"Możecie zbudować mury aż do nieba, a mnie i tak uda się nad nimi przefrunąć. Możecie mnie przygwoździć do ziemi tysiącami karabinów, a i tak stawię opór. I jest nas tutaj wielu, więcej niż wam się wydaje. Ludzi, którzy odmówili zejścia na ziemię. Ludzi, którzy kochają w świecie bez murów, kochają aż po nienawiść, aż po bunt, wbrew nadziei i bez lęku. K o c h a m C i ę. Pamiętaj. Tego nam nie odbiorą."

Może i jest to dośc długi cytat, ale z dużym dla mnie przesłaniem. Zrobiłabym go w widocznym miejscu, powiedzmy na przedramieniu. Miałabym go jak najczęściej na widoku, ponieważ chciałabym aby ludzie zatrzymywali się chcąc go przeczytać, a po przeczytaniu by poczuli ciepło. To właśnie jest moim zdaniem przesłanie tego cytatu, niesienie ciepła w postaci informacji, aby ludzie się nie martwili, ponieważ są kochani. Mają we mnie kogoś kto zawsze ich wysłucha i będzie po ich stronie. Po stronie samotnych, opuszczonych, smutnych, czujących, że nie przynależą nigdzie, ale i nie tylko dla tych. W dodatku tej miłości do bliźniego nikt nam nie odbierze. Traktuje to też w moim mniemaniu do rasizmu i wszelkich innych nietolerancji. Choć nie jestem wierząca, wierzę w tę zasadę życiową - kochaj swoich bliźnich.

"Możecie zbudować mury aż do nieba, a mnie i tak uda się nad nimi przefrunąć. Możecie mnie przygwoździć do ziemi tysiącami karabinów, a i tak stawię opór. I jest nas tutaj wielu, więcej niż wam się wydaje. Ludzi, którzy odmówili zejścia na ziemię. Ludzi, którzy kochają w świecie bez murów, kochają aż po nienawiść, aż po bunt, wbrew nadziei i bez lęku. K o c h a m C i ę....

Jako że mam na imię Joanna, a książki Remarque'a trafiają głęboko w moje serce, pozostawiając uczucia drążące refleksje w moim umyśle, na lewej ręce (tej ważniejszej- jestem leworęczna), pozostawiłabym cytat, który dobitnie odnosi się do mojej ciekawej świata, badawczej, miłującej naukę natury, która wyzwala wiele, wiele pytań zaczynających się od 'dlaczego' :
"- Najstarsze pytanie ludzkości, Joanno. Dlaczego? Pytanie, o które dotychczas rozbija się cała logika, filozofia, wiedza."
Napis ten codziennie przypominałby o tym, aby nie przestawać pytać i nie tracić w sobie ciekawości. Ciekawość ta napędza do działań, tym bardziej, że chciałabym inspirować taką postawą uczniów w szkole, w której pracuję jako nauczyciel biologii.

Jako że mam na imię Joanna, a książki Remarque'a trafiają głęboko w moje serce, pozostawiając uczucia drążące refleksje w moim umyśle, na lewej ręce (tej ważniejszej- jestem leworęczna), pozostawiłabym cytat, który dobitnie odnosi się do mojej ciekawej świata, badawczej, miłującej naukę natury, która wyzwala wiele, wiele pytań zaczynających się od 'dlaczego' :
"- Najstarsze...

"Who lives, who dies, who tells your story" - ten cytat wytatuowałabym sobie lewej ręce, wewnętrznej stronie.
Jest on dla mnie bardzo ważny. Gdy umrzemy, kto będzie o nas myślał? Tylko rodzina i przyjaciele - oni nas kochają i to ich opinia liczy się najbardziej. Znajomi najwyżej będą wspominać od czasu do czasu, wysilając się ewentualnie na jakieś uśmiechy. Wrogowie zaś będą opowiadać o nas, jak najgorzej. Na wszystkich w końcu przyjdzie czas, więc trzeba żyć, działać, żeby po naszej śmierci ci najbliżsi wracali do chwil spędzonych z nami. Bo żyjemy, gdy ludzie zachowują nas w swojej pamięci i sercach - przestaną, a my przestaniemy istnieć.

"Who lives, who dies, who tells your story" - ten cytat wytatuowałabym sobie lewej ręce, wewnętrznej stronie.
Jest on dla mnie bardzo ważny. Gdy umrzemy, kto będzie o nas myślał? Tylko rodzina i przyjaciele - oni nas kochają i to ich opinia liczy się najbardziej. Znajomi najwyżej będą wspominać od czasu do czasu, wysilając się ewentualnie na jakieś uśmiechy. Wrogowie zaś...

"Jestem w nastroju nieprzysiadalnym" na przedramieniu. Mogłabym odsłaniać ten tatuaż za każdym razem, kiedy czytam w kawiarni lub parku. Zresztą piosenka z naszego rodzimego podwórka, z której pochodzi ten tekst jest wg mnie genialna, mocno zapadła mi w pamięć dawno temu. "Nieprzysiadalność" to niesamowite słowo samo w sobie, przypomina mi jaka piękna jest nasza polszczyzna i jakie konstrukty możemy z niej stworzyć! Na jesień polecam Swietliki "Filandia". Piękna muzyka ;)

"Jestem w nastroju nieprzysiadalnym" na przedramieniu. Mogłabym odsłaniać ten tatuaż za każdym razem, kiedy czytam w kawiarni lub parku. Zresztą piosenka z naszego rodzimego podwórka, z której pochodzi ten tekst jest wg mnie genialna, mocno zapadła mi w pamięć dawno temu. "Nieprzysiadalność" to niesamowite słowo samo w sobie, przypomina mi jaka piękna jest nasza polszczyzna...

Na potylicy. Na samym jej środku. Zapisane tak by było czytelne. „Jutro jest czyste”. Tytuł kolejnej, siódmej już części cyklu „Skazaniec” autorstwa Krzysztofa Spadło. Książka jeszcze nie pojawiła się na rynku. Ale ja, jak każdy fan tejże powieści z niecierpliwością oczekuję na 17 dzień października. Śpieszę również z odpowiedzią dlaczego akurat taki wybór. Otóż uważam, że właśnie słowa „Jutro jest czyste” determinują moją życiową postawę. Mówią o tym, że nic nie jest narzucone z góry i trzeba walczyć każdego dnia, by dzień kolejny był lepszy od poprzedniego.

Na potylicy. Na samym jej środku. Zapisane tak by było czytelne. „Jutro jest czyste”. Tytuł kolejnej, siódmej już części cyklu „Skazaniec” autorstwa Krzysztofa Spadło. Książka jeszcze nie pojawiła się na rynku. Ale ja, jak każdy fan tejże powieści z niecierpliwością oczekuję na 17 dzień października. Śpieszę również z odpowiedzią dlaczego akurat taki wybór. Otóż uważam, że...

"Gdyby drzwi percepcji zostały oczyszczone, wszystko wydawałoby się nam takie jakie jest - nieskończone" z książki Małżeństwo Nieba i Piekła autorstwa Williama Blake'a. Dlaczego właśnie ten cytat? Przede wszystkim jest niesztampowy i tajemniczy. Zapadł w mojej pamięci i myślę, że będzie siedział w mojej głowie już do końca życia. Umieściłabym napis ten na ramieniu.

"Gdyby drzwi percepcji zostały oczyszczone, wszystko wydawałoby się nam takie jakie jest - nieskończone" z książki Małżeństwo Nieba i Piekła autorstwa Williama Blake'a. Dlaczego właśnie ten cytat? Przede wszystkim jest niesztampowy i tajemniczy. Zapadł w mojej pamięci i myślę, że będzie siedział w mojej głowie już do końca życia. Umieściłabym napis ten na ramieniu.

" Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?" Jest to cytat Biblijny, z Listu do Rzymian. Jestem osobą wierzącą, więc w momentach trudnych próbowałabym odnaleźć wsparcie w Bogu. Uważam, że czasy walki, anarchii są trudne. Wtedy by nie załamać się trzeba mieć silne oparcie. I właśnie w Bogu można je znaleźć.

" Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?" Jest to cytat Biblijny, z Listu do Rzymian. Jestem osobą wierzącą, więc w momentach trudnych próbowałabym odnaleźć wsparcie w Bogu. Uważam, że czasy walki, anarchii są trudne. Wtedy by nie załamać się trzeba mieć silne oparcie. I właśnie w Bogu można je znaleźć.

"Vanitas vanitatum et omnia vanitas". Gdzie? Nie wiem. Czy ma to w ogóle znaczenie? Pewnie nie.

"Vanitas vanitatum et omnia vanitas". Gdzie? Nie wiem. Czy ma to w ogóle znaczenie? Pewnie nie.

"Czasem ludzie są piękni.
Nie z wyglądu.
Nie w tym, co mówią.
W tym, kim są."

Cytat z "Posłańca" Markusa Zusaka, mojej ulubionej książki. Zważywszy na to, że tekst jest grafitowany na skórze, może wybrzmieć nieco ironicznie. Na pewno zwracałby uwagę, a jak wiemy,często ludzie oceniają negatywnie "wygrafitowanych". Do tego brzmi, jak jakieś puste hasło, slogan, którymi często się posługujemy w rozmowach. Jednak to nie słowa ani ciało pokazuje naszą prawdziwą naturę. To efekt obserwacji, gdzie poprzez nasze czyny i dążenia pokazujemy kim naprawdę jesteśmy. Napis byłby w widocznym miejscu - na karku, gdyż piękno jest kojarzone często z "ładną buzią", do tego daje to trochę rys anonimowości. Do tego jest to grzbiet jak w książce, a jak wiemy, nie ocenia się książki po okładce. :)

"Czasem ludzie są piękni.
Nie z wyglądu.
Nie w tym, co mówią.
W tym, kim są."

Cytat z "Posłańca" Markusa Zusaka, mojej ulubionej książki. Zważywszy na to, że tekst jest grafitowany na skórze, może wybrzmieć nieco ironicznie. Na pewno zwracałby uwagę, a jak wiemy,często ludzie oceniają negatywnie "wygrafitowanych". Do tego brzmi, jak jakieś puste hasło, slogan, którymi...

"Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi, ale niewielu z nich pamięta o tym."
Pamiętam, że jak byłam małym szkrabem mama często mi podstarzała, że jestem coraz starsza i że jak dorosnę, nie będę się już mogła bawić pluszowymi maskotkami. Wtedy nie wierzyłam. Dzisiaj mam już ponad piętnaście lat na karku i wiele osób mi pewnie powie, że mam przed sobą jeszcze całe życie. Może i mam, ale coś wam powiem. Nadal słyszę od wszystkich, dookoła, że niedługo wkroczę w dorosły świat i będę musiała na siebie sama zarabiać. Wszytko fajnie, tylko, że ja nadal wierzę w to, że Piotruś Pan razem z Zagubionymi Chłopcami toczy bójki z Kapitanem Hakiem. Nadal wierzę w to, że drzwi mojej szafy się w nocy otworzą i wyskoczy z nich wielki, niebieski stwór i nadal w głowie mam gdzieś tą myśl, że moim ojcem może rzeczywiście jest Apollo? Można zarówno być wiecznym dzieckiem, jak i dorosłym, który zarabia na swoje życie. I właśnie, dlatego bym sobie wytatuowała ten cytat, aby nie zapomnieć o tym, że kiedyś też byłam dzieckiem, a to, że dorastam, nie znaczy, że muszę przestać nim być.

"Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi, ale niewielu z nich pamięta o tym."
Pamiętam, że jak byłam małym szkrabem mama często mi podstarzała, że jestem coraz starsza i że jak dorosnę, nie będę się już mogła bawić pluszowymi maskotkami. Wtedy nie wierzyłam. Dzisiaj mam już ponad piętnaście lat na karku i wiele osób mi pewnie powie, że mam przed sobą jeszcze całe życie. Może i...