Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Kamila
Aga
diamondek
Carmen82
wrzos

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Kamila
Aga
diamondek
Carmen82
wrzos

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dobry wieczór! Jestem naprawdę głęboko wzruszona, odbierając tę nagrodę. Prawdę mówiąc, mam wrażenie, że powinnam podzielić ją na kawałki i rozdać wszystkim osobom, dzięki którym dziś tu stoję. Ten największy znalazłby miejsce na kominku moich rodziców, którym zawdzięczam z pewnością najwięcej, bo dzięki nim jestem taką, jaką mnie państwo widzicie. Zarówno ich geny, jak i mądre rady, ciepło i poświęcenie ukształtowały mnie jako jednostkę. Podziękowanie wszystkim osobom, które dodawały kolejne rysy, rzeźbiły w materiale stworzonym przez moich rodziców, zajęłoby cały wieczór, dlatego każdy, kto wie, że zasiał we mnie choć jedną myśl czy wspomnienie, może czuć się współtwórcą mojego sukcesu. Serdecznie dziękuję!

Dobry wieczór! Jestem naprawdę głęboko wzruszona, odbierając tę nagrodę. Prawdę mówiąc, mam wrażenie, że powinnam podzielić ją na kawałki i rozdać wszystkim osobom, dzięki którym dziś tu stoję. Ten największy znalazłby miejsce na kominku moich rodziców, którym zawdzięczam z pewnością najwięcej, bo dzięki nim jestem taką, jaką mnie państwo widzicie. Zarówno ich geny, jak i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pamiętam, jak w liceum pastwił się nad nami natchniony polonista. Miał dość nietuzinkowe metody nauczania, bo odwoływał się do sztuk, muzyki, obrazów, byle tylko wykazać nam paralelizmy między twórczością artystyczną. Zawsze potrafił skądś wytrzasnąć tak niezwykłe i niepowtarzalne tematy rozprawek i charakterystyk, że padał na nas blady strach, bo wiedza w nich zawarta nie mogła żadną miarą pochodzić z bryków (na szczęście wujek Google był jeszcze w powijakach). Nawet najlotniejsi pismacy kapitulowali w obliczu jego wymagań.
Pamiętam, jak oddał nam pierwszy sprawdzian. Ja, zawsze szóstkowa uczennica, w przypływie łaski jako jedyna z grupy dostałam 3,5. Ale to był szok, bo czerwony długopis bezlitośnie wykazywał błędy stylistyczne i logiczne.
Z sarkazmem godnym profesora Snape'a rozwodził się nad naszymi niedociągnięciami. " Nie zrobię z Was, moi drodzy, elokwentnych literatów, ale może wykorzenię trochę grafomanii" - zgryźliwie mówił nam na dzień dobry. I chyba przewidzicie już moją puentę: to z przekory, ambicji i chęci wykazania się sięgam po komputer i tworzę ciekawe opinie o książkach, lub także biorę udział w konkursach, bo mogę popuścić wodze fantazji. I śmieję się w kułak, że jestem cenionym recenzentem. Dziekuję, profesorze!:)

Pamiętam, jak w liceum pastwił się nad nami natchniony polonista. Miał dość nietuzinkowe metody nauczania, bo odwoływał się do sztuk, muzyki, obrazów, byle tylko wykazać nam paralelizmy między twórczością artystyczną. Zawsze potrafił skądś wytrzasnąć tak niezwykłe i niepowtarzalne tematy rozprawek i charakterystyk, że padał na nas blady strach, bo wiedza w nich zawarta nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Skoro mam podziękować tylko jednej osobie, podziękuję mojej najbliższej rodzinie. Trakuje ją jako jeden organizm, w którym każdy odgrywa swoją rolę. Żona- wspiera, córka- rozładowywuje gęsta atmosferę, mama- pociesza, tata- rzuci cenną uwagę, brat- spojrzy na wszystko z boku. Nie mógłbym nikogo pominąć i na pewno bez tych osób nie byłoby mnie w tym miejscu, jedyne co mogę jeszcze dodać, to "zwykłe" DZIĘKUJĘ.

Skoro mam podziękować tylko jednej osobie, podziękuję mojej najbliższej rodzinie. Trakuje ją jako jeden organizm, w którym każdy odgrywa swoją rolę. Żona- wspiera, córka- rozładowywuje gęsta atmosferę, mama- pociesza, tata- rzuci cenną uwagę, brat- spojrzy na wszystko z boku. Nie mógłbym nikogo pominąć i na pewno bez tych osób nie byłoby mnie w tym miejscu, jedyne co mogę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Za to, że jestem szczęśliwa z wykonywanej pracy, za to, że lubię to co robię, że czerpię z tego satysfakcję, że mam możliwość ciągłego samorozwoju chciałabym w szczególności podziękować jednej osobie - mojemu wujkowi. To ty podsunąłeś mi pomysł na wybór studiów i to dzięki tobie stoję teraz w tym miejscu. Dziękuję

Za to, że jestem szczęśliwa z wykonywanej pracy, za to, że lubię to co robię, że czerpię z tego satysfakcję, że mam możliwość ciągłego samorozwoju chciałabym w szczególności podziękować jednej osobie - mojemu wujkowi. To ty podsunąłeś mi pomysł na wybór studiów i to dzięki tobie stoję teraz w tym miejscu. Dziękuję

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dzisiaj chcę szczególnie podziękować mojej babci Krysi, która jest wyjątkową osobą. Zawsze mogłam na nią liczyć. Płakała razem ze mną, pocieszała, przytulała, by moje życie było bardziej kolorowe. Zawsze ma pod ręką jakiś smakołyk i kubek ciepłego kakao na stole. Uśmiechała się i mówiła, że wszystko będzie dobrze, właśnie wtedy, kiedy tego najbardziej potrzebowałam. Dzięki niej zrozumiałam, że nie ma sensu się spalać, kiedy coś nie idzie po mojej myśli. Zamiast się skupiać na porażkach, trzeba iść dalej i wierzyć, że się uda. Będąc jeszcze nastolatką, słuchałam rad starszych osób, zwłaszcza dziadków, pobłażliwie. Wydawało mi się, że są niemodne i przestarzałe. Jednak teraz im jestem starsza, odkrywam, że zawierają w sobie dużą dozę mądrości i wynikają z doświadczenia. Po prostu z życia.... Dzięki mojej babci czuję, że jest ktoś, komu naprawdę na mnie zależy i kto kocha mnie bezinteresowną miłością. Dziękuję jej za mądrość życiową i ciepłe słowa, które grzeją bardziej niż najcieplejszy sweter z kaszmiru.

Dzisiaj chcę szczególnie podziękować mojej babci Krysi, która jest wyjątkową osobą. Zawsze mogłam na nią liczyć. Płakała razem ze mną, pocieszała, przytulała, by moje życie było bardziej kolorowe. Zawsze ma pod ręką jakiś smakołyk i kubek ciepłego kakao na stole. Uśmiechała się i mówiła, że wszystko będzie dobrze, właśnie wtedy, kiedy tego najbardziej potrzebowałam. Dzięki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A ja chyba tak całkiem nietypowo, ale gdyby zdarzyło się tak, że osiągnęłabym jakiś wielki sukces i stała na scenie w blasku fleszy, to za to wszystko, co osiągnęłam, podziękowałabym... SOBIE.

Niestety, ale nie mogłabym podziękować mamie, ponieważ nasza relacja absolutnie nie należy do tych modelowych. Mama od zawsze dawała mi do zrozumienia, że to mój brat jest jej ukochanym dzieckiem, a ja zwykłym "przypadkiem", którego tym samym nie można kochać tak bardzo jak jego.

Nie podziękowałabym też owemu bratu, ponieważ po dziś dzień nie liczy się z moim zdaniem, traktuje protekcjonalnie i odzywa się właściwie tylko wtedy, gdy czegoś ode mnie potrzebuje. Oprócz więzów krwi nie łączy nas absolutnie nic więcej, więc na pewno nie byłby ojcem tego mojego sukcesu.

Nie mogłabym też podziękować żadnemu z moich byłych partnerów (obecnego póki co brak), ponieważ jeden był stalkerem, a drugi okazał się być "damskim bokserem". Dlatego zresztą dziś ich ze mną nie ma.

Ale dzięki tym wszystkim ludziom właśnie, mogłam jeszcze bardziej poznać siebie. Kilkukrotnie przekonałam się, że chyba nie ma na tym świecie rzeczy, która mogłaby mnie złamać. Że z każdej trudnej sytuacji wychodzę z podniesioną głową i jeszcze silniejsza niż wcześniej. Że mam w sobie ogromnie dużo odwagi, samozaparcia i determinacji w osiąganiu wyznaczonych sobie celów.

I właśnie stojąc na scenie, chciałabym sobie za ten kolejny osiągnięty cel i olbrzymią wolę walki z całego serca podziękować.

A ja chyba tak całkiem nietypowo, ale gdyby zdarzyło się tak, że osiągnęłabym jakiś wielki sukces i stała na scenie w blasku fleszy, to za to wszystko, co osiągnęłam, podziękowałabym... SOBIE.

Niestety, ale nie mogłabym podziękować mamie, ponieważ nasza relacja absolutnie nie należy do tych modelowych. Mama od zawsze dawała mi do zrozumienia, że to mój brat jest jej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czas goni więc będę się streszczać...
Nie jest możliwe żeby zbudować dom, gdy ma się tylko jedną cegiełkę... zmierzam do tego, że za wszystko co do tej pory osiągnęłam i całe wsparcie jakie dostałam pragnę nikogo nie pomijając podziękować po prostu...Tobie!

Tak, tak... właśnie tobie i tobie i tobie też... Tobie jednemu, a tak naprawdę wam wszystkim!
Byliście cegłami (żeby nie powiedzieć pustakami!) dzięki którym zbudował się mój wymarzony dom, czyli... sukces! Dzięki.

Czas goni więc będę się streszczać...
Nie jest możliwe żeby zbudować dom, gdy ma się tylko jedną cegiełkę... zmierzam do tego, że za wszystko co do tej pory osiągnęłam i całe wsparcie jakie dostałam pragnę nikogo nie pomijając podziękować po prostu...Tobie!

Tak, tak... właśnie tobie i tobie i tobie też... Tobie jednemu, a tak naprawdę wam wszystkim!
Byliście cegłami...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przemowę zadedykowałabym mojemu przyjacielowi, a brzmiałaby ona prawdopodobnie właśnie tak: „Od dnia kiedy pojawiłeś się w moim życiu patrzę na świat przez różowe okulary. Wniosłeś w moje życie optymizm w czystej postaci, nastawienie którym nie sposób się nie zarazić. Tak bardzo zazdrościłam Ci uśmiechu, którym witałeś każdy dzień, że sama zapragnęłam taka być. Świadomość, że mam Cię obok siebie nieustannie pcha mnie do przodu. To dzięki Tobie pokonuję swoje lęki, zapominam o kompleksach i wiem, że jestem Kimś. Niekoniecznie istotnym dla świata, ale najważniejszym dla kogoś, kto jest całym moim Światem. Dziękuję Kochanie.

Przemowę zadedykowałabym mojemu przyjacielowi, a brzmiałaby ona prawdopodobnie właśnie tak: „Od dnia kiedy pojawiłeś się w moim życiu patrzę na świat przez różowe okulary. Wniosłeś w moje życie optymizm w czystej postaci, nastawienie którym nie sposób się nie zarazić. Tak bardzo zazdrościłam Ci uśmiechu, którym witałeś każdy dzień, że sama zapragnęłam taka być. Świadomość,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej