Stała za półuchylonymi drzwiami i nie wiedziała co zrobić: uciekać? Po tym co usłyszała na pewno nie wejdzie... Strach zmieszany z totalnym zaskoczeniem sparaliżował ją zupełnie. To głos doktora B.! Nie mogąc się ruszyć, z rosnącym przerazeniem słuchała ściszonej, podekscytowanej relacji: "Słuchaj, ja Cię proszę o dyskrecję, ale zrób coś, spróbuj! Dłużej nie utrzymam tego w tajemnicy, nie da się! Zrozum, jestem lekarzem! Nie mogę tuszować tego w nieskończoność! Ja w i e m, że On wrócił! Wszyscy zmarli pensjonariusze mieli zmiażdżone KRĘGI szyjne! Jestem pewien, że to On! Musisz koniecznie coś zrobić! Jeśli sprawa się powtórzy- muszę zawiadomić władze. ..Głos ściszył się do szeptu: nie mogę kryć go dłużej, zbyt wiele ofiar...

Stała za półuchylonymi drzwiami i nie wiedziała co zrobić: uciekać? Po tym co usłyszała na pewno nie wejdzie... Strach zmieszany z totalnym zaskoczeniem sparaliżował ją zupełnie. To głos doktora B.! Nie mogąc się ruszyć, z rosnącym przerazeniem słuchała ściszonej, podekscytowanej relacji: "Słuchaj, ja Cię proszę o dyskrecję, ale zrób coś, spróbuj! Dłużej nie utrzymam...

[...]
- Nie wiem co jest grane, ale powoli mam dość tego miasta i tych dwulicowych, pozbawionych skrupułów ludzi, którzy tylko czekają na okazję, by uderzyć w niewinnych.
- Mnie też to przytłacza, kiedyś mieliśmy kontrolę nad tym ścierwem, ale teraz wymykają nam się z rąk.
- Bo działają rozmyślnie, na zlecenie. KRĘGI przestępcze są jak misternie utkana pajęczyna, tu nie ma przypadków. Każda ofiara to pionek w jakiejś grze.
- Nawet przypadkowa?
- Każda. Oni nie znają słowa przypadek, raczej okazja.
- Wiesz, że szykują grubszą akcję przed świętami?
- Wiem i to też mi nie daje spać po nocach. Kurwa... jak możemy dopuścić do tego, żeby działali na terenie centrum handlowego i to na tydzień przed wigilią.
- Akurat my tu mamy najmniej do gadania.
- Ale tam będą niewinni ludzie. Matki z dziećmi, uczniowie, staruszki...
- A propos matki z dziećmi, jeśli masz na względzie swoich bliskich lepiej wyłącz sumienie i bierz się do roboty. Widzimy się za godzinę, tam gdzie zwykle.

[...]
- Nie wiem co jest grane, ale powoli mam dość tego miasta i tych dwulicowych, pozbawionych skrupułów ludzi, którzy tylko czekają na okazję, by uderzyć w niewinnych.
- Mnie też to przytłacza, kiedyś mieliśmy kontrolę nad tym ścierwem, ale teraz wymykają nam się z rąk.
- Bo działają rozmyślnie, na zlecenie. KRĘGI przestępcze są jak misternie utkana pajęczyna, tu nie ma...

Ponury, nudny dzień miał się ku końcowi. Nad Wisłą unosiła się szara mgła, pożerając sylwetkę Wawelu niczym ogromny smok.
- Przecież to nie moja wina! - Usłyszałam podniesiony głos. Chwila przerwy. - To ich wina, mogli zrobić, co należy, kiedy jeszcze można było...
Zlokalizowałam osobnika. Ciemna kurtka, kaptur na głowie, dżinsy, ot, zwykły przechodzień deszczowo-śniegowego dnia na bulwarach wiślanych.
- Wiesz co, jeśli ja mam tak pracować, to rezygnuję. Tak, zrezygnuję. - Mężczyzna trzymał kurczowo w dłoni telefon.
- Nie obchodzi mnie umowa. Zło nigdy nie śpi. - Tu nastąpił dłuższy monolog jego rozmówcy. - Roztacza coraz szersze kręgi. Kto? Zło, no zło, a kto? Chyba nie Święty Mikołaj... Może oni już planują zemstę na mnie? Nie dam się im! Nie, nie mogę odpuścić...
- Wszystkie KRĘGI w moim kręgosłupie każą mi dotrzymać słowa. I kropka. Jak raz odpuszczę, to potem nikt mnie nie będzie szanował! - Mężczyzna, jakby dopingując swoje słowa, uniósł pięść.
Jego rozmówca chyba nie był zbyt zadowolony. Mówił długo i zaciekle, a mężczyzna stał tylko i słuchał. W pewnej chwili, korzystając może z przerwy na oddech kogoś po drugiej stronie drutu, odezwał się z westchnieniem:
- Dobrze, już dobrze, zrobię to. Pozwolę im poprawić te cholerne oceny, a oni wlezą mi na głowę, jak zawsze zresztą. Ale na święta to ja nie chcę kolejnych bombonierek z chińskiej czekolady, tylko dwa tygodnie dodatkowego urlopu!

Ponury, nudny dzień miał się ku końcowi. Nad Wisłą unosiła się szara mgła, pożerając sylwetkę Wawelu niczym ogromny smok.
- Przecież to nie moja wina! - Usłyszałam podniesiony głos. Chwila przerwy. - To ich wina, mogli zrobić, co należy, kiedy jeszcze można było...
Zlokalizowałam osobnika. Ciemna kurtka, kaptur na głowie, dżinsy, ot, zwykły przechodzień deszczowo-śniegowego...

- Wiesz Instruktorze, ja muszę znowu to zrobić… Daj mi zezwolenie. Proszę…
- Ale dlaczego chcesz to zrobić? Ci, którzy węszą są bardzo blisko. Musimy uważać.
- Przepraszam za nadgorliwość, ale one wróciły… To trudne do zniesienia…
- Twoje wizje… Co widzisz tym razem?
- Figury, coś jakby ich kolaże i wzajemne przenikanie, one każą mi to robić… Te KRĘGI, te kwadraty, elipsy, trójkąty… One karzą… Ta geometria diabła chce bym znowu to zrobił!
- Musisz zwalczyć to uczucie, jeśli teraz ulegniesz pokusie nasza misja będzie zagrożona. Bądź silny Uczniu!
- Tak Instruktorze, masz rację, przebacz chwilę zwątpienia!

- Wiesz Instruktorze, ja muszę znowu to zrobić… Daj mi zezwolenie. Proszę…
- Ale dlaczego chcesz to zrobić? Ci, którzy węszą są bardzo blisko. Musimy uważać.
- Przepraszam za nadgorliwość, ale one wróciły… To trudne do zniesienia…
- Twoje wizje… Co widzisz tym razem?
- Figury, coś jakby ich kolaże i wzajemne przenikanie, one każą mi to robić… Te KRĘGI, te kwadraty, elipsy,...

Wieczór w knajpie był ciężki. Musiałam chwilę odpocząć.
-Idę zapalić! - krzyknęłam do barmana, który w odpowiedzi machnął tylko ręką. Zarzuciłam bluzę, wzięłam papierosy i wyszłam na zewnątrz na tył budynku. Było zimno, więc chwila na papierosa była krótka. Miałam już wrócić do środka, gdy coś usłyszałam. W pierwszej chwili pomyślałam, że to jakiś bezdomny grzebie w śmietniku ale po chwili doleciał mnie męski głos.
-Miałeś nie dzwonić - wyjrzałam ostrożnie za rogu budynku ale nikogo nie zauważyłam. - Miałeś wyjechać z miasta.
Przez chwilę panowała cisza.
-Jedna martwa dziewczyna w zeszłym tygodniu, teraz następna - ścierpła mi skóra. - I te trzy znalezione na przedmieściach Lublina. I to wszystko w ciągu trzech tygodni.
Rzeczywiście coś w telewizji mówili o porwaniach młodych dziewczyn. Znajdowano je po jakimś czasie bestialsko zmasakrowane.
-Masz rację - w końcu spostrzegłam mężczyznę. - Ta sprawa zatacza coraz szersze KRĘGI. Zbyt wiele osób wie o nas.Trzeba je uciszyć.
Mężczyzna raptem odwrócił sie w moją stronę. Ledwo udało się mi stłumić krzyk i pędem wróciłam do środka. Barman spojrzał na mnie zdziwiony. Serce łomotało mi niemiłosiernie. Co ja mam teraz zrobić? Powiedzieć komuś o tej rozmowie?

Wieczór w knajpie był ciężki. Musiałam chwilę odpocząć.
-Idę zapalić! - krzyknęłam do barmana, który w odpowiedzi machnął tylko ręką. Zarzuciłam bluzę, wzięłam papierosy i wyszłam na zewnątrz na tył budynku. Było zimno, więc chwila na papierosa była krótka. Miałam już wrócić do środka, gdy coś usłyszałam. W pierwszej chwili pomyślałam, że to jakiś bezdomny grzebie w...

Cześć Robert
Cześć Janek
Janek -Dzwonię do ciebie by zapytać po pierwsze to o to co u Ciebie słychać jak na kolegę przystało.No,a po drugie nie wiem czy słyszałeś o tym morderstwie młodej nastolatki , o którym jest głośno od samego rana w telewizji?
Robert.
U mnie wszystko ok,a o morderstwie nic nie słyszałem pierwsze słyszę od ciebie.A co się to stało?
Janek-Czekaj już ci mówię
Robert. No to słucham co się to dzieje w naszym mieście.
Janek-W jednym ze śląskich miast,w lesie znaleziono zwłoki młodej kobiety.Ciało było oskalpowane ze skóry,a niektóre jego części mam tu na myśli ręce i nogi były oddzielone od tułowia i leżały kilka metrów dalej. W pierwotnym miejscu leżał tylko tułów z głową.A skóry zdjętej z ciała też nie odnaleziono na miejscu zbrodni.Przybyli na miejsce zabójstwa policjanci uważają, iż mordercą jest jakiś łowca skór ,lub człowiek który lubi ludzkie mięso. Podejrzewają ,że może on wrócić po swoje trofea.
Robert
To co usłyszałem to coś strasznego.Wcześniej ktoś zaginął,jakiś młody facet,ale to nie było zgłoszone.
Janek-Ale to nie u nas chyba
Robert-Tak u nas .To miasto jest skazane na zło,które zatacza coraz szersze "KRĘGI"
nic nie wiem,kurde trzeba uważać.no ale co zrobić ,trzeba żyć dalej.Nic na to nie poradzimy
Janek -To prawda.Nic nie wiedziałem o tym ,że takie rzeczy dzieją się w naszym mieście.To przykre.
Robert .Dzięki za telefon Janek ,nie mam w tej teraz czasu.Pogadamy innym razem.Pa
Janek
Pa.

Cześć Robert
Cześć Janek
Janek -Dzwonię do ciebie by zapytać po pierwsze to o to co u Ciebie słychać jak na kolegę przystało.No,a po drugie nie wiem czy słyszałeś o tym morderstwie młodej nastolatki , o którym jest głośno od samego rana w telewizji?
Robert.
U mnie wszystko ok,a o morderstwie nic nie słyszałem pierwsze słyszę od ciebie.A co się to stało?
Janek-Czekaj już ci...

Próbowałam dodzwonić się do Joanny, która jak zwykle miała zajętą linię. Z jednej strony, to zrozumiałe - matka dwójki dzieci, aktywna zawodowo, mająca na głowie masę spraw i obowiązków. Zawzięłam się i spróbowałam ponownie. Cisza. Ale... coś zatrzeszczało. Zdziwiłam się. Czyżby mój najnowszy smartphone nie był już taki najnowszy i wymaga wymiany? Wtedy usłyszałam jego głos. Nie wiedziałam, że przez przypadek stałam się słuchaczką rozmowy człowieka poszukiwanego listem gończym. Nie wiem do kogo mówił, ale z namaszczeniem opowiadał o złu, zbrodni, której dokonał. Zaplanowanej, przemyślanej, precyzyjnej. Włączyłam nagrywanie w telefonie. "Nastoletni wiek, to czas buntu i beztroski. Nie można tak żyć. Trzeba pokazać tym kpiącym ze świata lekkoduchom, że zło krąży wokół nich i trzeba mieć się na baczności. Ha, ha! Pokazałem! Ta młoda dziewczyna była przykładem, o którym mam nadzieję będą pamiętać wszyscy. Zło zatacza KRĘGI na niewinnej tafli nastoletnich istnień. Musi krążyć, żeby ukracać beztroskę. Czas na kolej... ne... Działa... nia-z-moj-ej stro..".
Przerwało. Może usłyszał mój oddech? Właśnie zmierzam z nagraniem na komisariat policji. Obym tam dotarła. Nie jestem już nastolatką, więc chyba nic mi nie grozi...

Próbowałam dodzwonić się do Joanny, która jak zwykle miała zajętą linię. Z jednej strony, to zrozumiałe - matka dwójki dzieci, aktywna zawodowo, mająca na głowie masę spraw i obowiązków. Zawzięłam się i spróbowałam ponownie. Cisza. Ale... coś zatrzeszczało. Zdziwiłam się. Czyżby mój najnowszy smartphone nie był już taki najnowszy i wymaga wymiany? Wtedy usłyszałam jego...

Ciszę na zalanym mrokiem osiedlowym podwórku przerwał nagły wybuch głośnego męskiego śmiechy. Było w nim coś zmysłowego i przerażającego zarazem. Coś, co nagle każe ptakom wzbić się w powietrze i znaleźć bezpieczne schronienie daleko od tego miejsca.
Wraz z nagłym dźwiękiem Agata zastygła w bezruchu podnosząc klapę, żeby wyrzucić śmieci. Wzdrygnęła się z niepokojem i szybko przebiegła wzrokiem po najbliższym otoczeniu szukając sprawcy całego zamieszania. O dziwno znowu zapadła głęboka cisza przerywana odległym trąbieniem aut, czy karetką pędząca na sygnale. Pomyślała, że czuje się jakoś nieswojo, więc cichutko włożyła śmieci do kosza i delikatnie opuściła klapę, żeby tylko nie zrobić hałasu i nie zwrócić na siebie uwagi. Odwróciła się i szybkim krokiem ruszyła w stronę swojej klatki wejściowej, jak na złość umieszczonej w najciemniejszym rogu podwórka. Nagle kątem oka zauważyła po lewej stronie jakiś delikatny ognik i usłyszała:
- ..ten krąg w zbożu to jeszcze nic, chcę zobaczyć ich miny, jak rano zobaczą go wypełnionego morzem głów - i znowu ten głęboki śmiech.
Stanęła jak wryta, jakby chciała się zatopić w ciemności, a było już za późno, zauważył ją. Spokojnie mocno zaciągnął się papierosem i ostatnie co zapamiętała, to dwa palce trzymające papierosa pokryte tatuażami w KRĘGI. Kompilacja złego czasu i złego miejsca sprawiły, że stała się pierwszą kroplą w morzu...

Ciszę na zalanym mrokiem osiedlowym podwórku przerwał nagły wybuch głośnego męskiego śmiechy. Było w nim coś zmysłowego i przerażającego zarazem. Coś, co nagle każe ptakom wzbić się w powietrze i znaleźć bezpieczne schronienie daleko od tego miejsca.
Wraz z nagłym dźwiękiem Agata zastygła w bezruchu podnosząc klapę, żeby wyrzucić śmieci. Wzdrygnęła się z niepokojem i szybko...

Kręgi[bookLink]4851675|Kręgi[/bookLink]

Kręgi[bookLink]4851675|Kręgi[/bookLink]

 [bookCover]4851675|Kręgi[/bookCover]