Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Marcin G_
eveo
livetwice_
patka
Karolina_B

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Marcin G_
eveo
livetwice_
patka
Karolina_B

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja umieściłabym na tej liście małą ciastkarnię, którą kiedyś przez przypadek odkryłam. Nie znam jej nazwy (o ile jakąś ma) i nie mam pojęcia, na jakiej ulicy się znajduje. Trafiam tam z pamięci. Źle skręciłam, chodząc po Poznaniu i tak trafiłam… no, tam. Przechodząc, poczułam słodki zapach i po prostu musiałam wejść do środka.
I już. To tyle. To moja porada dla złamanego serca. Ciastka.
Ale jak to, tylko tyle? A i owszem. Nic tak nie leczy duszy jak odrobina słodyczy. Ale nie byle jakiej.
W tamtej ciastkarni mają mały stoliczek, przy którym możesz w spokoju zjeść. Do ciastka dostaniesz herbatę albo gorącą czekoladę. W międzyczasie uroczy Pan za ladą z Tobą porozmawia. Nie dlatego, że on jest sprzedawcą, a Ty klientem. Po prostu jest miły.
A te ciastka… pyszności. Ja najbardziej lubię lekko maślane zwierzątka, wszystkie ręcznie robione i dekorowane. Ale wybór mają spory, a cały asortyment jest nieziemski.
To jedno z tych miejsc, gdzie nie pracuje się dla zysku, lecz dla pasji, a tajnym składnikiem w jedzeniu jest miłość. To takiego miejsca potrzeba komuś ze złamanym sercem – pełnego ciepła, z sympatycznymi, gotowymi do rozmowy ludźmi, w którym zawsze unosi się słodki zapach wypieków.
Podpowiem tylko, że to na pewno nie jest jedyne takie miejsce w Polsce. Radzę Wam uważnie się rozejrzeć, bo być może niepozorne drzwi, które mijacie codziennie w drodze do pracy, skrywają za sobą ogromne, lecznicze wręcz ilości ciepła i dobroci?

Ja umieściłabym na tej liście małą ciastkarnię, którą kiedyś przez przypadek odkryłam. Nie znam jej nazwy (o ile jakąś ma) i nie mam pojęcia, na jakiej ulicy się znajduje. Trafiam tam z pamięci. Źle skręciłam, chodząc po Poznaniu i tak trafiłam… no, tam. Przechodząc, poczułam słodki zapach i po prostu musiałam wejść do środka.
I już. To tyle. To moja porada dla złamanego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dom. Mój dom. Jedyne i niepowtarzalne miejsce jaki umieściłabym na mojej mapie byłby ten mały, drewniany budynek, który ma swoje szczególne miejsce w moim sercu. Jako jeden z niewielu, przypuszczalnie jest w stanie uleczyć moją duszę. Zasklepić wszystkie nierówności na moim naiwnym sercu. Pozwala mi się wtulić w miękką kołdrę, ukołysać do snu i zapomnieć o wszystkich swoich mniej lub bardziej istotnych błędach. Dać wszystko i nic mimo że jest to jedynie i aż dom. Nie może mnie zawieść ani zdradzić, uchowa wszystkie sekrety jakie zobaczyły i usłyszały te ściany. Wszystkie moje miłosne wzloty i upadki, nietrafione zauroczenia, nastoletnie zagwozdki przyjmie, do siebie i daje mi lek jaki, w tym przypadku jest czas i pyszna czekolada, która znajduję się w szafce nad zlewem.

Dom. Mój dom. Jedyne i niepowtarzalne miejsce jaki umieściłabym na mojej mapie byłby ten mały, drewniany budynek, który ma swoje szczególne miejsce w moim sercu. Jako jeden z niewielu, przypuszczalnie jest w stanie uleczyć moją duszę. Zasklepić wszystkie nierówności na moim naiwnym sercu. Pozwala mi się wtulić w miękką kołdrę, ukołysać do snu i zapomnieć o wszystkich swoich...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie ma jednego takiego miejsca, według mnie to może być las, pobliski park, miejsce, w którym można dostrzec magię, która nie jest widoczna w innych miejscach.
Pewna bardzo mądra osoba uświadomiła mi o tym, jak smutne jest życie liści. Wyrastają tylko po to, by spaść. To magiczny moment, chwila, zdarza się w ich życiu tylko raz, który jest zarówno pierwszym, jak i ostatnim. Jednak nie jest tak z naszą miłością, ona nigdy nie umiera tak do końca. Złamane serce to tylko etap przejściowy, moment, który przemija, który jest jak ten liść, jednak jego życie nie kończy się tylko nieustannie się odradza. W takim lesie naszego serca, czas jest czymś innym, nie jest prostą linią ale kołem. Nieustannie się toczy, zdarza się to samo, w kółko i w kółko, aż w końcu poznajemy osobę, przy której mamy wrażenie że zatrzymuje się czas. Wtedy jest jak z prawdziwymi liśćmi, zdarza się tylko ten jeden, pierwszy i ostatni, raz, kiedy spotkamy tą prawdziwą miłość, która trwa aż do końca i zatrzymuje zmiany por roku w tym lesie w naszym sercu zostawiając tam wieczną wiosnę.
Dlatego lubię towarzystwo drzew. Mógłabym spędzać godziny obserwując je, zwłaszcza wiosną, gdy liście się rodzą, i jesienią, gdy umierają. Przypominają mi o przemijającym czasie i o tym, że także dla mnie on kiedyś się zatrzyma. Wtedy dotknie mnie ta magia, która nie towarzyszy każdemu zakochaniu, która pojawia się i pozostaje już na zawsze. Magia, której przedsmak możemy dostrzec w otaczającej nas przyrodzie.

Nie ma jednego takiego miejsca, według mnie to może być las, pobliski park, miejsce, w którym można dostrzec magię, która nie jest widoczna w innych miejscach.
Pewna bardzo mądra osoba uświadomiła mi o tym, jak smutne jest życie liści. Wyrastają tylko po to, by spaść. To magiczny moment, chwila, zdarza się w ich życiu tylko raz, który jest zarówno pierwszym, jak i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Każde miejsce w Polsce jest niesamowite. Wystarczy dużo wyobraźni, pełny portfel i sprawny samochód. Wystarczy jechać przed siebie i to da wytchnienie.

Każde miejsce w Polsce jest niesamowite. Wystarczy dużo wyobraźni, pełny portfel i sprawny samochód. Wystarczy jechać przed siebie i to da wytchnienie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

W jakim miejscu w Polsce można by było uleczyć złamane serce?

Jest takie jedno miejsce w naszym pięknym kraju. Miejsce, które nie kojarzy się z rozpaczą, nie sprzyja łapaniu dołów a może tylko zachwycić widokami. A jest nim Osadnik Gajówka, czyli nasze polskie “Lazurowe Wybrzeże”. No dobra Lazurowe Jezioro. Widok tak zapiera dech w piersiach, że nie pozwala na nic innego jak tylko zachwycanie się krajobrazami. A o to chyba chodzi w leczeniu złamanych serc, by na chwilę wyłączyć myślenie.

W jakim miejscu w Polsce można by było uleczyć złamane serce?

Jest takie jedno miejsce w naszym pięknym kraju. Miejsce, które nie kojarzy się z rozpaczą, nie sprzyja łapaniu dołów a może tylko zachwycić widokami. A jest nim Osadnik Gajówka, czyli nasze polskie “Lazurowe Wybrzeże”. No dobra Lazurowe Jezioro. Widok tak zapiera dech w piersiach, że nie pozwala na nic innego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jest jedno takie miejsce, które potrafi uleczyć złamane serce, a wiem to z własnego doświadczenia. To Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Krakowie Prokocimiu. Tak się złożyło, że jeszcze będąc na studiach, zostałam wolontariuszką w tym szpitalu. Był to szczególny moment w moim życiu - pierwsze rozczarowania, złamane serce i jak mi się wówczas wydawało koniec świata i brak nadziei na przyszłość.
Zetknięcie z chorymi, często nieuleczanie chorymi dziećmi, z dramatem ich rodziców, czasem z porzuceniem, dojrzałością małych pacjentów i wielkim szczęściem, kiedy wszystko dobrze się kończyło, spowodowały zmiany w moim życiu. Było mi wstyd, że nazywam swoje problemy "tragedią", bo czym one były w obliczu nieszczęścia z którym zetknęłam się niejednokrotnie w szpitalu. Szybko uleczyłam swoje "złamane serce", mam nadzieję że chociaż trochę odciążyłam kilku rodziców w opiece nad dziećmi, a ich uśmiech był dla mnie największą nagrodą.
Była to dla mnie bardzo ważna lekcja, którą polecam każdemu.

Jest jedno takie miejsce, które potrafi uleczyć złamane serce, a wiem to z własnego doświadczenia. To Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Krakowie Prokocimiu. Tak się złożyło, że jeszcze będąc na studiach, zostałam wolontariuszką w tym szpitalu. Był to szczególny moment w moim życiu - pierwsze rozczarowania, złamane serce i jak mi się wówczas wydawało koniec świata i brak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Znam piękną miejscowość na Północnym Mazowszu. Bardzo małą, położoną wśród łąk i pól, ale absolutnie wyjątkową. Opinogóra to wieś, w której znajduje się pałac Krasińskich zbudowany w 1844 r. Dziś znajduje się w nim Muzeum Romantyzmu, a otacza go piękny park z zielonymi pomnikami przyrody.
Moda na Walentynki przyszła z USA, a mało kto wie, że w Opinogórze święto zakochanych trwa przez cały rok. Symbolem święta jest stojąca przy jednej z parkowych alejek marmurowa ławeczka - pamiątka po romantycznej miłości poety Zygmunta Krasińskiego do Amelii Załuskiej. Na wieczną pamiątkę ich spotkania kobieta obdarowała ukochanego pierścionkiem i puklem włosów. Wystawiła także marmurową ławeczkę z napisem "Niech pamięć moja zawsze ci będzie miła"... Dziś kamienna ławeczka nazywana "ławeczką zakochanych" stała się miejscem spotkań szczególnie sobie bliskich par, bez względu na pogodę i porę roku, bo jak głosi legenda, kiedy się na tej ławeczce siądzie to się szczęśliwie zakocha.
O, to miejsce potrafi uleczyć złamane serce. Ludzie wymykają się do parku i siadają w cieniu rozłożystych dębów, by przemyśleć swoje życiowe wybory. Może ronią łzy po stracie bliskich, a może dziękują za szczęście, które jest ich udziałem, a może szukają drugiej połówki?

Znam piękną miejscowość na Północnym Mazowszu. Bardzo małą, położoną wśród łąk i pól, ale absolutnie wyjątkową. Opinogóra to wieś, w której znajduje się pałac Krasińskich zbudowany w 1844 r. Dziś znajduje się w nim Muzeum Romantyzmu, a otacza go piękny park z zielonymi pomnikami przyrody.
Moda na Walentynki przyszła z USA, a mało kto wie, że w Opinogórze święto zakochanych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bez żadnej konkretnej nazwy - malownicze podlaskie wsie, gdzie białe okiennice zdobią stare domy, a ich mieszkańcy uciechę znajdują we wspólnym przesiadywaniu na ławce przed płotem. Takich miejsc na mapie jest tysiące, a każde wycisza skołatane serce, uspokaja myśli i odpręża ciało. A jeśli dodać do tego jeszcze mądrość starych ludzi, którą można czerpać z długich rozmów z społecznością wiejską, gwarantowane uleczenie złamanego serca wraz ze wskazówkami na przyszłość. Bo kto lepiej podpowie jak unikać kolejnych rozczarowań jeśli nie ktoś, kto przeżył tak wiele?

Bez żadnej konkretnej nazwy - malownicze podlaskie wsie, gdzie białe okiennice zdobią stare domy, a ich mieszkańcy uciechę znajdują we wspólnym przesiadywaniu na ławce przed płotem. Takich miejsc na mapie jest tysiące, a każde wycisza skołatane serce, uspokaja myśli i odpręża ciało. A jeśli dodać do tego jeszcze mądrość starych ludzi, którą można czerpać z długich rozmów z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej