Pierwszy raz w życiu leciałam samolotem – musiałam lecieć w delegację na Rumunię. Całą drogę na lotnisko płakałam ze strachu. Lotnisko widziałam pierwszy raz w życiu – poruszanie się po nim wśród tylu ludzi było dla mnie strasznym stresem, ponieważ byłam przekonana że się zgubię, samolot mi przepadnie i zwolnią mnie z pracy za straty finansowe. Kobieca intuicja jest niesamowita. Podeszłam do gate’u zadowolona, że mam jeszcze chwilę na ogarnięcie opuchniętej od łez twarzy, gdy na ekranie nad gate’m pojawiła się informacja, że z tego miejsca odlatuje samolot do Kijowa. Panie z obsługi poinformowały mnie, że jest „malutka zmiana” i mam się stawić w inne miejsce. Inne, czyli na drugim końcu lotniska. W 5 minut przebiegłam tam jak szalona – myślę że Bolt miałby gorszy czas ode mnie. Z fryzurą jak strach na wróble, z opuchniętą twarzą, rozmazanym tuszem, wpadłam do samolotu. Obok mnie usadowił się przystojny biznesmen - wyglądał jak od linijki, kanty na sto procent miał prasowane z poziomicą. Byłam tak strasznie zdezorientowana, że zdobyłam się na zapytanie:
-Proszę Pana, wiem, że to głupio zabrzmi, ale czy my na pewno lecimy do Bukaresztu?
Pan popatrzył na mnie z niedowierzaniem, ale spokojnie odparł, że tak. Gdy samolot zaczął przyspieszać, dostałam takiego stresu, że odruchowo złapałam Pana Kancik za rękę. Uśmiał się ze mnie, ale nie zwrócił mi uwagi.
Widoki jednak rekompensują wszystko. Po powrocie do domu zaczęłam szukać nowych lotów. Chyba gorzej już być nie może, nie?

Pierwszy raz w życiu leciałam samolotem – musiałam lecieć w delegację na Rumunię. Całą drogę na lotnisko płakałam ze strachu. Lotnisko widziałam pierwszy raz w życiu – poruszanie się po nim wśród tylu ludzi było dla mnie strasznym stresem, ponieważ byłam przekonana że się zgubię, samolot mi przepadnie i zwolnią mnie z pracy za straty finansowe. Kobieca intuicja jest...

Nigdy nie latałam samolotem - dlatego podzielę się z wami moim strachem dotyczącym tej czynności. Latała rodzina lecz paniczny lęk nie pozwala mi nawet wpuścić do głowy myśli, że mogłabym ja wejść na pokład samolotu. Czego się obawiam ? Braku lądu pod nogami, możliwości rozbicia, bycia wgl tak wysoko od ziemi mimo, że na co dzień nie boję się wysokości. Co w momencie jeśli akurat wybrany lot okaże się nie dość, że pierwszym to i ostatnim a ja tak kocham życie ? Panika na pokładzie i przerażeni ludzie, ich oczy, krzyki, płacze i sekundy od zderzenia... wydaje mi się, że śmierć w wypadku gdzie są one tak częstsze omija się ze wzrokiem osób, które zaraz razem z tobą w tej panice opuszczą ten świat. To mój paniczny lęk i nie wiem czy kiedykolwiek go przezwyciężę.

Nigdy nie latałam samolotem - dlatego podzielę się z wami moim strachem dotyczącym tej czynności. Latała rodzina lecz paniczny lęk nie pozwala mi nawet wpuścić do głowy myśli, że mogłabym ja wejść na pokład samolotu. Czego się obawiam ? Braku lądu pod nogami, możliwości rozbicia, bycia wgl tak wysoko od ziemi mimo, że na co dzień nie boję się wysokości. Co w momencie jeśli...

Od zawsze bałam się latać. Na samą myśl miałam ciarki. Zamknięcie w kapsule samolotu wydawało mi się być przerażającym doświadczeniem. Jednak stało się. Musiałam polecieć na ważną uroczystość rodzinną na wyspy. Raz się żyje pomyślałam chociaż nogi miałam jak z waty do samego momentu ruszenia samolotu... i po chwili okazało się, że moje lęki minęły jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Rodzina zagadywała mnie bym nie zwracała uwagi na to, że lecę, a podróż przebiegła szybko i sprawnie. Wydaje mi się, że chyba moja wyobraźnia płatała mi figle podsuwając złe myśli o lotach. Jak widać nie taki diabeł straszny jak go malują, a ja nie boję się już latać.

Od zawsze bałam się latać. Na samą myśl miałam ciarki. Zamknięcie w kapsule samolotu wydawało mi się być przerażającym doświadczeniem. Jednak stało się. Musiałam polecieć na ważną uroczystość rodzinną na wyspy. Raz się żyje pomyślałam chociaż nogi miałam jak z waty do samego momentu ruszenia samolotu... i po chwili okazało się, że moje lęki minęły jak za dotknięciem...

Może wydać się to dziwne ale mimo lęku wysokości uwielbiam latać - to w porównaniu z patrzeniem przez balkon z dziesiątego piętra czy wchodzeniem na wysoką drabinę wspaniała przygoda i cudowne uczucie, gdy ogromna prędkość wciska mnie w fotel a im wyżej tym piękniejsze widoki, zaś niebo bliżej niż mogłoby się wydawać... To sprawia, że lęk przed wysokością nie jest tak uciążliwy i mogę przyjemnie spędzić prawie cały lot - prawie. Dlaczego? Bo niestety strach nie jedno ma imię - najgorszy jest dla mnie koniec i początek lotu, gdy boję się, że nie uda się dobrze wylądować i gdy podczas instrukcji bezpieczeństwa wyobrażam sobie, że maska tlenowa i kamizelka nie pomogą, że dojdzie do katastrofy a ja... uduszę się albo utopię...

Może wydać się to dziwne ale mimo lęku wysokości uwielbiam latać - to w porównaniu z patrzeniem przez balkon z dziesiątego piętra czy wchodzeniem na wysoką drabinę wspaniała przygoda i cudowne uczucie, gdy ogromna prędkość wciska mnie w fotel a im wyżej tym piękniejsze widoki, zaś niebo bliżej niż mogłoby się wydawać... To sprawia, że lęk przed wysokością nie jest tak...

Chciałabym znaleźć się w chmurach, na pewno nie przespałabym ani minuty i oczarowana wpatrywała się w obłoki. Zafascynowana jestem pięknem natury, więc spoglądanie w tak cudowną otchłań by mnie totalnie nakręcało. Bardzo żałuję, że nie miałam jeszcze okazji wyruszyć w taką podróż. Myślę iż moje marzenie nie jest wybujałe, a fascynacja bezpodstawna, ponieważ wyjazd przyziemnymi środkami transportu również napędza mnie ekscytacją, uwielbiam poznawać nowe miejsca i spoglądanie przez okno na rozmazujące się pod wpływem pędu drzewa, budynki, łąki, popędza mnie do chęci odkrycia każdego skrawka świata, nawet nieba. Uczę się biegle języków, być może moją opcją kiedyś będzie wieczny lot samolotem, gdy pozostanę stewardessa. Kocham też czuć wiatr we włosach wychylając się przez okno, czego nie mogę uczynić w konkretnym pojeździe, więc kolejne do spełnienia marzenie: skok ze spadochronem, ale najpierw zabierzmy się za pierwsze.:)

Chciałabym znaleźć się w chmurach, na pewno nie przespałabym ani minuty i oczarowana wpatrywała się w obłoki. Zafascynowana jestem pięknem natury, więc spoglądanie w tak cudowną otchłań by mnie totalnie nakręcało. Bardzo żałuję, że nie miałam jeszcze okazji wyruszyć w taką podróż. Myślę iż moje marzenie nie jest wybujałe, a fascynacja bezpodstawna, ponieważ wyjazd...

Nie boje się latać samolotem ale jednego razu mieliśmy taką przygodę, że właśnie w samolocie całe życie przeleciało mi przed oczami! Lecimy do Grecji z narzeczonym. W pewnym momencie mężczyzna koło nas krzyczy przeraźliwie. W tym momencie ja się zrywam, chwytam narzeczonego za rękę robiąc mu, jak okazało się później, ogromnego siniaka i z bladą twarzą odwracam się do tego mężczyzny z siedzeń obok. Okazuje się, że jego żona zaczęła wymiotować i on się przestraszył. Bo wyobraźcie sobie, że nie były to zwyczajne wymiociny ale krew z kawałkami wątroby!!! Kobieta zjadła coś czego nie powinna i rozcięła sobie żołądek i wątrobę. Resztki zalegały jej i w pewnym momencie musiała je zwrócić. Nigdy tego nie zapomnę i na pewno nie chce przeżyć tego ponownie! 😛

Nie boje się latać samolotem ale jednego razu mieliśmy taką przygodę, że właśnie w samolocie całe życie przeleciało mi przed oczami! Lecimy do Grecji z narzeczonym. W pewnym momencie mężczyzna koło nas krzyczy przeraźliwie. W tym momencie ja się zrywam, chwytam narzeczonego za rękę robiąc mu, jak okazało się później, ogromnego siniaka i z bladą twarzą odwracam się do tego...

Lot samolotem zawsze znajdował się na mojej liście rzeczy do zrobienia w życiu. Byłam mega podekscytowana swoimi pierwszymi zagranicznymi wakacjami-Francja oraz oczywiście środkiem transportu. Paszport, nowoczesna walizka na kółkach, widok lotniska, odprawa i sklepy w strefie bezcłowej, były dla mnie totalną nowością. Widok machających do ciebie rodziców i rodzeństwa po nadaniu bagażu, nie powiem łezka się zakręciła. Ten nastrój trzymał się mnie mocno, nawet w obliczu lekkiego opóźnienia samolotu. Wreszcie kiedy usłyszałam z głośników, że wraz z moją grupą wycieczkową mam się udać do bramki by wejść na pokład samolotu, zaczęłam się trochę bać, ale tak w ramach normy. Wchodząc do samolotu, przeszłam przez rękaw lotniczy i zobaczyłam dwie uśmiechnięte twarze stewardess. Po usadowieniu się wszystkich pasażerów, wysłuchania instrukcji bezpieczeństwa oraz powitaniu pilota, czekałam już tylko na moment wzbicia się w przestworza. Moment startu mnie nieco zaskoczył, ponieważ kołowanie samolotu odbywało się w żółwim tempie. Jednak nie doceniłam siły maszyny i jej niesamowitego przyspieszenia. Przeciążenie wbiło mnie w fotel, na chwilę ogłuchłam i nawet przeżuwana przeze mnie guma nie dała rady zapobiec szczękościskowi. Wrażenie było kapitalne. Myślałam, że dalsza część lotu będzie równie ekscytująca. Jakie więc było moje rozczarowanie kiedy podróż okazała się no cóż monotonna. Turbulencje też były minimalne, a gazetka pokładowa jakaś taka nieciekawa. Na szczęście mimo lotu nocnego, panorama rozświetlonego Paryża wynagrodziła mi i innym pasażerom wcześniejszą stagnację pokładową. Pilot "usiadł" samolotem na lotnisku Charlesa de Gaulla, z taką precyzją, że nawet nie poczułam kiedy to się stało. Mój pierwszy lot był zatem bardzo przyjemny i raczej bezproblemowy. Powrót do Warszawy to już inna historia, wtedy turbulencje sprawiły, że naprawdę mocno się obawiałam i wspominałam pierwszy, nudny lot jako ten fajniejszy. Od tej pory, zawsze gdy lecę samolotem, modlę się o to by lot był tak nudny jak to tylko możliwe, a piloci opanowani i profesjonalni.

Lot samolotem zawsze znajdował się na mojej liście rzeczy do zrobienia w życiu. Byłam mega podekscytowana swoimi pierwszymi zagranicznymi wakacjami-Francja oraz oczywiście środkiem transportu. Paszport, nowoczesna walizka na kółkach, widok lotniska, odprawa i sklepy w strefie bezcłowej, były dla mnie totalną nowością. Widok machających do ciebie rodziców i rodzeństwa po...

Trudno mi nawet opisać moje emocje związane z lotem samolotem, ponieważ to była istna karuzela emocji i doznań. Przed wylotem, podczas długiego oczekiwania, kumuluje się we mnie stres, strach, niepewność, długi czas oczekiwania podsyca jeszcze bardziej te emocje. Wreszcie zajęcie miejsca, emocja powoli opadają, aż do startu, samolot się unosi. Potem jest już tylko spokój, podziwianie widoków, moim zdaniem najlepszy moment lotu. Aż do lądowania, wtedy już nie czuję stresu, czy strachu, tylko podniecenie, tym że zaraz zejdę na ziemię i będę mogła przeżyć jakieś niesamowite przygody w innym kraju, czy miejscu.

Trudno mi nawet opisać moje emocje związane z lotem samolotem, ponieważ to była istna karuzela emocji i doznań. Przed wylotem, podczas długiego oczekiwania, kumuluje się we mnie stres, strach, niepewność, długi czas oczekiwania podsyca jeszcze bardziej te emocje. Wreszcie zajęcie miejsca, emocja powoli opadają, aż do startu, samolot się unosi. Potem jest już tylko spokój,...

Nienawidzę latać! Za każdym razem kiedy wysiadam z samolotu. Myślę sobie – no way! Tym razem to NA PEWNO był już ostatni raz. Po czym… za jakiś czas lecę znowu. No ale jak tu nie polecieć, skoro świat jest taki piękny? I tyle miejsc do zobaczenia? Nie wszędzie da się dojechać wodą/lądem albo zajęło by to naprawdę dużo czasu. Przed każdym lotem się uspokajam, no przecież na świecie co 4 sekundy startuje samolot, jest to najbezpieczniejszy transport, bla, bla… Nadchodzi w końcu moment zapięcia pasów i… w mojej głowie odpalają się wszystkie katastrofy lotnicze, o których słyszałam. Znam ich naprawdę dużo, więc mam katastrofę na każdy element podróży: start, sam lot, lądowanie. Nie wiem dlaczego ale katastrofy lotnicze mega mnie fascynują. Potrafię katować się niezliczoną ilością odcinków „Katastrof w przestworzach”, studiować Wikipedię pod kątem najbardziej tragicznych wypadków lotniczych etc. Czemu to sobie robię? Nie mam pojęcia, ale to jest jak nałóg. Co do anegdot związanych z podróżami, to nie mam za wiele do powiedzenia. Moje loty przebiegały raczej spokojnie i leniwie (chwała Bogu!). Nie wiem dlaczego, ale zawsze ale to zawsze piszczę na bramkach. Staram się unikać potencjalnych „piszczaczy” ale nic z tego. Kiedy przechodzę przez bramki rozlega się charakterystyczne „piip” i tradycyjne odwołanie na boczek do kontroli.

Nienawidzę latać! Za każdym razem kiedy wysiadam z samolotu. Myślę sobie – no way! Tym razem to NA PEWNO był już ostatni raz. Po czym… za jakiś czas lecę znowu. No ale jak tu nie polecieć, skoro świat jest taki piękny? I tyle miejsc do zobaczenia? Nie wszędzie da się dojechać wodą/lądem albo zajęło by to naprawdę dużo czasu. Przed każdym lotem się uspokajam, no przecież na...

Przed lotem stresowałam się niemiłosiernie. Po odprawie biletowo-bagażowej trzymałam w ręku kartę pokładową i przechodziłam poszczególne etapy przed wejściem na pokład samolotu. Kartę ściskałam mocno i modliłam się, aby wszystko poszło zgodnie z planem.
Karta pokładowa nieczytelna. A może od tego stresu wzrok mi się pogorszył? Uśmiechy pracowników były szczere, ale mi wydawały się koszmarne. Wejście na pokład przez rękaw lotniczy ciągnął się jak flaki z olejem. Szłam i szłam i szłam... Pojawiła się myśl po co ja tam idę...
Znalazłam swoje miejsce i usiadłam. Dokładnie wsłuchiwałam się w instrukcję stewardessy, chociaż po jakimś czasie jej słowa zamieniły się w jeden wielki bełkot.
Samolot wzbił się w powietrze... Po jakimś czasie pojawiły się TURBULENCJE. Niby tak czasami bywa i przechodziły po chwili, ale to było coś innego. Samolot cały się trząsł, czuć było spaleniznę. W tle słyszałam krzyki i przeraźliwe śmiechy. Wiedziałam, że zginiemy...
Samolot leciał w dół, a ja byłam cała sparaliżowana. Nie drgnęłam. Samolot leciał coraz niżej i niżej i niżej i w końcu...
Obudziłam się zalana potem. To sen, który często powtarza się naprzemiennie ze spadającą windą, w której się znajduję.
I chociaż interesuje mnie tematyka transportu, w tym lotnictwa - uczę się na kierunku "eksploatacja portów i terminali" - to nigdy, ale to nigdy w życiu nie wsiądę do samolotu. Wystarczy, że przeżywam to w nocy...

Przed lotem stresowałam się niemiłosiernie. Po odprawie biletowo-bagażowej trzymałam w ręku kartę pokładową i przechodziłam poszczególne etapy przed wejściem na pokład samolotu. Kartę ściskałam mocno i modliłam się, aby wszystko poszło zgodnie z planem.
Karta pokładowa nieczytelna. A może od tego stresu wzrok mi się pogorszył? Uśmiechy pracowników były szczere, ale mi...