Rozmawiałam kiedyś z wyjątkową starszą panią. Kobieta razem z mężem przez całe życie podróżowała po świecie. Opowiadała mi o Indiach, Meksyku, Kanadzie… Ja mogłam się pochwalić, co najwyżej paroma wycieczkami – Paryż, Kopenhaga, Wiedeń. Popatrzyła na mnie z lekkim politowaniem i powiedziała: „Europa? My sobie Europę zostawiliśmy na emeryturę.” W tym jednym zdaniu zawarła istotę sprawy- emerytura nie jest jakimś magicznym momentem, kiedy nagle się ma czas, wszystko się chce i można realizować marzenia. To etap życia, jak każdy inny. Z możliwościami i ograniczeniami, jak poprzednie momenty życia. Ona zwiedziła Europę, kiedy miała już mniej siły i bardziej cywilizowane miejsca były wskazane chociażby ze względu na stan zdrowia, ale nie zrezygnowała ze swojej pasji.
Ja mam dwie opcje. Albo spędzę emeryturę w małym domku na odludziu z kotami, książkami i ogródkiem warzywnym, albo rozwiodę się po czterdziestu latach małżeństwa i z o połowę młodszym nowym narzeczonym zacznę robić jakieś szalone rzeczy. Gorzej, jak mi proteza wypadnie na tej rafie koralowej, bo jak ją potem w tej wodzie znaleźć…

Rozmawiałam kiedyś z wyjątkową starszą panią. Kobieta razem z mężem przez całe życie podróżowała po świecie. Opowiadała mi o Indiach, Meksyku, Kanadzie… Ja mogłam się pochwalić, co najwyżej paroma wycieczkami – Paryż, Kopenhaga, Wiedeń. Popatrzyła na mnie z lekkim politowaniem i powiedziała: „Europa? My sobie Europę zostawiliśmy na emeryturę.” W tym jednym zdaniu zawarła...

''Sta­rość nie jest niczym in­nym, jak tyl­ko powtórze­niem wieku dziecięcego'' - Arystoteles. W starości zrobię te głupie rzeczy, które kochałam w dzieciństwie. Oraz te ,na które nigdy nie mam czasu. Chociażby skok ze spadochronu :) Podróż w nieznane, do innego kraju. Bo wiek, to tylko liczba. Jeżeli oczywiście zdrowie mi na to pozwoli. I najważniejsze chciałabym być otoczona kochającą rodziną, wnukami biegającymi pod nogami...

''Sta­rość nie jest niczym in­nym, jak tyl­ko powtórze­niem wieku dziecięcego'' - Arystoteles. W starości zrobię te głupie rzeczy, które kochałam w dzieciństwie. Oraz te ,na które nigdy nie mam czasu. Chociażby skok ze spadochronu :) Podróż w nieznane, do innego kraju. Bo wiek, to tylko liczba. Jeżeli oczywiście zdrowie mi na to pozwoli. I najważniejsze chciałabym być...

Ja bym chciała mieć taką starość jak moja 83letnia babcia. Móc jeździć do wnuków i prawnukow- szaleć z nimi na maksa! Tańczyć na nie jednym weselu, zimą pić nalewki które latem wyprodukuje. Być ciągle uśmiechnięta-nawet jeśli otaczają mnie mocno sfrustrowani ludzie. Chciałabym być taką babcią Gienia...

Ja bym chciała mieć taką starość jak moja 83letnia babcia. Móc jeździć do wnuków i prawnukow- szaleć z nimi na maksa! Tańczyć na nie jednym weselu, zimą pić nalewki które latem wyprodukuje. Być ciągle uśmiechnięta-nawet jeśli otaczają mnie mocno sfrustrowani ludzie. Chciałabym być taką babcią Gienia...

Kiedy będę, kiedy będę już staruszkiem...
Będę śpiewać wódkę pijąc jednym duszkiem.
Wnuki bawić, opowiadać i żartować,
wieczorami z przyjaciółmi w klubach nie będę się krępować.
Co niedziela do kościoła będę chadzać,
a w soboty szalone przygody sprawiać.
Kolorowe sukieneczki będę nosić,
śmiać się głośno, innych ludzi będę znosić.
Nie zapomnę, nie zapomnę: każdy dzień jest pięknym darem.
Życie przeżyć jakby cudem było a nie z przeceny towarem.

Kiedy będę, kiedy będę już staruszkiem...
Będę śpiewać wódkę pijąc jednym duszkiem.
Wnuki bawić, opowiadać i żartować,
wieczorami z przyjaciółmi w klubach nie będę się krępować.
Co niedziela do kościoła będę chadzać,
a w soboty szalone przygody sprawiać.
Kolorowe sukieneczki będę nosić,
śmiać się głośno, innych ludzi będę znosić.
Nie zapomnę, nie zapomnę: każdy dzień jest...

Kiedyś ze znajomymi wynajęliśmy halę, by pograć w siatkówkę. Po godzinie boisko miała przejąć inna ekipa. Jakie było nasze zdziwienie, gdy się okazało, że ta drużyna to 60+ dziadkowie na rolkach, pragnący pograć w hokeja. To nie żart, a autentyczne wspomnienie. Chcę być takim seniorem. Jeśli ma mnie śmierć dopaść, to niech się ona przynajmniej za mną nalata. Nie chcę żyć przygodami pani Krysi z serialu „ Z jak Zdrada”. To czy starłam kurze, nie będzie miernikiem mojego nastroju. Chce być babcią, która, nie zapomni, kim była będąc młoda i nie będzie się przejmowała tym, że w jej wieku nie wypada czegoś robić. Skok ze spadochronu? Choćby i razem z wnukami, bo czemu nie? Lepsza śmierć z chwilą szczęścia przed, niż w szpitalu pod kroplówką. Marzy mi się, że będę miała obok siebie mojego „dziadka”, ukochanego od wielu lat i razem będziemy spędzać spokojne wieczory przy kominku. To cudowny plan, ale niech takich wieczorów będzie z 30, 60, ale jeden z nich spędzimy np. na strzelnicy. Według mnie w życiu ważne jest żeby pamiętać, że będąc starym się żyje, a nie umiera i na tym się trzeba skupiać.

Kiedyś ze znajomymi wynajęliśmy halę, by pograć w siatkówkę. Po godzinie boisko miała przejąć inna ekipa. Jakie było nasze zdziwienie, gdy się okazało, że ta drużyna to 60+ dziadkowie na rolkach, pragnący pograć w hokeja. To nie żart, a autentyczne wspomnienie. Chcę być takim seniorem. Jeśli ma mnie śmierć dopaść, to niech się ona przynajmniej za mną nalata. Nie chcę żyć...

Za 40 lat, gdy przewidywany jest początek emerytury mojego pokolenia, nie będziemy już wiedzieli co to właściwie jest ta emerytura.
Będą pisać o tym zjawisku w książkach od historii by kolejne pokolenia wiedziały, że takie coś w ogóle istniało.
Nie mogę więc napisać co bym robiła jako emeryt, ale z całą pewnością mogę napisać, że obiecuję sobie, iż na starość nie zgubię z horyzontu swoich celów założonych już teraz.
Obyśmy po prostu pozostali sobą bo DOPÓKI ŻYCIE TRWA wszystko jest możliwe.

Za 40 lat, gdy przewidywany jest początek emerytury mojego pokolenia, nie będziemy już wiedzieli co to właściwie jest ta emerytura.
Będą pisać o tym zjawisku w książkach od historii by kolejne pokolenia wiedziały, że takie coś w ogóle istniało.
Nie mogę więc napisać co bym robiła jako emeryt, ale z całą pewnością mogę napisać, że obiecuję sobie, iż na starość nie zgubię z...

Siwe krótkie włosy, okulary jak denka na haczykowatym nosie, szara spódnica do kostek, beżowy żakiet, niska emerytura i nieznośny charakter – tak właśnie wyobrażam siebie za kilkadziesiąt lat. Będę zgrzybiałą wścibską staruchą zaglądającą w okna sąsiadów. Wraz ze swoją kumoszką będziemy codziennie toczyć długie dysputy o lekarzach, promocjach w supermarketach, o niewychowanej młodzieży w środkach komunikacji miejskiej nie wspominając. Z powodu swojej otyłości trudno mi będzie się poruszać - jak tysiącom szarych babć o sylwetce kwadratu - które codziennie o godzinie 8.00 wtaczają się z trudem do tramwaju, by wysiąść na przystanku: TARG. Potem będę skrzekliwym głosem licytować się o cenę cebuli i skarżyć przy okazji na obecne, niewdzięczne czasy.
Po powrocie do domu zacznę przygotowywać obiad dla siebie i męża. Ach. Skleroza. Nie będę miała męża, bo przecież kto wytrzymałby z takim babsztylem. Wobec tego przygotuję zupę cebulową tylko dla jednej osoby i położę się spać. Potajemnie będę czekać na lepszy dzień i na kogoś, kto oswobodzi mnie ze stagnacji i wszechogarniającej samotności.

Tak bardzo boję się starości, że obawiam się, iż tak właśnie będzie przedstawiać się moje życie w wieku 70 lat. Może ta książka pokaże mi, że może być inaczej, że moja starość nie musi rysować się w tak czarnych, pesymistycznych barwach.

Siwe krótkie włosy, okulary jak denka na haczykowatym nosie, szara spódnica do kostek, beżowy żakiet, niska emerytura i nieznośny charakter – tak właśnie wyobrażam siebie za kilkadziesiąt lat. Będę zgrzybiałą wścibską staruchą zaglądającą w okna sąsiadów. Wraz ze swoją kumoszką będziemy codziennie toczyć długie dysputy o lekarzach, promocjach w supermarketach, o...

Oczywiście, kolei losu i ilości czasu, który nam został nie można przewidzieć, jednak ustanowiłem sobie pewne plany na życie. Gdy jestem jeszcze młody i w pełni sił, chcę spróbować wszystkich, albo przynajmniej większości ekstremalnych rzeczy, które można przeżyć w ciągu życia. Skok ze spadochronem, bungee, podróże. Chcę w życiu spróbować wszystkiego co możliwe! Za to na okres emerytury także zaplanowałem sobie korzystanie z dóbr kultury, jednak trochę bardziej statyczne. Nadrabianie zaległości książkowych i filmowych w przyjemnej, wygodnej atmosferze - idealna starość. Być może zdołam zaliczyć całą swoją listę książek do przeczytania w ciągu życia!

Oczywiście, kolei losu i ilości czasu, który nam został nie można przewidzieć, jednak ustanowiłem sobie pewne plany na życie. Gdy jestem jeszcze młody i w pełni sił, chcę spróbować wszystkich, albo przynajmniej większości ekstremalnych rzeczy, które można przeżyć w ciągu życia. Skok ze spadochronem, bungee, podróże. Chcę w życiu spróbować wszystkiego co możliwe! Za to na...

Ja sobie wyobrażam, że będę żyć bardzo długo, bo nie palę, nie piję, uprawiam sporty i odżywiam się dobrze. Wyobrażam sobie siebie wyglądającą młodo w wieku 100 lat, piszącą książki, podręczniki szkolne i artykuły naukowe. Widzę, jak szusuję na nartach i dużo podróżuję. Mam ogrom czasu na czytanie książek i często przesiaduję w czytelni. Mam prawnuki i praprawnuki, którym pomagam w nauce i gotuję dla nich pyszne potrawy. Mam uśmiech i po prostu promienieję radością życia. Nie wiem, czy to wizja zbyt idealna, by mogła być prawdziwa. Mam jednak nadzieję, że się zrealizuje. Ma ku temu podstawy w postaci obecnie bezgranicznego optymizmu, którym rzucam światło na przykre sprawy innych.

Ja sobie wyobrażam, że będę żyć bardzo długo, bo nie palę, nie piję, uprawiam sporty i odżywiam się dobrze. Wyobrażam sobie siebie wyglądającą młodo w wieku 100 lat, piszącą książki, podręczniki szkolne i artykuły naukowe. Widzę, jak szusuję na nartach i dużo podróżuję. Mam ogrom czasu na czytanie książek i często przesiaduję w czytelni. Mam prawnuki i praprawnuki, którym...