Komisarz Brunon podrapał się po głowie, nadal nie mógł zrozumieć co oznacza anonimowa wiadomość w jego skrzynce.
- "KOŚCI" - jeden wyraz utkwiony na środku ekranu.
Kilka minut później zadzwonił telefon.
- Komisarz Brunon?
- Tak, w czym mogę pomóc?
- Niedaleko ANTYCZNEGO TEATRU, wie Pan, tej knajpy w centrum RowCity znaleźliśmy coś dziwnego. Musiałby Pan to zobaczyć.
- Zaraz tam będę. - wsiadłem w samochód i chwilę później byłem na miejscu. Na środku placu parkingowego leżał człowiek, z daleka wyglądał jak znany mi RYBAK. Kiedy podszedłem bliżej zauważyłem nietypowo ułożone zwłoki, a raczej to co z nich zostało. Na ziemi ktoś wyrysował znaki, kształ oczu, góry, słońce.
- Co Pan o tym sądzi komisarzu? - usłyszałem za plecami.
- Powiem tak, nie wygląda jak miejsce jakiegoś kultu, składanie w ofierze, o nie nie nie. Prędzej bym powiedział, że jest to próba przekazania jakiejś informacji.
- Komisarzu? Pod płaszczem inspektor Gill znalazł jeszcze to. - została mi podana ogromna KSIĘGA zamknięta na klucz.
- I jak ja to mam niby otworzyć Panie...
- Atkins! Niech komisarz wybaczy, ale się nie przedstawiłem. Na ciele zmarłego, jest cytat po łacinie, który udało mi się przetłumaczyć "Tylko PROROK godzien mego zaufania może wejść w posiadanie księgi".
- Brawo Atkins! Dobra robota. Tylko co to do cholery ma znaczyć?!
- Komisarzu, wydaje mi się, że denat, nie do końca był zdrowy na umyśle. Znaleźliśmy kwit z ośrodka psychiatrycznego.
- Zapowiada się bardzo skomplikowana sprawa. Ma Pan czas Panie Atkins? Bo mianuje Pana swoją prawą ręką. Musimy odkryć co tu się stało i dlaczego.

Komisarz Brunon podrapał się po głowie, nadal nie mógł zrozumieć co oznacza anonimowa wiadomość w jego skrzynce.
- "KOŚCI" - jeden wyraz utkwiony na środku ekranu.
Kilka minut później zadzwonił telefon.
- Komisarz Brunon?
- Tak, w czym mogę pomóc?
- Niedaleko ANTYCZNEGO TEATRU, wie Pan, tej knajpy w centrum RowCity znaleźliśmy coś dziwnego. Musiałby Pan to zobaczyć.
-...

...kiedy John znalazł się w końcu w porcie wybiła północ. Ta listopadowa noc była wyjątkowo zimna, John przemarzł już do szpiku KOŚCI. W oddali słychać było dźwięk statków a odgłosy wilków morskich roznosiły się po całym porcie niczym w ANTYCZNYM TEATRZE co dodatkowo wywołało u Johna gęsią skórkę. Młody detektyw chodził od kutra do kutra z nadzieją, że w którymś z nim znajdzie chętnego do wyprawy RYBAKA.
- Ej, młody czego tu szukasz - odezwał się ktoś w końcu
- Potrzebuję dostać się na Mroczną Wyspę.
- Mogę Cię podrzucić lecz będzie Cię do sporo kosztowało.
- W porządku zapłacę każdą cenę.
Chwilę później oboje byli już na maleńkiej łódce. John cieszył się, że morze było dość spokojne.
- Cóż Cię tam sprowadza? - zapytał Rybak
- Muszę dostać się do Komnaty Zaginionej KSIĘGI.
- Zwariowałeś, nikt Cię tam nie wpuści, to miejsce jest bardzo strzeżone.
- Mimo wszystko muszę się tam dostać!
Jon wiedział, że dostane się do komnaty graniczy z cudem. Musiał jednak się tam dostać by odnaleźć Księgę Proroka - tylko ta Księga mogła doprowadzić go do rozwiązania zagadki tajemniczych zaginięć młodych kobiet w Sidney.

...kiedy John znalazł się w końcu w porcie wybiła północ. Ta listopadowa noc była wyjątkowo zimna, John przemarzł już do szpiku KOŚCI. W oddali słychać było dźwięk statków a odgłosy wilków morskich roznosiły się po całym porcie niczym w ANTYCZNYM TEATRZE co dodatkowo wywołało u Johna gęsią skórkę. Młody detektyw chodził od kutra do kutra z nadzieją, że w którymś z nim...

Zwłoki NN znaleziono w lesie, na małej polanie, otoczonej półkolem wzniesienia, przypominającym ANTYCZNY TEATR, w którego ławach zasiedli milczący świadkowie zbrodni, sędziwe buki i sosny. KOŚCI denata świeciły bielą, spod szczątków ledwie osłaniających je tkanek. Po podniesieniu zwłok, odkryliśmy, że leżała pod nimi Biblia, szczelnie zawinięta w kilka warstw folii. Książka była w znakomitym stanie, a wewnątrz niej, zaznaczona była KSIĘGA Jonasza, PROROK ten nie chcąc spełnić powierzonej mu boskiej misji, został ukarany za nieposłuszeństwo. W procesie analiz kryminalnych naszego laboratorium, poznaliśmy tożsamość denata. Jan RYBAK, lat 49, do niedawna więzień Wronek, skazany za przynależność do grupy przestępczej "Pasterz". Po przesłuchaniu pozostałych w zakładzie penitencjarnym członków gangu i akcji konfidenta, otrzymaliśmy namiary na posłańca śmierci. Aresztowany przyznał się do zarzucanych mu czynów.

Zwłoki NN znaleziono w lesie, na małej polanie, otoczonej półkolem wzniesienia, przypominającym ANTYCZNY TEATR, w którego ławach zasiedli milczący świadkowie zbrodni, sędziwe buki i sosny. KOŚCI denata świeciły bielą, spod szczątków ledwie osłaniających je tkanek. Po podniesieniu zwłok, odkryliśmy, że leżała pod nimi Biblia, szczelnie zawinięta w kilka warstw folii. Książka...

Był poniedziałek. Po szybie w sypialni Samanty spływały obfite strugi deszczu. Kiedy Sam zdecydowała się wybrać zawód policjantki, oczekiwała że każdy dzień będzie pełen emocji i nieoczekiwanych zdarzeń, tymczasem takie dni należały do rzadkości. Kiedy dziewczyna dotarła na komisariat zaskoczyło ją panujące tam poruszenie. Można było usłyszeć liczne szepty i spostrzec zdziwione miny. Poprzedniej nocy służby narkotykowe zaplanowały nalot na miejsce, w którym miał przebywać szef największego kartelu narkotykowego w Londynie, zwany PROROKIEM. Kiedy ekipa dotarła do wskazanego przez anonimowe źródło miejsca, natknęła się jedynie na pozostawione w jednym z pomieszczeń KOŚCI. Ułożone były na środku przestronnego pustostanu, którego naścienne malowidła imitowały ANTYCZNY TEATR. Wydawało się że zostały tam umieszczone z intencją, by właśnie tego wieczoru policja je odnalazła. Chociaż historia była dość nietypowa, nie był to pierwszy raz kiedy śledczy napotkali na coś osobliwego w tym tętniącym życiem mieście. Pewnie o wszystkim wkrótce by zapomniano, gdyby nie to, co nastąpiło później. W piątek wychodząc do pracy, Sam potknęła się. Cicho przeklęła i już miała iść dalej, kiedy jej wzrok padł na leżącą na jej wycieraczce KSIĘGĘ. Dziewczyna podniosła ją i otwarła. W środku znajdowały się liczne rysunki, które Samanta już znała. Widziała je na fotografiach pomieszczenia z kościami. Jej uwagę przykuł również krótki wierszyk o RYBAKU, który jej babcia często recytowała, kiedy Sam była jeszcze małą dziewczynką. Intuicja podpowiadała młodej kobiecie, że już wkrótce zdarzy się coś złego.

Był poniedziałek. Po szybie w sypialni Samanty spływały obfite strugi deszczu. Kiedy Sam zdecydowała się wybrać zawód policjantki, oczekiwała że każdy dzień będzie pełen emocji i nieoczekiwanych zdarzeń, tymczasem takie dni należały do rzadkości. Kiedy dziewczyna dotarła na komisariat zaskoczyło ją panujące tam poruszenie. Można było usłyszeć liczne szepty i spostrzec...

Nasza wycieczka do Myken dobiegała końca. Polonistka cała w ekstazie, że zobaczyła ANTYCZNY TEATR, my już trochę znudzeni łażeniem po zatęchłych ruinach. Karol jak zwykle wlazł w jakiś zakamarek i przyniósł czaszkę, mówiąc "memento mori". Powiedział, że tam dalej jest cały zestaw ludzkich KOŚCI. Nasza pani, jak zobaczyła znalezisko, zbladła i upadła zemdlona. Dobrze, że nasz klasowy kujon - Łucja - czytał XII KSIĘGĘ "Pana Tadeusza", bo wachlowanie i trochę zimnej wody z butelki nie przyniosło efektu, a palnięcie w głowę Mickiewiczem od razu nauczycielkę ocuciło. Polonistka stwierdziła, że oto jesteśmy na miejscu zbrodni i że nie chce być fałszywym PROROKIEM, ale szybko stąd nie pojedziemy do domu, bo jesteśmy bądź co bądź świadkami jakiejś tragedii. I teraz zaczną się przesłuchania, wypytywanie, słowem długie śledztwo. A nam kończyły się oszczędności i nie mogliśmy pozwolić sobie na przedłużenie pobytu. Zapakowaliśmy więc szczątki tego nieszczęśnika do plecaków. Kiedy byliśmy już w hotelu, pani powiedziała, że jej dziadek, który był mądrym RYBAKIEM, codziennie przed snem dosypywał do piwa odrobinę startych ości i dlatego do późnej starości miał rozum jakich w okolicy mało. Zatem wszyscy kupiliśmy tarki i starliśmy te kości przez noc na pył. Zapakowaliśmy do słoiczków i buteleczek i obiecaliśmy sobie dodawać szczyptę do obiadu w nadziei uzyskania dobrych wyników na maturze.

Nasza wycieczka do Myken dobiegała końca. Polonistka cała w ekstazie, że zobaczyła ANTYCZNY TEATR, my już trochę znudzeni łażeniem po zatęchłych ruinach. Karol jak zwykle wlazł w jakiś zakamarek i przyniósł czaszkę, mówiąc "memento mori". Powiedział, że tam dalej jest cały zestaw ludzkich KOŚCI. Nasza pani, jak zobaczyła znalezisko, zbladła i upadła zemdlona. Dobrze, że...

Służbę kończył Edmund, listonosz z zawodu, RYBAK z zamiłowania. Wracał w stronę poczty, gdy nagle usłyszał przeraźliwe wycie psa. Zatrzymał się i poszedł w stronę, skąd dochodziło wycie. Zagwizdał. Pies ani drgnął. Zaskoczony podszedł bliżej i będąc o krok od zwierzęcia zauważył krew. Gdy się zbliżył poczuł, że jedzenie podchodzi mu do gardła. Zwymiotował. Nie mógł uwierzyć, że widzi rozszarpane ciało chłopca, którego mijał kilka godzin temu przed szkołą. Przerażony szukał telefonu, po czym z drżeniem rąk wybrał 997. Zgłoszenie zostało wpisane do KSIĘGI policyjnej. Patrol zjawił się po chwili. Poza funkcjonariuszami na miejsce przybył prokurator Adam PROROK. Niska temperatura sprawiła, że ciało było sine. KOŚCI nóg były połamane, lecz twarz nienaruszona. Biegły stwierdził, że nie mógł tego zrobić człowiek, ani żadne zwierzę. Odsuwając gapiów aspirant Monke zauważył w oddali staruszkę ubraną w toporne buty i dziwną czapkę trzęsącą się z zimna i przyglądającą się ciału. Podszedł do niej i zapytał, czy coś widziała. Kobieta nie reagowała. Aspirant już miał powtórzyć pytanie, gdy nagle powiedziała Meine Kinder sind wieder zurück und sie besuchen mich in der Nacht. Mimo, że nie znał perfekt niemieckiego zrozumiał jej słowa Moje dzieci wróciły i odwiedzają mnie w nocy. Aspirant znał historie o istotach z ANTYCZNEGO TEATRU, które były wynikiem eksperymentów medycznych z okresu II Wojny, nigdy jednak w to nie wierzył, do dziś, gdy stara Niemka spojrzała mu w oczy w taki sposób, że poczuł ciarki na całym ciele i bynajmniej nie były to dreszcze spowodowane niską temperaturą.

Służbę kończył Edmund, listonosz z zawodu, RYBAK z zamiłowania. Wracał w stronę poczty, gdy nagle usłyszał przeraźliwe wycie psa. Zatrzymał się i poszedł w stronę, skąd dochodziło wycie. Zagwizdał. Pies ani drgnął. Zaskoczony podszedł bliżej i będąc o krok od zwierzęcia zauważył krew. Gdy się zbliżył poczuł, że jedzenie podchodzi mu do gardła. Zwymiotował. Nie mógł...

Po kolacji RYBAK Pills włączył telewizor. W wiadomościach widział te same okropieństwa co w swoich snach, które męczyły go od kilku dni. Ktoś w samo południe, niepostrzeżenie rozsypał ludzkie KOŚCI na samym środku orchestry TEATRU ANTYCZNEGO.Dziennikarz rozmawiał z człowiekiem obecnym na miejscu w trakcie zdarzenia. A ten podczas zbliżenia na jego twarz, spokojnie spojrzał w oko kamery i powiedział:
- Dokładnie tak jak w KSIĘDZE. I co teraz PROROKU?
Dreszcz przebiegł po kręgosłupie Pillsa. Miał wrażenie, że mężczyzna mówi właśnie do niego.

Po kolacji RYBAK Pills włączył telewizor. W wiadomościach widział te same okropieństwa co w swoich snach, które męczyły go od kilku dni. Ktoś w samo południe, niepostrzeżenie rozsypał ludzkie KOŚCI na samym środku orchestry TEATRU ANTYCZNEGO.Dziennikarz rozmawiał z człowiekiem obecnym na miejscu w trakcie zdarzenia. A ten podczas zbliżenia na jego twarz, spokojnie spojrzał...

Środowe popołudnie. Komisarz Miller siedział w swoim gabinecie popijając kawę i czytając nowe wydanie PROROKA, w którym dziennikarze, pieszczotliwie nazywani przez niego hienami pisali o niedawno odnalezionym ciele. Tego dnia wszystko było jakieś gorsze. Czas wolniej płynął, kawa była nad wyraz gorzka, a pogoda zachęcała jedynie do pozostania w domu z kubkiem gorącej herbaty w ręku. Nagle poruszenie na korytarzu wyrwało go z zamyślenia. W tym samym czasie jego wieloletni partner, Lee, wszedł do gabinetu.
-Zbieraj się. Mamy robotę.
-O co tyle zamieszania?- Spytał znudzony.
-On wrócił.-Odparł krótko Lee.
To było jak zimny prysznic. On czyli RYBAK. Policja nie znała jego prawdziwej tożsamości. Trzy lata temu Miller otrzymał sprawę, która mogła całkowicie odmienić jego karierę. Mogła. Jedynie co przyniosła to nieprzespane noce i problemy z alkoholem, przez które Miller musiał odsunąć się w cień na ponad pół roku. Ale teraz Miller czuł się gotowy zarówno na walkę z tym potworem jak i na walkę z jego wewnętrznymi demonami.
Gdy dotarli na miejsce Miller doskonale wiedział co tam zastanie. Lata temu zabójca porywał młode, atrakcyjne kobiety. Przebierał je, stroił tak jakby miały do odegrania bardzo ważną rolę. Na koniec zakładał im maski rodem z ANTYCZNEGO TEATRU. Z jedną różnicą. W teatrze grywali mężczyźni. Maski oraz okaleczone ciała należały do jego podpisu.
- O cholera.- Powiedział Lee wchodząc do budynku, gdzie leżały zwłoki młodej, na oko dwudziestoletniej dziewczyny.
- Wyschły KOŚCI nasze, minęła nadzieja nasza, już po nas.
-Co?- Spytał Lee.
-Rozdział 37. KSIĘGA Ezechiela.

Środowe popołudnie. Komisarz Miller siedział w swoim gabinecie popijając kawę i czytając nowe wydanie PROROKA, w którym dziennikarze, pieszczotliwie nazywani przez niego hienami pisali o niedawno odnalezionym ciele. Tego dnia wszystko było jakieś gorsze. Czas wolniej płynął, kawa była nad wyraz gorzka, a pogoda zachęcała jedynie do pozostania w domu z kubkiem gorącej...

W małej wsi, w centralnej Polsce wschodziło właśnie słońce. Mieszkańcy Sierżni jeszcze spali, gdy Marcelina ćwiczyła tekst do sztuki o tytule "ANTYCZNY TEATR". Od zawsze miała ogormne aspiracje. Chciała zostać aktorką, jednak uważała, że mała miejscowość w której mieszka jest jej największą przeszkodą. Pocieszeniem było tylko to, że do Łódzkiej "filmówki" miała niecałą godzinę drogi.
Była już 9.00 kiedy wychodziła z domu. Zestresowana castingiem, który miał odbyć się już za kilka godzin. Wsiadła do autobusu.
...
Kiedy nadeszła jej kolej, jej zadaniem było otworzyć ogromną KSIĘGĘ. Miała powiedzieć kilka słów, udając, że czyta kilka stron. Usłuszała huk. Strzał. Z góry, kilka centymetrów od niej spadła lampa. Wszyscy obecni na przesłuchaniu skulili się pod stołem, a ona stała. Osłupiała.
Mój dziadek, to PROROK - pomyślała. Będąc małą dziewczynką powiedział jej, że pewnego dnia, kiedy będzie dorosła, będzia stała na scenie. I stoi, choć publiczność jest nikła. I być moze to jej ostatni dzień na scenie. Powinna uciekać, ale nie może się ruszyć! W głowie kłębi się milion myśli, a ona? Zesztywniały jej KOŚCI i mięśnie. Nie może zrobić kroku, najmniejszego. Co się z nią stanie?
Jakaś postać z końca sali zbliża się. Idzie pewnie, w jej kierunku.
- Marcelino, po co Ci to było? No po co? Wystarczyło powiedzieć tak! Hahaha!
Osłupiała. Choć myślała, że nie można być bardziej bez ruchu. To on, ten RYBAK, który łowi ryby w stawie jej ojca. Ten, któremu odmówiła kolacji w zeszły piątek, znów. Czuła, że coś z nim nie jest w porządku. Czuła to...

W małej wsi, w centralnej Polsce wschodziło właśnie słońce. Mieszkańcy Sierżni jeszcze spali, gdy Marcelina ćwiczyła tekst do sztuki o tytule "ANTYCZNY TEATR". Od zawsze miała ogormne aspiracje. Chciała zostać aktorką, jednak uważała, że mała miejscowość w której mieszka jest jej największą przeszkodą. Pocieszeniem było tylko to, że do Łódzkiej "filmówki" miała niecałą...

Caesar Hunt właśnie obudził koszmar, który śni mu się, co kilka nocy regularnie. Budzik przy łóżku pokazywał piątą raną, więc jak przystało na byłego wojskowego wstał, wykonał poranną toaletę, kończąc przy tym drinka, którego pił poprzedniego dnia. Uznał, że pójdzie na ryby nad jezioro oddalone prawie sto pięćdziesiąt metrów od drewnianego domu, który wynajął od tutejszego RYBAKA. Ubrał się, zrobił sobie kolejnego drinka, którego wypił jednym haustem, wziął wędkę i wyszedł. Gdy już usiadł na małym, rozkładanym stołeczku nad jeziorem pomyślał, że chyba lepiej było już opuścić tą dziurę i wracać do domu do Londynu, ale starał się słuchać rad psychologa wojskowego, który podczas każdej jego wizyty kazał mu znaleźć jakieś nowe hobby. Caesar próbował już wickości rzeczy, majsterkowania, stolarstwa, boksu, prowadzenia swojej małej działalności, ale jego to nie interesowało. Jego jedyny cel w życiu to pieniądze, ponieważ tego nigdy za dużo. Wydarzenia, które toczyły się podczas jego służby w wojsku zmieniły go w zupełnie innego człowieka. Samobójcza śmierć jego brata, który podczas przepustki do domu dowiedział się, że ma chłoniaka z przerzutem na prawie wszystkie organy wewnętrzne, nie chciał być kulą u nogi dla rodziny, więc powiesił się w mieszkaniu, pozostawiając jedynie list z wyjaśnieniami. Caesar nie miał do niego pretensji, ale stracił swojego jedynego brata i partnera podczas misji w Afganistanie i Iraku. Z zamyśleń wyrwał go głos idącego rybaka. Caesar wyjął z kieszeni pieniądze za domek z dużą nadwyżką, pożegnał się i z powrotem wrócił do domku tylko po swoje rzeczy. Celem jego podróży był dom. Już, gdy z niego wyjeżdżał wiedział, że nic nie wyjdzie z szukania „hobby” i wewnętrznego spokoju.
Gdy podjechał pod swój apartament na parkingu ujrzał znajomy samochód, a w nim swojego wspólnika i kolegę od nielegalnych akcji. Wiedział, że Damon Price przyjechał tu do niego z kolejną propozycją. Zaparkował swój samochód i zaczął iść w stronę swojego partnera podczas, gdy on już go zauważył i zaczął wysiadać ze swojego czarnego SUV-a.
- Ile to już miesięcy? – zaczął rozmowę Damon.
- Wydaje mi się, że ponad dziesięć. W jakiej sprawie do mnie przychodzisz?
- Dlaczego uważasz, że jak cię odwiedzam, to mam jakąś sprawę?
- Bo za dobrze cię znam. Za bardzo kochasz pieniądze i towarzystwo mojej osoby. – odburknął Caesar.
- Masz rację. Nigdy nie znalazłem się w sytuacji, w której posiadanie pieniędzy pogorszyłoby ją. – odparł Damon.
- Zapraszam do domu. Nie będziemy stać w deszczu i rozmawiać, ale mam nadzieję, że tego nie pożałuję. – odpowiedział Caesar i ruszył w stronę apartamentu.
Damon dobrze wiedział, że Caesar nigdy nie przepuści okazji dobrego zarobku, ponieważ byli tacy sami. Najemnicy mają jeden cel- pieniądze.
- Nię będę owijał w bawełnę. Tym razem nie będzie to zlecenie nielegalne. Za ochronę detektywów i policjantów zapłaci nam samo państwo. Rozumiesz?! Sama królowa sypnie groszem! – zaczął Damon.
- Żartujesz?! My, czyli najemnicy pracujemy nielegalnie. Przecież ostatnio rozbiliśmy separatystów działających przy granicy z Nigrem. Za to nam płacą grube pieniądze! Tym się zajmujemy! A nie jakąś ochroną policjantów! Sami powinni umieć się bronić! – odparł z irytacją Caesar. – Z resztą niech będzie moja strata. – westchnął. – Na czym ma polegać ta akcja i dlaczego wybrali akurat ciebie, a ty przyszedłeś z tym do mnie?
- Jak ci powiem o co chodzi, to nie uśniesz w nocy ze strachu. – zaczął przechodzić do sedna Damon. - A z resztą chyba zapomniałeś… ty jesteś jednym z najlepszych, a razem jesteśmy zabójczym duetem!
Detektyw Thomas Miller był właśnie w drodze do biura, gdy dostał telefon, że umówieni klienci mają się pojawić w głównej siedzibie policji. Myślał ciągle o tej zagadce, której nie mogą rozwiązać już od ponad ośmiu tygodni. Był już jednak coraz bliżej prawdy, ale potrzebował odpowiedniego zespołu, aby rozwiązać makabryczne zbrodnie.
Następnego dnia tak jak Damon obiecał obaj pojechali do kwatery policji do zadań specjalnych w Anglii. Caesar dalej nie miał pojęcia o co chodzi, ponieważ jego kolega mówił mu tylko, że następnego dnia wszystkiego się dowie. Przed budynkiem przywitał ich wysoki, postawny mężczyzna, który zaprowadził ich do środka.
Detektyw Miller wszedł do sali konferencyjnej, zobaczył, że wszyscy jego wspólnicy już są i bez zbędnego przedłużania, przedstawił im wszystkim z czym się muszą zmierzyć.
- Dziesięć tygodni temu mężczyzna zgłosił na policję, że jego narzeczona Amalie Clark została zabita. Gdy dojechaliśmy na miejsce zbrodni kobieta leżała na kanapie z raną na nadgarstku. Nic nadzwyczajnego powiecie? Samobójstwo? Nie. Zbadaliśmy to. Kobiecie została spuszczona niemalże cała krew, a na dywanie nie zostało ani śladu. – zaczął Miller.
- Może jakiś niedoszły kochanek? – zasugerował niski, łysiejący mężczyzna.
- Proszę mi nie przerywać… i odpowiedź na pańskie pytanie brzmi nie. – odpowiedział detektyw. – Trzy dni później dostaliśmy kolejne zgłoszenie o zamordowanej kobiecie. W tym przypadku było podobnie jak w poprzednim. Różnica była taka, że kobieta siedziała na fotelu. Nazywała się Barbra Wood. W ciągu następnych dwóch tygodni były kolejne zgłoszenia. Godności kobiet kolejno: Camilla Baker, Diana Moore , Elissa Cox, Florence Alden, Gabrielle Alden. – czytał detektyw z kartki. – We wszystkich przypadkach było to samo. Spuszczona krew, ofiary leżały lub siedziały na kanapie, łóżku lub fotelu. – detektyw Miller przeczytał jeszcze szczegóły zbrodni, pokazał zdjęcia osobom siedzącym przy długim, szklanym stole, gdzie siedzieli Caesar i Damon. – I co? – zapytał po wszystkim. – Zmroziło wam krew w żyłach?
- Nie jest to opowieść na dobranoc. – odrzekł Daniel Hall, który był wspólnikiem i zastępcą detektywa Thomasa Millera.
- Jeszcze najważniejszy element. Ofiary dzień przed zabójstwem dostawały bukiet czerwonych róż w szklanym wazonie. – dopowiedział Miller. – Ich liczba była uzależniona od liczby wcześniejszych ofiar.
- KOŚCI zostały rzucone. – dodał inny mężczyzna.
Caesar spędził trzy godziny w tym przeklętym budynku słuchając informacji o nowej zagadce kryminalnej, która ma miejsce w Londynie już od ponad dwóch miesięcy. Nie została ona ujawniona w wiadomościach, prasie, radiu i innych środkach informacji publicznej, ponieważ wywołałaby zamieszanie wśród obywateli. Musiał zapalić papierosa, aby się uspokoić. Dowiedział się za to, że jego zadaniem jest wyeliminowanie zabójców, ponieważ jak to ustalili śledczy jest ich kilku, ponieważ jeden człowiek nie był by do tego zdolny. Niestety tożsamość morderców dalej nie była znana. Wiadomo było jednak, że byli śmiertelnie niebezpieczni. Gdy wrócił do budynku po krótkiej przerwie, aby każdy mógł ochłonąć po dostarczonych informacjach, do pokoju wbiegł policjant oznajmiając, że właśnie doszło do kolejnego zabójstwa.
Wszyscy byli w drodze na przedmieścia Londynu na miejsce zbrodni. Gdy dotarli na miejsce zastali dom obklejony taśmami policyjnymi i obstawiony radiowozami. Na miejscu pracowali już śledczy, którzy robili zdjęcia, pobierali ślady i szukali jakiegokolwiek DNA. Zamordowana Hannah Morgan siedziała na fotelu w aksamitnym obiciu w kolorze musztardowym. Wszystko się zgadzało. Miała podcięte żyły, upuszczoną krew i zero śladów. NA blacie kuchennym stała szklany wazon z ośmioma różami. Wszyscy już wiedzą z kim mają do czynienia, ale dalej nie znali ich tożsamości, możliwego pobytu i motywu zabójstw. Caesar i Damon oznajmili, że są gotowi zlikwidować morderców, gdy śledczy już ich namierzą, ponieważ ustalili, że to nie jest robota jednej czy dwóch osób, lecz prawie dziesięciu, ale nawet tego nie można potwierdzić. Gdy detektyw Miller miał już wracać do siedziby policji podszedł do niego i oznajmił, że mają nowy trop. Mianowicie w kieszeni ofiary była to wyrwana z książki kartka z napisem w perskim języku: "Taman Shud", czyli „Zakończony”. Jest to wers z 11-wiecznego zbioru poezji - "Rubajjatów" astronoma Omara Chajjama.
- Co ma do tego ANTYCZNY TEATR? – zapytał się śledczy.
- Tu nie chodzi o żaden teatr. – odpowiedział Miller. – Tylko proroctwo. – tylko co ze Mie za PROROK pomyślał detektyw. – Zostało to wyrwane z 11-woecznej KSIĘGI, więc musi to coś oznaczać.
Miller wiedział, że to prowokacja i wskazówka ze strony morderców. Był to przełom w śledztwie, ale służby specjalne dalej nie wiedziały jak rozwiązać tą zagadkę kryminalną. Detektyw Thomas Miller był, jednak pewien jednego. Nie podda się dopóki sprawa nie zostanie wyjaśniona, a mordercy skazani przez sąd na karę więzienia lub zlikwidowani podczas akcji.
Detektyw Thomas Miller został wciągnięty w tajemniczą grę, której przedmiotem było ludzkie życie.

Liczba znaków: 1294

Caesar Hunt właśnie obudził koszmar, który śni mu się, co kilka nocy regularnie. Budzik przy łóżku pokazywał piątą raną, więc jak przystało na byłego wojskowego wstał, wykonał poranną toaletę, kończąc przy tym drinka, którego pił poprzedniego dnia. Uznał, że pójdzie na ryby nad jezioro oddalone prawie sto pięćdziesiąt metrów od drewnianego domu, który wynajął od tutejszego...