W pobliżu Jowisza pojawił się obiekt przypominający małą, czarną dziurę. Przypuszcza się, że jest to słynny tunel czasoprzestrzenny, których istnienie teoretycznie zakładało wielu cenionych uczonych z całego świata - z Albertem Einsteinem włącznie. Anomalia została ochrzczona mianem "Głębokiej Próżni". Prom kosmiczny Genesis z czteroosobową załogą na pokładzie zostaje wysłany w kierunku tajemniczego tworu w celu jego zbadania. Na pokładzie znajduje się Eddie Reilly - wybitny amerykański astronauta, który zamierza podjąć się misji zanurzenia się w głąb mrocznej czeluści. Motto, którym kieruje się Amerykanin brzmi: "wielkie odkrycia wymagają wielkiego poświęcenia". Eddie podkreślał w licznych wywiadach, iż od dziecka marzył o podboju kosmosu i myśli, że jest to ku temu najlepsza okazja. Jeśli zginie rozerwany przez kosmiczny wirnik, to zrobi to w szczytnym celu - próbując odkryć prawdę. 3..2..1 Start! Prom kosmiczny Genesis wyruszył ku nieznanemu, aby zgłębić tajemnice Głębokiej Próżni.

W pobliżu Jowisza pojawił się obiekt przypominający małą, czarną dziurę. Przypuszcza się, że jest to słynny tunel czasoprzestrzenny, których istnienie teoretycznie zakładało wielu cenionych uczonych z całego świata - z Albertem Einsteinem włącznie. Anomalia została ochrzczona mianem "Głębokiej Próżni". Prom kosmiczny Genesis z czteroosobową załogą na pokładzie zostaje...

Nasza ekspedycja wyruszyła już ponad tydzień temu. Od tego czasu pobraliśmy 250 różnych próbek z 178 odłamków skalnych "zawieszonych" w przestrzeni kosmicznej. Celem naszych badań jest porównywanie próbek i późniejsze przyporządkowanie ich do gwiazd oraz planet, które mogły je "zgubić". Daje nam to możliwość poznania zagrożeń ze strony "rozpadających" się obiektów znajdujących się w najbliższym sąsiedztwie Ziemi, jak i sprawdzenie, które skały w kosmosie są najtwardsze, najbardziej odporne na zniszczenia. Wszystko to ma duże znaczenia dla świata oraz jego ochrony przed niebezpieczeństwami z Kosmosu.

Nasza ekspedycja wyruszyła już ponad tydzień temu. Od tego czasu pobraliśmy 250 różnych próbek z 178 odłamków skalnych "zawieszonych" w przestrzeni kosmicznej. Celem naszych badań jest porównywanie próbek i późniejsze przyporządkowanie ich do gwiazd oraz planet, które mogły je "zgubić". Daje nam to możliwość poznania zagrożeń ze strony "rozpadających" się obiektów...

Nazywam się Altum Asinus. Jestem admirałem Kosmicznej Floty planety Basium a także kapitanem na tym potężnym statku. To Suppositorium, największy i najdoskonalszy wehikuł poruszający się z prędkością światła, który dotrze w najdalsze zakątki galaktyki. Razem z moją załogą zostaliśmy wysłani z misją badawczą szczególnej wagi. Mamy sprawdzić każdy zakątek wszechświata w poszukiwaniu Laxitu - najcenniejszego kruszcu na którym Basium zbudowało swoją potęgę a którego pokłady na naszej planecie miały się niedługo wyczerpać. Od sukcesu naszej misji, zależą losy całego naszego narodu. Jesteśmy dumni, że to nam przypadł udział w tym niesamowitym przedsięwzięciu, a także niezwykle zmotywowani by misję zakończyć sukcesem. Właśnie teraz przemierzamy dalekie zakamar..
-Kkkapppitanie?-przerwał mu czyjś jąkający głos.
-Czego chcesz? Ćwiczę przemowę którą zaraz na żywo pokażemy całemu narodowi.
- Prze prze przepraszam ale mam zzzłą wiadomość. Przy ostattniej dezintegracji odpadów, pomylono zbiorniki. Wywywy..wyrzuciliśmy w przestrzeń kosmiczną cały zapas ppa paliwa-wyjąkał-Dryfujemy.
Kapitan nie odpowiedział nic. Patrzył martwym wzrokiem w ścianę dopóki nie dostał sygnału, że transmisja właśnie się rozpoczęła. Podniósł powoli wzrok do kamery i rzekł:
-Nazywam się Altum Asinus...Jesteśmy w Głębokiej du..w Głębokiej Próżni jesteśmy..

Nazywam się Altum Asinus. Jestem admirałem Kosmicznej Floty planety Basium a także kapitanem na tym potężnym statku. To Suppositorium, największy i najdoskonalszy wehikuł poruszający się z prędkością światła, który dotrze w najdalsze zakątki galaktyki. Razem z moją załogą zostaliśmy wysłani z misją badawczą szczególnej wagi. Mamy sprawdzić każdy zakątek wszechświata w...

Ludzka chciwość to głęboka próżnia. Wrzucasz do niej kolejne zachcianki, a ta nigdy się nie wypełnia zmuszając cię byś przestał. Droga, którą szedłem zawzięcie zawiodła mnie do jednej z nich - skrzydlatego metatronu podczepionego pod planetoidę wielkości małego kraju. W telewizji mówiono, że podejmujemy trud by dowiedzieć się więcej o powstawaniu planet i tym zajmowała się część zespołu. Moim zadaniem było sprawdzić możliwe sposoby zagrabienia kosmicznego skarbu. Tylko naiwniak mógł sądzić, że paliwem dla naszej wyprawy było coś innego niż obecne tu ciekawe metale, na myśl o których, decydentom ciekła nieprzyzwoita ilość ślinki. Wstępna wycena wartości planetoidy obrodziła w odurzającą ilość zer. Dlatego skanowałem, mierzyłem i nawiercałem by możni osiągnęli kolejny cel. Gdy wykonałem zadanie do powrotu zostało kilka dni. Mój umysł potrzebował zajęcia więc odpłynął łowiąc myśli w morzu metatronowego szumu. Taka ilość bogactwa, rozdysponowana nierównomiernie, zdemoralizowałaby ludzkość, jeżeli nie zdestabilizowałaby gospodarkę. Może dopadło mnie wreszcie promieniowanie kosmiczne, ale czułem, że coś mi umyka. Ta metalowa masa niepokoiła, obciążała każdą myśl swoim ciężarem, a ciemność wokół nie sprzyjała nabraniu perspektywy. Co jeśli mam słuszność? Nie wyobrażałem sobie, że mógłbym sam coś zrobić, ale gdy pojawiła się Ta myśl działałem jak zaprogramowany. Tworzyłem obliczenia jak sawant. Ładunki sejsmiczne. Zbiorniki paliwa. Nowa trajektoria. Niech ją sobie złapią!

Ludzka chciwość to głęboka próżnia. Wrzucasz do niej kolejne zachcianki, a ta nigdy się nie wypełnia zmuszając cię byś przestał. Droga, którą szedłem zawzięcie zawiodła mnie do jednej z nich - skrzydlatego metatronu podczepionego pod planetoidę wielkości małego kraju. W telewizji mówiono, że podejmujemy trud by dowiedzieć się więcej o powstawaniu planet i tym zajmowała się...

Jestem już na pokładzie statku badawczego MATKA już piąty miesiąc, a to wszystko przez głęboką próżnię, która wciągnęła nas dwa tygodnie temu podczas testowania naszych podstawowych urządzeń na jednej z odległych o lata świetlnych planet. Na nasze nieszczęście wszystkie silniki wysiadł. Początkowo wszyscy byliśmy przerażeni i gotowi walczyć o swoje życie, ale jakiś czas temu to minęło. Staramy się udawać sami przed sobą, że jest dobrze, a nawet lepiej. Zaczęłam czytać po raz kolejny jedyną książkę jaką miałam przy sobie, gdy z głośników statku usłyszeliśmy kapitana.

— Załogo! Udało nam się połączyć z bazą i przedstawić im naszą sytuację. Niestety połączenie zostało przerwane, ale miejmy nadzieję, że nam pomogą.

Jestem już na pokładzie statku badawczego MATKA już piąty miesiąc, a to wszystko przez głęboką próżnię, która wciągnęła nas dwa tygodnie temu podczas testowania naszych podstawowych urządzeń na jednej z odległych o lata świetlnych planet. Na nasze nieszczęście wszystkie silniki wysiadł. Początkowo wszyscy byliśmy przerażeni i gotowi walczyć o swoje życie, ale jakiś czas...

Bzzz, obudził mnie dźwięk interkomu, zainstalowanego w moim uchu wewnętrznym.
-Pani kapitan, zbliżamy się do celu. Za 58 minut planeta pojawi się w zasięgu wzroku.
-Zaraz będę w kokpicie.
Odetchnęłam z ulgą, zaraz jednak przeszył mnie dreszcz niepokoju. To nasza ostania szansa. Mój statek leci na czele stu identycznych jednostek, a w każdym z pojazdów znajduje się pięćset osób uratowanych z Ziemi.
Kiedy wulkany zaczęły wybuchać jeden po drugim i stało się jasne, że kolejna epoka lodowcowa jest tylko kwestią tygodni, na świecie zapanował chaos. W ciągu 24 godzin przy użyciu superkomputera przeprowadziliśmy selekcję. Ludzie zostali wybrani pod kątem przydatności i użyteczności, tak, by w nowym miejscu zacząć wszystko od nowa. Lecą więc statki z lekarzami, informatykami, politykami, pisarzami. Jeden ma na pokładzie tylko budowniczych, architektów i inżynierów. Z moich informacji wynika, że kilka przewozi tylko kobiety w ciąży oraz zamrożone zarodki.
Czasem czuję się jak Noe w GŁĘBOKIEJ PRÓŻNI statku odpowiedzialny za przetrwanie świata. Jeśli planeta, do której lecimy okaże się odpowiednia do zaludnienia, wiem już jak ją nazwę. Ararat.

Bzzz, obudził mnie dźwięk interkomu, zainstalowanego w moim uchu wewnętrznym.
-Pani kapitan, zbliżamy się do celu. Za 58 minut planeta pojawi się w zasięgu wzroku.
-Zaraz będę w kokpicie.
Odetchnęłam z ulgą, zaraz jednak przeszył mnie dreszcz niepokoju. To nasza ostania szansa. Mój statek leci na czele stu identycznych jednostek, a w każdym z pojazdów znajduje się pięćset...

Będąc członkiem wyprawy morskiej na biegun północny powinno się być pełnym zachwytu i entuzjazmu, ale niestety tak nie jest bo przyszło mi pełnić funkcję majtka pokładowego i oprócz wszechobecności oceanu jedyną atrakcją okazało się codzienne szorowanie pokładu. Dzień zaczynał się od szorowania dech od strony dziobu statku i tak w zdłóż przez cały boży dzień. Praca była wykańczająca i od czasu do czasu przerywały ją okrzyki załogi. Cała ta monotonność zajęć powodowała że fizycznie i duchowo w człowieku królowała głęboka próżnia...

Będąc członkiem wyprawy morskiej na biegun północny powinno się być pełnym zachwytu i entuzjazmu, ale niestety tak nie jest bo przyszło mi pełnić funkcję majtka pokładowego i oprócz wszechobecności oceanu jedyną atrakcją okazało się codzienne szorowanie pokładu. Dzień zaczynał się od szorowania dech od strony dziobu statku i tak w zdłóż przez cały boży dzień. Praca była...

Ciało wyłowiono z wody zupełnie zamarznięte, zastygłe w bloku lodu. Długo debatowano, czy go roztopić i wydobyć tym samym zwłoki, które w środku wyglądały na nienaruszone. Wszyscy, którzy badali znalezisko, odczuwali dziwny dyskomfort – człowiek w środku niewątpliwie nie żył, ale nie miał żadnych obrażeń, a jego ciało spoczywało w naturalnej pozie, jak gdyby zawieszone swobodnie w lodzie. Można było wręcz powiedzieć, że wyglądał, jakby tam sobie smacznie spał.
Którejś nocy nastąpiło przypadkowe zwarcie i wszystkie urządzenia w laboratorium, niepodłączone do zasilania awaryjnego, zostały odcięte od prądu. Wśród nich było akwarium, w którym umieszczono blok lodu, utrzymując w środku odpowiednio niską temperaturę. Naukowcy, którzy przyszli rano do pracy, odkryli, że przez noc blok lodu niemal całkiem stopniał i akwarium wypełniło się mętną wodą, w której powinno pływać ciało zagadkowego denata. Zwłoki jednak zniknęły.
Później tego samego dnia znaleziono potwornie okaleczone ciało nocnego strażnika.

Choć fantastyczny pomysł istnienia zombie i rzeczywistość dzieliła dotąd głęboka próżnia, mój statek badawczy niezwłocznie wyruszył na biegun północny. Jako kierowniczka ekspedycji mam za zadanie odkryć, skąd tajemniczy umarlak przybył, jak trafił do lodu i wreszcie – czy nie czeka nas apokalipsa nieumarłych.

Ciało wyłowiono z wody zupełnie zamarznięte, zastygłe w bloku lodu. Długo debatowano, czy go roztopić i wydobyć tym samym zwłoki, które w środku wyglądały na nienaruszone. Wszyscy, którzy badali znalezisko, odczuwali dziwny dyskomfort – człowiek w środku niewątpliwie nie żył, ale nie miał żadnych obrażeń, a jego ciało spoczywało w naturalnej pozie, jak gdyby zawieszone...

Problem badawczy: Głęboka próżnia uniemożliwiająca funkcjonowanie.
Cel: Poznanie przyczyny głębokiej próżni oraz jej naprawa.
Wyruszamy w niebezpieczną podróż pełną historii, niewypowiedzianych słów oraz ukrytych sekretów. Przedostajemy się do najważniejszej części. Odtwarzamy wszystko w kółko, przypominamy sobie historię. Nie jest to trudne, ponieważ wciąż tylko o tym myślimy.
Osiągnięty cel 1: Poznanie przyczyny.
Następnie spoglądamy obcymi oczami na świat.
Pierwszy problem: Obraz się rozmazuje, niewiele da się odczytać.
Podążając dalej wyczuwamy zawiedzenie. Ten zapach miesza się z wściekłością i smutkiem. Smakujemy soli i wody. Zachodzimy coraz bliżej celu.
Drugi problem: Z trudem przedostajemy się przez dym. Ponownie utrudniona widoczność oraz brak masek gazowych sprawia, że załoga nie może wytrzymać. Jednak jest ona wytrwała i z przekonaniem, wiedząc, że to ostatni krok do celu wytrzymuje to.
Osiągnięty cel 2: Serce. Wielka dziura, głęboka próżnia. Bijące powolnie już dla nikogo. Wypełnione na długi czas pustką, zwykły plaster nie pomoże.
Wyniki misji: Częściowa porażka.
Powód: Wymagany czas.

Problem badawczy: Głęboka próżnia uniemożliwiająca funkcjonowanie.
Cel: Poznanie przyczyny głębokiej próżni oraz jej naprawa.
Wyruszamy w niebezpieczną podróż pełną historii, niewypowiedzianych słów oraz ukrytych sekretów. Przedostajemy się do najważniejszej części. Odtwarzamy wszystko w kółko, przypominamy sobie historię. Nie jest to trudne, ponieważ wciąż tylko o tym...