Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Dominika
KlaudiaK
Leara
Valtiel
Mollinka_90

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Dominika
KlaudiaK
Leara
Valtiel
Mollinka_90

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Ostatnio odgapiłam od koleżanki światło. Tak, tak – światło. Zawsze, kiedy się spotykałyśmy, miała taki przyjemny błysk w oku. Jasno oceniała sytuację. Była takim żywym słoneczkiem. Wiecznie uśmiechnięta, nie tylko wśród tłumu, ale i samotnie ociekało od niej szczęściem.
– Jak ty to robisz? – zapytałam więc któregoś razu.
– Ale co?
– No... tak świecisz? Też tak chcę.
– Po prostu żyję. I dzieje się. Samo. Piękno.
Od tamtej pory zaczęłam też żyć. Przed oczami przeleciał mi motyl. Gdzieś we włosach zaplątała się biedronka i wiatr. Potłuczone kawałki szkła na chodniku mieniły się niczym brokat.
– Jak ty to robisz? – zapytała mnie inna koleżanka.
– Ale co?
– No... tak świecisz? Też tak chcę.
Pomyślałam wtedy, że nie będę czekać, aż kolejna osoba mi pozazdrości. Chciałam je podać dalej. To światło.
– Ułam kawałek i podaj przepis dalej. Koniecznie!

Ostatnio odgapiłam od koleżanki światło. Tak, tak – światło. Zawsze, kiedy się spotykałyśmy, miała taki przyjemny błysk w oku. Jasno oceniała sytuację. Była takim żywym słoneczkiem. Wiecznie uśmiechnięta, nie tylko wśród tłumu, ale i samotnie ociekało od niej szczęściem.
– Jak ty to robisz? – zapytałam więc któregoś razu.
– Ale co?
– No... tak świecisz? Też tak chcę.
– Po...

Ostatnio odgapiłam od koleżanki z pracy kilka patentów na utrzymanie porządku. Ja niestety jestem bałaganiarą, na moim biurku zawsze można znaleźć wszystko, tylko nie to, czego potrzeba. Nie ukrywam, że w większości przypadku nie przeszkadza mi mój mały chaos, jednak czasem sekundy decydują o tym, czy pójdę z notatkami na spotkanie, cz będę musiała (znowu!) improwizować i polegać tylko i wyłącznie na coraz gorszej już pamięci. Od kiedy moja koleżanka zaczęła pracę, od razu zauważyłam, że naprawdę umie sobie szybko i ładnie zorganizować miejsce pracy- choć staram się nie zazdrościć ludziom, akurat ta jej cecha od razu wzbudziła we mnie niepohamowaną żądzę posiadania! Podpatrywałam przez kilka dni jej rozwiązania i stopniowo wdrażałam w życie. Do perełek, jakie zgapiłam zaliczają się między innymi: zawiązanie kabli spinaczem (genialne- wszystkie pozostały w jednym miejscu i nie plątały się pod nogami!), zrobienie cudownego kalendarza, który nadaje się do powieszenia na obudowie komputera oraz wykonanie sortownika na dokumenty (świetna sprawa- wszystkie są posegregowane w jednym miejscu!). Myślałam, że moje odgapianie będzie dla koleżanki uciążliwe, ale jest wręcz odwrotnie! Udzieliła mi licencji na swoje „wynalazki”, a przy tym się zaprzyjaźniłyśmy- jak to mówią, chyba upiekłam „dwie pieczenie na jednym ogniu”!

Ostatnio odgapiłam od koleżanki z pracy kilka patentów na utrzymanie porządku. Ja niestety jestem bałaganiarą, na moim biurku zawsze można znaleźć wszystko, tylko nie to, czego potrzeba. Nie ukrywam, że w większości przypadku nie przeszkadza mi mój mały chaos, jednak czasem sekundy decydują o tym, czy pójdę z notatkami na spotkanie, cz będę musiała (znowu!) improwizować i...

Zazdroszczę często, lecz "odgapiam" sporadycznie. Mam też jedną związaną z tym zasadę. Podpatrywać mogę wyłącznie od tych, których nie znam. Zaczynając od gwiazd, których zapewne nigdy nie spotkam, przez anonimowe osoby z wielkomiejskiego tłumu, aż po nieżyjące już legendy (których sukcesy uwieczniono kiedy ja byłam na etapie barbie itp.).
Zapożyczyłam sobie kilka treningów od aniołków Victoria's Secret, ale zawsze zmieniam kilka elementów, bądź składam jedną całość wybierając spośród ćwiczeń te, które mi najbardziej odpowiadają. Skoro nie kopiuję kropka w kropkę, to nie czuję się winna. Poza tym myślę, że takie "odgapianie" to dobry sposób na poznanie własnego ja metodą prób i błędów.

Zazdroszczę często, lecz "odgapiam" sporadycznie. Mam też jedną związaną z tym zasadę. Podpatrywać mogę wyłącznie od tych, których nie znam. Zaczynając od gwiazd, których zapewne nigdy nie spotkam, przez anonimowe osoby z wielkomiejskiego tłumu, aż po nieżyjące już legendy (których sukcesy uwieczniono kiedy ja byłam na etapie barbie itp.).
Zapożyczyłam sobie kilka treningów...

Po przeczytaniu pytania uświadomiłam sobie, że strasznie dużo rzeczy podpatrzyłam u innych. Jedną z nich jest na przykład sposób tupania nogą. Wiem jak to absurdalnie brzmi, ale tak było naprawdę. Powiem tylko tyle, iż nie był to oczywisty sposób tupania. Od przyjaciółki za to od gapiłam sposób planowania sobie dnia, a kiedyś zdarzyło się, że kupiłam sobie taką samą piłkę, którą później niestety nie używałam za często. W dzieciństwie za to skopiowałam ręcznie robiony domek dla lalek. Często też się inspiruję np. stylizacją czy urządzeniem pokoju kogoś innego, ale staram się pamiętać, że nie mogę za bardzo się upodabniać do innych. Trzeba być po prostu sobą. Myślę, że każdy po części jest taką Fig, tylko trzeba uważać by nie popaść w obsesję tak jak ona.

Po przeczytaniu pytania uświadomiłam sobie, że strasznie dużo rzeczy podpatrzyłam u innych. Jedną z nich jest na przykład sposób tupania nogą. Wiem jak to absurdalnie brzmi, ale tak było naprawdę. Powiem tylko tyle, iż nie był to oczywisty sposób tupania. Od przyjaciółki za to od gapiłam sposób planowania sobie dnia, a kiedyś zdarzyło się, że kupiłam sobie taką samą piłkę,...

Ha! Ja ostatnio zgapiłem uprawianie sportu i rzucenie papierosów! Słowo zgapianie ma, w moim przekonaniu, wydźwięk pejoratywny. Sugeruje, że nie mamy własnego zdania czy wyobraźni. Musimy inspirować się innymi, czy wręcz ich naśladować, żeby nie być takimi nudziarzami, lub żeby odróżniać się na tle innych. I tutaj zaczyna się mój problem poznawczy. Ja ostatnio zgapiłem wolność i lepsze samopoczucie. Pod wpływem znajomych rzuciłem palenie i zacząłem uprawiać sport. Wybrałem wolność od papierosów. Nie wierzę, jak mogłem przez tyle lat być niewolnikiem suszonych liści i kawałka bibułki z filtrem. Albo jak mogłem dostosowywać, do potrzeby regularnego zaspokajania nałogu, inne obowiązki. Rodzinę, pracę, nawet postoje w trasie były wyznaczane przez mój nikotynowy głód. Obłęd! Byłem tego świadom, ale nawet nie pomyślałem, że można inaczej. A sport? Przyszedł naturalnie. Gdy rzucasz, czujesz, że czegoś Ci brakuje. Czujesz się rozdrażniony o ociężały. Gdy obudzisz się spokojny i masz ochotę wyjść na spacer zamiast siedzieć przed komputerem to znaczy, że właśnie rzuciłeś. Chodzisz coraz dalej. Nie z potrzeby, tylko z ciekawości. Paląc, idziesz gdzieś, żeby tam zapalić, a nie żeby zobaczyć to miejsce. W pewnym momencie, orientujesz się, że zupełnie niedaleko jest siłownia i wychodzą z niej uśmiechnięci ludzie. Nim się obejrzysz masz już w ręku karnet i zaczynasz zupełnie nowy rozdział swoim życiu…

Ha! Ja ostatnio zgapiłem uprawianie sportu i rzucenie papierosów! Słowo zgapianie ma, w moim przekonaniu, wydźwięk pejoratywny. Sugeruje, że nie mamy własnego zdania czy wyobraźni. Musimy inspirować się innymi, czy wręcz ich naśladować, żeby nie być takimi nudziarzami, lub żeby odróżniać się na tle innych. I tutaj zaczyna się mój problem poznawczy. Ja ostatnio zgapiłem...

Chcecie wiedzieć co ostatnio podpatrzyłam i zgapiłam? No cóż. Mój pies, cwanianiactwo wyssał chyba z mlekiem matki! Kilka dni temu zauważyłam jak sępił o okruszki z ciasta które jadł mój chłopak. Oczy zrobił wielkie jak spodki od talerza, zaczął go łapą zaczepiać, jęczał a na końcu prawie wskoczył mu na kolana! I wiecie co? Dostał wielki kawałek ciasta!!! Wczoraj mój chłopak znowu jadł ciasto ale tym razem była to moja ulubiona szarlotka! Mojego psa nie było w pobliżu, więc postanowiłam przetestować chwyt, który podpatrzyłam u mojego psa. Kiedy mój chłopak jadł ja zrobiłam słodkie oczy, pomiziałam go po nodze a potem usiadłam na jego kolanach! I wiecie co? Udało się :)

Chcecie wiedzieć co ostatnio podpatrzyłam i zgapiłam? No cóż. Mój pies, cwanianiactwo wyssał chyba z mlekiem matki! Kilka dni temu zauważyłam jak sępił o okruszki z ciasta które jadł mój chłopak. Oczy zrobił wielkie jak spodki od talerza, zaczął go łapą zaczepiać, jęczał a na końcu prawie wskoczył mu na kolana! I wiecie co? Dostał wielki kawałek ciasta!!! Wczoraj mój...

W ostatnim czasie podpatrzyłem u kogoś pisanie dziennika. Przez ostatni czas zmagałem się z ogromną ilością natrętnych myśli, które momentami przybierały już formę lęków, które w znacznym stopniu zaczynały utrudniać mi codzienne, normalne funkcjonowanie. Uznałem, że dziennik będzie strzałem w dziesiątkę jeśli chodzi o swego rodzaju domową "terapię". Już po kilku dniach muszę przyznać, że możliwość spędzenia kilku wieczornych minut z długopisem w ręku i przelania na papier wszelakich przemyśleń i relacji z dnia odciąża moją psychikę. Nie muszę się ograniczać, cenzurować i myśleć dwa razy zanim coś napiszę - po prostu opisuję to, co siedzi mi w głowie, dzięki temu nie zamykam wszystkich myśli i nie zadręczam się nimi niepotrzebnie, co jeszcze jakiś czas temu robiłem. Coś czuję, że prędko z prowadzenia tegoż dziennika nie zrezygnuję!

W ostatnim czasie podpatrzyłem u kogoś pisanie dziennika. Przez ostatni czas zmagałem się z ogromną ilością natrętnych myśli, które momentami przybierały już formę lęków, które w znacznym stopniu zaczynały utrudniać mi codzienne, normalne funkcjonowanie. Uznałem, że dziennik będzie strzałem w dziesiątkę jeśli chodzi o swego rodzaju domową "terapię". Już po kilku dniach...

Odgapiłam pomysł na ogródek na balkonie! Kupiłam mięciutką sztuczną trawę (brzmi okropnie i tandetnie, ale jest łudząco podobna do prawdziwej, nawet w dotyku - a zasianie prawdziwej trawy na balkonie mogłoby spotkać się z protestami administratora budynku...), wielkie donice (no dobra, nie takie znów wielkie, bo mam mały balkon) i posadziłam: pomidory, aksamitki, miętę cytrynową, tymianek, majeranek, bluszcz, powój, lawendę, hortensje, a także - uwaga! - sosnę i jabłoń kolumnową. Mam już zawiązki jabłek!!! Codziennie wychodzę do mojego ogródka (koniecznie boso!!) i zrywam pomidorka na śniadanie oraz miętę cytrynową do herbaty. Czasami jem śniadanie siedząc na trawie albo piję poranną kawę i czytam książkę.

Odgapiłam pomysł na ogródek na balkonie! Kupiłam mięciutką sztuczną trawę (brzmi okropnie i tandetnie, ale jest łudząco podobna do prawdziwej, nawet w dotyku - a zasianie prawdziwej trawy na balkonie mogłoby spotkać się z protestami administratora budynku...), wielkie donice (no dobra, nie takie znów wielkie, bo mam mały balkon) i posadziłam: pomidory, aksamitki, miętę...

Ostatnio zobaczyłam w intenrecie zdjęcie pięknej biblioteczki. Była ona na poddaszu- więc miała dach spadowy, cała była z drewna i co najpiękniejsze- było do niej tajemnicze, malutkie wejście.
Regały pełne przeróżnych książek, podzielonych na kategorie. Było ich jakieś tysiąc!
A na środku, wygodna kanapa a nad nią lampka- idealne miejsce, ukryte w domu: pokój i cisza. Każdy książkoholik chciałby mieć takie pomieszczenie. A mój ukochany mi obiecuje, że takie będziemy mieć w domu.

Ostatnio zobaczyłam w intenrecie zdjęcie pięknej biblioteczki. Była ona na poddaszu- więc miała dach spadowy, cała była z drewna i co najpiękniejsze- było do niej tajemnicze, malutkie wejście.
Regały pełne przeróżnych książek, podzielonych na kategorie. Było ich jakieś tysiąc!
A na środku, wygodna kanapa a nad nią lampka- idealne miejsce, ukryte w domu: pokój i cisza....