała, mogłabym pomyśleć że jestem na naszej planecie, może kilka lat w przyszłości. Po godzinach spacerów i wielu rozmowach z mieszkańcami, wiedziałam już, o co mi początkowo chodziło. Nikt się tutaj nie zmartwiał, nie rozpaczał. Całą planetę...

Trafiłabym na planetę, na której zło i obłuda nie istnieją. Na której nie ma socjopatów, a współczucie i pomoc innym jest na porządku dziennym. Ludzie żywią się i czerpią energię z dobrych uczynków. Nie ma wojen, panuje spokój. Stres nie istnieje. Nawet kobiety nie mają tu humorków! Mężczyźni nie myślą natomiast tylko o jednym. Pieniądz nie gra decydującej roli. Każdy ma czas i możliwości na samorealizację. Choroby nie istnieją... Raj.

Trafiłabym na planetę, na której zło i obłuda nie istnieją. Na której nie ma socjopatów, a współczucie i pomoc innym jest na porządku dziennym. Ludzie żywią się i czerpią energię z dobrych uczynków. Nie ma wojen, panuje spokój. Stres nie istnieje. Nawet kobiety nie mają tu humorków! Mężczyźni nie myślą natomiast tylko o jednym. Pieniądz nie gra decydującej roli. Każdy ma...

Zamknąłem mocniej oczy i zatkałem uszy. Błagam tylko nie ten dźwięk. Wszystko tylko nie ten dźwięk.
Ból był nie do wytrzymania.
Chciałem umrzeć, byle on odszedł, ale... czy ja jeszcze żyłem? Wydawało mi się że nie. W końcu szpital, kroplówka, ciemność... Potem leciałem w dół.
Nagle nastała cisza.
Błogosławiona cisza.
Rozchyliłem powieki. Czy to...
Piekło? Pustkowie? Inny świat? Gdzie ja jestem?
Czy tu trafiają ludzie po śmierci? Czy tylko ja tu trafiłem bo byłem we właściwym miejscu o właściwej porze?
Wokół mnie była pustynia. Nie przypominała jednak tych na Ziemi. Nie było tu wydm. Tylko równa gładka powierzchnia. A nad nią...
Czerwień. Wszystkie jej odcienie.
Postąpiłem krok do przodu. Wziąłem do ręki garść piachu...
Piachu?
To nie był piach.
To był popiół.
W tym momencie poczułem parzące gorąco na skórze. Spojrzałem na siebie i wrzasnąłem.
Moje ubranie płonęło. Ja płonąłem.
Upadłem na ziemię i krzyczałem w agonii. Ale nikt nie słyszał.
Nikt nie widział.
Gdy płakałem z bólu i rozpaczy nadeszło zrozumienie. Ujrzałem prawdę. Poczułem ją. Naszą przyszłość. To właśnie nas czeka, jeśli się nie zmienimy.

Zamknąłem mocniej oczy i zatkałem uszy. Błagam tylko nie ten dźwięk. Wszystko tylko nie ten dźwięk.
Ból był nie do wytrzymania.
Chciałem umrzeć, byle on odszedł, ale... czy ja jeszcze żyłem? Wydawało mi się że nie. W końcu szpital, kroplówka, ciemność... Potem leciałem w dół.
Nagle nastała cisza.
Błogosławiona cisza.
Rozchyliłem powieki. Czy to...
Piekło? Pustkowie? Inny...

Najpierw ujrzałam podłoże, miękkie niczym mata do jogi, ale stabilne. A później rozległ się krzyk, który wydobywał się z mojego własnego gardła. Moje ciało skuliło się gwałtownie tworząc koci grzbiet.
- Penny - poczułam na plecach ciepłą dloń Caleba - to lewitujące skały, nic nam nie grozi - dodał, przesuwając palcami wzdłuż mojego kręgosłupa. Odchyliłam w tył głowę i poczułam jak powietrze grzęźnie mi w płucach, a do oczu zaczynają napływać słone łzy. To zachwyt, a zarazem ulga. Jesteśmy wolni, to nasz nowy dom.

Najpierw ujrzałam podłoże, miękkie niczym mata do jogi, ale stabilne. A później rozległ się krzyk, który wydobywał się z mojego własnego gardła. Moje ciało skuliło się gwałtownie tworząc koci grzbiet.
- Penny - poczułam na plecach ciepłą dloń Caleba - to lewitujące skały, nic nam nie grozi - dodał, przesuwając palcami wzdłuż mojego kręgosłupa. Odchyliłam w tył głowę i...

gwałtowny błysk i lekkie szarpnięcie świadczyły o tym, że Nurt nas wypluł. Dopiero po chwili do naszego statku zaczęły docierać dane i raporty z tej części galaktyki. Skupiłam się na jednej planecie... To tam mieliśmy lądować.
- Odczyty z sondy potwierdzone, pani kapitan. - Odezwał się do mnie jeden z podwładnych.
Sprawdziłam wyniki skanowania.
- Atmosfera nietoksyczna... Tlen w normie, temperatura zdatna do życia, przyjemne 23 stopnie. - Mamrotałam raport pod nosem.
Przed oczami widniała mi sporej wielkości planeta. W całości pokryta miłą dla oka, świeżutką zielenią. Jak sądziliśmy ciemniejsze plamy zieleni sugerowały obecność wody.
- Lądujemy - wydałam rozkaz.
Po niecałej godzinie siedziałam już w niewielkim lądowniku. Im bliżej byliśmy gruntu tym miałam większe wątpliwości co do zasadności zasiedlania tej planety. Nie myliłam się. Kiedy moje stopy dotknęły podłoża okazało się, że to co uważaliśmy za ogromne lasy było... Zielonym śniegiem, który dodatkowo nie topniał przy temperaturze 23 stopni!
- Pani kapitan ee... czy to jest zielony śnieg? - usłyszałam pytanie za plecami.
- Tak... to jest śnieg... taki z wody? - sprawdziłam na szybko odczyt z analizy - Wszytko tutaj jest cholernie zielone!
Nie miałam szansy na długie rozmyślania. Właśnie w naszą stronę pędziło stado czegoś przypominającego zielone niedźwiedzie polarne. Wycelowałam karabinem laserowym. Migające światełko sugerowało, że jest w pełni naładowany. Było... Zielone.
- Szlag! - zaklęłam. To będzie mało przyjemna kolonizacja.

gwałtowny błysk i lekkie szarpnięcie świadczyły o tym, że Nurt nas wypluł. Dopiero po chwili do naszego statku zaczęły docierać dane i raporty z tej części galaktyki. Skupiłam się na jednej planecie... To tam mieliśmy lądować.
- Odczyty z sondy potwierdzone, pani kapitan. - Odezwał się do mnie jeden z podwładnych.
Sprawdziłam wyniki skanowania.
- Atmosfera nietoksyczna......

- Trzy, dwa, jeden… Cała naprzód! – przechyliłam ster i z prędkością zbliżoną do światła poszybowałam przez Nurt.
Po milisekundzie byłam już w Nibylandii.
Wiele słyszałam o tym świecie, ale nigdy jeszcze w nim nie byłam. Zawsze miałam mnóstwo innych kosmicznych obowiązków, a teraz nareszcie się w nim znalazłam.
Planety krążyły leniwie wokół gwiazdy centralnej, a ja, lekkim slalomem omijając asteroidy, podleciałam do jednej z nich. Z zewnątrz wyglądała bardzo sielsko.
Ustawiłam tryb lądowania i ustawiłam fotel w pozycji poziomej. Trochę mną trzęsło, gdy przedzierałam się przez atmosferę, ale za chwilę mój statek osiadł spokojnie na wodzie.
Sprawdziłam wszystkie czujniki, po czym otworzyłam kapsułę i nabrałam pierwszy haust nibylandzkiego powietrza.
Było ciepłe, nieco słone, ale za to niezwykle orzeźwiające. Rozejrzałam się i ujrzałam niedaleko wysepkę – jacyś ludzie grali na plaży w siatkówkę.
Zeszłam do sterowni i pokierowałam statek w tamtą stronę.
- Witaj na Nibylandii! – zaczęli wołać, gdy tylko mnie zauważyli.
Zeszłam na ląd i z ulgą zdjęłam buty. Piasek pod moimi stopami był miękki i ciepły.
- Witajcie, dzień dobry… - zaczęłam się z nimi witać i się przedstawiać.
Nibylandia. Tutaj nikt nigdy nie dorastał, bo dzieci w tym świecie nie istniały – prawa fizyki wykluczały płodność i każdy mógł żyć w nieskończoność, samemu będąc wiecznie młodym.
Wiedziałam, że będę tutaj szczęśliwa.

- Trzy, dwa, jeden… Cała naprzód! – przechyliłam ster i z prędkością zbliżoną do światła poszybowałam przez Nurt.
Po milisekundzie byłam już w Nibylandii.
Wiele słyszałam o tym świecie, ale nigdy jeszcze w nim nie byłam. Zawsze miałam mnóstwo innych kosmicznych obowiązków, a teraz nareszcie się w nim znalazłam.
Planety krążyły leniwie wokół gwiazdy centralnej, a ja, lekkim...

Chciałbym wylądować na planecie o klimacie podzwrotnikowym. Jeden wielki kontynent o podłużnym kształcie rozciągający się w północnej części planety i setki tysięcy wysepek okalających tenże kontynent. Ogromna ilość zieleni, niespotykane na Ziemi rośliny, wysokie smukłe drzewa z owocami przypominające palmy, Wioski przyjaźnie nastawionych tubylców, piękne pół-nagie kobiety i cowieczorne imprezy na plażach. Zachody słońca zapierające dech w piersiach, super-czysta woda gdzie widać dno. Nowe rodzaje morskich i lądowych zwierząt. Jednym słowem raj i niekończące się wakacje.

P.S. Właśnie zameldowałem dowództwu, że nie wracam na Ziemię.

Chciałbym wylądować na planecie o klimacie podzwrotnikowym. Jeden wielki kontynent o podłużnym kształcie rozciągający się w północnej części planety i setki tysięcy wysepek okalających tenże kontynent. Ogromna ilość zieleni, niespotykane na Ziemi rośliny, wysokie smukłe drzewa z owocami przypominające palmy, Wioski przyjaźnie nastawionych tubylców, piękne pół-nagie kobiety...

Świat, który odwiedzę, to planeta PRZYJAŹŃ.
Wszędzie wokoło jest pełno zieleni, kwiatów i drzew. Stawy, na których pływają kaczki i łabędzie, a w stawach ryby. Wokoło wszelakie gatunki zwierząt, które są dla siebie przyjazne. spotkani tam ludzie są uśmiechnięci i każdy dla każdego jest miły. Nie ma przemocy i nienawiści. Teraz już wiem, że nigdy stąd się nie ruszam, zostaje! Zostaję tutaj na zawsze, bo właśnie o takim życiu marzyłam!

Świat, który odwiedzę, to planeta PRZYJAŹŃ.
Wszędzie wokoło jest pełno zieleni, kwiatów i drzew. Stawy, na których pływają kaczki i łabędzie, a w stawach ryby. Wokoło wszelakie gatunki zwierząt, które są dla siebie przyjazne. spotkani tam ludzie są uśmiechnięci i każdy dla każdego jest miły. Nie ma przemocy i nienawiści. Teraz już wiem, że nigdy stąd się nie ruszam,...

Byłaby to bezludna planeta, w której dominującym pierwiastkiem byłoby złoto. Wziąłbym go trochę ze sobą na Ziemię - bo wszystko, czego pragnę jest tu! Na tej planecie! A złoto? Złoto, tylko jeszcze bardziej uprzyjemniłoby mi życie.

Byłaby to bezludna planeta, w której dominującym pierwiastkiem byłoby złoto. Wziąłbym go trochę ze sobą na Ziemię - bo wszystko, czego pragnę jest tu! Na tej planecie! A złoto? Złoto, tylko jeszcze bardziej uprzyjemniłoby mi życie.

Każdy o niej słyszał.Jej nazwa kończy i rozpoczyna bajki opowiadane dzieciom na dobranoc.Zakazana Planeta.Spełnienie marzeń wszystkich ludzi.Cel wszystkich podróżnych. Każdy widzi na niej to, co chciałby zobaczyć, to o czym marzy, i to czego się najbardziej boi.Niewielu wie gdzie znajduje się ta idylliczna kraina.Niektórzy twierdzą, że mogą ją odnaleźć tylko Wybrani.Ludzie pobłogosławieni przez los.Garstka spośród całej populacji ludzi.
Na zniszczonej Ziemi nie ma już nic.Nie ma życia.Wszytko umarło.Ludzie zmuszeni byli do osiedlenia się na tymczasowej planecie, jednak i ją doprowadzają do zniszczenia.Ich obecność jest toksyczna.Jedyną ich nadzieją na ocalenie jest Zakazana Planeta.To co się na niej znajduje jest tajemnicą.Księgi spisane przez starożytny lud Harare-lud gwiezdnych podróżników,opisuje ją słowami:"ocalenie i zagłada,życie i śmierć, zbawienie i potępienie".Jedno jest pewne.Ta planeta może być Rajem lub przyczyną ludzkiej zguby.Aby tam dotrzeć, trzeba odbyć najtrudniejszą podróż.Podróż w głąb siebie.W głąb swoich marzeń, nadziei, obaw.Niewielu zna ten sposób i niewielu z nich ryzykuje tą drogę.Bo tylko nieliczni dojdą do celu.Reszta zaginie w odmętach swojej egzystencji.Jedynie Wybrani zamieszkają na Zakazanej Planecie i dostąpią zaszczytu lub potępienia.Ale czy Wybrani są w stanie zaryzykować życie, by ocalić ludzką rasę?

Każdy o niej słyszał.Jej nazwa kończy i rozpoczyna bajki opowiadane dzieciom na dobranoc.Zakazana Planeta.Spełnienie marzeń wszystkich ludzi.Cel wszystkich podróżnych. Każdy widzi na niej to, co chciałby zobaczyć, to o czym marzy, i to czego się najbardziej boi.Niewielu wie gdzie znajduje się ta idylliczna kraina.Niektórzy twierdzą, że mogą ją odnaleźć tylko Wybrani.Ludzie...