Stara, gdzieniegdzie już zardzewiała ciężarówka (mimo swego wieku) niemal bezszelestnie zatrzymała się niedaleko samotnej latarni gdzieś za burym miastem. Drzwi od strony pasażera otworzyły się z lekkim skrzypnięciem. Ze środka na popękany chodnik wyskoczyła niewysoka postać ubrana w oliwkową kurtkę. Piotruś Pan. Chowający się w cieniu porywacz i okazjonalnie przemytnik. Odpalił papierosa i obserwował swoich Zagubionych Chłopców uwijających się przy pojeździe. Czekał na specjalną dostawę.
Nie minęło wiele czasu aż bandyta usłyszał szelest i z mroku na światło latarni wyłonił się Puchatek Kubuś popychający przed sobą związanego i zakneblowanego chłopca. Piotruś uśmiechnął się szatańsko i wyszedł mu na spotkanie.
- Zuch misiek - poklepał Puchatka po ramieniu podczas gdy Milczek i Kędziorek pakowali Krzysia - byłego przyjaciela Kubusia do ciężarówki. Żółty Niedźwiedź nie przypominał dawnego siebie. Wory pod ślipiami i zapadnięte policzki - uzależnienie robi swoje.
Chwilę później Piotruś Pan zapłacił obiecaną kwotę i wsiadłszy do pojazdu odjechał. Podczas drogi patrzył w szybę bawiąc się złotym dzwoneczkiem zawieszonym na szyi, który był jego znakiem rozpoznawczym. Owa transakcja z Kubusiem Puchatkiem była ostatnim zadaniem na dziś.
- Nadal jestem w szoku, że nawet ten miś sprzedaje swoich - nie mógł uwierzyć Stalówka: jeden z Zaginionych Chłopców.
- Dlaczego to robisz, dlaczego? Czemu my, czemu dzieci! - usłyszeli po chwili porywcze. Głos dochodził z części ładunkowej. Był to Krzyś.
Piotruś Pan uśmiechnął się szeroko w ciemności:
-A myślisz, że z kogo robimy magiczny pyłek?

Stara, gdzieniegdzie już zardzewiała ciężarówka (mimo swego wieku) niemal bezszelestnie zatrzymała się niedaleko samotnej latarni gdzieś za burym miastem. Drzwi od strony pasażera otworzyły się z lekkim skrzypnięciem. Ze środka na popękany chodnik wyskoczyła niewysoka postać ubrana w oliwkową kurtkę. Piotruś Pan. Chowający się w cieniu porywacz i okazjonalnie przemytnik....

Jak co rano rybak wyszedł z domu złowić coś na obiad. Jego rodzina była biedna, ale kochał ich, a tak przynajmniej przypuszczał.
Przyszedł nad staw, zarzucił wędkę, wyciągnął papierosa, zapalił.
Po chwili spławik zanurzył się. Rybak chwycił za wędę a jego oczom ukazała się złota rybka.
-rybaku! Jak tylko mnie uwolnisz spełnię twe życzenie- zapewniała
-chcę być bogaty, mieć piękny dom i mnóstwo pieniędzy, chcę chodzić w najlepszych ubraniach i jeść najlepsze jedzenie- wyliczał rybak
-spełnię twe życzenie pod jednym warunkiem- wyrzekniesz się swojej rodziny.
Rybak chwilę się zastanawiał aż powiedział
-zgadzam się.


Dzień później znaleziono martwego rybaka nad brzegiem stawu. Okazało się, że przedawkował dopalacze.

Bajka ta pokazuje dwa według mnie największe problemy dzisiejszego świata: pogoń za pieniądzem, bez względu na wszystko, nie patrząc na bliskich i trucie się narkotykami/dopalaczami, bezmyślność, niszczenie zdrowia trucizną.

Jak co rano rybak wyszedł z domu złowić coś na obiad. Jego rodzina była biedna, ale kochał ich, a tak przynajmniej przypuszczał.
Przyszedł nad staw, zarzucił wędkę, wyciągnął papierosa, zapalił.
Po chwili spławik zanurzył się. Rybak chwycił za wędę a jego oczom ukazała się złota rybka.
-rybaku! Jak tylko mnie uwolnisz spełnię twe życzenie- zapewniała
-chcę być bogaty, mieć...

Kaczor zaciągnął się przedostatni raz machorkowym papierosem, po czym rzucił go na zabłocony bruk. Jego delikwent za kilka minut powinien wrócić z pracy – zmrok już dawno zapadł, więc nasz bohater nie powinien mieć problemu z obiciem ryja wyżej wspomnianemu.
Musicie wiedzieć, drogie dzieci, że Jarek, wśród ferajny zwany Kaczorem, był specem w mało chwalebnym zawodzie – zastraszaniu i rozbojach na zlecenie znaczy się. O dziwo, celował zwłaszcza w poltyków, to mu sprawiało największą radość. Łatwa robota, mówił: „wystarczy takiemu kilka razy oklepać michę i już grzeczny jak trusia” – statystyki przemawiały za jego słowami, bo Kaczor miał pod sobą całą bandę „miernych, biernych, ale wiernych”.
Kiedyś jego niedoszła narzeczona próbowała go zmienić – smęciła, że jest teraz brzydkim kaczątkiem, ale pod wpływem dobrych uczynków zmieni się w pięknego łabędzia! Król Żoliborza, od dziecka mający problemy z samooceną, wywołane nikczemnym wzrostem i niewyjściową gębą, miał na to swoją standardową odpowiedź, czyli agresję. „Wyjechał z Barbary” swojej lubej i w tym miejscu związek się załamał, tak jak jej nos zresztą.
Jego ambicje sięgały jednak wysoko. Zebrać jak najwięcej łatwych do nagięcia polityków i samemu w tym najmniej szanowanym społecznie zawodzie zaistnieć. Tym bardziej, że posiadał wszystkie cechy, które rasowemu politykowi się przydają: bezwzględność, butę i umiejętność manipulowania faktami. A jak to nic nie da, to po staremu przykopie komuś w krocze i poprawi „z bani”.

Kaczor zaciągnął się przedostatni raz machorkowym papierosem, po czym rzucił go na zabłocony bruk. Jego delikwent za kilka minut powinien wrócić z pracy – zmrok już dawno zapadł, więc nasz bohater nie powinien mieć problemu z obiciem ryja wyżej wspomnianemu.
Musicie wiedzieć, drogie dzieci, że Jarek, wśród ferajny zwany Kaczorem, był specem w mało chwalebnym zawodzie –...

Kiedy Ania Shirley przybiegła do domu nie mogła opanować drżenia. Dzisiaj wydarzyło się coś co ją przeraziło.
Lucy McPerson. Widziała ją. Ale czy poznała?
Miała nadzieję, że nie.
Ale w razie czego...
Wzięła z szafki obok lustra niewielką buteleczkę na której widniał napis "czarna farba do włosów" i zaczęła ją powoli nakładać.Mam nadzieję, że tylko mi się zdawało ale w razie czego muszę się zabezpieczyć-gorączkowo myślała. Patrzyła na swoje blade odbicie w lustrze i myślała o tym co było kiedyś. O Lucy McPerson i o tym jak została sierotą.
Sierotą na własne życzenie.
Delikatny uśmiech pojawił się na jej twarzy. Maryla i Mateusz niczego nie podejrzewali. Dla nich była przybłędą, którą dobrodusznie postanowili przygarnąć. Nie mogli wiedzieć, że to ona otruła swoich rodziców i nie mogli wiedzieć o Lucy McPerson, która jej w tym pomogła. A Lucy nie mogła wiedzieć o niej, że mieszka w pięknym domku i ma się dobrze. Bo Lucy już się tak nie poszczęściło. Ania okrężnymi ruchami wsmarowywała we włosy czarną farbę. Nie widziała mnie-myślała-a w czarnych już zupełnie nie zwróci na mnie uwagi. A ja w tym czasie zbadam sprawę skąd się tu wzięła i postanowię co dalej.

Kiedy Ania Shirley przybiegła do domu nie mogła opanować drżenia. Dzisiaj wydarzyło się coś co ją przeraziło.
Lucy McPerson. Widziała ją. Ale czy poznała?
Miała nadzieję, że nie.
Ale w razie czego...
Wzięła z szafki obok lustra niewielką buteleczkę na której widniał napis "czarna farba do włosów" i zaczęła ją powoli nakładać.Mam nadzieję, że tylko mi się zdawało ale w...

Słyszeliście tę bajeczkę, no pewnie że słyszeliście. No tę o Jasiu i Małgosi? Tacy niby biedni... Zostawieni przez rodziców, o mało nie zjedzeni przez straszliwą wiedźmę. Otóż nie, mylicie się, to całkiem nie jest tak. Otóż Jasiek I Małgosia porywają małe dzieci, torturują je a następnie zabijają. Mówi się, że również zjadają. Najczęściej są to sieroty, jednak nie zawsze, także uważajcie i nie puszczajcie swoich dzieci po nocy...

Słyszeliście tę bajeczkę, no pewnie że słyszeliście. No tę o Jasiu i Małgosi? Tacy niby biedni... Zostawieni przez rodziców, o mało nie zjedzeni przez straszliwą wiedźmę. Otóż nie, mylicie się, to całkiem nie jest tak. Otóż Jasiek I Małgosia porywają małe dzieci, torturują je a następnie zabijają. Mówi się, że również zjadają. Najczęściej są to sieroty, jednak nie zawsze,...

Widziałabym tu rzeczywiście gang krasnali Królewny Śnieżki jako 40 rozbójników Alibaby,tylko krasnale musiałyby się rozmnożyć :-)

Widziałabym tu rzeczywiście gang krasnali Królewny Śnieżki jako 40 rozbójników Alibaby,tylko krasnale musiałyby się rozmnożyć :-)

Przyspieszyłam kroku. Kończył mi się czas. Za zaledwie kilkanaście minut miała wybić północ, a ja obiecałam, że dotrę tam, zanim zjawi się Shang. Transakcja odbędzie się szybko, przynajmniej tak mnie zapewniano, a ja chwilę później będę mogła robić swoje.
-Lan? Jesteś tam- cichy szept w słuchawce wyrwał mnie z zamyślenia. Mruknęłam w odpowiedzi, po czym chwyciłam się rynny, po której mogłam bez problemu wspiąć się na dach. Skrzywiłam się. Odór uryny atakował mój nos. Jak w ogóle można żyć w takich warunkach?
-W jednej z uliczek jest ich pięciu. Krasnale. Kilka przecznic dalej jest dwóch. Na głównym placu nie ma obstawy. Tak jak zakładał plan.
Uśmiechnęłam się. W takim razie już to wygrałam.
Zabiłam ich. Wszystkich, co do jednego. Cała siódemka zostanie znaleziona jutro przez mieszkańców. Nie było mi ich żal. Zlecenie to zlecenie.
Główny plac był dużo mniejszy, niż wcześniej przypuszczałam, lecz działało to na moją korzyść. White i Shang mieli mniej miejsca na to, aby się ukryć.
Skryłam się za dużym kominem i obserwowałam.
Transakcja oczywiście się odbyła. Czekałam do samego końca. Wtedy wystarczył jeden skok, zaskoczenie przeciwnika. Szkarłatna plama na granatowej kurtce, niemal białe policzki umazane czerwienią. Kolejne pchnięcie ostrzem. Ciemne oczy spoglądające na mnie ze smutkiem, zaskoczeniem, złością.
-Śmierć za śmierć Shang, ja tylko spłacam swój dług- wyszeptałam i odwróciłam się na pięcie. Zostały mu dwie minuty.
Odeszłam. Cesarz będzie zadowolony. Nigdy więcej nikt nie ośmieli się go zdradzić.

Przyspieszyłam kroku. Kończył mi się czas. Za zaledwie kilkanaście minut miała wybić północ, a ja obiecałam, że dotrę tam, zanim zjawi się Shang. Transakcja odbędzie się szybko, przynajmniej tak mnie zapewniano, a ja chwilę później będę mogła robić swoje.
-Lan? Jesteś tam- cichy szept w słuchawce wyrwał mnie z zamyślenia. Mruknęłam w odpowiedzi, po czym chwyciłam się rynny,...

"Jaś i Małgosia"
Słyszeliście kiedyś o metodzie okradania starszych osób metodą "na wnuczka"? Myślę, że tak. I nie jest to wcale wymysł XXI wieku. Już na kartkach Braci Grimm można było przeczytać o początkach tego przekrętu. Kiedy to mała dziewczynka Małgosia pukała do drzwi starszej pani mieszkającej z dala od sąsiadów i ze słodką minką mówiła, że jej wnuczek miał wypadek i potrzebna jest mu natychmiastowa pomoc. Wtedy staruszka ruszała wraz z dziewczynką do cierpiącego wnuczka. W tm czasie nijaki Jaś wkradał się do domu owej starowinki o buszował po domu w poszukiwaniu łupów. Małgosia zaś wyprowadzała babcie daleko od domu, a gdy Jaś dał sygnał zostawiała biedą staruszkę samą, radząc jej chwilę odpocząć. Natomiast ona wyruszała w poszukiwaniu apteki, by rannemu wnuczkowi zrobić opatrunek, i już nigdy nie wracała.

"Jaś i Małgosia"
Słyszeliście kiedyś o metodzie okradania starszych osób metodą "na wnuczka"? Myślę, że tak. I nie jest to wcale wymysł XXI wieku. Już na kartkach Braci Grimm można było przeczytać o początkach tego przekrętu. Kiedy to mała dziewczynka Małgosia pukała do drzwi starszej pani mieszkającej z dala od sąsiadów i ze słodką minką mówiła, że jej wnuczek miał...

Najlepsi na świecie "sprzątacze" - Dwunastu Braci, którym przewodzi nieobliczalna, porażająco piękna i niebezpieczna siostra zwana "Księżniczką". Do "Księżniczki" należy kolosalne przedsiębiorstwo "Upolujemy każdego kłusownika", będące odpowiednikiem sądów z przeszłości, które rozsądza winę i karę, a ukarani we właściwy społeczności sposób biorą udział w "polowaniu". Jeśli przeżyją są niewinni. I wolni... ale jeszcze nikt nie przeżył starcia z Dwunastoma Braćmi. Najlepsi w "polowaniu". Idealni zabójcy. Czarni jak kruki nocą, za astronomiczne sumy sprzątną każdego, zarówno króla jak i żebraka bawiąc się w łowcę na arenie „polowania”. Wystarczy zlecić robótkę, a Bracia upozorują dokonanie zbrodni, za którą jest tylko jedna kara: arena. A w Grimm City zbrodnie sypią się tuzinami, jak karty z rękawa magika.

Ich ostatnim zleceniem była teściowa "Księżniczki", która odkryła jej zwodniczą naturę i chciała donieść synowi zwanemu "Drozdem" lub "Drozdobrodym" o poczynaniach żony.

Cała dwunastka Braci cieszy się nieposzlakowaną opinią jako sprawiedliwi kaci i sędziowie rozsądzający o winie i niewinności. Księżniczka przez półświatek nazywana jest potocznie Czarną Mambą, przez nieświadomych mieszkańców miasta natomiast Pierwszą Damą. Za dnia dobra i sprawiedliwa w nocy staje się zabójcą idealnym. Zadrzyj z nią, a arena stanie się twoim domem i grobowcem.

Najlepsi na świecie "sprzątacze" - Dwunastu Braci, którym przewodzi nieobliczalna, porażająco piękna i niebezpieczna siostra zwana "Księżniczką". Do "Księżniczki" należy kolosalne przedsiębiorstwo "Upolujemy każdego kłusownika", będące odpowiednikiem sądów z przeszłości, które rozsądza winę i karę, a ukarani we właściwy społeczności sposób biorą udział w...

Czerwony Kapturek odpiął wózek zakupowy i wszedł między alejki z warzywami. Oczywiście warzywa nie były jej celem, ani nawet owoce. O nie. Kierowała się na RTV, AGD. Babcia szła kilka kroków za nią, zabrała ją rozmyślnie. Dziś poniedziałek, dzień zakupów emerytów. Ale czy chciały coś kupić? Dziewczynka zdjęła swój kapturek i jak najniewinniej zaczęła rozglądać się po alejkach. Mało ochrony, bardzo dobrze. Nikt nie lubi poniedziałków, zwłaszcza pracownicy po weekendzie, a ochrona w hipermarkecie zmieniała służbę właśnie w poniedziałki rano. Wszystko miała zaplanowane. Zatrzymała się przy iPadach i telefonach komórkowych, niepostrzeżenie zaczęła ładować babci rzeczy - pod wełniany sweter, pod mocher, do starej niepozornej torby. Jest. Wszystko to zamówienie Gajowego, nieźle zapłaci za te nowinki techniczne. Szkoda, że babcia jest taka zdobna, Gajowy wspomniał coś o wiertarce. Teraz się rozdzielamy i do zobaczenia za bramkami. Babcia zupełnie niewinnie idzie do bramek, podpiera się o lasce, uśmiecha do nic niepodejrzewających pracowników kas. Nagle ochrona otacza babcię, Czerwony Kapturek obserwuje z ukrycia witryny księgarni jak po dłuższej chwili oczekiwania zjawia się policja i przeszukuje staruszkę, zakuwa w kajdanki. Po woli prowadzą babcię do radiowozu. Towar przepadł, babcia trochę posiedzi. Kapturek się zamyślił, cóż kto nie ryzykuje ten nie ma. No tak, trzeba będzie umówić się z wilkiem, show must go on...

Czerwony Kapturek odpiął wózek zakupowy i wszedł między alejki z warzywami. Oczywiście warzywa nie były jej celem, ani nawet owoce. O nie. Kierowała się na RTV, AGD. Babcia szła kilka kroków za nią, zabrała ją rozmyślnie. Dziś poniedziałek, dzień zakupów emerytów. Ale czy chciały coś kupić? Dziewczynka zdjęła swój kapturek i jak najniewinniej zaczęła rozglądać się po...