Nadal nie otrzymałem ksiażek...Czy to tylko ja czy ktoś jeszcze?

Nadal nie otrzymałem ksiażek...Czy to tylko ja czy ktoś jeszcze?

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agunia
Mateusz Dębski
Szyszka
Arkadio
Iwa_90

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agunia
Mateusz Dębski
Szyszka
Arkadio
Iwa_90

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

- Panie Nowak, nazywam się Anna Żak, pracuję jako Agentka na zlecenie MAR. Proszę się nie niepokoić, nie jest pan o nic podejrzany. Mam nadzieję, że to pan pomoże mi. W porządku?
- Tak.
- Pokażę panu teraz zdjęcie. Proszę powiedzieć, czy rozpoznaje pan osoby i okoliczności, w których fotografia została zrobiona.
- Nie do wiary, skąd pani to ma!?
- Proszę najpierw odpowiedzieć na moje pytanie.
- Po lewej to ja, a po prawej jest.. jak ona się nazywała.. już wiem, Natalia! Nie mam pojęcia, kto zrobił nam zdjęcie, bo zawsze bawiliśmy się sami i dorosłych nie było w pobliżu.
- Kiedy to było, pamięta pan?
- Niech pomyślę.. To były wakacje, bo byłem u dziadków. To ich pole, a ten płot przy, którym stoimy odgradzał posesję dziadków od kolejnej. Dziadkowie twierdzili, że nikt tam nie mieszka, ale Natalia twierdziła inaczej, więc myślałem, że dziadkowie nie są na bieżąco. Pamiętam, że podupadli nagle na zdrowiu, a na dom szybko znalazł się kupiec, więc moi rodzice zdecydowali, że zabiorą ich do miasta. Wszystko wydarzyło się bardzo szybko, nie miałem czasu się pożegnać. Napisałem nawet list, ale nigdy nie dostałem odpowiedzi. Wyjaśni mi teraz pani o co chodzi?
- Wszystko wskazuje na to, że dziewczynka ze zdjęcia to zaginiona w wieku 2 lat nieślubna córka księcia Piotra. To zdjęcie i wiele innych zostało znalezione niedawno w mieszkaniu jego brata w niezwiązanych z zaginięciem okolicznościach. Wygląda na to, że ktoś chciał się pozbyć niewygodnego potomstwa w rodzinie..

- Panie Nowak, nazywam się Anna Żak, pracuję jako Agentka na zlecenie MAR. Proszę się nie niepokoić, nie jest pan o nic podejrzany. Mam nadzieję, że to pan pomoże mi. W porządku?
- Tak.
- Pokażę panu teraz zdjęcie. Proszę powiedzieć, czy rozpoznaje pan osoby i okoliczności, w których fotografia została zrobiona.
- Nie do wiary, skąd pani to ma!?
- Proszę najpierw...

Młody mężczyzna wbijał zamyślony wzrok w korę ogromnego drzewa.
- Wie pan, że mordercy bardzo często odwiedzają swoje miejsca zbrodni? – zapytała spokojnym głosem agentka Hoyd. – Zdecydowanie zbyt często.
Mężczyzna wzdrygnął się ledwo widocznie.
- Teraz już tak, inaczej bym ty nie przyszedł, ale prześladuje mnie to całe życie, myślałem, że może stawienie temu czoła coś da. – odrzekł starając się nie przełykać śliny, która nagle zrobiła się gęsta jak smoła. Nawet miała podobny posmak.
- I dało? – pytanie rozeszło się razem z wiatrem co mogło wskazywać tylko na jedno.
Hoyd uśmiechnęła się lekko. Spokojnie mogłaby być matką swojego rozmówcy choć na pierwszy rzut oka na to nie wyglądało.
- A jak śledztwo? – zagaił mężczyzna skrępowany za długą ciszą.
- Ja właśnie w tej sprawie. Na ostatnim przesłuchaniu pokazali Ci rysunek na którym się rozpoznałeś a analiza DNA kawałka skóry ze znalezionego sznura w okolicy potwierdza twoją wersję. Wygląda na to, że to naprawdę twoja podobizna się tu znajduje. – agentka wyciąga kawałek pergaminu i pokazuje postaci stojącej obok.
- Jego maska dalej mnie prześladuje – głos mu się załamał. Spojrzał na ilustrację którą dała mu Hoyd.. – Jezu.. Tamci pokazali mi tylko zdjęcie. Na żywo..
- Wygląda lepiej. Wiem – dokończyła. – To jest mój zapasowy egzemplarz.
Mężczyzna usłyszał głos za plecami, poczuł gorący oddech na karku. Ciarki przeszły go od czubka głowy przez kark, lędźwie aż po same końce palców.
- Ja zawsze robię kopię własnych prac

Młody mężczyzna wbijał zamyślony wzrok w korę ogromnego drzewa.
- Wie pan, że mordercy bardzo często odwiedzają swoje miejsca zbrodni? – zapytała spokojnym głosem agentka Hoyd. – Zdecydowanie zbyt często.
Mężczyzna wzdrygnął się ledwo widocznie.
- Teraz już tak, inaczej bym ty nie przyszedł, ale prześladuje mnie to całe życie, myślałem, że może stawienie temu czoła coś...

Napad na sklep monopolowy na ulicy Ballofwool był opisywany nie tylko w gazetach, ale również doczekał się krótkiej wzmianki w telewizji publicznej. Poszkodowany właściciel uskarżał się na kradzież z pobiciem. Zrabowane zostały puszeczki znanej marki KitiKat. Ofiara napaści Eliza S. prezentuje na wizji ranę ciętą, składającą się z 4 poziomych linii wzdłuż twarzy.
Za obrabowanym sklepem, w śmietniku, policja odnalazła skradziony towar wraz z podejrzanym zdjęciem Puchatej Kuleczki, głównego przedstawiciela firmy Kitikat, który swoim wizerunkiem wspiera markę od lat.
Sprawę prowadzi agentka D. Bungler.
D. Bungler: czy możesz wyjaśnić obecność swojego zdjęcia w tym feralnym miejscu, tego feralnego dnia?
Puchata Kuleczka: Meow.
D. Bungler: Jeżeli nie będziesz współpracować, nie wyjdziesz za kaucją.
Puchata Kuleczka liże się po genitaliach.
Agentka wstaje, podchodzi do podejrzanego. Palcem wskazującym mierząc w jego nos: Zobaczysz, tak cię załatwię, że resztę życia spędzisz w tranporterku!
Puchata Kuleczka wydaje z siebie przeciągłe: Sssssssssssyyyy...
D. Bungler nie zauważając sprzeciwu: A może podrzucili twoje zdjęcie, dzięki czemu nie będą musieli wypłacać ci wynagrodzenia. Tak... Czytałam kopię waszej umowy. Jeżeli popadniesz w konflikt z prawem, oni z tobą zrywają kontrakt. Zero kasy za te wszystkie lata... O to chodzi, prawda? Powiedz cokolwiek, powiedz, że masz alibi, że byłeś na rybach w tym dniu.
Puchata Kuleczka: Meow.
D.Bungler: Wiedziałam! Próbują cię wrobić!

Napad na sklep monopolowy na ulicy Ballofwool był opisywany nie tylko w gazetach, ale również doczekał się krótkiej wzmianki w telewizji publicznej. Poszkodowany właściciel uskarżał się na kradzież z pobiciem. Zrabowane zostały puszeczki znanej marki KitiKat. Ofiara napaści Eliza S. prezentuje na wizji ranę ciętą, składającą się z 4 poziomych linii wzdłuż twarzy.
Za...

Agentka specjalna Mary: Cześć mamo. Co u ciebie słychać?
Ann: Witaj córeczka. Wszystko w porządku. A co u ciebie? Jak w pracy? Prowadzisz teraz jakieś śledztwo.
Mary: Tak, prowadzę teraz taką sprawę dotyczącą morderstwa kobiety.
Ann: Że też możesz jeszcze tam pracować!? Miejsca zbrodni to nie miejsce dla kobiety.
Mary: Nie zaczynaj znowu swojej śpiewki. Tyle razy już o tym rozmawiałyśmy. Ja właściwie nie przyszłam tu dzisiaj tylko prywatnie.
Ann: Nie rozumiem.
Mary: Wczoraj znaleźliśmy ciało kobiety. W jej pokoju, na szafce słało twoje zdjęcie.
(Ann milczy)
Ann: Jak nazywała się ta kobieta? Jak wyglądała?
Mary: Lucy, wysoka, szczupła, blondynka o niebieskich oczach
Ann: O mój Boże! Ona nie żyje?
Mary: Nie żyje
Ann: Co za szczęście...
Mary: Co? Nie rozumiem? Co ty mówisz?
Ann: To co słyszałaś! To była zła kobieta, niezrównoważona psychicznie. Kiedyś zamieniła moje życie w piekło i nie tylko moje. Zaszła z skórę wielu osobom, wielu wpływowym osobom.
Mary: Co takiego zrobiła?
Ann: Nie mogę ci powiedzieć. Myślę, że nawet jak znajdziecie inne pokrzywdzone przez nią osoby, nikt ci nic nie powie. I tak będzie najlepiej dla wszystkich. A teraz przepraszam cię ale muszę wyjść, bo jestem umówiona.
Mary: Zaczekaj.
Ann: Wiesz gdzie schować klucz jak wyjdziesz

Agentka specjalna Mary: Cześć mamo. Co u ciebie słychać?
Ann: Witaj córeczka. Wszystko w porządku. A co u ciebie? Jak w pracy? Prowadzisz teraz jakieś śledztwo.
Mary: Tak, prowadzę teraz taką sprawę dotyczącą morderstwa kobiety.
Ann: Że też możesz jeszcze tam pracować!? Miejsca zbrodni to nie miejsce dla kobiety.
Mary: Nie zaczynaj znowu swojej śpiewki. Tyle razy już o tym...

Żukowska niczym chmura burzowa wpadła do pokoju przesłuchań.
- Czemu mnie Pani oszukała? – wykrzyczała pytanie zanim zamknęła za sobą drzwi.
- A może tak dzień dobry – ironicznie odpowiedziała mniej więcej pięćdziesięcioletnia kobieta spokojnie kołysząc się na krześle.
- Pytam czemu mnie Pani oszukała? – nie dawała za wygraną Żukowska.
- Pamięć ludzka bywa zawodna młoda damo – z kpiącym uśmiechem odrzekła kobieta.
- Nie filozofuj tylko odpowiadaj!
- Proszę się nie stresować, w młodym wieku też można dostać zawału jeśli nie dba się o zdrowie psychiczne, a tak by the way jak to mówią w Ameryce to radzę przestać grzebać w tej sprawie. Chyba, że znudziło się Pani kapitan życie na tym łez padole – zripostowała pięćdziesięciolatka wyraźnie zadowolona ze swojej odpowiedzi.
- Straszysz mnie? To są groźby karalne! – Żukowska wrzeszczała tak, że krzyk słyszała na pewno nie tylko cała komenda ale także kliencie ogródków piwnych sąsiadujących z policyjnym gmachem.
Mamy zabójstwo powiązane z niewyjaśnionymi zaginięciami sprzed kilkunastu lat, psycholi wierzących, że zesłał ich Bóg, wszystko pokręcone jak fabuła Mody na sukces i tylko jeden trop w postaci zdjęcia sprzed kilkudziesięciu lat. Z twoją uroczą facjatą. A ty nie dość, że utrudniasz śledztwo, to jeszcze grozisz mi śmiercią – Nowakowska wypluwała słowa z prędkością bolidu Formuły 1.
- Ja nie straszę, ja ostrzegam. Nie zatrzymasz ich. Nikt ich nie zatrzyma – słodki ton głosu kobiety zmienił się w lodowaty szept.

Żukowska niczym chmura burzowa wpadła do pokoju przesłuchań.
- Czemu mnie Pani oszukała? – wykrzyczała pytanie zanim zamknęła za sobą drzwi.
- A może tak dzień dobry – ironicznie odpowiedziała mniej więcej pięćdziesięcioletnia kobieta spokojnie kołysząc się na krześle.
- Pytam czemu mnie Pani oszukała? – nie dawała za wygraną Żukowska.
- Pamięć ludzka bywa zawodna młoda...

- Gdzie poznała pani Jamesa Benneta? - spytała agentka Brown.
- Nie znam go - odparła kobieta. Wyglądała na znudzoną, ale Brown była pewna, że to pozory.
- Tak? To czemu jest pani z nim na zdjęciu? Wiemy, że to pani.
Na stole leżała fotografia sprzed 20 lat. Przedstawiała Benneta siedzącego na kanapie z dziewczynką, na oko 13-letnią. FBI poświęciło kilka miesięcy, aby ją zidentyfikować. Teraz musiała współpracować.
Brown spojrzała na kobietę. Nie wyglądała już tak spokojnie, pobladła.
- Czemu pani się denerwuje? Miała pani tylko 13 lat, o nic pani nie oskarżamy. Proszę tylko powiedzieć, co pani wie. Cokolwiek, co pomoże nam go znaleźć.
- To mnie pogrąży - szepnęła kobieta.
- Gwarantuję, że nie zostawimy pani samej. FBI ma swoje sposoby.
-Wiem, za co go poszukujecie - za wielomilionowe oszustwa. Ale on robił coś więcej... Handlował bronią i narkotykami, był niebezpieczny.
- Skąd pani to wie?
- Znał mojego ojca, proponował mu udział w interesach. Byłam ciekawska, podsłuchałam ich rozmowy. Ale to nie wszystko... Bennet prowadził mafijne interesy z prezydentem. Wtedy jeszcze z senatorem, ale został prezydentem... Dzięki jego poparciu. Oboje zrobią wszystko, by to ukryć.
Brown zrozumiała, czemu rządowi nie zależało na rzetelnym dochodzeniu. Podsunęli jej zdjęcie dziewczynki, bo byli pewni, że nie będzie nic wiedziała. Brown chciała sprawiedliwości - pozostało jej tylko wymyślić, jak doprowadzić śledztwo do końca i ochronić siebie i tę kobietę przed przeciwnikiem... Kimkolwiek on był.

- Gdzie poznała pani Jamesa Benneta? - spytała agentka Brown.
- Nie znam go - odparła kobieta. Wyglądała na znudzoną, ale Brown była pewna, że to pozory.
- Tak? To czemu jest pani z nim na zdjęciu? Wiemy, że to pani.
Na stole leżała fotografia sprzed 20 lat. Przedstawiała Benneta siedzącego na kanapie z dziewczynką, na oko 13-letnią. FBI poświęciło kilka miesięcy, aby ją...

Michał stał w sterylnej sali szpitala na Rydygiera, a przed nim na łóżku leżała dziewczyna z zabandażowaną twarzą i górną połową ciała. Kiedy dostał tę sprawę nie wierzył w przypadkową zbieżność nazwisk. 35 letnia kobieta. Ofiara nękana przez zazdrosnego i odrzuconego mężczyznę.W ostatnich dniach przeszła piekło przetrzymywania w garażu, oblania łatwopalną cieczą i podpalenia. Kinga, kiedyś słodka krucha blądyneczka, w której kochał się on i jeszcze pół szkoły.Teraz nie wiadomo będzie czy z tego wyjdzie. Wiedział że kiedyś nie wyobrażała sobie wyjścia z domu bez makijażu. Czy jeszcze kiedyś w ogóle wyjdzie do ludzi? Czy on, złapie tego psychola, który jej to zrobił. Z pewnością zrobi wszystko, żeby poniósł karę.
-Ty mi nic nie powiesz, prawda?- szepnął do dziewczyny na łóżku.- nie musisz. Mówią twoje obrażenia. Powiedzą dowody. Z nimi teraz porozmawiam.

Michał stał w sterylnej sali szpitala na Rydygiera, a przed nim na łóżku leżała dziewczyna z zabandażowaną twarzą i górną połową ciała. Kiedy dostał tę sprawę nie wierzył w przypadkową zbieżność nazwisk. 35 letnia kobieta. Ofiara nękana przez zazdrosnego i odrzuconego mężczyznę.W ostatnich dniach przeszła piekło przetrzymywania w garażu, oblania łatwopalną cieczą i...