Oj, znowu jest się do czego przyczepić, wygrała praca zupełnie bez poszanowania interpunkcji i z jednym błędem wręcz karygodnym:
mimo ,że
I żeby to jeszcze był jakiś bardzo oryginalny pomysł...

Nie było mnie kilka dni, ale to nie znaczy, że odpuszczę. Czytajcie dokładnie i oceniajcie prace tak, jak na to zasługują, odsiejcie te niemiłosiernie kaleczące język i dopiero wśród tych względnie poprawnych szukajcie kandydatów do zwycięstwa, proszę!

Oj, znowu jest się do czego przyczepić, wygrała praca zupełnie bez poszanowania interpunkcji i z jednym błędem wręcz karygodnym:
mimo ,że
I żeby to jeszcze był jakiś bardzo oryginalny pomysł...

Nie było mnie kilka dni, ale to nie znaczy, że odpuszczę. Czytajcie dokładnie i oceniajcie prace tak, jak na to zasługują, odsiejcie te niemiłosiernie kaleczące język i dopiero...

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Grażyna
Weronikka1
ElaTr
Mimi
Ledarg1916

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Grażyna
Weronikka1
ElaTr
Mimi
Ledarg1916

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Dziękuję za czujność. Niestety nie wiem jak edytować mój wpis, więc usunąłem go i dodałem już z poprawionym błędem. Jeszcze raz dziękuję ;)

Dziękuję za czujność. Niestety nie wiem jak edytować mój wpis, więc usunąłem go i dodałem już z poprawionym błędem. Jeszcze raz dziękuję ;)

Był to list zawiadamiający o przyjęciu mnie na studia. Gdyby nie on moje życie potoczyłoby się zupełnie inaczej. Może również pisałbym ten tekst, mając nadzieję na wygraną, jednak byłbym w zupełnie innym miejscu w życiu, niż teraz. Byłbym zupełnie inną osobą. Zapewne miałbym inną pracę, mieszkał w zupełnie innym miejscu. Może nawet w innym mieście lub kraju. Miałbym inny bagaż doświadczeń i planów na przyszłość. Miałbym też pewnie inną żonę, a z nią zupełnie inne dzieciaki. Może, adoptowałbym psa z tego samego schroniska, ale nasz wybór prawdopodobnie wskazałby innego pupila. Może takiego, któryby nie szczekałby na motyle jak opętany i nie rozkopywałby całego ogrodu w poszukiwaniu skarbów. Może nie miałbym ogrodu. Tak, ten list zmienił wiele w moim życiu. O ile nie wszystko. Mam go do dzisiaj i chociaż zajęłoby mi trochę odszukanie go, myślę o nim, jako o życiowej ścieżce, którą mi wskazał, a która doprowadził mnie do miejsca, w którym teraz jestem. Gdybym go nie dostał, byłbym teraz zupełnie innym człowiekiem.

Był to list zawiadamiający o przyjęciu mnie na studia. Gdyby nie on moje życie potoczyłoby się zupełnie inaczej. Może również pisałbym ten tekst, mając nadzieję na wygraną, jednak byłbym w zupełnie innym miejscu w życiu, niż teraz. Byłbym zupełnie inną osobą. Zapewne miałbym inną pracę, mieszkał w zupełnie innym miejscu. Może nawet w innym mieście lub kraju. Miałbym inny...

W styczniu ktoś wrzucił do mojej skrzynki kopertę. Bez znaczka ani adresu, ale z moim imieniem i nazwiskiem. Nie byłam pewna, co o tym myśleć i oglądałam ze wszystkich stron, zanim otworzyłam, bo listy cieszą najbardziej na chwilę przed ich otwarciem, zanim rozwieje się aura tajemnicy.
W środku znajdował się list od dawnej przyjaciółki, która studiuje teraz w innym mieście. Nasze drogi rozeszły się tak po prostu, bez wielkich tragedii i bez łez, mimo że dawniej byłyśmy bardzo blisko. W liście pisała, jak bardzo za mną tęskni, jak bardzo chciałaby odnowić kontakt. Wypisała też tytuły piosenek, które ostatnio chodzą jej po głowie i pytała, czy zechciałabym czasem napisać do niej list. Przechodziłam wtedy trudniejszy okres i fakt, że komuś na mnie zależy, komuś, kto nie ma ze mną na co dzień styczności, a jednak tęskni i odczuwa jakąś pustkę z powodu mojej nieobecności, bardzo podniósł mnie na duchu. Spotkałyśmy się kilka tygodni potem, kiedy przyjechała do domu na ferie, i pijąc gorącą czekoladę odkrywałyśmy, jak bardzo się zmieniłyśmy - na korzyść, dzięki czemu nasza przyjaźń może się rozwinąć i dojrzeć. To była nasza najszczersza rozmowa i miałyśmy wrażenie, że dorosłość dopadła nas zbyt nagle, a jednak jakimś sposobem obie się w niej odnalazłyśmy. Zawsze wierzyłam w stare przyjaźnie, ale nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji, nie w tym przypadku. Ostatnio wysłałam pierwszy list, a teraz czekam na odpowiedź! :)

W styczniu ktoś wrzucił do mojej skrzynki kopertę. Bez znaczka ani adresu, ale z moim imieniem i nazwiskiem. Nie byłam pewna, co o tym myśleć i oglądałam ze wszystkich stron, zanim otworzyłam, bo listy cieszą najbardziej na chwilę przed ich otwarciem, zanim rozwieje się aura tajemnicy.
W środku znajdował się list od dawnej przyjaciółki, która studiuje teraz w innym...

W ostatnim czasie miałam okazję otrzymać niezwykły list, którego pewnie mógłby mi pozazdrościć niejeden mól książkowy. Myślę o nim z uśmiechem, bo napisany przez zupełnie obcą osobę, miał on dla mnie naprawdę duże znaczenie - w czasach, gdy mówi się o upadku czytelnictwa, przywrócił on wiarę w istnienie prawdziwych miłośników książek, którzy podobnie jak ja, widzą je nieraz w roli bytów niemalże żywych i posiadających duszę. Sprawił też, że teraz każdą książkę traktuję z jeszcze większą atencją :) Ale od początku…
Za pomocą pewnej strony w Internecie kupiłam używaną książkę. Nic niezwykłego, do czasu, gdy nie odpakowałam przesyłki, bo wtedy właśnie książka do mnie przemówiła. Dosłownie – za pomocą krótkiego liściku, przymocowanego do jej pierwszej strony, który pozwolę sobie przytoczyć w całości:
„Cześć,
Dziękuję, że zostałaś moją nową mamą. Mam nadzieję, że szybko się poznamy bliżej. Nie mogę się doczekać, aż razem zaczniemy spędzać czas i pokochasz moje wnętrze, a przynajmniej tego bym chciała. Nie zwlekaj więc zbyt długo i daj nam szansę!
Twoja nowa książka :)”
Przyznam szczerze, że nigdy wcześniej nie zostałam tak pozytywnie zaskoczona przez nieznajomą mi osobę, tak drobnym, zdawałoby się gestem. Nigdy też tak bardzo nie cieszyłam się z zakupu książki. Po pierwsze – okazało się, że miałam okazję dokonać transakcji z niewymarłym jeszcze gatunkiem prawdziwego Czytelnika przez duże „C”, a po drugie – zyskałam przyjaciółkę, która od tamtej pory mieszka u mnie na półce :)

W ostatnim czasie miałam okazję otrzymać niezwykły list, którego pewnie mógłby mi pozazdrościć niejeden mól książkowy. Myślę o nim z uśmiechem, bo napisany przez zupełnie obcą osobę, miał on dla mnie naprawdę duże znaczenie - w czasach, gdy mówi się o upadku czytelnictwa, przywrócił on wiarę w istnienie prawdziwych miłośników książek, którzy podobnie jak ja, widzą je nieraz...

Najpiękniejszą wiadomość dostałam w lipcu 2010 roku. Znajdowałam się wówczas na odległym kontynencie, w Kanadzie. Był to e-mail od pewnego mężczyzny, którego poznałam na forum poetyckim, będąc jeszcze w Polsce. Zaprzyjaźniliśmy się, nawet bardzo, pomimo dzielących nas 300 km. Udało nam się nawet kilka razy spotkać. Coś zaiskrzyło, ale bałam się i odpuściłam. Do momentu, gdy otrzymałam ten e-mail. Kilka słów, ale mających dla mnie ogromne znaczenie:

"A urodzisz mi córkę?"

Od tamtej chwili moje życie przewróciło się do góry nogami. Wróciłam do Polski, przeprowadziłam się z Warszawy do Gdańska, podjęłam nową pracę... a kilka lat później byłam już mężatką! Nigdy nie zapomnę tej wiadomości, do dzisiaj na to wspomnienie czuję, jak moje serce wariuje!

Najpiękniejszą wiadomość dostałam w lipcu 2010 roku. Znajdowałam się wówczas na odległym kontynencie, w Kanadzie. Był to e-mail od pewnego mężczyzny, którego poznałam na forum poetyckim, będąc jeszcze w Polsce. Zaprzyjaźniliśmy się, nawet bardzo, pomimo dzielących nas 300 km. Udało nam się nawet kilka razy spotkać. Coś zaiskrzyło, ale bałam się i odpuściłam. Do momentu, gdy...

List który ma dla mnie największe znaczenie, i chyba nie z pierwszego miejsca nie zbije go żaden inny to ten, który dostałam od mojej mamy. Został napisany dokładnie 20 lat 4 miesiące i 24 dni temu, a szesnastego kwietnia miną dokładnie dwa lata, odkąd jest z moim posiadaniu. Wtedy dowiedziałam się, że ludzie, których przez całe życie brałam za swoich rodziców, tak naprawdę nimi nie są.
Moja mama zginęła w wypadku kiedy miałam miesiąc. Jednak tego dnia o poranku miała jakiś dziwne przeczucie i postanowiła zamknąć, na wszelki wypadek wszystkie swoje ziemskie sprawy. Wszystko przekazała swojemu notariuszowi. Co ma się stać z jej majątkiem, dokumenty na adopcję ze wskazaniem, list do mnie i parę innych drobiazgów...
W liście opowiedziała mi o tym, jak bardzo mnie kochała, czym według niej powinnam się kierować w życiu... Jak wybrać dobrego mężczyznę, który nie zostawi mnie tak jak ją zostawił mój ojciec (napisała, że tym gnojkiem mam się nie przejmować, bo nie jest tego wart, jeśli to tej pory mnie nie odnalazł) wszystko! Taki mój mały prywatni przewodnik po życiu.
Ten list to najcenniejsza rzecz jaką posiadam i chociaż dla większości to tylko zapisany, pożółkły kawałek papieru, dla mnie jest wart więcej niż wszystkie skarby świata.

List który ma dla mnie największe znaczenie, i chyba nie z pierwszego miejsca nie zbije go żaden inny to ten, który dostałam od mojej mamy. Został napisany dokładnie 20 lat 4 miesiące i 24 dni temu, a szesnastego kwietnia miną dokładnie dwa lata, odkąd jest z moim posiadaniu. Wtedy dowiedziałam się, że ludzie, których przez całe życie brałam za swoich rodziców, tak...

Jedna wiadomość SMS otworzyła mi drogę na świat i przeżycia wielu emocji. Kiedyś poprosiłam znajomego o pomoc w znalezieniu pracy. Wyjechał do innego miasta (ok. 100 km) ode mnie i w ogóle się nie odzywał. Po prostu stwierdziłam, że totalnie mnie olał i było mi trochę przykro. I zupełnie z nagła po ok. pół roku, a może trochę więcej, TRACH, przyszła informacja od tego znajomego o propozycji pracy. Po prostu nie mogłam w to uwierzyć. Wszystko odbywało na takim spontanie i niekoniecznie pełnym rozeznaniu: co, gdzie i jak, ale podjęłam ryzyko i mimo wszystko wyruszyłam w drogę. Taka jestem ryzykantka, bo kto tego nie robi, ten właściwie stoi w miejscu i nie będzie pił szampana. Pracy się nie boję, mam w sobie dziwną odwagę i skłonność do ryzyka. Nie żałuję, że pojechałam. Spędziłam tam bardzo ciekawy czas. Nie tylko zarobiłam pieniądze, ale poznałam interesujących ludzi, inną kulturę, moja pewność siebie wzrosła i teraz wiem, że nie ma rzeczy niemożliwych. To było bardzo cenne doświadczenie. Niewykluczone, że niedługo znowu tam pojadę.

Jedna wiadomość SMS otworzyła mi drogę na świat i przeżycia wielu emocji. Kiedyś poprosiłam znajomego o pomoc w znalezieniu pracy. Wyjechał do innego miasta (ok. 100 km) ode mnie i w ogóle się nie odzywał. Po prostu stwierdziłam, że totalnie mnie olał i było mi trochę przykro. I zupełnie z nagła po ok. pół roku, a może trochę więcej, TRACH, przyszła informacja od tego...

Spóźniona walentynka. Spóźniona, bo dostałam ją 22 lutego, a nie 14. Niewielka i niepozorna. Takie nic specjalnego, a jednak dla mnie stała się powodem do uśmiechu. Z tego dnia pamiętam tylko, że uśmiechałam się do wszystkich jak wariatka! Uśmiech nie schodził mi z twarzy, a wszystko to dzięki paru słowom napisanych odpowiednią ręką. "Będziesz moją walentynką? Zawsze jest dobrze jak jesteś. Nie ważne, że tyle gadasz. P.S. Przepraszam, że spóźniona, ale nie wiedziałem jak ci to dać." Nawiązywał tam do naszej wcześniejszej rozmowy. Zapytałam wówczas czy przeszkadza mu moje gadulstwo. Nie odpowiedział mi wtedy i to było powodem wielu łez, ale jak widać jego milczenie wcale nie było potwierdzeniem! Powiem tylko, że kawa w kawiarni nigdy nie była lepsza! :)

Spóźniona walentynka. Spóźniona, bo dostałam ją 22 lutego, a nie 14. Niewielka i niepozorna. Takie nic specjalnego, a jednak dla mnie stała się powodem do uśmiechu. Z tego dnia pamiętam tylko, że uśmiechałam się do wszystkich jak wariatka! Uśmiech nie schodził mi z twarzy, a wszystko to dzięki paru słowom napisanych odpowiednią ręką. "Będziesz moją walentynką? Zawsze jest...