Była sobota, dzień cotygodniowego treningu w klubie fitness.
Nie miała motywacji, ale wiedziała, że musi wyrwać się z domu, inaczej będzie płakać, znowu. W jej małżeństwie od dawna nie działo się dobrze, ale ignorowała te problemy, powtarzając sobie, że to jedynie przejściowy kryzys, jaki przechodzi wiele par.Chciała naprawić relacje z mężem, jednak on miał inne zdanie. Oskarżał ją o brak cierpliwości i histerię. Nie miał zamiaru niczego zmieniać. Nie chciała od niego odejść, bała się jak poradzi sobie sama,co powie rodzina, czy sobie poradzi. Kiedy weszła do szatni łzy poleciały jej same. Nosiła w sobie za dużo bólu. Siedziała tak na drewnianej ławce i płakała, kiedy podeszła do niej trenerka Ewa.Z powodu ulewnego deszczu wiele kobiet nie przyjechało na zajęcia, trenerka zaproponowała więc wyjście na kawę. Rozmawiały szczerze przez dwie godziny.Dowiedziała się o trudnym rozwodzie, przez jaki przeszła Ewa, o jej problemach zdrowotnych i finansowych. Trenerka znalazła jednak siłę, aby przezwyciężyć wszystkie trudności. Wyprowadziła się od niewiernego męża, zabierając ze sobą dzieci i skoncentrowała się na swojej pracy i sporcie. Długie wieczorne biegi przyniosły ukojenie i wyleczyły rany. Pod koniec spotkania Ewa wyciągnęła z torby kasetę magnetofonową i powiedziała:
- To moja muzyka, która poprawia humor. Trenowałam przy niej codziennie. Mam nadzieję, że tobie również pomoże. Pamiętaj o jednym, nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia.

Była sobota, dzień cotygodniowego treningu w klubie fitness.
Nie miała motywacji, ale wiedziała, że musi wyrwać się z domu, inaczej będzie płakać, znowu. W jej małżeństwie od dawna nie działo się dobrze, ale ignorowała te problemy, powtarzając sobie, że to jedynie przejściowy kryzys, jaki przechodzi wiele par.Chciała naprawić relacje z mężem, jednak on miał inne zdanie....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zuzanna nigdy nie była zbyt otwarta na ludzi, dlatego zawsze skrywała się za zasłoną z muzyki odtwarzanej ze starych kaset magnetofonowych, na starym walkmanie. Dziewczynie mijały lata w całkowitej samotności oraz izolacji od świata, jednak pewnego dnia odkryła w sobie chęć zmiany, postanowiła dołączyć do osiedlowego klubu fitness i tam trenować, jednak do ludzi nadal nie miała przekonania, dlatego nie rozstawała się ze swoim starym sprzętem, nieporęcznym oraz ciężkim. Lubiła czuć ten ciężar na pasku, podczas ćwiczeń nieco jej przeszkadzał mimo to nie miała odwagi, by z niego zrezygnować. Pewnego dnia zobaczyła chłopaka o niezwykle dobrze wyrzeźbionych plecach pośladkach i udach, zapatrzyła się na niego zapominając o całym świecie. Wtedy ten mężczyzna odwrócił się, z twarzy wyglądał na około 40 lat, mimo to dziewczyna nie była w stanie oderwać od niego oczu, zaczarował ją swoją męską postawą, nigdy wcześniej nie widziała nikogo takiego, a może po prostu wcześniej nie przyglądała się ludziom. Zuzanna doszła do wniosku: Nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia. Mężczyzna usiadł na rowerku obok niej i uśmiechnął się, dziewczyna otworzyła usta, lecz nic nie powiedziała, w pewnym momencie poczuła jak jego polec, delikatnie dotyka jej dłoni i usłyszała:

- Nie bój się tak.

-Wcale się nie boję.

- To dobrze, jestem Marek, chcesz po treningu iść na sałatkę do świetnego wegebaru?

Zuzanna ucieszyła się bardzo z szansy poznania bliżej tego mężczyzny.

Zuzanna nigdy nie była zbyt otwarta na ludzi, dlatego zawsze skrywała się za zasłoną z muzyki odtwarzanej ze starych kaset magnetofonowych, na starym walkmanie. Dziewczynie mijały lata w całkowitej samotności oraz izolacji od świata, jednak pewnego dnia odkryła w sobie chęć zmiany, postanowiła dołączyć do osiedlowego klubu fitness i tam trenować, jednak do ludzi nadal nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To były lata 90. Cudowne czasy. Takie kolorowe i magiczne. Zupełnie jak moje dzieciństwo. Dwie przyjaciółki: Asia i Kasia szły na spotkanie. Uwielbiały cieszyć się życiem. Asia była szczęśliwą mężatka, a Kasia mimo 30 na karku nie miała szczęścia do miłości. Każdy podpowiadał jej, że czas na związek, rodzina pytała kiedy przedstawi swojego wybranka. Zmywała ich uwagi uśmiechem i milczeniem. Pewnego dnia postanowiła powiedzieć: ,,Dość! tak być nie może''. Umówiła się z najlepszą kumpelą, aby omówić plan zmiany. Gdy już się spotkały poinformowała ją, że czas o siebie zadbać. Nadmierne kilogramy same nie zniknął, a z wiekiem będzie coraz trudniej. Jak powiedziała tak zrobiła. Już za tydzień była na pierwszych zajęciach w klubie fitness. Rytmiczna muzyka grała z kaset magnetofonowych. Spodobało jej się to. Uczestniczyła w zajęciach regularnie. Pewnego razu instruktorka nie mogła przyjść, a w zamian za to przysłała swojego kolegę. Od razu wpadł Kasi w oko. Nie była jednak przekonana czy z wzajemnością. Po zajęciach złapał ją w drzwiach. Uśmiechnął się i wręczył jej karteczkę, na której było napisane: ,,Pub Marionetka, jutro 17, będę czekać''. Kobieta chwilę się wahała, ale postanowiła, że pójdzie na spotkanie. Nie miała przecież nic do stracenia. I to był przełomowy krok w jej życiu. Poznała mężczyznę, z którym spędziła resztę swojego życia. Jaki jest morał tej historii? Nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia. Jeśli do nas nie przyszło to może jest duże i idzie dużymi krokami?

To były lata 90. Cudowne czasy. Takie kolorowe i magiczne. Zupełnie jak moje dzieciństwo. Dwie przyjaciółki: Asia i Kasia szły na spotkanie. Uwielbiały cieszyć się życiem. Asia była szczęśliwą mężatka, a Kasia mimo 30 na karku nie miała szczęścia do miłości. Każdy podpowiadał jej, że czas na związek, rodzina pytała kiedy przedstawi swojego wybranka. Zmywała ich uwagi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Siedziałam na podłodze z palcem utkwionym w dziurce kasety magnetofonowej. Powolnie okrecałam nim niczym śrubokrętem, patrząc na przewijajacą się taśmę. "Puszek okruszek, puszek kłębuszek" - nuciłam pod nosem. To była piosenka z mojego dzieciństwa. Z czasów kiedy głowa pękła od nadmiaru marzeń i pomysłów, a motywacji i zapału do działania było co nie miara. Kim to ja nie chciałam być? Baletnicą, projektantką, czy też instruktorką w klubie fitness. Oczywiście większość dziecięcych marzeń się nie ziściła. Jednak nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia. A szukać nie trzeba daleko, wystarczy przywołać wspomnienia i żyć tak, by wciąż tworzyć nowe.

Siedziałam na podłodze z palcem utkwionym w dziurce kasety magnetofonowej. Powolnie okrecałam nim niczym śrubokrętem, patrząc na przewijajacą się taśmę. "Puszek okruszek, puszek kłębuszek" - nuciłam pod nosem. To była piosenka z mojego dzieciństwa. Z czasów kiedy głowa pękła od nadmiaru marzeń i pomysłów, a motywacji i zapału do działania było co nie miara. Kim to ja nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Zabrałam się za siebie! Wreszcie ruszyłam z miejsca. Wprawdzie tylko kręcę tyłkiem w KLUBIE FITNESS do muzyki płynącej z KASET MAGNETOFONOWYCH, ale zawsze jest to jakiś krok do przodu. W tym wypadku nawet taneczny. Moje codzienne problemy wylewam wraz z wieczornym potem. Wszystko mogę w ten sposób wytrząść, wycisnąć, zgnieść w zarodku. Czuję się pokrzepiona."
To słowa samotnej Helenki, która z problemami zmagała się właściwie nieustannie. Fizyczny wysiłek pozwolił jej nie tylko zrzucić zbędne kilogramy, ale i nabrać pewności siebie. Stała się odważniejsza i teraz walczy o swoje szczęście. Piękna sylwetka i zadziorny charakter pozwoliły jej rozpocząć życie, niemal od nowa. Bo ona cała jest jak nowa! I pamiętajcie NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO, BY SZUKAĆ SZCZĘŚCIA.

"Zabrałam się za siebie! Wreszcie ruszyłam z miejsca. Wprawdzie tylko kręcę tyłkiem w KLUBIE FITNESS do muzyki płynącej z KASET MAGNETOFONOWYCH, ale zawsze jest to jakiś krok do przodu. W tym wypadku nawet taneczny. Moje codzienne problemy wylewam wraz z wieczornym potem. Wszystko mogę w ten sposób wytrząść, wycisnąć, zgnieść w zarodku. Czuję się pokrzepiona."
To słowa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W końcu nastał koniec sesji zimowej.Mogę w końcu odpocząć od nauki,teoretycznie..w koło tylko praca ,nauka i nic więcej......Na weekend,jadę do rodziców.Trzeba się pokazać,mama ciągle dzwoni..martwi się z babcią,że tyle mam zajęć a do tego zapisałam się jeszcze na zajęcia do klub fitness.Twierdzą,że postradałam zmysły a do tego w ogóle mi to nie potrzebne.......bo jestem szczupła....Tylko,że nie o to chodzi .....po prostu lubię tam chodzić,a do tego nie myślę o swoim byłym chłopaku.Zresztą poznałam tam świetnych ludzi.Zakumplowałam się z trójką osób.Mamy podobne zainteresowania.A jedno z nich słucha muzyki tak jak ja ze starych kaset magnetofonowych.Czuję,że nasza przyjaźń się rozwinie.Bo przecież „Nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia.”

W końcu nastał koniec sesji zimowej.Mogę w końcu odpocząć od nauki,teoretycznie..w koło tylko praca ,nauka i nic więcej......Na weekend,jadę do rodziców.Trzeba się pokazać,mama ciągle dzwoni..martwi się z babcią,że tyle mam zajęć a do tego zapisałam się jeszcze na zajęcia do klub fitness.Twierdzą,że postradałam zmysły a do tego w ogóle mi to nie potrzebne.......bo jestem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na swoje 18 urodziny w roku 1994 kupiłam radio magnetofon i zaczęłam nagrywać piosenki z radia na kasety magnetofonowe. Już dawno nie mam tego radiomagnetofonu, ale kasety magnetofonowe mi zostały. Kilka lat temu kupiłam mały magnetofon Philipsa na Allegro i mogę po latach znowu słuchać tych kaset. To niezwykłe wrażenie. Młodość wróciła. Tylko coś się zmieniło. Ja jak nagrywałam te kasety to nie lubiłam gimnastyki w szkole, ale gdzieś tak od 30-tki odwiedzam kluby fitness. Zaliczyłam ich kilka i nie powiedziałam ostatniego słowa, a więc mam kasety magnetofonowe i sport jednocześnie. Dziś sobie zrobiłam godzinny spacer. A więc na nic i nigdy nie jest za późno a przeszłość można połączyć z teraźniejszością i śmiało spojrzeć w przyszłość.

Na swoje 18 urodziny w roku 1994 kupiłam radio magnetofon i zaczęłam nagrywać piosenki z radia na kasety magnetofonowe. Już dawno nie mam tego radiomagnetofonu, ale kasety magnetofonowe mi zostały. Kilka lat temu kupiłam mały magnetofon Philipsa na Allegro i mogę po latach znowu słuchać tych kaset. To niezwykłe wrażenie. Młodość wróciła. Tylko coś się zmieniło. Ja jak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 [authorPhoto]142054|Beata Majewska[/authorPhoto] Beata Majewska[authorLink]142054|Beata Majewska[/authorLink]
 [authorPhoto]105882|Hubert Fryc[/authorPhoto] Hubert Fryc[authorLink]105882|Hubert Fryc[/authorLink]
Baśnik[bookLink]4817673|Baśnik[/bookLink]
Szeptać[bookLink]4819230|Szeptać[/bookLink]

 [authorPhoto]142054|Beata Majewska[/authorPhoto] Beata Majewska[authorLink]142054|Beata Majewska[/authorLink]
 [authorPhoto]105882|Hubert Fryc[/authorPhoto] Hubert Fryc[authorLink]105882|Hubert Fryc[/authorLink]
Baśnik[bookLink]4817673|Baśnik[/bookLink]
Szeptać[bookLink]4819230|Szeptać[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post