Jednego jestem pewna- drugiego człowieka nie pozna się całkowicie do końca swojego życia. Owszem, można analizować jego wygląd, zachowanie, spróbować zrozumieć co nim kieruje. Jednak nic nie jest wyłącznie czarne albo białe. Nie ma papierowych ludzi.
Tak, lubię próbować zaglądać w ludzkie wnętrze, lecz nie znając wszystkich okoliczności, mogę wydać błędną opinię. Zachowuję ją dla siebie.
Mówią, żeby nie oceniać książki po okładce. Mijając ludzi na ulicy staram się nie oceniać i nie szufladkować.
Być może mijana właśnie matka trojga dzieci, która na nie krzyczy i szarpie, miała gorszy dzień. Jutro spotkam ją znowu, tym razem umalowaną z wypisanym stoickim spokojem na twarzy.
Być może napotkany bezdomny, który prosi o parę groszy, przeznaczy je na jedzenie a nie na alkohol. Być może stracił pracę i nie miał za co opłacić rachunków. A może zostawiła go rodzina, która miała dość pijaństwa.

Jednego jestem pewna- drugiego człowieka nie pozna się całkowicie do końca swojego życia. Owszem, można analizować jego wygląd, zachowanie, spróbować zrozumieć co nim kieruje. Jednak nic nie jest wyłącznie czarne albo białe. Nie ma papierowych ludzi.
Tak, lubię próbować zaglądać w ludzkie wnętrze, lecz nie znając wszystkich okoliczności, mogę wydać błędną opinię. Zachowuję...

Ja osobiście uważam, że próby analizy ludzi nam najbliższych pomagają nam lepiej ich zrozumieć. Ja sama analizuje zachowania moich bliskich i nie tylko, to bardzo pomaga. Po samych zachowaniu wiem czego się po kimś spodziewać i czy ma sens zadawanie się z kimś takim, kiedy trafiłam do nowej szkoły od razu rzucił mi się w oczy pewien chłopak nie podobała mi się już z początku jego postawa i z czasem coraz bardziej przekonywałam się, że nie warto nawet z nim rozmawiać, miał okropny charakter ale nie zdziwiło mnie to, ponieważ od początku to podejrzewałam, wiec nie zostałam zraniona, że mogłam się aż tak pomylić co do niego dlatego właśnie uważam, że lepiej analizować ponieważ wiemy czego się spodziewać i nie brniemy w coś co nie ma sensu.

Ja osobiście uważam, że próby analizy ludzi nam najbliższych pomagają nam lepiej ich zrozumieć. Ja sama analizuje zachowania moich bliskich i nie tylko, to bardzo pomaga. Po samych zachowaniu wiem czego się po kimś spodziewać i czy ma sens zadawanie się z kimś takim, kiedy trafiłam do nowej szkoły od razu rzucił mi się w oczy pewien chłopak nie podobała mi się już z...

Analiza to może za dużo powiedziane w moim wypadku, ale lubię obserwować ludzi. Potrafię słuchać i zdaję sobie sprawę ,że każdy podchodzi do życia zupełnie inaczej ma swoje priorytety często nie zrozumiane przez innych. Jedni spełniają się w pracy inni kochają podróże. Jedni są samotnikami drudzy lubią wokół siebie wielu przyjaciół czy rodzinę. Nie łatwo jest zrozumieć drugą osobę ale zawsze warto się starać.

Analiza to może za dużo powiedziane w moim wypadku, ale lubię obserwować ludzi. Potrafię słuchać i zdaję sobie sprawę ,że każdy podchodzi do życia zupełnie inaczej ma swoje priorytety często nie zrozumiane przez innych. Jedni spełniają się w pracy inni kochają podróże. Jedni są samotnikami drudzy lubią wokół siebie wielu przyjaciół czy rodzinę. Nie łatwo jest zrozumieć...

Oczywiście, że mają sens. Każdy z nas jest inny, ma inne poglądy i upodobania, inaczej postrzega różne elementy!
Dlatego analiza jak inni to widzą i co oni czują zdecydowanie może nam pomóc zrozumieć ich światopogląd, uczucia i doświadczenia. Człowiek niejednokrotnie potrafi zaskakiwać sam siebie, a co tu dopiero mówić o innych.
Myślę, że taka dogłębna analiza może jedynie wzmocnić relacje zafundamentować więzi.

Oczywiście, że mają sens. Każdy z nas jest inny, ma inne poglądy i upodobania, inaczej postrzega różne elementy!
Dlatego analiza jak inni to widzą i co oni czują zdecydowanie może nam pomóc zrozumieć ich światopogląd, uczucia i doświadczenia. Człowiek niejednokrotnie potrafi zaskakiwać sam siebie, a co tu dopiero mówić o innych.
Myślę, że taka dogłębna analiza może jedynie...

Spotykałam się przez ponad pół roku z chłopakiem, który lubił w towarzystwie obcych ludzi sugerować, że jest homoseksualistą, a później komentować ich reakcje i śmiać się z nich. Na początku miałam wątpliwości czy tak gorąca potrzeba poruszania tego wątku nie jest jego skrytą chęcią ujawnienia się. Nie rozumiałam co zabawnego jest w tym, że ludzie się peszą lub pokazują swoją niechęć. Po kilku rozmowach opowiedział mi o swojej siostrze, która jest lesbijką i ożeniła się ze swoją przyjaciółką, a teraz mieszkają w Niemczech. W tamtym momencie jakoś tego nie łączyłam w całość, ale im bliżej się poznawaliśmy, a ja siłą rzeczy analizowałam różne jego zachowania, żeby móc go zrozumieć oba te tematy powracały. Podzieliłam się z nim moimi przemyśleniami. Uznałam, że może tak robi, bo w ten sposób broni swojej siostry. Bierze ataki, które ona ma na co dzień na siebie. Odpowiada innym ludziom, ale z mocą jaką chciałby uderzyć w tych, którzy ranią bliską mu osobę. Przyznał mi wtedy rację. Od tamtej rozmowy ani razu już nie słyszałam żeby udawał homoseksualistę. Czułam się jakbym go obnażyła z jakiegoś jego wewnętrznego lęku. Mimo poczucia bliskości w tamtym momencie, bo przecież znalazłam się w jego myślach i lękach, kolejne tygodnie oddalały nas od siebie. Coraz częściej zadawał mi pytania dotyczące mojej orientacji seksualnej. Były to dziwne pytania, często nieadekwatne do sytuacji. Miałam wrażenie, że temat powrócił tylko w innej formie. Po kilku takich miesiącach rozstaliśmy się.

Spotykałam się przez ponad pół roku z chłopakiem, który lubił w towarzystwie obcych ludzi sugerować, że jest homoseksualistą, a później komentować ich reakcje i śmiać się z nich. Na początku miałam wątpliwości czy tak gorąca potrzeba poruszania tego wątku nie jest jego skrytą chęcią ujawnienia się. Nie rozumiałam co zabawnego jest w tym, że ludzie się peszą lub pokazują...

Lubię analizować każdego kto się wokół mnie znajduje. To pomaga mi funkcjonować, ale też w wypadku problemów moich bliskich pomóc.
Gdyby nie to, że rozkładam pewne zachowania i słowa innych na czynniki pierwsze, nigdy nie zorientowałabym się, że moja przyjaciółka była jako dziecko wykorzystywana seksualnie. Dzięki temu, że wiedziałam, walczyłam o jej szczęście, udało mi się namówić ją na psychologa, terapie i pomogłam zwalczyć depresję.
Dzięki temu, że analizuje zyskałam tak na prawdę kilku świetnych przyjaciół. Na pierwszy rzut nie wydawali mi się ludźmi dla mnie, ale kiedy zaczęłam się w nich zagłębiać zobaczyłam wspaniałe osoby!
Najgorzej sprawa wygląda w przypadku partnera. Straciłam kilka związków, przez to że jestem dociekliwa. Szybciej łapałam na kłamstwie i trudno było mi wybaczyć facetowi. Gdy wiedziałam, że jest niestabilny emocjonalnie i przewidywałam, że mnie zawiedzie zazwyczaj tak było... To męczące, ale z drugiej strony może dzięki temu unikam krzywdy i jeszcze większego rozczarowania?

Lubię analizować każdego kto się wokół mnie znajduje. To pomaga mi funkcjonować, ale też w wypadku problemów moich bliskich pomóc.
Gdyby nie to, że rozkładam pewne zachowania i słowa innych na czynniki pierwsze, nigdy nie zorientowałabym się, że moja przyjaciółka była jako dziecko wykorzystywana seksualnie. Dzięki temu, że wiedziałam, walczyłam o jej szczęście, udało mi...

Wszystko zależy od głębi danej relacji. Osobiście wolę wiedzieć jak najwięcej o moich bliskich, wówczas wiem, czego mogę się po nich spodziewać. Czy ważne jest dla mnie to, co druga osoba uważa za miłość? Oczywiście, że tak. Czy istotne jest dla mnie to, jakie relacje ktoś ma ze swoją rodziną? Czy kogoś zamordował? Jasne. Dobrze bowiem jest znać granice swoje i tej drugiej osoby, potrafić odpowiadać na jej potrzeby lub odpowiednio szybko wycofać się z danej relacji gdy wydaje się być nam niebezpieczna. Czy boję się popsucia jakieś relacji? Cóż, być może zacznę się tego bać jak będę mieć własne dzieci ale obecnie uważam, że lepiej jest poznać najgorszą prawdę i zastanowić się czy jestem z nią żyć, niż dowiedzieć się czegoś zbyt późno i bardzo żałować straconych lat. Życie w iluzji bowiem bywa piękne, to fakt, jednak gdy ściąga się ją po kilku latach dużo ciężej jest zaufać komuś innemu, niektórzy przez kolejne lata nie mogą wyjść z traumy. Co więcej, czasami można czemuś zapobiec (np. samobójstwu) gdy dowiemy się o czymś dostatecznie szybko. Czy analiza może popsuć dobrze zapowiadający się związek czy znajomość - uważam, że tak ale głównie na początku znajomości - poprzez swoją powierzchowność. To, że ktoś słucha innej muzyki niż ja nie musi jeszcze oznaczać, że jest idiotą. Osobiście lubię słuchać o tym, jak patrzy na coś z innej perspektywy niż ja. Wówczas mogę dostrzegać dużo więcej wad i zalet naszego świata, poszerzyć swoje horyzonty lub utwierdzić się mocniej w swoich przekonaniach.

Wszystko zależy od głębi danej relacji. Osobiście wolę wiedzieć jak najwięcej o moich bliskich, wówczas wiem, czego mogę się po nich spodziewać. Czy ważne jest dla mnie to, co druga osoba uważa za miłość? Oczywiście, że tak. Czy istotne jest dla mnie to, jakie relacje ktoś ma ze swoją rodziną? Czy kogoś zamordował? Jasne. Dobrze bowiem jest znać granice swoje i tej drugiej...

Uwielbiam to powtarzać, także powiem to kolejny raz w swoim krótkim życiu: wszystko zależy.
Powiedzmy sobie szczerze, nikt nie chciałby czuć się jak pod lupą z jakąś osobą, mając wrażenie, że każda reakcja może być analizowana albo też - ma swoje sekrety i woli, aby zostały one nieznane światu.
Dlatego wśród terapeutów jest zasada - nie analizujmy psychiki innych ludzi, jeśli sobie tego nie życzą. Ale nikt nie powiedział, że nie musimy robić tego w głowie.
Sama często dostrzegam niektóre nietypowe zachowania znajomych, szukam luk w ich wypowiedziach, coś co może oznaczać, że nie są do końca szczęśliwi albo czują się zagrożeni. Analiza jest niezłą zabawą, dopóki jest subtelna w rzeczywistości. Przecież niegrzecznie zarzucać bliską osobę pytaniami niczym u psychologa. Jednak jeśli zrobi się to delikatnie, zakryje warstwą luźnej gadki - obiekt analizy nawet się nie dowie, a my będziemy czuć się usatysfakcjonowani. Dlatego uważam, że warto analizować znajomych i przyjaciół - na wszelki wypadek, gdyby działo się w ich życiu coś złego.
Zawsze warto spróbować ratować tonącą osobę.

Uwielbiam to powtarzać, także powiem to kolejny raz w swoim krótkim życiu: wszystko zależy.
Powiedzmy sobie szczerze, nikt nie chciałby czuć się jak pod lupą z jakąś osobą, mając wrażenie, że każda reakcja może być analizowana albo też - ma swoje sekrety i woli, aby zostały one nieznane światu.
Dlatego wśród terapeutów jest zasada - nie analizujmy psychiki innych ludzi,...

Często analizujemy czyjeś zachowania. Próbujemy zrozumieć ludzkie postępowania. Chcemy przez to rozgryźć daną osobę i dowiedzieć się czym kieruje się w swoich postępowaniach. Wydaje nam się, że mamy w sobie na tyle zmysłu detektywistycznego, że bez trudu nam się to uda. Życie jednak jest na tyle zagmatwane, że rzuca nam pod nogi kłody. Nie da się w stu procentach przewidzieć czyichś zachowań, zwłaszcza, że człowiek w pewnych sytuacjach działa pod wpływem emocji. Może nam się wydawać, że znamy kogoś bardzo dobrze, a za kilka dni, miesięcy, lat okazuje się, że niczego o nim nie wiemy. Każdy z nas jest inny. Owszem, przyznam, że czasem sama lubię analizować zachowania, bo pragnę zrozumieć ludzkie postępowanie. Nierzadko jednak dochodzę do wniosków, że wszystkiego nie da się zrozumieć. Nie na wszystko mamy wpływ. Próba analizowania zachowania każdego człowieka może okazać się zgubna. Zwłaszcza, jeśli chodzi o naszych bliskich. Czasem wystarczy zaufać drugiej osobie, pogodzić się z jej decyzją i ją uszanować. Ciągłe prześwietlanie drugiej osoby czyni z nas bardziej detektywa niż przyjaciela. Nikt nie lubi być poddawany nieustannej ocenie ani krytyce. Bądźmy, więc wyrozumiali względem siebie i opiniujmy wtedy, gdy musimy. Odnoszę wrażenie, że im więcej będziemy próbować poddawać się analizom tym trudniejsze będzie nasze życie i tym więcej będziemy mieć względem siebie wątpliwości. A to tylko może nas poróżnić i wywołać pewien dystans.

Często analizujemy czyjeś zachowania. Próbujemy zrozumieć ludzkie postępowania. Chcemy przez to rozgryźć daną osobę i dowiedzieć się czym kieruje się w swoich postępowaniach. Wydaje nam się, że mamy w sobie na tyle zmysłu detektywistycznego, że bez trudu nam się to uda. Życie jednak jest na tyle zagmatwane, że rzuca nam pod nogi kłody. Nie da się w stu procentach...

Moje próby przeprowadzania psychoanalizy zawsze kończyły się popsuciem relacji, nawet te na moim partnerze i przyjaciółce zawsze kończyły się kłótnią. Jeśli nie ukończyłeś studiów psychologicznych – a może właśnie zwłaszcza, jeśli to zrobiłeś – prywatnie nie bierz się za analizowanie ludzi, przede wszystkim tych, na których Ci zależy. Oczywiście nie mam na myśli empatycznego podejścia do drugiego człowieka. Empatia jest dobra, wręcz wskazana, zawsze i do każdego. Nie można mylić tych dwóch pojęć.
Bądź otwarty, wysłuchaj – a jeśli zostaniesz poproszony – wesprzyj radą. Nie wyciągaj pochopnych wniosków, nie każde dorosłe dziecko alkoholika/rodziców po rozwodzie pójdzie tą samą ścieżką. Nie każdy ma te same lęki co Ty. To, że dla Ciebie coś jest oczywiste, nie znaczy, że inny nie będzie się wahał.
Nie myśl jednak, że jesteś obiektem analizy kogoś innego. Takie myślenie może zgubić tak samo szybko. Jeśli ktoś ma Cię analizować – to tylko Ty. Uczysz się na swoich błędach, wyciągasz wnioski, poprawiasz się (lub nie). Codziennie poznajesz sobie coraz głębiej i wciąż możesz być sobą zaskoczony i zaintrygowany.

Moje próby przeprowadzania psychoanalizy zawsze kończyły się popsuciem relacji, nawet te na moim partnerze i przyjaciółce zawsze kończyły się kłótnią. Jeśli nie ukończyłeś studiów psychologicznych – a może właśnie zwłaszcza, jeśli to zrobiłeś – prywatnie nie bierz się za analizowanie ludzi, przede wszystkim tych, na których Ci zależy. Oczywiście nie mam na myśli...