Wszystko co zdarzyło się w moim życiu było po coś. Z perspektywy czasu wiem, że wszystkie radości i smutki sprawiły, że teraz wiem kim jestem, dokąd mam iść i czego nie chcę w życiu. Jedynie chciałabym wybaczyć wszystkim , którzy mi zrobili krzywdę i sama prosić o wybaczenie osoby, którym zawiniłam.

Wszystko co zdarzyło się w moim życiu było po coś. Z perspektywy czasu wiem, że wszystkie radości i smutki sprawiły, że teraz wiem kim jestem, dokąd mam iść i czego nie chcę w życiu. Jedynie chciałabym wybaczyć wszystkim , którzy mi zrobili krzywdę i sama prosić o wybaczenie osoby, którym zawiniłam.

Nigdy w życiu bym nie skorzystała z okazji wymazania pamięci. Popełniłabym kolejny raz te same błędy, ponieważ te złe wspomnienia mnie bardzo dużo nauczyły. To wszystko mnie ukształtowało i sprawiło, że jestem taka. Nie chciałabym się zmienić. Po za tym w moim umyśle siedzą tylko te najwspanialsze wspomnienia. Nie potrzebuję jakiegoś wymazywania pamięci, aby zapomnieć o tych złych. Same odchodzą, bo w życiu chodzi o to, żeby pamiętać o dobrych rzeczach i brnąć przez nie z niezwykłymi wspomnieniami.

Nigdy w życiu bym nie skorzystała z okazji wymazania pamięci. Popełniłabym kolejny raz te same błędy, ponieważ te złe wspomnienia mnie bardzo dużo nauczyły. To wszystko mnie ukształtowało i sprawiło, że jestem taka. Nie chciałabym się zmienić. Po za tym w moim umyśle siedzą tylko te najwspanialsze wspomnienia. Nie potrzebuję jakiegoś wymazywania pamięci, aby zapomnieć o...

Skorzystałabym z możliwości wymazania pamięci, ale nie tylko swojej. Zlikwidowałabym wspomnienie o tamtym spotkaniu przed laty u nas obojga.On nie wiedziałby o moim istnieniu; nie miałby pojęcia, co do mnie czuł, co do mnie pisał, że mnie zranił, że pozbawił mnie szansy na szczęście. Wyobrażam to sobie w następujący sposób: wchodzę do jego głowy i za pomocą gumki do mazania usuwam z neuronów sygnał, utwierdzający go w przekonaniu, że mnie kocha. A może w tym celu powinnam wejść do serca? Sama już nie jestem pewna, gdzie miałabym szukać kodu, który programuje miłość. Zrobiłabym to aby przerwać pełną tęsknoty, lecz pozbawioną sensu, korespondencję, zapobiec płonnym nadziejom i wielu bezsennym nocom, kiedy o nim marzyłam. Później ktoś życzliwy skasowałby moje wspomnienia o tym mężczyźnie. Żadne z nas nie pamiętałoby tego zabiegu. On obudziłby się następnego dnia z ogromnym bólem głowy, jak Zeus przy narodzianch Ateny, a ja wyrwana ze snu w tym samym momencie, krzyknęłabym na jawie: ‘Cadit quaestio! ‘, nie mając nawet pojęcia do czego odnieść tą łacińską sentencję.

Skorzystałabym z możliwości wymazania pamięci, ale nie tylko swojej. Zlikwidowałabym wspomnienie o tamtym spotkaniu przed laty u nas obojga.On nie wiedziałby o moim istnieniu; nie miałby pojęcia, co do mnie czuł, co do mnie pisał, że mnie zranił, że pozbawił mnie szansy na szczęście. Wyobrażam to sobie w następujący sposób: wchodzę do jego głowy i za pomocą gumki do mazania...

Zdecydowanie bym nie chciała!
Wszystko w naszym życiu dzieje się z jakiegoś powodu, nic nie dzieje się bez przyczyny!
A każde nowe doświadczenie uczy nas czegoś, dlatego nie chciałabym zapomnieć niczego, czego nauczyłam się w życiu.
Najważniejsze to wyciągać w nioski i nie popełniać ponownie tych samych błędów!

Zdecydowanie bym nie chciała!
Wszystko w naszym życiu dzieje się z jakiegoś powodu, nic nie dzieje się bez przyczyny!
A każde nowe doświadczenie uczy nas czegoś, dlatego nie chciałabym zapomnieć niczego, czego nauczyłam się w życiu.
Najważniejsze to wyciągać w nioski i nie popełniać ponownie tych samych błędów!

Z tego co wiem, każdy człowiek automatycznie wymazuje wspomnienia, których nie chce pamiętać. Łatwo to zauważać przy okazji spotkań klasowych czy też rozmów z dawnymi przyjaciółmi. Od charakteru czy też natury człowieka zależy co sprzed 10-15-20 lat będziemy pamiętać. Dwie osoby, które przeżyły to samo, niekoniecznie to samo będą pamiętać. Jedna koleżanka pamięta stres związany z matematyką, inna wystrzałową spódnicę klasowej rywalki. Wracając do meritum pytania, chciałabym aby niektóre wspomnienia zostały mi wymazane. Niekoniecznie powodem jest to, że są traumatyczne, niemiłe czy też niegodne zapamiętania, wiele jest po prostu nijakich, mało istotnych, błahych. Każdy człowiek podświadomie buduje swój pozytywny obraz, dlatego usunięcie bagatelnych szczegółów w miejsce nowych, świeżych i ekscytujących doznań wydaje mi się kuszące.

Z tego co wiem, każdy człowiek automatycznie wymazuje wspomnienia, których nie chce pamiętać. Łatwo to zauważać przy okazji spotkań klasowych czy też rozmów z dawnymi przyjaciółmi. Od charakteru czy też natury człowieka zależy co sprzed 10-15-20 lat będziemy pamiętać. Dwie osoby, które przeżyły to samo, niekoniecznie to samo będą pamiętać. Jedna koleżanka pamięta stres...

Skorzystanie z zabiegu wymazywania pamięci moim zdaniem nie jest dobrym rozwiązaniem. Oczywiście jak każdy przeżyłam chwile, o których wolałabym nie pamiętać. Jednak to, że nie będzie ich w mojej głowie, nie sprawi, że wcale się nie wydarzyły. Zawsze mogą pojawić się sytuacje, w których ktoś nam o nim przypomni a przeżywanie takiego bólu po raz kolejny nie byłoby przyjemne.
Jeśli chodzi o przeżywanie (prawie) po raz pierwszy lektury ulubionej książki byłoby to ciekawe doświadczenie aczkolwiek z chęcią wracam do ulubionych książek i czytam je nie "po raz pierwszy", lecz po raz kolejny i kolejny.

Skorzystanie z zabiegu wymazywania pamięci moim zdaniem nie jest dobrym rozwiązaniem. Oczywiście jak każdy przeżyłam chwile, o których wolałabym nie pamiętać. Jednak to, że nie będzie ich w mojej głowie, nie sprawi, że wcale się nie wydarzyły. Zawsze mogą pojawić się sytuacje, w których ktoś nam o nim przypomni a przeżywanie takiego bólu po raz kolejny nie byłoby przyjemne....

Potraktuje to pytanie z perspektywy własnego doświadczenua . Doświadczenia osoby która przeszła w życiu nie wybrażalną traumę .

Osoby które nie przeżyły w życiu powtarzających się koszmarów wynikających z tego co się w ich życiu zdarzyło . Osoby które nie doświadczały w wyniku tego silnych lęków i stanów paniki nie zrozumieją jak bardzo się w tedy pragnie traumy nie pamiętać. Niestety tym silniej się chce zapomnieć tym częsciej się o tym myśli i bardziej się to pamięta . Pamięta się jak w pamięci tunelowej , każdy nie istotny szczegół . Kolor nieba w tym dniu /dniach. Muzykę która wybrzmiewała w czyimś aucie . To czy najpierw umyło się zęby czy też włosy. Jaki kolor miało w tym dniu własne ubranie .W jaki spsób pachniało w tedy powietrze ?
Odałabym wiele żeby zapomnnieć to co mnie spotkało. Wiem jedno osoby doświadczające tego typu zdarzeń , które następnie wpływają na ich całe życie oddały by wiele aby ich nie pamięetać i żyć jak by to cię zdarzyło nigdy nie miało miejsca. Nie bez powodu powstały takie piosenki " niepamięci niech się święci" . ludzie pamiętający swoje traumy szukają ukojenia w destrukcyjny sposób w alkoholu , narkotykach. Niszcząc przy tym swoje życie jeszcze bardziej. Mam nadzieje że zostanie kiedyś odkryta metoda , która pomoże ludzią którzy wracają do traumatycznej przeszlości każdego dnia i nie potrafią ani zaplanować swoje przyszłości ani cieszyć się życiem.

Potraktuje to pytanie z perspektywy własnego doświadczenua . Doświadczenia osoby która przeszła w życiu nie wybrażalną traumę .

Osoby które nie przeżyły w życiu powtarzających się koszmarów wynikających z tego co się w ich życiu zdarzyło . Osoby które nie doświadczały w wyniku tego silnych lęków i stanów paniki nie zrozumieją jak bardzo się w tedy pragnie traumy nie...

Myślę, że nie znanie swojej przeszłości, tego kim się jest,skąd się pochodzi jest gorsze od jakiegokolwiek wspomnienia. Przeszłość kreuje to kim jesteśmy, człowiek bez przeszłości nie jest do końca pełny. Jak chyba każdego, moja przeszłość to szczęście, radość, smutek, ból i łzy. Jednak nie zrezygnowałabym z nich, gdyż nie ma nic piękniejszego niż wspomnienia, to tak naprawdę jedyny niezawodny nośnik wydarzeń, osób których już z nami nie ma. I może wydaje się, że dobrze byłoby zapomnieć to co złe ale uważam, że nic tak nie uczy człowieka jak złe doświadczenia. Doceniamy ludzi, wiemy co jest dobre a co złe. Nigdy nie chciałabym być pozbawiona przywileju wspomnień.

Myślę, że nie znanie swojej przeszłości, tego kim się jest,skąd się pochodzi jest gorsze od jakiegokolwiek wspomnienia. Przeszłość kreuje to kim jesteśmy, człowiek bez przeszłości nie jest do końca pełny. Jak chyba każdego, moja przeszłość to szczęście, radość, smutek, ból i łzy. Jednak nie zrezygnowałabym z nich, gdyż nie ma nic piękniejszego niż wspomnienia, to tak...

Nie skorzystałabym. Właściwie nie potrzebuję, bo mój mózg dzielnie broni się przed zapamiętywaniem wszystkiego, co dla mnie jest ważne. Czasem zapominam nawet tego, że wstawiłam wodę na herbatę. Spaliłam już trzy czajniki. Dopiero smród spalenizny przypomina mi o tym, że tą ważną sprawą była herbata. I chyba nie ma dnia bym nie piła jej zimnej. Jeśli to już nie jest zanik pamięci, to ja już nie wiem.

Nie skorzystałabym. Właściwie nie potrzebuję, bo mój mózg dzielnie broni się przed zapamiętywaniem wszystkiego, co dla mnie jest ważne. Czasem zapominam nawet tego, że wstawiłam wodę na herbatę. Spaliłam już trzy czajniki. Dopiero smród spalenizny przypomina mi o tym, że tą ważną sprawą była herbata. I chyba nie ma dnia bym nie piła jej zimnej. Jeśli to już nie jest zanik...

Wymazywanie pamięci jest zabiegiem który nie przynosi żadnych korzyści. To co przeżyliśmy spowodowało że zostało zdobyte bardzo cenne doświadczenie. Nawet sytuacje, o których chcielibyśmy zapomnieć są istotne, ponieważ mówi się, że człowiek uczy się na błędach. Te błędy, raz popełnione będą nas przestrzegały. Gdyby zostały wymazane z naszej pamięci musielibyśmy je jakby na nowo popełniać, aby wyciągnąć życiowe wnioski.

Wymazywanie pamięci jest zabiegiem który nie przynosi żadnych korzyści. To co przeżyliśmy spowodowało że zostało zdobyte bardzo cenne doświadczenie. Nawet sytuacje, o których chcielibyśmy zapomnieć są istotne, ponieważ mówi się, że człowiek uczy się na błędach. Te błędy, raz popełnione będą nas przestrzegały. Gdyby zostały wymazane z naszej pamięci musielibyśmy je jakby na...