Zdecydowanie posiadam nastawienie pacyficzne do świata oraz ludzi, którzy mnie otaczają, jednak czasem pod wpływem impulsów dopada mnie chęć buntu. Buntuję się przeciwko rodzinie, znajomym, politykom, wykładowcą, pracodawcy. Dopadają mnie myśli jak tu się zbuntować, żeby otoczenie się nie zorientowało, że sabotuję zajęcia lub plan pracy, mój bunt związany jest z brakiem szacunku do mnie jak człowieka. Pragnę udowodnić, że każdy ma taką samą wartość, niezależnie od tego, jaką ukończył szkołę oraz jaką pracę wykonuje czy jakie hobby posiada. Niestety świat to ciągłe podziały na: my oraz oni, przecież wszyscy jesteśmy ludźmi, a może ja się mylę? Może moje poglądy są zbyt pacyfistyczne, może ktoś pracujący w biurze ma większą wartość od kogoś pracującego na budowie? Dlaczego tak bardzo chcemy się odróżnić i poczuć lepsi na tle innych osób. Mam wrażenie, że to bezcelowe, bo dla mnie każdy człowiek jest tak samo ważny.

Zdecydowanie posiadam nastawienie pacyficzne do świata oraz ludzi, którzy mnie otaczają, jednak czasem pod wpływem impulsów dopada mnie chęć buntu. Buntuję się przeciwko rodzinie, znajomym, politykom, wykładowcą, pracodawcy. Dopadają mnie myśli jak tu się zbuntować, żeby otoczenie się nie zorientowało, że sabotuję zajęcia lub plan pracy, mój bunt związany jest z brakiem...

Moim zdaniem, każdy człowiek powinien być pacyfistą na co dzień. Jednak gdy przyjdzie co do czego powinien bronić swojej rodziny i ojczyzny.

Dlatego każdy powinien choć raz wybrać się na strzelnice i poznać zasady posługiwania się bronią. Przeszkolenie wojskowe też by nie zaszkodziło.

Moim zdaniem, każdy człowiek powinien być pacyfistą na co dzień. Jednak gdy przyjdzie co do czego powinien bronić swojej rodziny i ojczyzny.

Dlatego każdy powinien choć raz wybrać się na strzelnice i poznać zasady posługiwania się bronią. Przeszkolenie wojskowe też by nie zaszkodziło.

Nihilizm absolutny. Wobec braku celu i sensu nadrzędnego istnienia wszechrzeczy, po co starać się o poznanie i kolonizację kosmosu? Czy to coś zmieni? Świat dalej będzie się beznamiętnie kręcił wokół samego siebie, może znowu się skurczy i rozkurczy, nieważne. Wszystko jest niczym i chyba tylko hedoniści mogą jakoś uzasadnić fakt, że wciąż żyją.

Nihilizm absolutny. Wobec braku celu i sensu nadrzędnego istnienia wszechrzeczy, po co starać się o poznanie i kolonizację kosmosu? Czy to coś zmieni? Świat dalej będzie się beznamiętnie kręcił wokół samego siebie, może znowu się skurczy i rozkurczy, nieważne. Wszystko jest niczym i chyba tylko hedoniści mogą jakoś uzasadnić fakt, że wciąż żyją.

Mi chodzi generalnie o to aby ludzie nie sprawiali sobie przykrości i nie ranili się. Ja nie chcę komuś sprawiać krzywdy i generalnie bliższy jest mi pokój od wojny. Tylko, że wtedy gdy muszę walczyć o własne życie, czy sposób życia taki jak preferuję muszę wznieść się ponad swoje typowe zachowania i zawalczyć o lepszy świat dla siebie. Nakładają się na to moje poglądy, zasady i postawy. Nie chcę aby ktokolwiek mi coś narzucał. Ja chcę oddychać samodzielnie.

Mi chodzi generalnie o to aby ludzie nie sprawiali sobie przykrości i nie ranili się. Ja nie chcę komuś sprawiać krzywdy i generalnie bliższy jest mi pokój od wojny. Tylko, że wtedy gdy muszę walczyć o własne życie, czy sposób życia taki jak preferuję muszę wznieść się ponad swoje typowe zachowania i zawalczyć o lepszy świat dla siebie. Nakładają się na to moje poglądy,...

Beztroski stosunek dzieci-kwiatów do otaczającego ich świata i ludzi. Mogłoby się wydawać, że takie zachowanie jest w każdym z nas, w naszej naturze. Chęć wolności, beztroskiego życia bez problemów w obecności najbliższych. A to wszystko w dobrej woli. Dla pokoju i miłości. Czy istnieje coś lepszego? Przemierzanie setek mil w poszukiwaniu szczęścia. A dobrze wiadomo, że nic nie kształci tak dobrze jak podróże. Próżno szukać takich zachowań w dzisiejszym świecie. Z chęcią cofnąłbym się do tamtego czasu. Osobiście pacyfizm jest mi bliski. Dzisiejszy świat jest okrutny, zresztą kiedy nie był? My ludzie, staramy się go zmieniać w odpowiedni dla nas sposób. Nie zawsze te zmiany zachodzą w dobrej woli. Przykładem może być polityka. Moim zdaniem nie ma czegoś takiego (i nie będzie) jak idealny ustrój polityczny. Nie jest możliwe, by zadowolić wszystkich. Zawsze będzie jakieś "ale", ktoś powie "liberum veto".Dobro bez zła nie może istnieć. Zresztą jak ono by się wtedy nazywało? Życie na zasadzie kontrastu. Zawsze musi być ten czarny charakter. I to nie zawsze dobro zwycięża w naszym świecie. Nie wystarczy chcieć, trzeba dla świata dać coś od siebie. Przynajmniej spróbować. Wtedy się dowiesz czy było warto. Spróbuj się cieszyć z małych rzeczy. Nie wymagaj wiele od życia, a Twoje rozczarowanie będzie mniejsze. Niezależnie od tego jak będziemy pragnąć pokoju, zło się odezwie w najbardziej nieoczekiwanym momencie... Pesymizm? Nie. Myślę, że to realizm.

Beztroski stosunek dzieci-kwiatów do otaczającego ich świata i ludzi. Mogłoby się wydawać, że takie zachowanie jest w każdym z nas, w naszej naturze. Chęć wolności, beztroskiego życia bez problemów w obecności najbliższych. A to wszystko w dobrej woli. Dla pokoju i miłości. Czy istnieje coś lepszego? Przemierzanie setek mil w poszukiwaniu szczęścia. A dobrze wiadomo, że nic...

Rzeczywistośc jest rzeczywistością, niezależnie czy nam się to podoba. Osobiście chciałabym żeby rzeczywistość była inna, ale wiem, że nie mam takiej mocy żeby ją zmienić. Poza tym boje się tej zmiany. Choć rzeczywistość bywa okrutna i podła, to zmiana jej niekoniecznie będzie dobra. Może się okazać, że choć współczesna rzeczywistość jest zła, to inna jest jeszcze gorsza. Mój stosunek jest własnie taki,że rzeczywistość jest dla mnie niezrozumiała, smutna, ale z drugiej strony boję się zmiany i jej konsekwencji.

Rzeczywistośc jest rzeczywistością, niezależnie czy nam się to podoba. Osobiście chciałabym żeby rzeczywistość była inna, ale wiem, że nie mam takiej mocy żeby ją zmienić. Poza tym boje się tej zmiany. Choć rzeczywistość bywa okrutna i podła, to zmiana jej niekoniecznie będzie dobra. Może się okazać, że choć współczesna rzeczywistość jest zła, to inna jest jeszcze gorsza....

Do opisania mojego przypadku posłużę się wyborami samorządowymi, które już tuż-tuż. Oglądając plakaty i wszystkich ludzi na nich widniejących twierdzę, że nie jestem z nikim. A jeżeli kiedykolwiek oddam głos, będzie on nieważny... Moim zasadniczym marzeniem jest mieć jakiś wehikuł (byle jeździł), osobę, którą kocham i w tym trio wyruszyć po prostu przed siebie. Według mnie jest wszystko w porządku, póki nikomu nie dzieje się krzywda. Bądźmy życzliwi dla innych, weseli. Spełniajmy marzenia! Znajomi często mówią mi, że jestem hipisem z natury. Słucham muzyki, której nikt nie zna, cały czas jestem na ,,luuuziku''. Nigdy więcej wojny, bądźmy po prostu dla siebie dobrzy, po prostu szczęśliwi.

Do opisania mojego przypadku posłużę się wyborami samorządowymi, które już tuż-tuż. Oglądając plakaty i wszystkich ludzi na nich widniejących twierdzę, że nie jestem z nikim. A jeżeli kiedykolwiek oddam głos, będzie on nieważny... Moim zasadniczym marzeniem jest mieć jakiś wehikuł (byle jeździł), osobę, którą kocham i w tym trio wyruszyć po prostu przed siebie. Według mnie...

Memu skołatanemu sercu najbliższy jest antynatalizm. Jest to pogląd filozoficzny, nadający narodzinom wartość negatywną, oraz postulujący zaprzestanie przez ludzkość prokreacji i naturalne wskutek tego wyginięcie gatunku. Moim zdaniem jedynym ratunkiem dla człowieka jest rozwój technologiczny, który pozwoliłby na przeniesienie świadomości w maszynę. Gdyby istnieli ludzie-androidy, prokreacja stałaby się zbędna, gdyż moglibyśmy jedynie budować i programować kolejne pokolenia. Pozbycie się fizycznego ciała stanowiłoby jednoznaczne odcięcie się ludzi od świata zwierząt, pozbycie jarzma prymitywnych instynktów, i stanie się istotami, nakierowanym na podbój kosmosu i tworzenie cywilizacji międzygalaktycznej. Dodatkowo dzięki temu zabiegowi zaniknęłyby problematyczne różnice płciowe, a kobiety zostałyby uwolnione od upokorzenia i zniewolenia, związanych z zapłodnieniem, ciążą i porodem.

Memu skołatanemu sercu najbliższy jest antynatalizm. Jest to pogląd filozoficzny, nadający narodzinom wartość negatywną, oraz postulujący zaprzestanie przez ludzkość prokreacji i naturalne wskutek tego wyginięcie gatunku. Moim zdaniem jedynym ratunkiem dla człowieka jest rozwój technologiczny, który pozwoliłby na przeniesienie świadomości w maszynę. Gdyby istnieli...

Właściwie to utożsamiam się z pacyfizmem. Widać to już na zewnątrz, patrząc na mój styl i ubiór. Mam długie, kręcone włosy które swawolnie czując wolność, nie są podatne na żadne ułożenie i niesfornie żyją własną moralnością. Uwielbiam luźne kolorowe bluzki i hipisowską biżuterię. Kolczyki z pacyfką, koraliki i gruby zapas rzemyków na rękach... do tego lubię chodzić boso. Może nie w każdych okolicznościach, ale np. na łące to zawsze miło wyczuwać stopami świeżutką trawę...

Jeśli chodzi o moje wewnętrzne utożsamianie z pacyfizmem, to z pewnością nie jest od tego zewnętrznego nijak mniejsze. Przede wszystkim cenię sobie wolność. Nie cierpię jak ktoś zmusza mnie do czegoś i narzuca swoje myślenie. Staram się żyć swoimi zasadami, szanując ludzi i w miarę możliwości oczekując tego od nich. Unikam wszelakich "wyścigów szczurów" gdzie walka o kasę i stanowiska zajmuje szczyt spełnienia i jest wyznacznikiem wielkiego ego. Szczęścia wolę szukać w sztuce, krzaczku poziomek zamiast w papierowych banknotach, a miłości w śpiewie ptaków.
A zamiast patrzeć na sejmowe obrady nadawane w telewizji, wolę włączyć sobie Johna Lennona i zaśpiewać z nim: Make Love, Not War...

To chyba wszystko. Zakończę więc moją wypowiedź hipisowskim sloganem PEACE&LOVE. To chyba najlepsze życzenia jakie mogą się każdemu spełniać... bo kto nie marzy, o pokoju i miłości? Chyba wszyscy... nie tylko hipisi :)

Właściwie to utożsamiam się z pacyfizmem. Widać to już na zewnątrz, patrząc na mój styl i ubiór. Mam długie, kręcone włosy które swawolnie czując wolność, nie są podatne na żadne ułożenie i niesfornie żyją własną moralnością. Uwielbiam luźne kolorowe bluzki i hipisowską biżuterię. Kolczyki z pacyfką, koraliki i gruby zapas rzemyków na rękach... do tego lubię chodzić boso....

Wszyscy jak żyjemy na Ziemi życzymy sobie tego by panował pokój na całym globie.Często wyrażamy dezaprobatę wobec wojny,która toczy się w jakimś zakątku świata,ale czy możemy do końca się temu sprzeciwiać?.
Co by to było gdyby na świecie w ogóle nie było wojen?Uważam ,że wojny też są potrzebne i po to by świat przekonał się jak kto jest silny militarnie ,i z kim nie warto zadzierać.Choćby po to by wiedzieć co zrobić by móc się przeciwstawić gdy ktoś nas napadnie.
Mówi się że zawsze trzeba być gotowym na najgorsze,a wojna to jedno z najgorszych co może spotkać ludzkość i świat.Ale czy na pewno?. Moim zdaniem nie do końca ponieważ wojna nie bierze się z niczego innego tylko ze złej polityki wobec innego kraju czy wroga-a czy ona jest tak na prawdę zła to się okaże po stratach jakie poniesiemy w konflikcie zbrojnym.Druga strona medalu to zyski z wojny.Gdy to porównany dowiemy się czy warto było się buntować,i jakie korzyści z tego buntu mamy.
Jestem zdania ,że na ziemi występują gorsze zjawiska niż wojna ,są to takie zjawiska na które nie mamy wpływu.

A co do wojny to mamy na nią wpływ bo światem nie rządzi nikt inny tylko ludzie tacy jak my-zwykli ludzie którzy swoją polityką się do tego przyczyniają,a my obywatele być może nieświadomie zmuszamy ich do podejmowania takich,a nie innych decyzji bo chcemy zmieniać świat.I w tym celu udał bym się w podróż z towarzysząca mi osobą by zmieniać pogląd ludzi na rzeczywistość,i spełnić marzenie fascynującej przygody,która zapamiętam na całe życie.

Wszyscy jak żyjemy na Ziemi życzymy sobie tego by panował pokój na całym globie.Często wyrażamy dezaprobatę wobec wojny,która toczy się w jakimś zakątku świata,ale czy możemy do końca się temu sprzeciwiać?.
Co by to było gdyby na świecie w ogóle nie było wojen?Uważam ,że wojny też są potrzebne i po to by świat przekonał się jak kto jest silny militarnie ,i z kim nie warto...