Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Lulein
MadalineHall
JoannaNatalia
Weronika
Siena

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Lulein
MadalineHall
JoannaNatalia
Weronika
Siena

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Gdybym dowiedziała się, że świat naprawdę się skończy, postanowiłabym spędzić dzień z moimi najlepszymi przyjaciółmi: książkami. Zaczęłabym od tych w moim domu; głaskałabym ich grzbiety, przewracałabym tyle razy dotykane strony, wspominałabym wszystkie dobre i złe chwile z nimi związane. Następnie poszłabym do największej księgarni w pobliżu. Nie po to, żeby kupować, w końcu i tak nie starczyłoby mi czasu na czytanie. Nie, ja chciałabym tylko spędzić resztę mojego czasu wśród książek. Nie musiałabym się spieszyć, nie byłaby to tylko krótka wizyta w drodze w inne miejsca. Mogłabym przechadzać się godzinami pomiędzy półkami, zastanawiając się, o czym opowiadają te wszystkie powieści i zgadując na podstawie ich okładek. Usiadłabym w kącie z pełnym zdjęć atlasem w ręku, podziwiając miejsca, których nie będę miała okazji odwiedzić, a kiedy nadeszłaby pora zamknięcia sklepu, schowałabym się gdzieś za stertą książek, by nawet w chwili, gdy wszystko będzie się kończyło, nie być zupełnie samej.

Gdybym dowiedziała się, że świat naprawdę się skończy, postanowiłabym spędzić dzień z moimi najlepszymi przyjaciółmi: książkami. Zaczęłabym od tych w moim domu; głaskałabym ich grzbiety, przewracałabym tyle razy dotykane strony, wspominałabym wszystkie dobre i złe chwile z nimi związane. Następnie poszłabym do największej księgarni w pobliżu. Nie po to, żeby kupować, w...

Po prostu bym spędziła go z ludźmi, których kocham. Uśmiechała się do wszystkich na ulicy. Czyli zwykły dzień. Po co uciekać przed nieuniknionym? To tak jak uciekać od swojego przeznaczenia. Powinni wtedy wszyscy ustać, rozejrzeć się i zjednoczyć. Schować swoją dumę do kieszeni i przebaczyć największemu wrogowi. W takim momencie nie ma się nic do stracenia.

Po prostu bym spędziła go z ludźmi, których kocham. Uśmiechała się do wszystkich na ulicy. Czyli zwykły dzień. Po co uciekać przed nieuniknionym? To tak jak uciekać od swojego przeznaczenia. Powinni wtedy wszyscy ustać, rozejrzeć się i zjednoczyć. Schować swoją dumę do kieszeni i przebaczyć największemu wrogowi. W takim momencie nie ma się nic do stracenia.

Gdybym dowiedziała się, że niedługo ma nastąpić koniec świata, zaczęłabym robić zdjęcia. Moim marzeniem jest zdobycie niejakiego podziwu nie u sławnych fotografów, ale u mamy. A z tego co słyszałam, żeby mieć w swoim dorobku dobre i ciekawe ujęcia, należy ich najpierw zrobić 10 000. Mimo że tyle mam już dawno za sobą, nigdy nie robiłam tego na poważnie. Zawsze było to cykanie fotek na wakacjach i czasami znajomym. Od dawna chcę się tym zająć bardziej profesjonalnie, dlatego właśnie to byłoby pierwszą, a ich pokazywanie ostatnią rzeczą, którą bym zrobiła na tym świecie.

Gdybym dowiedziała się, że niedługo ma nastąpić koniec świata, zaczęłabym robić zdjęcia. Moim marzeniem jest zdobycie niejakiego podziwu nie u sławnych fotografów, ale u mamy. A z tego co słyszałam, żeby mieć w swoim dorobku dobre i ciekawe ujęcia, należy ich najpierw zrobić 10 000. Mimo że tyle mam już dawno za sobą, nigdy nie robiłam tego na poważnie. Zawsze było to...

Co zrobiłbym najpierw po proroczych wieści usłyszeniu?
Mało oryginalnie, ale zawsze marzyłem o świata zwiedzeniu,
Na co dzień zawsze znajdzie się jakaś wymówka,
A tak zmotywowałaby nadciągająca kometa czy atomówka,
Zabrałbym ze sobą w podróż najlepszego przyjaciela,
Trzeba by się szybko spakować, bo tak wiele jest do zobaczenia,
Zaczęlibyśmy od Francji, a konkretniej od Paryża,
Luwr czy Wieża Eiffla od dawna mnie zachwyca,
Później Barcelona i podróż szlakiem Gaudiego,
Sagrada Familia i Camp Nou by zobaczyć Messiego,
Dalej Porto i Lizbona, by przy winie się zrelaksować,
I do dalszych wojaży za ocean przygotować,
Tam koniecznie chciałbym wspiąć się na Machu Picchu,
Gdyż od zawsze fascynowała mnie kultura Inków,
Również Aztekowie, Olmekowie czy Majowie i ich kalendarz,
Atrakcji w Ameryce Południowej znaleźć można cały wachlarz,
Ollantaytambo, Nazca, Cuzco, wodospady Iguazu,
Najchętniej spędziłbym całe życie tu,
Ale trzeba lecieć dalej, bo zostało już niewiele czasu,
Więc wyruszamy na Mur Chiński, a dalej zobaczyć Tadż Mahal,
Później Singapur, Tajlandia, Malezja, Indonezja i Australia,
By zobaczyć emu, koalę, kangura, Ayers Rock i tyle mi wystarczy,
Teraz jeszcze powrót do Europy, a konkretniej na Islandię,
Wodospady, gejzery, maskonury - miejsce bogate w florę i faunę,
I ostatni już lot wprost do domu szykuje się,
By będąc spełnionym być gotowym na apokalipsę!

Co zrobiłbym najpierw po proroczych wieści usłyszeniu?
Mało oryginalnie, ale zawsze marzyłem o świata zwiedzeniu,
Na co dzień zawsze znajdzie się jakaś wymówka,
A tak zmotywowałaby nadciągająca kometa czy atomówka,
Zabrałbym ze sobą w podróż najlepszego przyjaciela,
Trzeba by się szybko spakować, bo tak wiele jest do zobaczenia,
Zaczęlibyśmy od Francji, a konkretniej od...

Kiedy dowiedziałaby się, że zbliża się koniec świata wyruszyłabym w miejsce, które uwielbiam najbardziej, a jeżeliby starczyło czasu to w kilka takich miejsc. Na pewno nie chciałaby tracić ostatnich chwil na siedzeniu w domu. Skoro pozostało tak mało czasu, chciałabym zobaczyć jak najwięcej naszej pięknej Ziemi. Oczywiście nie zrobiłabym tego sama, tylko z osobą, która jest dla mnie ważna, której także zależy na tym samym.

Kiedy dowiedziałaby się, że zbliża się koniec świata wyruszyłabym w miejsce, które uwielbiam najbardziej, a jeżeliby starczyło czasu to w kilka takich miejsc. Na pewno nie chciałaby tracić ostatnich chwil na siedzeniu w domu. Skoro pozostało tak mało czasu, chciałabym zobaczyć jak najwięcej naszej pięknej Ziemi. Oczywiście nie zrobiłabym tego sama, tylko z osobą, która jest...

Hm, trudne pytanie, ale myślę że ogarnęła by mnie gorączka przygotowań żeby to jednak jakoś przetrwać, bo może koniec świata nie byłby takim "całkowitym" końcem? Może osoby najbardziej wytrwałe i odpowiednio przygotowane miałyby szansę się uratować? Zmobilizowałabym najbliższych do budowania schronu w piwnicy, zabezpieczania domu, zdobyła broń, szykowała, zapasy jedzenia, leków, wody... Muszę być na wszystko przygotowana- nawet na koniec świata!

Hm, trudne pytanie, ale myślę że ogarnęła by mnie gorączka przygotowań żeby to jednak jakoś przetrwać, bo może koniec świata nie byłby takim "całkowitym" końcem? Może osoby najbardziej wytrwałe i odpowiednio przygotowane miałyby szansę się uratować? Zmobilizowałabym najbliższych do budowania schronu w piwnicy, zabezpieczania domu, zdobyła broń, szykowała, zapasy jedzenia,...

Oświadczyłabym się mojemu chłopakowi! Wiem, wiem, nie kobieta powinna się oświadczać, ale właściwie dlaczego miałabym nie spróbować, wiedząc o nadchodzącym końcu świata? Nic do stracenia!

Oświadczyłabym się mojemu chłopakowi! Wiem, wiem, nie kobieta powinna się oświadczać, ale właściwie dlaczego miałabym nie spróbować, wiedząc o nadchodzącym końcu świata? Nic do stracenia!

Gdybym dowiedziała się, że jutro ma nastąpić koniec świata, wydałabym wszystkie oszczędności na podróż do Petersburga. Zawsze chciałam zobaczyć to miasto, nazywane w "Dziadach" Mickiewicza miastem zbudowanym przez szatana. Najchętniej postawiłabym na podróż koleją, chociaż nie jestem pewna, czy wtedy dotarłabym na czas do celu. Uwielbiam czytać w pociągach, więc zabrałabym ze sobą moją największą literacką miłość - "Władcę Pierścieni". Żeby nie umrzeć z głodu, zrobiłabym zapas ulubionych słodyczy, zwłaszcza czekolady ;)

Gdybym dowiedziała się, że jutro ma nastąpić koniec świata, wydałabym wszystkie oszczędności na podróż do Petersburga. Zawsze chciałam zobaczyć to miasto, nazywane w "Dziadach" Mickiewicza miastem zbudowanym przez szatana. Najchętniej postawiłabym na podróż koleją, chociaż nie jestem pewna, czy wtedy dotarłabym na czas do celu. Uwielbiam czytać w pociągach, więc zabrałabym...

Jak Kirsten Dunst w "Melancholii" - uśmiechnąłbym się (ale takim jakby pół-uśmiechem), a świadomość zbliżającego się końca tej gehenny jaką jest egzystencja na tym świecie napełniłaby mnie uczuciem ulgi i jakimś dziwnym spokojem...

Jak Kirsten Dunst w "Melancholii" - uśmiechnąłbym się (ale takim jakby pół-uśmiechem), a świadomość zbliżającego się końca tej gehenny jaką jest egzystencja na tym świecie napełniłaby mnie uczuciem ulgi i jakimś dziwnym spokojem...