Po mamie okropna mina, której wielokrotnie prosiłam żeby nie robiła. Zmarszczony nos podtrzymujący zsuwające się okulary, zmrużone oczy i paskudnie odsłonięte górne zęby - mina oznaczająca intensywne przemyślenia :P

Po mamie okropna mina, której wielokrotnie prosiłam żeby nie robiła. Zmarszczony nos podtrzymujący zsuwające się okulary, zmrużone oczy i paskudnie odsłonięte górne zęby - mina oznaczająca intensywne przemyślenia :P

Niestety musze przyznać iż mam pewną cechę po moim tacie. Gadatliwość, głośna gadatliwość. Ok, ktoś zapyta: „Co to za problem?” ale uwierzcie mi, czasami jest to nie do zniesienia. Mój tata jak rozmawia z kimś przez telefon 3 pokoje dalej to ja i tak muszę „podgłośnić” telewizor bo on mi go zagłusza. Jak odwiedzą nas goście to z zadowolenia/podniecenia jak zacznie opowiadać to aż wstaje i żywo gestykuluje bezustannie podnosząc ton głosu. Wtedy pół osiedla nas słyszy i wie, że u nas są goście.
Ja łapię się na tym samym. Jak jestem w dobrym humorze to jest najgorzej. Jestem nie do zatrzymania. Jestem tak głośny, że aż nieznośny. Co gorsza w amoku opowiadania (krzyczenia bardziej) dostając słowotoku zaczynam opowiadać „od rzeczy” i same głupoty.
Najgorsze jest to, że nie mam na celu nic złego, a tak naprawdę przez takie zachowanie widzę jak ludzie mnie odbierają. Przez to, że taki jestem część ludzi mi nie ufa, twierdząc, że jak tyle gadam to nie można mi zaufać bo zaraz w będąc w amoku wygadam każdą tajemnicę. Innym minusem jest to, że widząc takiego śmieszka ludzie nie traktują mnie poważnie.
Oczywiście taka wada ma również dobrą stronę medalu. Mianowicie (wydaje mi się), że potrafię znakomicie opowiadać historię i widzę to iż niektóre grupy moich znajomych lubią mnie słuchać.
Cały czas staram powtarzać sobie pewne hasło, motto, które mi pomaga i które kiedyś usłyszałem:
„Krzycz, a będziesz słyszany, mów, a będziesz słuchany”

Niestety musze przyznać iż mam pewną cechę po moim tacie. Gadatliwość, głośna gadatliwość. Ok, ktoś zapyta: „Co to za problem?” ale uwierzcie mi, czasami jest to nie do zniesienia. Mój tata jak rozmawia z kimś przez telefon 3 pokoje dalej to ja i tak muszę „podgłośnić” telewizor bo on mi go zagłusza. Jak odwiedzą nas goście to z zadowolenia/podniecenia jak zacznie opowiadać...

Byłam dwudziestokilkuletnią panną, gdy starsza pani stanęła przede mną, upuściła torbę z zakupami i ze łzami w oczach wyszeptała "Stasia?".
Babci nie znałam, nie poznała jej moja Mama, bo zmarła, gdy ta miała niespełna dwa lata.
Zostało nam po niej tylko kilka zdjęć. Moja twarz w idealny sposób pokrywa się z jej twarzą. Nie "trochę", nie "prawie", a we wszystkich szczegółach.
Z opisu ludzi, którzy znali Babcię, miała taką samą figurę, jak ja, ten sam kolor włosów i oczu i w identyczny sposób "zamiatała" lewą nogą, gdy szła, wiecznie w pierwszej kolejności niszcząc lewy but.
Są dni, gdy moja Mama, dziś sama w sędziwym wieku, zapatrzy się na mnie, uśmiechnie i mówi "Stacha wyglądałaby tak, jak Ty, gdyby miała tyle lat".

Byłam dwudziestokilkuletnią panną, gdy starsza pani stanęła przede mną, upuściła torbę z zakupami i ze łzami w oczach wyszeptała "Stasia?".
Babci nie znałam, nie poznała jej moja Mama, bo zmarła, gdy ta miała niespełna dwa lata.
Zostało nam po niej tylko kilka zdjęć. Moja twarz w idealny sposób pokrywa się z jej twarzą. Nie "trochę", nie "prawie", a we wszystkich...

Po tacie to odziedziczyłam duże czoło i odstające nieco uszy. Poza tym charakter mam zdecydowanie po nim - jestem ugodowa, nie cierpię się kłócić i mam raczej łagodne usposobienie. Z mamą zaś to zabawniejsza sprawa... odziedziczyłam po niej krzywy palec u prawej i lewej ręki i - wierzcie lub nie - ale oba środkowe! :D

Po tacie to odziedziczyłam duże czoło i odstające nieco uszy. Poza tym charakter mam zdecydowanie po nim - jestem ugodowa, nie cierpię się kłócić i mam raczej łagodne usposobienie. Z mamą zaś to zabawniejsza sprawa... odziedziczyłam po niej krzywy palec u prawej i lewej ręki i - wierzcie lub nie - ale oba środkowe! :D

Mam budowe ciała po tacie, karnację również. Oczy mam po babci. Włosy po mamie. Z charakteru mieszana, cicha jak mama i czasami zabawna jak tata. Rodzina mówi, że nawet piję (alkohol) jak tata. Talent plastyczny mam po mamie. Zamiłowanie do sportu po tacie. Umysł ścisły po mamie. itd. Tak, mam pełno cech po rodzicach, aż trudno dostrzec coś tylko mojego. Coś co jest we mnie niezwykłe. Może dzięki temu, że jestem taką mieszanką, to jestem wyjątkowa i wspaniała. Mam starszego brata, który jest moim przeciwieństwem. Budowę ciała ma po mamie, karnacje też. Włosy po tacie itd.

Mam budowe ciała po tacie, karnację również. Oczy mam po babci. Włosy po mamie. Z charakteru mieszana, cicha jak mama i czasami zabawna jak tata. Rodzina mówi, że nawet piję (alkohol) jak tata. Talent plastyczny mam po mamie. Zamiłowanie do sportu po tacie. Umysł ścisły po mamie. itd. Tak, mam pełno cech po rodzicach, aż trudno dostrzec coś tylko mojego. Coś co jest we mnie...

Jestem chodzącą kopią swojej mamy i jestem z tego dumna. Te same rysy twarzy, ten sam charakter, tak samo reagujemy na wiele sytuacji, a co najważniejsze jesteśmy mega wrażliwe i często płaczemy :) Mamy takie same grube i mocne włosy, taki sam kształt paznokci, i oby dwie mamy po 160 cm wzrostu. I widać te geny są najsilniejsze, gdyż moja córka jest idealną kopią mnie :) Z czego jestem mega dumna.

Jestem chodzącą kopią swojej mamy i jestem z tego dumna. Te same rysy twarzy, ten sam charakter, tak samo reagujemy na wiele sytuacji, a co najważniejsze jesteśmy mega wrażliwe i często płaczemy :) Mamy takie same grube i mocne włosy, taki sam kształt paznokci, i oby dwie mamy po 160 cm wzrostu. I widać te geny są najsilniejsze, gdyż moja córka jest idealną kopią mnie :) Z...

Ostatni raz w swoim rodzinnym kraju byłam mając 5 lat. Wróciłam mając lat 19. Wtedy po raz pierwszy zobaczyłam swoją rodzinę po takim czasie. Każdy mówił mi, że wyglądam dokładnie jak mama. I mieli rację...mama pokazała mi swoje zdjęcie paszportowe z czasów, gdy miała 17 lat. Te same rysy, oczy, usta. Jestem wykapaną mamą i jestem z tego dumna! <3

Ostatni raz w swoim rodzinnym kraju byłam mając 5 lat. Wróciłam mając lat 19. Wtedy po raz pierwszy zobaczyłam swoją rodzinę po takim czasie. Każdy mówił mi, że wyglądam dokładnie jak mama. I mieli rację...mama pokazała mi swoje zdjęcie paszportowe z czasów, gdy miała 17 lat. Te same rysy, oczy, usta. Jestem wykapaną mamą i jestem z tego dumna! <3

Jeśli chodzi o podobieństwa w zachowaniu, to często mówiono mi, że robię coś dokładnie tak samo jak któryś z moich dziadków. Zatem jestem sumą cech moich obu dziadków. Mam zacięcie do majsterkowania jak jeden i interesuje się polityką jak drugi. Mam ciche usposobienie drugiego i zaradność pierwszego. Natomiast, jeśli chodzi o podobieństwo fizyczne podobno jestem wykapaną mamą, chociaż ja tego podobieństwa aż tak nie dostrzegam. Bywały sytuacje, w których znajomi mojej mamy z czasów szkolnych, którzy nigdy wcześniej mnie nie widzieli, zaczepiali moją mamę np. w markecie, rozmawiali o tym, co u nich. A widząc, mnie gdzieś dalej ponad jej ramieniem, od razu pytali, czy chłopak robiący zakupy dwie alejki dalej, to przypadkiem nie syn, bo taki podobny. W takich sytuacjach, zawsze słyszałem, że podobieństwo jest uderzające. Ja natomiast odpowiadałem, że to nic, bo na szczęście jestem chłopcem, a chłopcy nie muszą być ładni :D

Jeśli chodzi o podobieństwa w zachowaniu, to często mówiono mi, że robię coś dokładnie tak samo jak któryś z moich dziadków. Zatem jestem sumą cech moich obu dziadków. Mam zacięcie do majsterkowania jak jeden i interesuje się polityką jak drugi. Mam ciche usposobienie drugiego i zaradność pierwszego. Natomiast, jeśli chodzi o podobieństwo fizyczne podobno jestem wykapaną...

Gdy patrzę na zdjęcia Mamy widzę, że z wiekiem jestem coraz bardziej do niej podobna. Chociaż nos to jednak po dziadku ;) Charakter to już zdecydowanie mieszanka moich rodziców, po Tacie mam naturę refleksyjną, chwilami zamkniętą w sobie ale drzemie we mnie nutka Mamy żywiołowość i energia. To takie 2 bieguny wokół których oscyluję w zależności od nastroju i momentu życia. Po obojgu odziedziczyłam zamiłowanie do książek i natury. Wychowałam się na wsi, mimo, że teraz mieszkam w dużym mieście mam nadzieję, że kiedyś zamieszkam w domku z choćby małym ogródkiem :) Moja Mama niedawno odeszła, cały czas jest w moim myślach i wspomnieniach chciałabym bardzo aby o mnie można było powiedzieć tak jak o niej, że byłam dobrym człowiekiem, kochającym z oddaniem rodzinę, troskliwym i opiekuńczym. Tatę poznaję teraz na nowo, staram się zbliżyć do niego bardziej i jestem pewna, że odkryję w sobie jeszcze niejedną cechę czy zachowanie wspólne :)

Gdy patrzę na zdjęcia Mamy widzę, że z wiekiem jestem coraz bardziej do niej podobna. Chociaż nos to jednak po dziadku ;) Charakter to już zdecydowanie mieszanka moich rodziców, po Tacie mam naturę refleksyjną, chwilami zamkniętą w sobie ale drzemie we mnie nutka Mamy żywiołowość i energia. To takie 2 bieguny wokół których oscyluję w zależności od nastroju i momentu życia....

Jam jest Natalia, córka Beaty i Jacka. Jako mała dziewczyna zawsze chciałam wyglądać jak mama, a wszyscy mi mówili ' wykapany Jacuś'. Bardzo często z tego powodu się denerwowałam. Jak to? Czemu nie mogę być podobna do mamy? Później jak zaczęłam dorastać, usłyszałam, że jeżeli córka jest podobna do taty to ma powodzenie wśród chłopców. I chyba to pomogło mi zaakceptować, że jestem podobna do tatusia. Blondyneczka, o dziwnych włosach ( niby kręcone, niby proste, a pofalowane wcale). Oczy niebieskie, ale to akurat nie wiem po kim, bo oboje mają niebeskie, ale za to duże, po tacie.Nawet mam 'duże' uszy po tacie, żeby lepiej na starość słyszeć. Niska po mamusi, zawsze uśmiechnięta po tacie. Kocie ruchy zdecydowanie po mamie. .

Jam jest Natalia, córka Beaty i Jacka. Jako mała dziewczyna zawsze chciałam wyglądać jak mama, a wszyscy mi mówili ' wykapany Jacuś'. Bardzo często z tego powodu się denerwowałam. Jak to? Czemu nie mogę być podobna do mamy? Później jak zaczęłam dorastać, usłyszałam, że jeżeli córka jest podobna do taty to ma powodzenie wśród chłopców. I chyba to pomogło mi zaakceptować, że...