Mamo!
Ty uwierzyłaś we mnie i pomogłaś mi rozwinąć skrzydła.
To przede wszystkim dzięki Tobie jestem dziś w tym miejscu, bo byłaś dla mnie nie tylko wsparciem ale i drogowskazem ku właściwej drodze życiowej. Dziękuję!

Mamo!
Ty uwierzyłaś we mnie i pomogłaś mi rozwinąć skrzydła.
To przede wszystkim dzięki Tobie jestem dziś w tym miejscu, bo byłaś dla mnie nie tylko wsparciem ale i drogowskazem ku właściwej drodze życiowej. Dziękuję!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Chciałabym podziękować mojemu chłopakowi, który wierzy we mnie w każdym momencie, nawet wtedy, kiedy ja już sama nie wierzę w siebie. Zawsze motywuje mnie do pracy, nie pozwala mi się poddać, tylko dlatego,że jest trudno. Dzięki niemu droga do sukcesu staje się możliwa

Chciałabym podziękować mojemu chłopakowi, który wierzy we mnie w każdym momencie, nawet wtedy, kiedy ja już sama nie wierzę w siebie. Zawsze motywuje mnie do pracy, nie pozwala mi się poddać, tylko dlatego,że jest trudno. Dzięki niemu droga do sukcesu staje się możliwa

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dziękuję mojej mamie. Bo to ona zawsze wspiera mnie mimo wszystko. Nawet w najgłupszych pomysłach jakie przychodzą do mojej głowy stara się mi nie podcinać skrzydeł. Ewentualne drobne sugestie, że to nie jest najlepszy pomysł.
Ale to moja mama od pierwszych dni życia wszystkiego mnie uczyła i to właśnie dzięki niej jestem dzisiaj w tym miejscu. Bez nie byłoby mnie, a już z pewnością nie miałabym szans wyrosnąć na taką osobę. Z całego serca Ci mamo dziękuję za wszelkie trudny, starania i poświęcenia. Jesteś najcudowniejszą osobą i świetnym przyjacielem.

Dziękuję mojej mamie. Bo to ona zawsze wspiera mnie mimo wszystko. Nawet w najgłupszych pomysłach jakie przychodzą do mojej głowy stara się mi nie podcinać skrzydeł. Ewentualne drobne sugestie, że to nie jest najlepszy pomysł.
Ale to moja mama od pierwszych dni życia wszystkiego mnie uczyła i to właśnie dzięki niej jestem dzisiaj w tym miejscu. Bez nie byłoby mnie, a już z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Podziękowałabym Pani Doktor, która zrobiła wszystko !, co tylko mogła, by utrzymać mnie przy życiu ponad 45 lat temu, gdy przyszłam na świat jako niespełna 900 gramowy wcześniak urodzony 3 miesiące przed czasem. W tamtych czasach nie było takiego sprzętu medycznego, jak dzisiaj na oddziałach Klinicznych Neantologii. Uniknęłam poważnych powikłań a przede wszystkim wady wzroku, którą zazwyczaj zagrożone są dzieci z tak niską masą urodzeniową. Dziękuje !

Podziękowałabym Pani Doktor, która zrobiła wszystko !, co tylko mogła, by utrzymać mnie przy życiu ponad 45 lat temu, gdy przyszłam na świat jako niespełna 900 gramowy wcześniak urodzony 3 miesiące przed czasem. W tamtych czasach nie było takiego sprzętu medycznego, jak dzisiaj na oddziałach Klinicznych Neantologii. Uniknęłam poważnych powikłań a przede wszystkim wady...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Podziękowałabym gdybym miała taka możliwość mojemu nieżyjącemu już dziadkowi - mojemu pierwszemu nauczycielowi historii. Ja dzięki niemu jestem historyczką i to taką z natury, usposobienia i powołania. A zaczęło gdy jako mała dziewczynka rozmawiałam z moim dziadkiem o historii, między innymi o obronie Grodna w roku 1939, a samo Grodno z czasem stało się dla mnie ważne i łożyło się śladem na całe moje życie.

Podziękowałabym gdybym miała taka możliwość mojemu nieżyjącemu już dziadkowi - mojemu pierwszemu nauczycielowi historii. Ja dzięki niemu jestem historyczką i to taką z natury, usposobienia i powołania. A zaczęło gdy jako mała dziewczynka rozmawiałam z moim dziadkiem o historii, między innymi o obronie Grodna w roku 1939, a samo Grodno z czasem stało się dla mnie ważne i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dziękuję jednej osobie, która przyczyniła się do tego, że stoję dziś na tej scenie. Nie wymienię jej imienia ani nazwiska. Ona będzie wiedziała. Nam to wystarczy.

Dziękuję jednej osobie, która przyczyniła się do tego, że stoję dziś na tej scenie. Nie wymienię jej imienia ani nazwiska. Ona będzie wiedziała. Nam to wystarczy.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moja mowa by wyglądała mniej więcej tak :

"Szanowni Państwo, stoję przed wami i odbieram tak ważną i prestiżową nagrodę. Wzruszenie odbiera mi mowę, jednak chciałabym z tego miejsca komuś podziękować. Nie byłoby mnie tu, gdyby nie jedna bardzo ważna dla mnie osoba - MOJA MAMA... Wiem, wiem, to takie oklepane dziękować mamie, ale faktem jest, że to kim teraz jestem i co osiągnęłam zawdzięczam nie tylko sobie i swoim możliwościom, ale także JEJ! Tak, pomijając już oczywistość za którą powinnam jej codziennie dziękować, a mianowicie, że mnie urodziła i wychowała, to chcę wyrazić też wdzięczność mojej mamie za to, że ciężko pracowała żebym mogła uczyć się gdzie chcę i robić to, o czym marzę, kibicowała mi każdego dnia, wspierała w niepowodzeniach, dodawała otuchy, była nie tylko matką, ale też przyjaciółką, której mogłam się zawsze zwierzyć i od której otrzymałam wszystkie mniej i bardziej potrzebne rady :).
Kochana mamo, żadne słowa nie wyrażą tego jak bardzo cię kocham i jak bardzo jestem ci wdzięczna za wszystko...."

i w tym miejscu załamałby mi się głos i łzy wzruszenia pojawiły się w moich oczach, po czym realizator (zakładam, że to wydarzenie jest filmowane / lub transmitowane na żywo) pokazałby na ekranie moją równie wzruszoną mamę, a wszyscy zgromadzeni biliby prawo :).

Moja mowa by wyglądała mniej więcej tak :

"Szanowni Państwo, stoję przed wami i odbieram tak ważną i prestiżową nagrodę. Wzruszenie odbiera mi mowę, jednak chciałabym z tego miejsca komuś podziękować. Nie byłoby mnie tu, gdyby nie jedna bardzo ważna dla mnie osoba - MOJA MAMA... Wiem, wiem, to takie oklepane dziękować mamie, ale faktem jest, że to kim teraz jestem i co...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chciałabym podziękować mojej nauczycielce od matematyki ze szkoły podstawowej! Za to, że była dla mnie tak niemiła, cały czas mnie poniżała i przy tablicy nawet nie pozwalała się dłużej zastanowić nad zadaniami, od razu zakładając, że nie umiem. To ona totalnie mnie zniechęciła do matematyki, to właśnie dzięki niej znienawidziłam ten przedmiot!

A dzięki temu uciekałam w sztukę - rysując po kryjomu jej karykatury! Dzięki temu sztuka zaczęła mnie fascynować jeszcze bardziej - zaczęłam interesować się poszczególnymi kierunkami, artystami i ich stylami.

I w efekcie końcowym, po 15 latach od momentu rozkwitu mojej nienawiści do matematyki i równoczesnej miłości do sztuki, mogłam się pochwalić dyplomem z historii sztuki...

Chciałabym podziękować mojej nauczycielce od matematyki ze szkoły podstawowej! Za to, że była dla mnie tak niemiła, cały czas mnie poniżała i przy tablicy nawet nie pozwalała się dłużej zastanowić nad zadaniami, od razu zakładając, że nie umiem. To ona totalnie mnie zniechęciła do matematyki, to właśnie dzięki niej znienawidziłam ten przedmiot!

A dzięki temu uciekałam w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Podziękowałabym babci, która nie ważne co się dzieje dobrego czy złego jest przy mnie. Odkąd byłam mała na wakacje jeździłam do dziadków, jako że została tylko babcia to chciałabym, aby każdy dowiedział się jaką jest wspaniałą osobą. Mimo, że jako dziecko nie zawsze ją doceniałam, bo zwykle była surowsza niż dziadek to jednak teraz jestem jej za to wdzięczna i również za to co robi w każdy dzień wspierając mnie, nie podważając moich wyborów, nawet tych naprawdę głupich. Bez niej nie miałabym tyle motywacji żeby do czegoś dążyć.

Podziękowałabym babci, która nie ważne co się dzieje dobrego czy złego jest przy mnie. Odkąd byłam mała na wakacje jeździłam do dziadków, jako że została tylko babcia to chciałabym, aby każdy dowiedział się jaką jest wspaniałą osobą. Mimo, że jako dziecko nie zawsze ją doceniałam, bo zwykle była surowsza niż dziadek to jednak teraz jestem jej za to wdzięczna i również za to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Arturze, dziękuję! Dziękuję za to, że przywróciłeś mi spokój ducha, pomogłeś odnaleźć siebie i wrócić do świata żywych. Dziękuję, że nie opuściłeś mnie wtedy, gdy wszyscy inni byli zbyt zajęci swoimi sprawami, by wyciągnąć do mnie pomocną dłoń. Dziękuję za to, że dzielnie znosiłeś moje humory i zmienne nastroje, moją niewdzięczność. Dziękuję za każdy twój uśmiech, uścisk dłoni, wspólne oglądanie gwiazd na wieczornym niebie. Dziękuję za wsparcie, za prawdę, za ochronę przed złem. Twoje ramiona są moim domem i azylem, pozwalają mi odzyskać kontakt z rzeczywistością i chronią przed zatonięciem. Dziękuję za wspieranie w realizacji marzeń i pomysłów, nawet, jeżeli nie zawsze miały one większy sens. Dziękuję za to, że jesteś. Dziękuję za to, że mogłam cię spotkać w swoim życiu. I chociaż banalnie to zabrzmi, to jesteś najlepszym mężem na świecie.

Arturze, dziękuję! Dziękuję za to, że przywróciłeś mi spokój ducha, pomogłeś odnaleźć siebie i wrócić do świata żywych. Dziękuję, że nie opuściłeś mnie wtedy, gdy wszyscy inni byli zbyt zajęci swoimi sprawami, by wyciągnąć do mnie pomocną dłoń. Dziękuję za to, że dzielnie znosiłeś moje humory i zmienne nastroje, moją niewdzięczność. Dziękuję za każdy twój uśmiech, uścisk...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej