Co będzie?

Pan Chaos.
Poczucie zdrady.
Pani Kłótnia.
Krwawa zemsta.
Zażarta wojna.
Wygrani i przegrani.
Nowe początki.
Nadzieja.
Ciągła praca nad sobą.
Osiągnięcia i porażki.

Po prostu samo życie.

Co będzie?

Pan Chaos.
Poczucie zdrady.
Pani Kłótnia.
Krwawa zemsta.
Zażarta wojna.
Wygrani i przegrani.
Nowe początki.
Nadzieja.
Ciągła praca nad sobą.
Osiągnięcia i porażki.

Po prostu samo życie.

-Kocham Cię - usłyszała własny głos. Naprawdę mu to powiedziała? Przecież dawno ustalili, że łączy ich tylko seks.
Mimo zaskoczenia malującego się na twarzy odpowiedział "Wiem". I mówił dalej. Mówił, mówił, mówił... Ale nie to co zwykle. Nie, że to nie jest odpowiedni moment na stały związek, że oboje muszą zająć się karierą... Tym razem powiedział to, co przeczuwała od dawna, ale bała się o tym nawet pomyśleć. Mikołaj. Kolega z pracy. To on jest miłością jego życia, nie ona.

Poszła do pracy. Nie mogła przecież zostać w łóżku tylko dlatego, że jej świat się zawalił. Już na przystanku działo się coś dziwnego. Ignorując krzyki oczekujących wbiegła do tramwaju. Zdawała się nie słyszeć wymiany zdań kobiet stojących obok, które pomrukiwały coś o niedobranej fryzurze i płaszczu.

Gdy znalazła się w firmie, poczuła nagłą potrzebę opowiedzenia komuś o porannej sytuacji. Kasia... Gdzie ona jest? Już wie. Powiedziała szefowi, że jest bufonem i wyleciała z pracy. Może Justyna? Justyna... Dziwna, taka milcząca. Tym razem zalała ją potokiem słów. Że dawno wiedziała, że chciała jej powiedzieć, że sama jest nieszczęśliwie zakochana w księgowym, że uwielbia tort truskawkowy... A przecież nigdy tyle nie mówiła. Dodała jeszcze kilka plotek - ktoś komuś naubliżał, ktoś inny śpiewał cały ranek, ktoś odszedł od żony, a jeszcze inni - wyznali sobie miłość. Niby dzień jak codzień, a jednak było w tym coś tajemniczego...

-Kocham Cię - usłyszała własny głos. Naprawdę mu to powiedziała? Przecież dawno ustalili, że łączy ich tylko seks.
Mimo zaskoczenia malującego się na twarzy odpowiedział "Wiem". I mówił dalej. Mówił, mówił, mówił... Ale nie to co zwykle. Nie, że to nie jest odpowiedni moment na stały związek, że oboje muszą zająć się karierą... Tym razem powiedział to, co przeczuwała od...

Gdyby każdy zawsze szczerze mówił, co leży mu na sercu, świat byłby bardzo nudny. Większość ludzi straciłoby pracę, a małżeństwa i przyjaźnie rozpadłyby się. Nikt nie potrafiłby zrobić żadnej niespodzianki, gdyż wiążą się z tym dodatkowe obowiązki, co z pewnością zostałoby wytknięte. Wszyscy chodziliby po świecie smutni i przytłoczeni otaczającą ich prawdą. Nie dopuszczono by wtedy, aby ktoś się czegoś domyślał. Każda informacja byłaby podana na tacy. Świat straciłby tajemniczość, która trzyma ludzi przy życiu. Bo kto chciałby wciąż istnieć, nie musząc myśleć nawet w podejmowaniu podstawowych decyzji? Żyjemy po to, żeby wraz z doświadczeniem rozpoznawać uczucia ludzi. Każdego człowieka należy rozumieć inaczej. Co czyniłoby nas wtedy wyjątkowym? A patrząc z drugiej strony - czy na pewno chcemy wiedzieć, co inni o nas myślą? Uważam, że lepiej żyć w błogiej nieświadomości. Fakt, jest to łatwiejsze, ale nie widzę powodów, żeby utrudniać sobie życie.

Gdyby każdy zawsze szczerze mówił, co leży mu na sercu, świat byłby bardzo nudny. Większość ludzi straciłoby pracę, a małżeństwa i przyjaźnie rozpadłyby się. Nikt nie potrafiłby zrobić żadnej niespodzianki, gdyż wiążą się z tym dodatkowe obowiązki, co z pewnością zostałoby wytknięte. Wszyscy chodziliby po świecie smutni i przytłoczeni otaczającą ich prawdą. Nie dopuszczono...

Perspektywa całkowitej szczerości może być dla nas bardzo miła, wyczekiwana. Jednak wydaje mi się, że każdy z nas potrzebuje swoich niewypowiedzianych myśli. Każdy jest inny, ma inne poglądy, opinie. Wyrażanie wszystkiego o czym myślimy mogłoby powodować wiele konfliktów. Pomyślmy o perspektywie całkowitej szczerości w związkach czy rodzinie, np. rodzice mówiący tylko prawdę swoim dzieciom (chyba nie bylibyśmy już najpiękniejszymi i najinteligentniejszymi dziećmi...). Czasami prawda nie jest odpowiedzią na wszystko. Czy kłamstwa są naprawdę takie straszne nawet w sytuacjach jak kogoś uszczęśliwiają?
Świat ludzi całkowicie szczerych mógłby być również światem pełnym frustracji, małej pewności siebie, smutku i strachu. W końcu przysłowie "Mowa jest srebrem, a milczenie złotem." musi coś znaczyć.

Perspektywa całkowitej szczerości może być dla nas bardzo miła, wyczekiwana. Jednak wydaje mi się, że każdy z nas potrzebuje swoich niewypowiedzianych myśli. Każdy jest inny, ma inne poglądy, opinie. Wyrażanie wszystkiego o czym myślimy mogłoby powodować wiele konfliktów. Pomyślmy o perspektywie całkowitej szczerości w związkach czy rodzinie, np. rodzice mówiący tylko...

Myślę, że jednym z większych problemów było by istnienie związków międzyludzkich. Potwierdziły by sie stereotypy dotyczące kobiet i mężczyzn. Co gorsze okazało by sie, że przypisywane cechy są też notoryczne u drugiej strony. Posypałyby się przyjaźnie, bo prawdziwa szczerość by weszła w codzienność. Splajtowali by psychologowie, trenerzy personalni itp gdyby chcąc nie chcąc mówili to co sądzą o swoim kliencie (z tymi pierwszymi mogłoby się okazać, że to oni powinni dawno leżeć na kozetce..).
I mówiąc całkiem serio świat, w którym by każdy mówił prawdę byłby ciężki do wytrzymania. Nie jestem fanką oszustw. Ale wierzę, że naginanie rzeczywistości potrafi też przynieść coś dobrego.

Myślę, że jednym z większych problemów było by istnienie związków międzyludzkich. Potwierdziły by sie stereotypy dotyczące kobiet i mężczyzn. Co gorsze okazało by sie, że przypisywane cechy są też notoryczne u drugiej strony. Posypałyby się przyjaźnie, bo prawdziwa szczerość by weszła w codzienność. Splajtowali by psychologowie, trenerzy personalni itp gdyby chcąc nie chcąc...

To mogłoby być niezłą oszczędnością czasu, gdyby ludzie zawsze mówili, co im leży na sercach.

Zamiast:
- Hej Asiu, miło Cię widzieć, dobrze dziś wyglądasz i jaki masz oryginalny sweterek, gdzie go kupiłaś?
- Cześć, dziękuję... a sweter, w sumie nie pamiętam gdzie go kupiłam.

Byłaby wersja bez owijania w bawełnę:
- Hej Aśka, ale beznadziejnie dziś wyglądasz, nie możesz zrobić czegoś z tymi brwiami i skąd wytrzasnęłaś ten sweter? Wyglądasz jak moja babcia.
- Cześć, znalazłam go w lumpexie, chciałam wyglądać dziś niebanalnie i stylowo, ale widzę że mi nie wyszło. Co z moimi brwiami jest nie tak?
- No sweter tragedia, popracuj jeszcze nad stylem, może spróbuj czegoś bardziej dopasowanego i w żywszych kolorach? A brwi do regulacji, co Ty Frida jesteś?
- W sumie masz rację trochę się zaniedbałam, dzięki za rady!

To mogłoby być niezłą oszczędnością czasu, gdyby ludzie zawsze mówili, co im leży na sercach.

Zamiast:
- Hej Asiu, miło Cię widzieć, dobrze dziś wyglądasz i jaki masz oryginalny sweterek, gdzie go kupiłaś?
- Cześć, dziękuję... a sweter, w sumie nie pamiętam gdzie go kupiłam.

Byłaby wersja bez owijania w bawełnę:
- Hej Aśka, ale beznadziejnie dziś wyglądasz, nie możesz...

Według mnie mówienie całkowitej prawdy nie jest czymś dobrym. Oczywistym jest, że prawda jest bardzo ważna, ale czasem trzeba ją przysłonić cieniem kłamstwa. Czy matce, które właśnie umiera dziecko na białaczkę, jest łatwo powiedzieć "Tak kochanie umierasz."? Oszukiwanie jest złe, w to nie wątpię, ale czasem potrafi załagodzić ból. W końcu ludzie kłamią nie po to, żeby kogoś skrzywdzić, ale wręcz odwrotnie. Niejednokrotnie próbują załagodzić cierpienie. Kiedy dziecku umiera piesek, to rodzice mówią mu, że Burek się rozchorował i musiał iść na pewien czas do szpitala dla piesków. Czy takie kłamstwo jest czymś złym? Kiedy rodzice się rozwodzą, to mówią dziecku prawdę? Nie, mówią to, żeby nie sprawić dziecku bólu. Łatwo jest powiedzieć, że kłamstwo jest czymś okrutnym. Jednak nikt się nie zastanawia, że gdyby nie kłamstwo, to ludzie żyliby ciągle w smutku i rozpaczy. Może i kłamstwo nie jest czymś godnym szacunku, ale jednak jest czymś ważnym, co nie powinno być od razu atakowane i skreślane.

Według mnie mówienie całkowitej prawdy nie jest czymś dobrym. Oczywistym jest, że prawda jest bardzo ważna, ale czasem trzeba ją przysłonić cieniem kłamstwa. Czy matce, które właśnie umiera dziecko na białaczkę, jest łatwo powiedzieć "Tak kochanie umierasz."? Oszukiwanie jest złe, w to nie wątpię, ale czasem potrafi załagodzić ból. W końcu ludzie kłamią nie po to, żeby...

Wcale nie lubię skwarek w pierogach i kiedy nie widzisz podkładam Ci je na talerz. Wydawałoby się, że to takie naturalne i nieszczególne, wręcz nieinwazyjne. Ale ja męczę te skwarki w pierogach, kapuśniaku, grochówce i kapuście z grochem, jeszcze mi ich kurde w rosole brakuje! I już nie mogę, już się duszę, już wymiękam. I delikatnie daję Ci znać, że nie smakują, że nudzą, że może by tak coś nowego- masełko, sam smalczyk, oliwa. W końcu się zebrałam i mówię jasno, a ty tylko rozwarłeś oczy i patrzysz z niedowierzaniem. Mam dosyć! Jeżeli ten skwarkowy dramat się nie skończy zejdę z tego świata. Tylko mówienie prawdy wyzwoli mnie z tego ucisku i już teraz czuję, że coś się zmieniło i ruszyło w dobrym kierunku. Mam nadzieję, że już w najbliższej przyszłości nigdy więcej nie będę musiała wyskrobywać tych brązowych, szpecących i wyniszczających cały smak życia skwarków.

Wcale nie lubię skwarek w pierogach i kiedy nie widzisz podkładam Ci je na talerz. Wydawałoby się, że to takie naturalne i nieszczególne, wręcz nieinwazyjne. Ale ja męczę te skwarki w pierogach, kapuśniaku, grochówce i kapuście z grochem, jeszcze mi ich kurde w rosole brakuje! I już nie mogę, już się duszę, już wymiękam. I delikatnie daję Ci znać, że nie smakują, że nudzą,...

CHAOS!
Świat by nie istniał, bo nie istniałyby znajomości i przyjaźnie, nie dałoby się pracować. Na co dzień zachowujemy pozory, kłamiemy, jesteśmy nieszczerzy. To nic złego, póki nie krzywdzimy tym ludzi. Gdyby przysłowiowy Kowalski powiedział wszystkim współpracownikom, co o nich myśli, nie udałoby się utrzymać nerw na wodzy.
Ludzie są zbyt wrażliwi, by żyć ze świadomością negatywnych i zbyt pozytywnych słów na temat swój i swojego otoczenia. Żaden związek by nie przetrwał, gdyby nawet każde zwątpienie wychodziło na wierzch.

Chyba że ludzie by się przyzwyczaili i nowe pokolenia zaakceptowałyby takie życie.

CHAOS!
Świat by nie istniał, bo nie istniałyby znajomości i przyjaźnie, nie dałoby się pracować. Na co dzień zachowujemy pozory, kłamiemy, jesteśmy nieszczerzy. To nic złego, póki nie krzywdzimy tym ludzi. Gdyby przysłowiowy Kowalski powiedział wszystkim współpracownikom, co o nich myśli, nie udałoby się utrzymać nerw na wodzy.
Ludzie są zbyt wrażliwi, by żyć ze...

Co jeśli mówiłabym, co leży mi na sercu? Powiedziałabym mojej przyjaciółce jak bardzo nie lubię, kiedy zamęcza mnie opowiadaniami o piłkarzach ręcznych. A przecież ja nie lubię sportu! Nie musiałabym udawać, że nie przypadek mój i mojego najlepszego kumpla jest wyjątkowy, bo tylko się przyjaźnimy, istnieje przyjaźń damsko-męska. W rzeczywistości za każdym razem kiedy go widzę, mam ochotę się na niego rzucić, choć w większości przypadków udaję że go nie widzę. Kiedy się z nim żegnam całując w policzek, mam ochotę pocałować jego usta, najlepiej w dodatku przygryzając mu dolną wargę. Ale przecież on traktuje mnie jak siostrę. Strach przed utratą go, gdyby nie podzielił moich uczuć jest przerażający.
Mówienie prawdy przez słowa i czyny to bardzo szlachetna umiejętność. Niestety ludzie nie są szlachetni. Kto na tym cierpi? My sami. To my stajemy się więźniami niewypowiedzianych słów, niewykonanych gestów. Wszystko przez strach przed utratą czegoś – przyjaciela, dobrej opinii, a nawet marzeń! Bo co jeśli przykładowo mój najlepszy przyjaciel stałby się moim chłopakiem, a z biegiem czasu oczekiwania przerosłyby rzeczywistość? Utraciłabym moje marzenie. Być może tutaj leży sedno sprawy. Żyjemy w wyidealizowanym świecie, w którym prawda jest największym zabójcą! Co by się stało, gdyby ludzie zaczęli mówić sobie prawdę? Musieliby zacząć żyć w rzeczywistości tu i teraz. Myślę, że nasza społeczność jeszcze do tego nie dorosła.

Co jeśli mówiłabym, co leży mi na sercu? Powiedziałabym mojej przyjaciółce jak bardzo nie lubię, kiedy zamęcza mnie opowiadaniami o piłkarzach ręcznych. A przecież ja nie lubię sportu! Nie musiałabym udawać, że nie przypadek mój i mojego najlepszego kumpla jest wyjątkowy, bo tylko się przyjaźnimy, istnieje przyjaźń damsko-męska. W rzeczywistości za każdym razem kiedy go...