Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

male22
MikuHime
Konik
Kotkad
koloola

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

male22
MikuHime
Konik
Kotkad
koloola

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Historia miłosna? Nie jestem w tym dobra, ale może tak:
Kto to? Kim Ona jest? Jakie ma piękne oczy! Ale figura! Jest doskonale zbudowany! Ma oszałamiająco długie, miękkie i gęste włosy! Jest wysportowany! Ma jedwabistą skórę! Jest słodki! Jest zjawiskowa! Jego sposób bycia wzbudza zaufanie! Jest inteligentna! Musi być mój! Musi być moja! Ma dobry charakter! Dobry z Niej człowiek! To złota rączka! Wspaniale gotuje! Ufam Mu! Polegam na Niej! Chcę być z Nim! Chcę być z Nią! Kocham Cię! I ja Cię kocham! Jest wspaniale. Jest cudownie. Rozumiem Go. Rozumiem Ją. Ma mocny, zdrowy sen, tylko szkoda, że chrapie. Jest szykowna i ma klasę, tylko po co jej tyle par butów? Dba o dom i o samochód, tzn. … o samochód i o dom. Lubi czystość i porządek, CODZIENNIE odkurza. Mnóstwo czasu spędzamy razem … z jego znajomymi. Bardzo lubi wychodzić na kawę … z przyjaciółkami. Uwielbia gry komputerowe, świata poza nimi nie widzi. Bardzo dużo czyta, ostatnio czytała coś arcyciekawego … nie pamiętam tytułu. Kibicuje tej drużynie z … zaraz …skąd oni są? Jej ulubione kwiaty … eee … nigdy nie mówiła. Teraz go nie ma, wyszedł, dokądś. Ostatnio, zdaje się, zmieniła pracę, chyba na podobną do poprzedniej. Jest OK. Tak, generalnie jest OK. Znów zostawił cuchnące skarpety pod łóżkiem! Ile razy w ciągu tygodnia można zatkać odpływ włosami!? Czy on się w ogóle myje wieczorem? Po co jej ta tona pudru na twarzy? Nie żłop tyle piwa, wyglądasz, jakbyś miał urodzić trojaczki! Zostaw te chipsy, dupsko nie mieści ci się w fotelu! Gdzie on się do cholery podziewa? Pewnie znów będzie zrzędzić! Odejdź flejtuchu! Zniknij gruba kobieto! Nienawidzę cię! Ja bardziej!

Historia miłosna? Nie jestem w tym dobra, ale może tak:
Kto to? Kim Ona jest? Jakie ma piękne oczy! Ale figura! Jest doskonale zbudowany! Ma oszałamiająco długie, miękkie i gęste włosy! Jest wysportowany! Ma jedwabistą skórę! Jest słodki! Jest zjawiskowa! Jego sposób bycia wzbudza zaufanie! Jest inteligentna! Musi być mój! Musi być moja! Ma dobry charakter! Dobry z Niej...

Lipiec 2005 roku zawsze zostanie w mojej pamięci. Pół roku wczesniej poznałam Thoma, który był ode mnie starszy 10 lat. Podobało mi się w nim wszystko, zaczynając od zarostu dwudniowego a kończąc na fascynacji do podróżowania. To on zabrał mnie pierwszy raz do Paryża, było to moje marzenie. Spełniał wiele moich marzeń, był dla mnie opiekuńczy, szarmancki. Miał wiele zalet, był dla mnie idealny, kochałam go.
Na lipiec zaplanowaliśmy kolejną podróż, tym razem do Amsterdamu. Thomas ma tam dużo znajomych, takze mogliśmy nocować u jego przyjaciół. Od kąd jesteśmy razem był już tu 5 razy, zawsze w delegacji. Teraz mogliśmy przyjechać tu razem i pozwiedzać ciekawe miejsca. Z lotniska odebrał nas Sasza, wyglądał przyjaźnie, był dla mnie bardzo miły. Niestety wszystko sie zmieniło kiedy weszliśmy do auta, nagle był opryskliwy i wulgarny. Ale nie to mnie niepokoiło, było coś dziwnego z Thomasem, zachowywał sie tak samo jak Sasza. Nie był sobą.
Po godzinnej podróży autem do miejsca naszego pobytu, zaczełam sie niepokoić. Na moje pytanie, kiedy bedziemy na miejscu, usłyszałam od Thoma, żebym sie zamknęła. Czułam że coś jest nie tak i to bardzo.
Resztę dnia pamiętam jak za mgłą. Kiedy dojechaliśmy na miejsce, Sasza wyciągnął mnie z auta i zaczął wciągac do jakies szopy. Opierałam sie i krzyczałam ale to nic nie pomogło, byliśmy na pustkowiu, nikt nas nie słyszał. Wrzucił mnie do środka i zamknął na klucz.
Spędziłam tam równo dwa tygodnie. Najgorsze dwa tygodnie. Przez cały ten czas byłam bita i gwałcona. Nie widziałam juz ani razu Thoma, tylko Sasze i "moich klientów". Byłam upokarzana wielokrotnie, przez to nie byłam juz sobą. Nie chciałam już żyć, nie widziałam już dla mnie ratunku. Myślałam, że już nigdy nie wrócę do normalnego życia.
Jednak pewnej nocy stał się cud, dosłownie cud. Zostałam uratowana, uratowana dzieki Thomowi, który zgłosił się na policję i przyznał się do handlu ludźmi. Zrobił to ponieważ dręczyło go sumienie i również to, że skrzywdził mnie, jak to powiedział na rozprawie, osobę którą kocha. Ciężko było mi to przyjąć, tyle różnych uczuć. Zarazem był dla mnie osobą, którą kochałam najmocniej i osobą, którą nienawidziłam. I nigdy nie przestanę go nienawidzić. Tego nie da się wybaczyć, nie takie coś.

Lipiec 2005 roku zawsze zostanie w mojej pamięci. Pół roku wczesniej poznałam Thoma, który był ode mnie starszy 10 lat. Podobało mi się w nim wszystko, zaczynając od zarostu dwudniowego a kończąc na fascynacji do podróżowania. To on zabrał mnie pierwszy raz do Paryża, było to moje marzenie. Spełniał wiele moich marzeń, był dla mnie opiekuńczy, szarmancki. Miał wiele zalet,...

Kiedy spoglądam na posrebrzany, ozdobny łańcuszek zwisający z mojego nadgarstka, myślami wracam do czasów, kiedy wszystko było inaczej. On - czarował każdą wyimaginowaną przeze mnie cechą, ja - po spotkaniu, upewniwszy się, że już mnie nie zobaczy, dosłownie skakałam z radości, a ludzie wokół patrzyli na mnie jak na wariatkę. Mnie to jednak nie obchodziło, ponieważ w mojej głowie kwitła świadomość, że go mam, choć jeszcze sama w to do końca nie wierzyłam po tak długim czasie w samotności. Pierwsze spotkanie, pierwsza wiadomość, pierwsze wyznania, randki, pocałunki, a później nawet... coś więcej niż tylko one. Pierwsza rocznica, pierwszy taki prezent - bransoletka w kolorze srebra, abym zawsze miała przy sobie coś, co będzie mi o nim przypominać. Abyśmy jeśli nie fizycznie, to chociaż mentalnie stale cieszyli się swoją obecnością.
Naiwność.
Kiedy uzmysławiam sobie teraz, jak bardzo tego wszystkiego pragnęłam, dochodzę do wniosku, iż sama zasłużyłam sobie na tę nienawiść. Do niego? Skrzywdził mnie? Zostawił? Nie.
Nienawidzę siebie. Gardzę sobą, kiedy mówię do niego "kocham" choć dobrze wiem, że tak nie jest. I gdy wspominam moje pierwsze "kocham", tak niepewne, wypowiedziane z przestrachem, ale też pełne nadziei.
Nie miłość, a przywiązanie. Należy umieć rozróżniać te dwa odczucia. Jeśli tego nie umiesz, skończysz tak jak ja - bojąc się utracić poczucie bezpieczeństwa wynikające ze świadomości posiadania kogoś "swojego". Nie da się wyrazić za pomocą słów, jak bardzo się tego brzydzę.
- Kocham cię, dobranoc - słyszę głos dochodzący mnie z słuchawki, którą trzymam przy twarzy.
- Też cię kocham, słodkich snów - odpowiadam jak zawsze ściszonym głosem. Wewnątrz krzyczę.

Kiedy spoglądam na posrebrzany, ozdobny łańcuszek zwisający z mojego nadgarstka, myślami wracam do czasów, kiedy wszystko było inaczej. On - czarował każdą wyimaginowaną przeze mnie cechą, ja - po spotkaniu, upewniwszy się, że już mnie nie zobaczy, dosłownie skakałam z radości, a ludzie wokół patrzyli na mnie jak na wariatkę. Mnie to jednak nie obchodziło, ponieważ w mojej...

Kiedyś Paula czytała poradnik w którym napisano, że hormony wybierają za kobiete mężczyzne. Wybierają takiego aby potomstwo miało jak najbardziej różnorodne cechy. Siedzi teraz w pokoju i płacze wspominając tę lekturę "pieprzone hormony". Do czego to doprowadziło. Nie przeczytacie tu o bijatykach, kochankach, zdradach. Nie. Paula rozpamiętuje jak siedziała i czekała na swojego mężczyznę bo ten właśnie wyrabiał nadgodziny. Przypomina sobie jak wieczorem siadali przed telewizorem bo na koncert nie mieli ochoty. " wreszcie trochę spokoju zamiast tych ciągłych rozrywek" Tak Marek był jej całkowitym przeciwieństwem. Ostoją spokoju - zawsze słuchał, mało mówił. Zawsze w pracy - taki pracowity. Zawsze w domu - "wolę wieczór z Tobą". Jak ona kochała to oddanie.
A teraz ona w domu bo on w pracy. Ona chce w góry bo domu ma dosyć. On chce w domu bo pracy ma dosyć ale ciii bo odpocząć trzeba. "Kochanie jak dzień w pracy". " Nic ciekawego Paula, poza tym posiedźmy w ciszy i ucisz dzieci". Siedzi zatem i zastanawia się jak z kobiety ambitnej, silnej i z pomysłem stała się kurą domową z łańcuchem na szyi. Tak. Nienawidzi swojego życia i tego wiecznego "odpocznijmy".
Te cechy tak pożądane stały sie teraz tak mocno znienawidzone.
Tu nie trzeba dramatów i krwi. Od miłości do nienawiści mogą doprowadzić cisza i te pieprzone hormony

Kiedyś Paula czytała poradnik w którym napisano, że hormony wybierają za kobiete mężczyzne. Wybierają takiego aby potomstwo miało jak najbardziej różnorodne cechy. Siedzi teraz w pokoju i płacze wspominając tę lekturę "pieprzone hormony". Do czego to doprowadziło. Nie przeczytacie tu o bijatykach, kochankach, zdradach. Nie. Paula rozpamiętuje jak siedziała i czekała na...

"Z hollywoodzkiego pamiętnika hollywoodzkiej żony"

Poniedziałek:
Chyba kocham Brandona. Zabrał mnie dzisiaj do najlepszej restauracji w mieście i pozwolił zamówić najdroższe danie z karty menu. Wynajął skrzypka i przy rytmach jego muzyki oświadczył mi się wkładając na palec pierścionek wykonany w całości z diamentu!!!

Wtorek:
Och, nie mam żadnych wątpliwości. Kocham go. Dobrze, że wzięliśmy ten szybki ślub. Brandon ma piękny dom z widokiem na plażę i 30 kamerdynerów do pomocy.

Środa:
Wybrałam się dzisiaj na zakupy. Kupiłam to co potrzebne korzystając z jego złotej karty. Czarny Lamborghini, kilkanaście kiecek od najlepszych projektantów i trochę biżuterii. Muszę się jakoś godnie prezentować przy moim mężczyźnie. Kocham go! kocham!

Czwartek:
Powtórka ze środy. Czarny Lamborghini nie pasował do mojej czerwonej szminki więc zamówiłam Porsche w takim samym kolorze jak moje ponętne usta.
Kocham mojego sweet męża :*

Piątek:
Co?? Złota karta zablokowana?? Nienawidzę Cię Brandonie! Żądam rozwodu!

MIŁOŚĆ I NIENAWIŚĆ- NIEROZŁĄCZNI PRZYJACIELE
PRAGNIESZ MIEĆ WSZYSTKO- ZOSTAJE CI NIEWIELE
Z PIĘKNEJ MIŁOŚCI TYLKO WSPOMNIEŃ MROK
DO NIENAWIŚCI ZA TO NAJWIĘKSZY KROK

"Z hollywoodzkiego pamiętnika hollywoodzkiej żony"

Poniedziałek:
Chyba kocham Brandona. Zabrał mnie dzisiaj do najlepszej restauracji w mieście i pozwolił zamówić najdroższe danie z karty menu. Wynajął skrzypka i przy rytmach jego muzyki oświadczył mi się wkładając na palec pierścionek wykonany w całości z diamentu!!!

Wtorek:
Och, nie mam żadnych wątpliwości. Kocham...

Leżała w ich wspólnej sypialni przykryta jedynie cienką piżamką w oczekiwaniu na swojego męża. Rozciągnęła się na wielkim, wodnym łożu zwracając twarz w kierunku okna, gdzie zachodzące karaibskie słońce ogrzewało jej gładką, bladą skórę. Nigdy nie wątpiła, że to właśnie ON. Może zabrzmi to nierealnie, ale zakochała się od pierwszego wejrzenia, a poznając go, tylko umocniła swoje uczucia w przekonaniu, że to jest jej "bratnia dusza" - towarzysz, z którym łączy ją niezwykła i silna więź. Uśmiechnęła się myśląc o tym wszystkim, a jej serce przepełniło się ogromnym ciepłem promieniującym na całe ciało. 'Jakim cudem można być aż tak szczęśliwym?'
***
Czekała nadal, mimo że słońce zdążyło już schować się za horyzontem. Wstała zniecierpliwiona i zaniepokojona przedłużającą się nieobecnością ukochanego. Świat spowiła cisza przerywana jedynie odgłosem jej niecierpliwych kroków. 'Co się dzieje? Przecież to miało być tylko krótkie spotkanie samorządu firmy... Powiedział, że wróci w porze lunchu... Co się dzieje? Może miał wypadek, może ktoś go napadł....'
Potrząsnęła głową jakby chciała wyrzucić w ten sposób ponure myśli z głowy. 'Pewnie znów nie mogą sobie w żaden sposób poradzić sami z problemami bez mojego wspaniałego męża. Tak, na pewno to o to chodzi. Nie pierwszy raz przecież tak się zdarza. Powinnam się przyzwyczaić. Bycie szefem tak ogromnej firmy zobowiązuje.'
Usiadła, głęboko westchnąwszy. 'Nie ma sensu dłużej czekać...' Gdy tylko położyła głowę na poduszce, odpłynęła w świat snów.
***
Obudziło ją gwałtowne szarpanie za ramię.
-Co się dzieje?! To boli!!
Spojrzała w wykrzywioną strachem twarz jej męża. Zaniepokoiła się.
-Co się dzieje, kocha....
-Ubieraj się natychmiast, musimy wyjeżdżać....
-Ale..
-JUŻ!
Nie wiedziała co się dzieje, ale spełniła jego nakaz. Ufała mu.
***
Siedziała w samochodzie, który z całą pewnością przekraczał dozwoloną prędkość. Spojrzała na męża mając nadzieję na wyjaśnienie tej całej dziwnej sytuacji. Po raz kolejny zadała mu to samo pytanie:
-Co się dzieje?
Nawet nie zaszczycił jej spojrzeniem. Nie poznawała tego mężczyzny.
-Słyszysz? Mam prawo do jakichś wyja....
-Milcz, kobieto!!! Jadaczka ci się dziś nie zamyka! Mam ważniejsze sprawy na głowie, niż tłumaczenie czegokolwiek nierozgarniętej kobiecie!
Zaskoczona ostrymi słowami, zamilkła. Łzy stanęły w jej oczach.'Kim ON jest?'
***
Wchodząc do ich prywatnego samolotu zobaczyła ich lokaja - jej wielkiego przyjaciela i powiernika sekretów. Trudno znaleźć prawdziwych przyjaciół w świecie pełnym zazdrości o pieniądze, bądź wywyższania się z powodu posiadania ich nadmiaru. Spojrzała mu w oczy i skinęła głową w kierunku barku oddzielonego od sof, na których spoczął człowiek, którego uważała za miłość swojego życia. Przyjaciel zrozumiał.
***
-Och, Sofia...
-Wyjaśnij mi co się tu, do cholery, dzieje. Nic nie rozumiem.
Opadła na krzesło barowe. Mąż nie zwrócił nawet uwagi, gdy wyszła z pomieszczenia.
-Co się z nim dzieje? Mam tyle pytań...
-Nigdy nie powinienem był przywiązywać się do ciebie. Nie powinienem był w ogóle z tobą rozmawiać na tematy inne niż te, dotyczące mojej pracy...
Niespokojnym krokiem przemierzał ciasną przestrzeń za barem.
-Joe, o czym ty, do cholery, mówisz?
Jej głos podniósł się o kilka tonów. Joe ustał i spojrzał przyjaciółce w oczy.
-Nie wiesz nawet, jakiego potwora poślubiłaś. Teraz to widzę. Otworzyłaś mi oczy. Zmieniłem się pod wpływem twojej dobroci i szczerego uczucia, jakim mnie obdarzyłaś. Nigdy sobie na nie nie zasłużyłem. Boże, czemu nie ostrzegłem cię przed nim wcześniej...
Przeczesał palcami długie, brązowe włosy. Westchnął, próbując wymyślić sposób, w jaki można by złagodzić ciężar informacji, które chciał jej przekazać. Nie wiedząc jak, wyznał wprost:
-Twój mąż jest szefem mafii zwanej...
W tym momencie za jej plecami rozległ się strzał. Joe padł na ziemię, a w jego włosach zalśniła karmazynowa krew. Sofia odwróciła się i zobaczyła lufę pistoletu skierowaną w swoją stronę.
Dłonie, które go trzymały, jeszcze kilka dni temu z taką czułością pieściły jej ciało. Teraz wszystko zniknęło, jakby nigdy się nie wydarzyło. Nie pozostało nic. Jej serce jednak nie stało się puste. Wypełniało je równie gorące uczucie, jak niegdyś wypełniała je wielka miłość - jej serce stało się pełne nienawiści do mężczyzny, który dał,a następnie odebrał jej wszystko.

Leżała w ich wspólnej sypialni przykryta jedynie cienką piżamką w oczekiwaniu na swojego męża. Rozciągnęła się na wielkim, wodnym łożu zwracając twarz w kierunku okna, gdzie zachodzące karaibskie słońce ogrzewało jej gładką, bladą skórę. Nigdy nie wątpiła, że to właśnie ON. Może zabrzmi to nierealnie, ale zakochała się od pierwszego wejrzenia, a poznając go, tylko umocniła...

- Chodź - szepnął, po czym zniknął.
Zdezorientowana wstała z łóżka. Założyła szlafrok i kapcie, po czym poszła za nim. Na dywanie na środku salonu siedział tyłem do niej Jonasz i gapił się na płomyki ognia z kominka.
Zegar wybił północ.
- Dobry wieczór – powiedział, jakby wyczuwając jej obecność, a przecież przyszła tu bezszelestnie. – Jestem.
- Widzę – rzekła Larysa.
Zamyślił się.
– Moje słowa nie kłamią… Dlatego to ja zostałem oszukany.
Larysa usiadła na fotelu.
- Kto cię oszukał? – spytała.
- Celina.
- Kto to?
Jonasz milczał skupiony nad blaskiem ogniem, po chwili rzekł:
- To moja ofiara.
*
- Słucham?
Spojrzenie Jonasza przeszyło ją na wskroś.
- To znaczy, że ją zabiłem.
*
- Nienawidziłeś jej?
- Przez chwilę. Za to, że pokochała kogoś innego. Ale zbyt mocno ją kochałem.
- Kochałeś i zabiłeś?
- Zabiłem ją moim uczuciem. Ciągle chciałem wiedzieć, co robi, co myśli, z kim jest.
- Byłeś zazdrosny?
- Zazdrosny? Hm… Ufałem jej. A nie powinienem.
- Ufałeś jej, a pomimo to musiałeś wiedzieć, co robi i myśli? Nie wierzę ci… - chciała dodać, ale zachowała milczenie. – Gdyby nie twoje spojrzenie i ten nieprzenikniony urok, to nawet bym się jej nie dziwiła – tego też nie dodała na głos.
- Myślałem, że umrę z rozpaczy. I umarłem…
*
- Jak to? – spytała przestraszona.
- Przecież nie żyję. Jako duch błąkam się po świecie, szukając kogoś, kto mnie zrozumie… Szukam wybaczenia. Za nienawiść.
- Duch? – Taa, jasne – dodała w myślach, jednakże niepokój w jej sercu tylko się zwiększał.
Powiedziawszy to, Jonasz poszedł po skrzypiących schodach na strych starego domu, nie otwierał jednak wejścia, tylko przeniknął przez nie do środka.
W tej chwili ciemność nocy rozświetliła błyskawica.

- Chodź - szepnął, po czym zniknął.
Zdezorientowana wstała z łóżka. Założyła szlafrok i kapcie, po czym poszła za nim. Na dywanie na środku salonu siedział tyłem do niej Jonasz i gapił się na płomyki ognia z kominka.
Zegar wybił północ.
- Dobry wieczór – powiedział, jakby wyczuwając jej obecność, a przecież przyszła tu bezszelestnie. – Jestem.
- Widzę – rzekła Larysa.
...

- Kochanie, dobrze wiesz, że to wcale nie było tak! – powiedział zmartwiony Pablo, ukrywając twarz w dłoniach i zastanawiając się, jak wybrnąć z tej sytuacji. Kochał ją przecież nad życie. Jeden seks z przypadkową kobietą po kilku drinkach nie znaczył dla niego nic.

- Nie było jak?! Może powiesz mi, że przewidziała mi się ta scena, gdy wchodząc do własnego mieszkania zastałam w nim mojego narzeczonego z jakąś latawicą, która jęczała tak, że słyszałam ją już na klatce?! – wykrzyczała wściekła Angela, wrzucając jednocześnie rzeczy do walizki. – Może zepsułam Ci weekend, bo wróciłam o jeden dzień wcześniej, chcąc zrobić Ci niespodziankę? Może powiesz jeszcze, że to moja wina! – dziewczyna cisnęła w Pabla pierścionkiem zaręczynowym, dopakowała resztę przypadkowych rzeczy, które wpadły w jej ręce i obróciła się na pięcie, wychodząc z mieszkania. Dopiero po zatrzaśnięciu drzwi, łzy poleciały z jej oczu. Była dumna, że nie popłakała się przy swoim byłym narzeczonym. Nienawidziła okazywać słabości.

Pablo siedział jak zaczarowany jeszcze przez jakiś czas. W głowie miał tylko jedną myśl „po co mi to było?”. Stracił wszystko. Osoba, która była jego całym światem znienawidziła go w sekundę. Wyrządził jej największe świństwo, jakie mógł wyrządzić ukochanej osobie. Zdradził ją.

Od miłości do nienawiści w niecałą minutę - jak to możliwe?

- Kochanie, dobrze wiesz, że to wcale nie było tak! – powiedział zmartwiony Pablo, ukrywając twarz w dłoniach i zastanawiając się, jak wybrnąć z tej sytuacji. Kochał ją przecież nad życie. Jeden seks z przypadkową kobietą po kilku drinkach nie znaczył dla niego nic.

- Nie było jak?! Może powiesz mi, że przewidziała mi się ta scena, gdy wchodząc do własnego mieszkania...

OD miłości do nienawiści bardzo krótka droga. Przekonali się o tym na własnej skórze John i Lena. Zaczęło się pięknie... On-znany gitarzysta, ona-wierna fanka, która nie przepuściła żadnego koncertu. Podczas chyba trzydziestego zwrócił na nią uwagę, stała w pierwszym rzędzie wpatrzona w niego i wsłuchana w dźwięki płynące z jego gitary. John szybko skojarzył, że dał tej dziewczynie mnóstwo autografów w ciągu ostatniego roku. Nie inaczej było tego wieczoru. Lenka jak zwykle udała się do garderoby z bilecikiem po podpis swojego idola. Podpisując uśmiechnął się i zaprosił na piwo. Po miesiącu tworzyli już najbardziej zgraną parę wśród znajomych. Lenka została menagerem Johna. Wszędzie razem, zawsze obok niego. Wyjazdy, koncerty, hotele, życie na walizkach. Lenka marzyła o dziecku jednak John jak na muzyka przystało nie spieszył się do pieluch i zupek. Czas mijał, o raz częstsze kłótnie. Lena próbowała wszelkich sposobów- prośby, płacz, krzyki. Nic to nie dawało. Pomału miłość zaczęła przeradzać się w nienawiść i wzajemne oskarżanie. Wiedziała, że już nie chce z nim być ale chciała odebrać mu coś tak jak On odebrał jej marzenia o wspólnym dziecku. Wykradła jego pomysły na nową płytę i zaniosła do konkurencji. Nie potrafił zrozumieć tak bolesnego ciosu. Rozwód przebiegł w atomosferze skandalu w branży muzycznej i publicznego prania brudów. Lena okazało się, że nie może mieć dziecka, John co raz częściej sięgał po kieliszek, aż stoczył się zupełnie. Piękny początek i żałosny koniec.

OD miłości do nienawiści bardzo krótka droga. Przekonali się o tym na własnej skórze John i Lena. Zaczęło się pięknie... On-znany gitarzysta, ona-wierna fanka, która nie przepuściła żadnego koncertu. Podczas chyba trzydziestego zwrócił na nią uwagę, stała w pierwszym rzędzie wpatrzona w niego i wsłuchana w dźwięki płynące z jego gitary. John szybko skojarzył, że dał tej...