Miejsce, gdzie czuję się wolna - wanna. Z wodą oczywiście. Nie mogę uciec od polityki, tragicznych wypadków, skandalicznych zachowań celebrytów, ani wytycznych co do tego, jak powinna wyglądać moja cera, brzuch, nogi, ponieważ takie wydarzenia królują w mass mediach. Ale mogę uciec od rzeczywistości w wannie z wodą i olejkiem. Z książką albo z mężem - grunt, żeby nie było tam dostępu do przekaźników informacji. Wtedy czuję się wolna.

Miejsce, gdzie czuję się wolna - wanna. Z wodą oczywiście. Nie mogę uciec od polityki, tragicznych wypadków, skandalicznych zachowań celebrytów, ani wytycznych co do tego, jak powinna wyglądać moja cera, brzuch, nogi, ponieważ takie wydarzenia królują w mass mediach. Ale mogę uciec od rzeczywistości w wannie z wodą i olejkiem. Z książką albo z mężem - grunt, żeby nie było...

Kiedyś Cezary Pazura bodajże u Kuby Wojewódzkiego powiedział, że wolność ma pewne granice. Inaczej panowałaby anarchia i coś w tym jest.

Naprawdę wolna czuję się, kiedy słucham dobrego rapu - czuję się wtedy nie tylko wolna, ale też dobrze z samą sobą i najpewniej. Uwielbiam to uczucie. Nie ma nic piękniejszego: tylko ja i rap.

Uwielbiam tez piłkę nożną. Za dzieciaka grałam w klubie sportowym. Kiedy ćwiczę, biegam, gram - również czuję wolność. I ten przypływ energii, poczucie, że wszystko mogę osiągnąć - bezcenne.

Kiedyś Cezary Pazura bodajże u Kuby Wojewódzkiego powiedział, że wolność ma pewne granice. Inaczej panowałaby anarchia i coś w tym jest.

Naprawdę wolna czuję się, kiedy słucham dobrego rapu - czuję się wtedy nie tylko wolna, ale też dobrze z samą sobą i najpewniej. Uwielbiam to uczucie. Nie ma nic piękniejszego: tylko ja i rap.

Uwielbiam tez piłkę nożną. Za dzieciaka...

Osobiście nie narzekam, że brak mi wolności. Jednak, gdy człowiek poczuje ją naprawdę to wie, że w codzienności jest skrępowany. Przecież jesteśmy zależni od obowiązków, pracy, czy nawet spotkań ze znajomymi. Pewnie, że sami ustalamy sobie plan, ale bywa tak, że w natłoku obowiązków zapominamy o sobie. Ja to czuję za każdym razem, gdy gdzieś wyjeżdżam na weekend ze swoim narzeczonym. Wtedy widzę ile mam czasu dla siebie, ile godzin ma doba, to czuję się wolna. Wszystko jest spontaniczne. Nie muszę nic planować po prostu oboje jesteśmy. I nie chodzi tu tylko o wylegiwanie się nad jeziorem, ale także aktywne spędzanie czasu. To takie "ładowanie baterii", które pozwoli nam przez tydzień, czy czasem dłużej tkwić w okowach codziennych obowiązków.

Osobiście nie narzekam, że brak mi wolności. Jednak, gdy człowiek poczuje ją naprawdę to wie, że w codzienności jest skrępowany. Przecież jesteśmy zależni od obowiązków, pracy, czy nawet spotkań ze znajomymi. Pewnie, że sami ustalamy sobie plan, ale bywa tak, że w natłoku obowiązków zapominamy o sobie. Ja to czuję za każdym razem, gdy gdzieś wyjeżdżam na weekend ze swoim...

Wolność jest trudna do zdefiniowana. Ja czuję się wolna kiedy wiem, że robię coś wartościowego, kiedy się uczę, kiedy nie marnuję czasu. Z drugiej strony czuję się wolna z dala od zgiełku miasta, z dala od wielkich zbiorowisk ludzi, którzy nie mają dla mnie żadnego znaczenia. Gdy jest ich wokół zbyt wielu całkowicie opadam z sił.

Lubię pracę z ludźmi, lubię interakcję, wtedy czuję wolność, swobodę myślenia. Ale Ci ludzie nie są przypadkowi. Z tymi ludźmi coś mnie łączy - niech to będzie wspólna pasja, dążenie do tego samego celu, podobna droga życiowa, bądź też umiejętność czerpania doświadczeń i wiedzy od siebie nawzajem.

A kiedy bym się czuła całkowicie wolna? Mieszkając w miejscu, w którym więcej jest ptaków i drzew niż ludzi, pracując gdzieś, gdzie jestem człowiekiem a nie śrubką w korporacji, mogąc swobodnie myśleć i wymieniać opinię, a do tego mając ludzi, którzy rozumieją, że żeby relacja trwała, należy tej drugiej stronie dać trochę jej wolności i czasu dla samej siebie.

Wolność jest trudna do zdefiniowana. Ja czuję się wolna kiedy wiem, że robię coś wartościowego, kiedy się uczę, kiedy nie marnuję czasu. Z drugiej strony czuję się wolna z dala od zgiełku miasta, z dala od wielkich zbiorowisk ludzi, którzy nie mają dla mnie żadnego znaczenia. Gdy jest ich wokół zbyt wielu całkowicie opadam z sił.

Lubię pracę z ludźmi, lubię interakcję,...

-An jesteś pewna, że chcesz to zrobić?-krzyczy instruktor, jednak jego głos częściowo zagłusza ryk silnika samolotu.
-Oczywiście. Chce poczuć się wolna, a do tego niezbędna jest adrenalina.
-Zuch dziewczyna. Gotowa?
-Zawsze.
Skoczyłam.
To niesamowite.
Ten pęd powietrza.
Krzyczę.
Śmieje się.
Wreszcie czuję się żywa.
Jestem wolna.
Adrenalina, kocham ją. Sprawia cuda. Ta mieszanka strachu i ekscytacji. Koziołkuje się w powietrzu. To… aż brak mi słów. Instruktor łapie mnie za ręce. Spadamy razem, śmiejąc się.
-Pora rozłożyć spadochrony-krzyczy.
-Już się robi-odpowiadam.
Puszczamy się i pociągam za sznurek. Zwalniam. Szybuję. Kolejne emocje, to mój narkotyk. Czuję się jak ptak. Wolna. Widzę ziemie z góry. Wszystko jest takie małe.
Nie wiem ile mija czasu, ale wreszcie ląduję. Troszkę bolało, ale było warto. Emocje jeszcze nie opadły. Odpinam spadochron i biegnę. Skaczę na instruktora i przytulam go.
-Dziękuję- szepczę.
-Co następne szalona An?
-Hmm… Myślałam o paralotni.
Śmiejemy się.
-Jesteś maniaczką adrenaliny.
-Wiem-szczerzę się.

-An jesteś pewna, że chcesz to zrobić?-krzyczy instruktor, jednak jego głos częściowo zagłusza ryk silnika samolotu.
-Oczywiście. Chce poczuć się wolna, a do tego niezbędna jest adrenalina.
-Zuch dziewczyna. Gotowa?
-Zawsze.
Skoczyłam.
To niesamowite.
Ten pęd powietrza.
Krzyczę.
Śmieje się.
Wreszcie czuję się żywa.
Jestem wolna.
Adrenalina, kocham ją. Sprawia cuda. Ta...

Jedziemy jak zwykle krętą drogą wzdłuż drzew, a ja już powoli dostrzegam nasz dom na górce. Po całym tygodniu mnóstwa nauki i pracy moje oczy same tańczą ze szczęścia. Mimo, że jestem tu co tydzień to te widoki nigdy mi się nie znudzą. Już przy furtce wita mnie mój najlepszy zwierzęcy przyjaciel, brudząc mi kurtkę brudnymi łapami. To nic. Daje mu jego przysmak i jeszcze chwilkę się z nim bawię, bo jeden dzień w tygodniu to dla nas stanowczo za mało. Zachodzę do dziadków i rozmawiamy o wszystkim i o niczym. Dziadek jak zwykle opowiada historie z całego tygodnia. Mimo, że często mijają się z prawdą, uwielbiam ich słuchać. Babcia robi mi herbatę z malinami i stawia pączki z wiejskiej piekarni na stół. Potem biorę smycz, nakładam słuchawki i idę na spacer. Ja, pies, muzyka i moje ukochane Mazury - moje miejsce na Ziemi. Idę wzdłuż leśnej ścieżki nad jezioro. Siedzę sobie na ulubionym pomoście i czuję się wolna. Bez problemów, bez oczekiwań ciążących nade mną. Po dłuższym czasie (nie wiem dokładnie jakim, to jest dzień, kiedy czas nie ma znaczenia) wspinam się z moim towarzyszem na górkę, skąd cudownie widać całe jezioro i otaczające je lasy. Uświadamiam sobie, jak bardzo kocham to miejsce. Niezależnie od tego, gdzie w przyszłości będę studiować, mieszkać, to tu jest mój dom. Tutaj czuję się naprawdę wolna. Uśmiech sam pojawia się na mojej twarzy.

Jedziemy jak zwykle krętą drogą wzdłuż drzew, a ja już powoli dostrzegam nasz dom na górce. Po całym tygodniu mnóstwa nauki i pracy moje oczy same tańczą ze szczęścia. Mimo, że jestem tu co tydzień to te widoki nigdy mi się nie znudzą. Już przy furtce wita mnie mój najlepszy zwierzęcy przyjaciel, brudząc mi kurtkę brudnymi łapami. To nic. Daje mu jego przysmak i jeszcze...

Może jest to banalne, ale dla mnie taką wolnością jest spędzenie czasu razem z książką i kubkiem herbaty. Może to być na świeżym powietrzu, na ławce przed domem, ale też w domu, siedząc wieczorem w ulubionym fotelu. Wolność to również możliwość podejmowania decyzji, a kiedy sięgam po książkę to wtedy również mam wybór. Sama dokonuję wyboru w jaki świat książkowy chcę się zagłębić, z jakimi bohaterami spędzić czas. To taka chwila tylko dla mnie, bo właśnie w taki sposób chcę odpocząć i taką opcję akurat wybieram. Lubię wnikać w ten książkowy świat, wolna od otaczających zmartwień, natrętnych myśli i wszystkiego wokół. To chwila relaksu, spokoju, chwilowego odcięcia się od negatywnych rzeczy, emocji. To właśnie w takich chwilach czuję się wolna.

Może jest to banalne, ale dla mnie taką wolnością jest spędzenie czasu razem z książką i kubkiem herbaty. Może to być na świeżym powietrzu, na ławce przed domem, ale też w domu, siedząc wieczorem w ulubionym fotelu. Wolność to również możliwość podejmowania decyzji, a kiedy sięgam po książkę to wtedy również mam wybór. Sama dokonuję wyboru w jaki świat książkowy chcę się...

Czuję się wolna tylko w powietrzu, kiedy szybuję na paralotni ponad koronami drzew, widzę przelatujące obok ptaki, obserwuję na dole ludziki krzątające się wokół małych klocków ułożonych na zielono-brązowo-beżowej szachownicy poprzecinanej czasem niebieską wstążką. Tam w górze nie ma ziemskich kłopotów, które wywiewa wiatr, napełniając myśli spokojem. Jest tylko TU i TERAZ - bez przeszłości i jutra. Tam w górze - bez granic - nie ma pojęć MOJE i TWOJE. Tam w górze jest się po prostu sobą bez udawania i codziennych masek.

Czuję się wolna tylko w powietrzu, kiedy szybuję na paralotni ponad koronami drzew, widzę przelatujące obok ptaki, obserwuję na dole ludziki krzątające się wokół małych klocków ułożonych na zielono-brązowo-beżowej szachownicy poprzecinanej czasem niebieską wstążką. Tam w górze nie ma ziemskich kłopotów, które wywiewa wiatr, napełniając myśli spokojem. Jest tylko TU i TERAZ...

Dla mnie wolność oznacza możliwość decydowania o sobie, o własnym losie. Dopóki mogę podejmować decyzje i dokonywać wyborów, dopóty czuję się wolna... chociaż idąc tym tokiem myślenia i żyjąc w dzisiejszych czasach, tej wolności mi trochę brakuje...

Dla mnie wolność oznacza możliwość decydowania o sobie, o własnym losie. Dopóki mogę podejmować decyzje i dokonywać wyborów, dopóty czuję się wolna... chociaż idąc tym tokiem myślenia i żyjąc w dzisiejszych czasach, tej wolności mi trochę brakuje...

Moje miejsce wolności trudne jest do określenia, ponieważ nie do końca jest to miejsce, które można dotknąć, jednak tak naprawdę wolna jestem we własnych myślach. Nic mnie w nich nie ogranicza, nie ma żadnych zasad, jeśli mam na to ochotę mogę być istotną morską lub ptakiem, czy kwiatem. Moja wyobraźnia jest prawdziwą wolnością, na ziemi ciężko jest odnaleźć wolność, wśród spojrzeń ludzkich, które chętnie oceniają, krytykują i wytykają cudze błędy lub odmienne poglądy. Jednak w mojej głowie mogę odwiedzić najdalsze zakątki na świecie, zainspirować się fotografią i stworzyć niezwykłe malownicze miejsce, które w zniszczonym otoczeniu ciężko byłoby odnaleźć i zobaczyć na własne oczy. Dlatego uważam, że moja wyobraźnia to najpiękniejsze i najbardziej wolne miejsce na świecie pomimo tego, że jest to bardzo niematerialne i nierzeczywiste miejsce, które mogę odwiedzić tylko ja.

Moje miejsce wolności trudne jest do określenia, ponieważ nie do końca jest to miejsce, które można dotknąć, jednak tak naprawdę wolna jestem we własnych myślach. Nic mnie w nich nie ogranicza, nie ma żadnych zasad, jeśli mam na to ochotę mogę być istotną morską lub ptakiem, czy kwiatem. Moja wyobraźnia jest prawdziwą wolnością, na ziemi ciężko jest odnaleźć wolność, wśród...