To piękne uczucie, lecieć w przestworzach. Ciemny granat zdominował niebo, ale nie przejmuje się tym. Noc to moja pora dnia, bo słońce razi moje piwne oczy. Zmieniam kierunek lotu i ląduje przy jeziorze. Składam ogromne skrzydła i rozglądam się dookoła. Ah, skrzydła... Są piękne. Błona lotna jest cieniutka, ale twarda.
Zaryłam krótkimi pazurami w ziemi i prycham, gdy jakiś pyłek dostaje mi się do nosa. Skutkiem tego ogień sam wydostaje się z mojej paszczy, między ostrymi zębami. Jeszcze chwile po tym zdarzeniu z moich nozdrzy uchodzi dym.
Podchodzę do wody i zaspakajam pragnienie. Moje odbicie robi to samo co ja. Przyglądam się mojemu smukłemu pyskowi i twardej, chropowatej skórze. Ciemny błękit faluje w wodzie, ale kocham ten matowy kolor. Coś szeleści w krzakach za mną, więc moje szpiczaste uszy od razu wyszukują cel. Unoszę powoli długi ogon zakończony kolcami i biorę zamach na ofiarę. Moja broń utknęła w ciele wilka. Uszy powróciły na swoje miejsce, teraz były prawie niewidoczne. Dla nie tak małego smoka, jakim jestem, wystarczy na przekąskę. Potem znowu wzbije się w górę i zapoluje.

To piękne uczucie, lecieć w przestworzach. Ciemny granat zdominował niebo, ale nie przejmuje się tym. Noc to moja pora dnia, bo słońce razi moje piwne oczy. Zmieniam kierunek lotu i ląduje przy jeziorze. Składam ogromne skrzydła i rozglądam się dookoła. Ah, skrzydła... Są piękne. Błona lotna jest cieniutka, ale twarda.
Zaryłam krótkimi pazurami w ziemi i prycham, gdy jakiś...

Jako smok prawdopodobnie nie wyróżniałabym się, jeśli można to tak nazwać. Wyobrażam siebie jako olbrzymiego, latającego gada. Niestety musiałabym mieć grubą skórę, bo założę się, że znalazłby się ktoś, kto chciałby mnie zabić dla drogocennych kłów lub „magicznych” mocy mojej krwi, która byłaby przeźroczysta. Jeśli o skórze mowa, to chciałabym, żeby była metaliczna- mieniąca się w kolorach srebra i czerni. Ostatnio są to modne kolory, więc byłabym smokiem, który mógłby uczestniczyć na pokazy mody.
Moje oczy miałyby podwójne powieki, po ty by byłoby mi łatwo zasnąć za dnia. Oczywiście byłyby one na kształt ommatidium, wyposażonego w aparat wzroku sokoła. Ogon mój byłby długi i z błonami między wyrostkami kolczastymi, po ty, by móc mieć bardziej opływowy kształt ciała- jest to niezwykle przydatne podczas pływania. Jeśli chodzi o wielkość, wystarczy mi mieć sześć metrów wysokości i ważyć około dwustu kilo.
Poza aspektami zewnętrznymi, chciałabym, żeby moje kresomózgowie mogło mieć, na przykład cztery bruzdy i ważyło ok. dziesięciu kilo. W taki sposób mogłabym zdobywać wiedzę i bez problemu ją zapamiętywać. Chciałabym też, żeby w moim przewodzie pokarmowym mogły żyć saprofity i saprobionty, bo niestety aspekt spożywania jedynie mięsa- jak mają to w zwyczaju smoki, byłby dla mnie koszmarem. To, że byłabym smokiem, nie oznacza, że muszę spożywać mięso- chcę być smokiem wegetarianinem.
Zapomniałabym o zębach, czemu nie miałyby mieć one perłowego blasku… oczywiście kły byłyby wydłużone.

Jako smok prawdopodobnie nie wyróżniałabym się, jeśli można to tak nazwać. Wyobrażam siebie jako olbrzymiego, latającego gada. Niestety musiałabym mieć grubą skórę, bo założę się, że znalazłby się ktoś, kto chciałby mnie zabić dla drogocennych kłów lub „magicznych” mocy mojej krwi, która byłaby przeźroczysta. Jeśli o skórze mowa, to chciałabym, żeby była metaliczna-...

Zaczynam czuć coś dziwnego. Z każdą sekundą moje ciało zaczyna być coraz to bardziej ociężałe, spoglądam w dół na moje dłonie. Są one w pełni pokryte chropowatymi łuskami i zmieniły koloryt. Zaczynam panikować, przypuszczam, że to jedynie zły sen i wytwór mojej wyobraźni, jednak prawda okazuje się znacznie brutalniejsza. To wszystko dzieje się na prawdę... Zaczynam mrugać oczyma, dalej wątpiąc w to co się wydarzyło. Nagle czuję, że coś zabolało mnie w gardle, czuję w nim ucisk, zastanawiam się, czy tak właśnie ma wyglądać mój koniec? Czy umrę, przemieniając się w jakieś stworzenie?
Ooo nie... To był dopiero początek. Z mego gardła wydobył się pisk, a następnie chmurka dymu — w tej chwili wiedziałam, że nic już nie będzie takie samo. Przerażona podbiegłam do lustra i ujrzałam niemal swoją kreaturę. Gdybym miała się do czegokolwiek porównać to do bazyliszka, z tą różnicą, że ja wyglądałam w połowie jak człowiek, a w połowie jak smok.

Zaczynam czuć coś dziwnego. Z każdą sekundą moje ciało zaczyna być coraz to bardziej ociężałe, spoglądam w dół na moje dłonie. Są one w pełni pokryte chropowatymi łuskami i zmieniły koloryt. Zaczynam panikować, przypuszczam, że to jedynie zły sen i wytwór mojej wyobraźni, jednak prawda okazuje się znacznie brutalniejsza. To wszystko dzieje się na prawdę... Zaczynam mrugać...

Leżę sobie na wychudzonym brzuchu ...umieram ...od dawna nie zjadłem dziewicy ...czyżby w tych czasach tak mało ich było??? Jak to powiedziała jakaś nie dziewica "sorry taki klimat mamy "

Leżę sobie na wychudzonym brzuchu ...umieram ...od dawna nie zjadłem dziewicy ...czyżby w tych czasach tak mało ich było??? Jak to powiedziała jakaś nie dziewica "sorry taki klimat mamy "

Tego dnia obudził mnie świergot ptaków. Byłam strasznie śpiąca i nie miałam najmniejszej ochoty aby wstawać. Czeka mnie szkoła i masa obowiązków. Nagle zorientowałam się że coś tu nie gra. Leżałam na czymś bardzo twardym i niewygodnym. Czułam się jakbym spała na kamieniach. Zaniepokojona rozejrzałam się na boki. Byłam w jaskini! Zdezorientowana wstałam ale uderzyłam się głową w sufit. Dlaczego byłam taka wysoka? Spojrzałam na swoje dłonie. Jednak zamiast nich, ujrzałam ogromne łapy zakończone ostrymi pazurami. Nie wiedziałam co się ze mną stało. Obejrzałam resztę mojego nowego ciała. Mój tułów był długi i wielki. Ogon był niemal tej samej długości. Z grzbietu wyrastały mi dwa rzędy krótkich kolców w kolorze stali. Pokrywały mnie grube lazurowe łuski błyszczące w promieniach słońca. Jednak największe wrażenie wywarły na mnie skrzydła. Były niesamowicie piękne. Masywne i majestatyczne. Chciałam zobaczyć jak wyglądają rozłożone. Próbowałam nimi poruszyć ale jaskinia była za mała i przewróciłam się na lewy bok. Podeszłam z wolna do wyjścia z groty. Okazało się że jama znajdowała się na szczycie jakiejś góry. Spojrzałam w dół przepaści i dostałam zawrotów głowy. Warto wspomnieć ze miałam lęk wysokości. Nagle rozległ się dźwięk spadających kamieni. Jaskinia się zawalała. Nie miałam wyboru. Zamknęłam oczy i... pofrunęłam!

Tego dnia obudził mnie świergot ptaków. Byłam strasznie śpiąca i nie miałam najmniejszej ochoty aby wstawać. Czeka mnie szkoła i masa obowiązków. Nagle zorientowałam się że coś tu nie gra. Leżałam na czymś bardzo twardym i niewygodnym. Czułam się jakbym spała na kamieniach. Zaniepokojona rozejrzałam się na boki. Byłam w jaskini! Zdezorientowana wstałam ale uderzyłam się...

Jako mała dziewczynka marzyłam o byciu królową. Do tej pory mam wrażenie, że w dawnych wcieleniach mogłam być arystokratką, albo królową. W takim razie jako smok też bym była kimś ważnym. Wyglądam majestatycznie, budzę respekt. Złoto kojarzy mi się z koroną, a biel z czystością krwi. Z tego powodu moje łuski są koloru białego, ale grzbiet i grzebień na głowie pokrywa złoto. Jednak co to za symbol władzy, który nie wzbudza strachu? Liczne kolce na ogonie i nogach pokrywa trucizna, a ogień odstraszający wrogów nie jest tradycyjnie w odcieniach czerwieni i pomarańczy, a ma odcień bieli, nie tylko palącej, ale i oślepiającej. Oczy nie mają jednej postaci, każdy kto wpatrzy się w nie, widzi to czego najbardziej się boi. Skrzydeł niby nie ma, ale podczas lotu ukazywałyby się w postaci ognia.
Według mnie tak właśnie bym wyglądała.

Jako mała dziewczynka marzyłam o byciu królową. Do tej pory mam wrażenie, że w dawnych wcieleniach mogłam być arystokratką, albo królową. W takim razie jako smok też bym była kimś ważnym. Wyglądam majestatycznie, budzę respekt. Złoto kojarzy mi się z koroną, a biel z czystością krwi. Z tego powodu moje łuski są koloru białego, ale grzbiet i grzebień na głowie pokrywa złoto....

Moje smocze oblicze nie przypomina smoka z legend i wierzeń europejskich. Nie mam skrzydeł, jednak mimo wszystko potrafię latać. Mimo, że jestem gadem, to na moim pysku i na głowie, a także pomiędzy łapami, po części na brzuchu oraz przy łuskach grzbietowych i na zakończeniu ogona mam granatowe futro. Pysk mam szeroki, kwadratowy z dwoma długimi srebrnymi wąsami. Gdyby nie to, że nie lubię, jak ktoś na mnie siedzi, to te wąsy służyłyby jako lejce jakiegoś Smoczego Jeźdźca. Spomiędzy mojej smoczej "fryzury" wyrastają dwa okazałe srebrne rogi, które wyglądają jak gałęzie drzewa.Łuski mam w kolorze fioletowym, które w blasku światła zmieniają kolor na metalicznie błękitny. Mam srebrne przenikliwe oczy, paszczę pełną ostrych, jadowitych zębów oraz rozwidlony język. Mój oddech pachnie siarką oraz dymem z ogniska - mam w żołądku enzymy, które potrafią rozniecać ogień, więc czasami oprócz mięsa, muszę połykać węgiel lub drewno. Ociężałość wynika z tego, że nie jestem przyzwyczajona do nowej formy, tak naprawdę jako smok jestem lekka jak piórko, zwłaszcza lecąc w powietrzu mimimalizuję swoją ciężkość. W tej formie mogę dotknąć gwiazd i ugryźć chmury. W sumie takie życie bardziej mi pasuje, niż bycie człowiekiem.

Moje smocze oblicze nie przypomina smoka z legend i wierzeń europejskich. Nie mam skrzydeł, jednak mimo wszystko potrafię latać. Mimo, że jestem gadem, to na moim pysku i na głowie, a także pomiędzy łapami, po części na brzuchu oraz przy łuskach grzbietowych i na zakończeniu ogona mam granatowe futro. Pysk mam szeroki, kwadratowy z dwoma długimi srebrnymi wąsami. Gdyby nie...

Byłabym białym smokiem, z łuskami o delikatnym błękitnawym odcieniu; sylwetka niezbyt masywna, smukła, zapewniająca zwinność i szybkość ruchów. Trochę długi pysk (bez rogo-nosa, z którym czasem przedstawia się smoki). Oczy, rzecz jasna, typowo smocze - w kształcie migdałów, z pionową źrenicą, o barwie bardzo jasnej zieleni. Na głowie dwa długie, wycelowane w niebo, lekko zakrzywione rogi w kolorze niebieskim. Pazury czarne. Skrzydła umiejscowione po obu stronach kręgosłupa (nie na łapach, łapy muszą być wolne!). Ogon wiotki, elastyczny, zakończony "strzałką".

Ogniem zionęłabym również niebieskim (ale nie lodem, tylko prawdziwym ogniem). A z racji tego, że uwielbiam magię, mój smoczy oddech nie paliłby, jak ten zwykły, ziemski, ale wypalał coś więcej - wypalałby duszę istot, roślin. Sprawiałby, że budynki nie płonęłyby, ale rozsypywały się, niczym trawione bezlitosnym upływem czasu; tak jakby po prostu przyspieszała rozkład.

Na inne smoki, ponieważ dla tak potężnej duszy mój własny ogień niekoniecznie musiałby działać, miałabym inny sposób - rząd ostrych, białych kłów!

Moja smocza postać musiałaby być odzwierciedleniem mojej natury, dlatego właśnie zamiast palić, odbierałaby samą istotę przedmiotu/rośliny/zwierzęcia :) Takie unicestwianie duszy przy jednoczesnym ocaleniu powłoki, mwahahaha!

Byłabym białym smokiem, z łuskami o delikatnym błękitnawym odcieniu; sylwetka niezbyt masywna, smukła, zapewniająca zwinność i szybkość ruchów. Trochę długi pysk (bez rogo-nosa, z którym czasem przedstawia się smoki). Oczy, rzecz jasna, typowo smocze - w kształcie migdałów, z pionową źrenicą, o barwie bardzo jasnej zieleni. Na głowie dwa długie, wycelowane w niebo, lekko...

I tak byłabym sobą, a ociężała jestem i tak gdyż mam sporą nadwagę.

I tak byłabym sobą, a ociężała jestem i tak gdyż mam sporą nadwagę.

Jestem małym, bardzo niepozornie wyglądającym smokiem o wyłupiastych oczach. W dodatku los, robiąc mi jeszcze bardziej na złość, obdarza mnie jaskrawo pomarańczowymi łuskami, by można mnie było zauważyć już z daleka. Zamiast rogów, posiadam parę gołębich piór, a kolce są zastąpione przez powbijane skórki pomarańczy. Mój ogon jest dość długi i, o zgrozo, puszysty. Kończyny są natomiast krótkie i zgrabne, zakończone pazurami przypominającymi małe pestki. Całokształt prezentuje się wręcz komicznie, ale też dość oryginalnie. Plusem jest to, że nie zginę w tłoku. Oczywiście jeśli uda mi się przeżyć do momentu spotkania tłumu innych smoków, o co będzie ciężko ze względu na łatwą do zauważenia barwę. Najgorsze jest to, że teraz już nie mogę "trzymać kciuków" za pomyślną przyszłość. ;)

Jestem małym, bardzo niepozornie wyglądającym smokiem o wyłupiastych oczach. W dodatku los, robiąc mi jeszcze bardziej na złość, obdarza mnie jaskrawo pomarańczowymi łuskami, by można mnie było zauważyć już z daleka. Zamiast rogów, posiadam parę gołębich piór, a kolce są zastąpione przez powbijane skórki pomarańczy. Mój ogon jest dość długi i, o zgrozo, puszysty. Kończyny...