mapę do złotego pociągu;)

mapę do złotego pociągu;)

Rozwiązanie zagadki jest bardzo proste: Tajemniczy Iks to w rzeczywistości student, którego deadline na oddanie magisterki mija już za tydzień, ale on sam nie ma weny do pisania. Wszędzie nosi ze sobą teczkę pełną notatek oraz laptop w nadziei, że gdzieś wreszcie będzie w stanie zacząć pisać. Może z tego samego powodu wciąż zmienia miejsce pobytu. Cóż, wena to kapryśne stworzenie. Nigdy nie wiadomo gdzie się ją znajdzie ;)

Rozwiązanie zagadki jest bardzo proste: Tajemniczy Iks to w rzeczywistości student, którego deadline na oddanie magisterki mija już za tydzień, ale on sam nie ma weny do pisania. Wszędzie nosi ze sobą teczkę pełną notatek oraz laptop w nadziei, że gdzieś wreszcie będzie w stanie zacząć pisać. Może z tego samego powodu wciąż zmienia miejsce pobytu. Cóż, wena to kapryśne...

Tajemniczy Iks skrywa w swoich walizkach damskie ciuszki. Kiedy wieczorami czuje się samotny zakłada pończochy, małą czarną, przeciąga usta czerwoną szminką i wychodzi na miasto w poszukiwaniu niegrzecznych chłopców.

Tajemniczy Iks skrywa w swoich walizkach damskie ciuszki. Kiedy wieczorami czuje się samotny zakłada pończochy, małą czarną, przeciąga usta czerwoną szminką i wychodzi na miasto w poszukiwaniu niegrzecznych chłopców.

Nie wiem, co on planuje, ale te walizki mocno mnie niepokoją. Jedna jest bardzo ciężka, niosąc ją ugina się i krzywi. A druga - nie sprawia mu żadnego problemu. No tak, w jednej pewnie już jest ofiara, a drugą niesie na wszelki wypadek, jak ktoś mu się nie spodoba. Zadrżałem. Kątem oka spojrzałem w lustro - tak, mogę się nie spodobać. Nieświeży włos, błędny wzrok, ogólny przestrach i napięcie - a jeszcze jak mnie zauważy i pojmie, że za nim chodzę... Co tu zrobić? Jak spowodować, aby otworzył walizki? Nie wezwę przecież policji, bo gość wygląda niezgodnie z moim wyobrażeniem turysty. Aj... policja! Jak za pięć minut nie wrócę - i tak przyjadą. Trzeba działać. Jednym susem znalazłem się na jego balkonie. Pokój wybrał na parterze. Boso mogę przemieszczać się bezszelestnie. Wszedł, przysiadł na łóżku. -Ej, chłopie, do rzeczy! Chyba nie chcesz, abym tu spędził cały dzień! Uśmiechnął się do siebie pod nosem. Wstał powoli i zaczął otwierać tę ciężką. Podświadomie zatrzymałem oddech, jakbym oczekiwał co najmniej wybuchu... Nie wiem, czy wierzyć własnym oczom, ale ten dziwak zaczął wyjmować... książki. albo coś, co na nie wyglądało. Gładził je pieszczotliwie, leniwie zaczął układać je na półce. Tytułów nie udało mi się dostrzec, ale wyglądały na sfatygowane. Kiedy skończył, otworzył drugą walizkę. Podobnie jak poprzednio, hołubiąc i delektując się momentem, zaczął wyjmować jakieś białe przedmioty w różnych kształtach. Ha, to modele origami. Ale co to wszystko znaczy, do diabła?! Dwadzieścia książek i dwadzieścia figurek! Czas wracać, zanim policja nie zacznie poszukiwać moich zwłok. Zagadka robi się coraz ciekawsza.

Nie wiem, co on planuje, ale te walizki mocno mnie niepokoją. Jedna jest bardzo ciężka, niosąc ją ugina się i krzywi. A druga - nie sprawia mu żadnego problemu. No tak, w jednej pewnie już jest ofiara, a drugą niesie na wszelki wypadek, jak ktoś mu się nie spodoba. Zadrżałem. Kątem oka spojrzałem w lustro - tak, mogę się nie spodobać. Nieświeży włos, błędny wzrok, ogólny...

Iks biegł zdyszany lekko oświetlonym chodnikiem, walizki które trzymał w dłoniach skutecznie uniemożliwiały mu szybszy bieg. Kątem oka widział, że Georges jest tuż za nim. „Nie ucieknę” - pomyślał Iks, oglądając się za siebie. Nie zauważył odstającej płyty chodnikowej, potknął się o nią i wylądował jak długi na ziemi. Walizki upadły tuż przed nim i na skutek upadku otworzyły się.
-Co my tu mamy Iks? - spytał Georges, podchodząc do walizek. Spodziewał się pieniędzy, albo broni. Wielce się zdziwił gdy ujrzał stos książek. -To moje białe kruki – powiedział Iks – nigdy się z nimi nie rozstaję...

Iks biegł zdyszany lekko oświetlonym chodnikiem, walizki które trzymał w dłoniach skutecznie uniemożliwiały mu szybszy bieg. Kątem oka widział, że Georges jest tuż za nim. „Nie ucieknę” - pomyślał Iks, oglądając się za siebie. Nie zauważył odstającej płyty chodnikowej, potknął się o nią i wylądował jak długi na ziemi. Walizki upadły tuż przed nim i na skutek upadku...

Walizki Iksa już od dawana spędzały sen z powiek detektywów, jednak prawda jest z goła inna niż najśmielsze wyobrażenia. Otóż walizki Iksa są puste. Jest to tylko dywersja, walizki mają odwracać uwagę od prawdziwych zamiarów tego człowieka. Zawsze, kiedy gdzieś idzie bierze walizkę, żeby zostawiwszy ją w jakimś miejscu móc spokojnie zająć się sprawami, które wykraczają poza domysły ludzkie.

Walizki Iksa już od dawana spędzały sen z powiek detektywów, jednak prawda jest z goła inna niż najśmielsze wyobrażenia. Otóż walizki Iksa są puste. Jest to tylko dywersja, walizki mają odwracać uwagę od prawdziwych zamiarów tego człowieka. Zawsze, kiedy gdzieś idzie bierze walizkę, żeby zostawiwszy ją w jakimś miejscu móc spokojnie zająć się sprawami, które wykraczają poza...

walizka skrywa mnóstwo książek, które przydadzą się w celu czerpania inspiracji na przygotowanie akcji...

walizka skrywa mnóstwo książek, które przydadzą się w celu czerpania inspiracji na przygotowanie akcji...

Iks trzyma w walizkach kawę. Po dziesiątkach spotkań z Saferem on również uzależnił się od kawy. Nie tylko ją pije, ale również żuje kiedy nikt nie patrzy. Iks robi to dlatego, że nie rozumie co jest dziwnego w żuciu ziaren kawowca. Spożywa ogromne jej ilości i dlatego do noszenia jej używa walizek. Ich funkcję mógłby pełnić plecak, ale niestety, nie wiadomo dlaczego, znajdują się tam książki. Dziwne jest, że Iks nie przyczepił sobie walizek kajdankami. Co może zrobić Safer? Czy powstrzyma się przed zjedzeniem ziaren kawy? A może to Iks zużyje cały zapas przed spotkaniem? Nigdy się nie dowiemy.

Iks trzyma w walizkach kawę. Po dziesiątkach spotkań z Saferem on również uzależnił się od kawy. Nie tylko ją pije, ale również żuje kiedy nikt nie patrzy. Iks robi to dlatego, że nie rozumie co jest dziwnego w żuciu ziaren kawowca. Spożywa ogromne jej ilości i dlatego do noszenia jej używa walizek. Ich funkcję mógłby pełnić plecak, ale niestety, nie wiadomo dlaczego,...

W swoich walizkach tajemniczy Iks nie ma nic. Są one puste. Iks chce sprawiać wrażenie kogoś na poziomie, poudawać kogoś, kim nie jest. Te walizki są dla zmyłki, bo uważa, że mając walizkę wygląda poważniej i na pewno dzięki temu uda mu się osiągnąć więcej, być może nawet zacząć jakąś ciekawą karierę.

W swoich walizkach tajemniczy Iks nie ma nic. Są one puste. Iks chce sprawiać wrażenie kogoś na poziomie, poudawać kogoś, kim nie jest. Te walizki są dla zmyłki, bo uważa, że mając walizkę wygląda poważniej i na pewno dzięki temu uda mu się osiągnąć więcej, być może nawet zacząć jakąś ciekawą karierę.

Iks trzyma w jednej walizce kartkę z wielką literą X, w drugiej - lalkę klauna. Owej lalce wystaje z pleców sznureczek, po którego pociągnięciu wydaje z siebie mroczne "Haha". Od czasu do czasu to "Haha" wymyka się lalce samoistnie wprowadzając Georgesa w zakłopotanie, jednocześnie podkręcając w nim żądzę odkrycia prawdy. Iks, podobnie jak Safer (który, jak się później okaże, jest jego kuzynem), jest ekscentrykiem i jego ulubionym zajęciem jest robienie sobie żartów ze zwykłych mieszkańców Brooklynu. Obaj celowo będą wkręcać Georgesa, mając z tego niezły ubaw. Z pozoru wszystko będzie wyglądało na świństwo, jednakże odciągnie uwagę Georgesa od gnębiącego go Dallasa. W zaskakującym finale wszystko dobrze się skończy - Dallas zostanie skompromitowany, gdy przestraszy się lalki klauna, a kartka z wielką literą X okaże się... zwykłą kartką z literą X.

Iks trzyma w jednej walizce kartkę z wielką literą X, w drugiej - lalkę klauna. Owej lalce wystaje z pleców sznureczek, po którego pociągnięciu wydaje z siebie mroczne "Haha". Od czasu do czasu to "Haha" wymyka się lalce samoistnie wprowadzając Georgesa w zakłopotanie, jednocześnie podkręcając w nim żądzę odkrycia prawdy. Iks, podobnie jak Safer (który, jak się później...