Morderca bawi się ze mną w chowanego. Co roku jak w zegarku "budzi się" jak stary niedźwiedź, który mocno śpi i zaczyna swoją grę usuwając ludzi niczym pionki w grze w "Chińczyka". Wygląda to jak podchody. Raz podrzucił chusteczką haftowaną, co ma cztery rogi, innym razem był to element puzzla, kostka do gry, skakanka, patyki czy butelka, a nawet pomidor. Przechowywałam je jak fanty i miałam pewność, że ich nie wykupi, gdy tylko go schwytam. Czasami też odbierałam głuche telefony. Czy uda mi się go złapać? Już nie wiem, czy to pytanie czy wyzwanie? To jak gra w dwa ognie. My po przeciwnych stronach, tylko kto kogo pierwszy zbije? Jakby miał monopol, by być górą i stać się liskiem, który "cichuteńko stawia nogi, cichuteńko się zakrada, nic nikomu nie powiada". Gdy już myślę, że jestem blisko i czuję ciepło, za chwilę pojawia się zimno... Nie mogę się poddać, nie teraz, gdy nie wiadomo na kogo wypadnie. Rozwiążę tę łamigłówkę i znajdę jego najsłabsze ogniwo.

Morderca bawi się ze mną w chowanego. Co roku jak w zegarku "budzi się" jak stary niedźwiedź, który mocno śpi i zaczyna swoją grę usuwając ludzi niczym pionki w grze w "Chińczyka". Wygląda to jak podchody. Raz podrzucił chusteczką haftowaną, co ma cztery rogi, innym razem był to element puzzla, kostka do gry, skakanka, patyki czy butelka, a nawet pomidor. Przechowywałam je...

Śledztwo to nie zabawa w kotka i myszkę, to raczej podchody połączone z grą typu memory. Za nikim nie biegnę. Nie mam sprecyzowanego celu, niczym ganiające się dzieci na podwórku. Wszystko rozgrywa się w naszych głowach. On popełnia zabójstwo i spokojnie wraca do domu. Mnie z codzienności wyrywa telefon i docieram na miejsce przestępstwa. 1, 2, 3, Baba Jaga patrzy! To nasza osobista partia szachów, z tą różnicą, że nie przestawiamy żadnych pionków, to my nimi jesteśmy. Mój jedyny cel to dorwać go zanim strąci mi kolejne figury. Oględziny sceny zabójstwa rządzą się tymi samymi prawami, co stare dobre Cluedo. Gdzie, czym, dlaczego i najważniejsze, kto? Dla mnie zabójca nie jest żywym człowiekiem, jest zagadką logiczną, jakich pełno w weekendowej prasie. Czasem dziecinnie prostą, a czasem bardziej wymagającą. Zawsze lubiłem szarady, dziś rozwiązuje je zawodowo. Nigdy mnie nie dotyczą, stawką zawsze jest życie kogoś innego. Dla mnie anonimowego. Poznajemy się dopiero, gdy umrze. Gdyby nie to, prawdopodobnie nigdy nie mieli byśmy ku temu okazji. Teraz jest pewnego rodzaju wizytówką swojego zabójcy. Jego dziełem. Swoistym portfolio. Dla mnie, przede wszystkim kalamburem. Zabawa w głuchy telefon, w której zabójca do mnie niewyraźnie szepce, a je muszę zgadnąć, o co mu chodzi. To jakbym czytał komiks od tyłu i próbował zgadnąć co było na początku. Na początku był zabójca. Oboje przyjmujemy pokerowe maski i udajemy obojętność, z tym, że na końcu to zawsze ja mówię „sprawdzam”.

Śledztwo to nie zabawa w kotka i myszkę, to raczej podchody połączone z grą typu memory. Za nikim nie biegnę. Nie mam sprecyzowanego celu, niczym ganiające się dzieci na podwórku. Wszystko rozgrywa się w naszych głowach. On popełnia zabójstwo i spokojnie wraca do domu. Mnie z codzienności wyrywa telefon i docieram na miejsce przestępstwa. 1, 2, 3, Baba Jaga patrzy! To nasza...

Dostałem list ze wskazówką. Mam czekać na Rynku, koło fontanny w samo południe. Czuję się jak pionek w grze… Jestem niczym marionetka, robię co mi karze.
O umówionej godzinie stoję w wyznaczonym miejscu, mam nadzieję, ze coś się wyjaśni. Na razie stoję i czekam. Pewne wydarzenia układają się w mojej głowie jak puzzle. Wiem, że jeszcze parę wskazówek i będę miał cały obraz sytuacji.
Nagle stanął przede mną mężczyzna w okularach. Śmieje się i ucieka. Biegnę za nim. Czuję się jakbym grał w ciuciubabkę. To jakaś parodia. Ucieka mi…Cholera, nigdy nie byłem dobry w ganianego..
Coś mu wypadło z kieszeni. Podnoszę do ręki kwit parkingowy. Teraz mam jego dane. Czuję się wspaniale. Bingo, złote trafienie. Mam go. Puzzle zostały właśnie ułożone.
Dzwonię do partnera. Trzeba będzie go złapać w dwa ognie.

Dostałem list ze wskazówką. Mam czekać na Rynku, koło fontanny w samo południe. Czuję się jak pionek w grze… Jestem niczym marionetka, robię co mi karze.
O umówionej godzinie stoję w wyznaczonym miejscu, mam nadzieję, ze coś się wyjaśni. Na razie stoję i czekam. Pewne wydarzenia układają się w mojej głowie jak puzzle. Wiem, że jeszcze parę wskazówek i będę miał cały obraz...

Myśl, Jonasz, myśl. Jesteś detektywem z wieloletnim doświadczeniem a ten bandzior bawi się z tobą w podchody. Dozuje dla ciebie informacje, nie tak powinno być. Pokazuje się i znika, jakby przypomniała mu się zabawa w chowanego. Ostatnio ten ubogi liścik, jak gdyby grając w scrabble miał bardzo niekorzystną sytuację i musiał układać wyrazy "na siłę". Dał ci wskazówkę. Pewnie to niebezpieczne, ale trzeba znaleźć jego bazę i się tam dostać. Nie chciałbym jednak w pewnym momencie obudzić się z zawiązanymi oczami w piwnicy i szukać oprawcy jak ciuciu-babka...

Myśl, Jonasz, myśl. Jesteś detektywem z wieloletnim doświadczeniem a ten bandzior bawi się z tobą w podchody. Dozuje dla ciebie informacje, nie tak powinno być. Pokazuje się i znika, jakby przypomniała mu się zabawa w chowanego. Ostatnio ten ubogi liścik, jak gdyby grając w scrabble miał bardzo niekorzystną sytuację i musiał układać wyrazy "na siłę". Dał ci wskazówkę....

Komisarz Dom - Gąsienica chodził po swym biurze tam i z powrotem nucąc "Chodzi lisek koło drogi" i rozmyśla, jak tu nie dać się zrobić w "Balona". Że jego czas się kończył na wyjaśnienie Zagadki, wiedział. Zastanawiał się kiedy tylko ktoś krzyknie "raz dwa trzy baba - jaga patrzy" i nastąpi koniec gry. Zabawa w Chowanego dobiegała końca, długo pozwalał się wodzić za nos i kręcić sobą jak ciuciubabką. Ale czas odsłonić wszystkie Karty, koniec tych Podchodów. Ma już dość Fantów, motywów i dowodów.Kawałki układanki wreszcie zaczęły pasować i łączyć się niczym Puzzle. Chińczyk z pewnością nie ma alibi na Dzień i Noc tuż przed ostatnimi zabójstwami. Ale wiadomo, że to Mafia pociągała za sznurki, Murarz był tylko płotką, ale prawdziwym Królem Lulem był Stefan Guma vel Ziemniak. Kości zostały rzucone, teraz czas na Szach i mat. Wyciągnął z kieszeni kostkę Rubika i w zamyśleniu przekręcił szybko kilkakrotnie kolorowe ścianki. Tak, teraz sprawa nabierała Kolorów, Sieci zostały zastawione teraz niczym Pająk czekał na Muchy które same w nie wpadną. Zabawa w berka się skończyła- teraz się okaże, kto wygra policjanci czy złodzieje.

Komisarz Dom - Gąsienica chodził po swym biurze tam i z powrotem nucąc "Chodzi lisek koło drogi" i rozmyśla, jak tu nie dać się zrobić w "Balona". Że jego czas się kończył na wyjaśnienie Zagadki, wiedział. Zastanawiał się kiedy tylko ktoś krzyknie "raz dwa trzy baba - jaga patrzy" i nastąpi koniec gry. Zabawa w Chowanego dobiegała końca, długo pozwalał się wodzić za nos i...

- A to PALANT- powiedział Komisarz BALONIK. Na brązowym biurku ze sklejki, które pamiętało zapewne lata 60-te ubiegłego wieku leżał kolejny list-
"KÓŁKO GRANIASTE czworokanciasta
Kółko nam się połamało
Cztery grosze kosztowało
A my wszyscy bęc.

Zgadniecie, kto będzie następny?

Wasz nieznany sprawca;)"

-Rajcują go takie zabawy W KOTKA I MYSZKĘ. Nie wiem jak długo dam radę ciągnąc to śledztwo. Cała GŁOWA, RAMIONA, KOLANA, PALCE nawet mam obolałe i zesztywniałe. Łeb mi pęka, na milion kawałków, jak cholerne PUZZLE. A ten zwyrodnialec urządza mi tu jakieś PODCHODY. Jakby miał MONOPOL na dobrą zabawę kosztem innych- zakończył przemowę komisarz, po czym kichnął i długo wydmuchiwał mocno zaczerwieniony już nos.
-Szefie, to jakieś porąbane SCRABBLE, nic nie rozumiem z tego listu
-Stefek, ty ledwo promocję do ósmej KLASY dostałeś, to co się dziwisz, że nie kapujesz. Wiem jedno-Komisarz zakasłał, pociągnął nosem i powiedział- kończy się ta zabawa w CIUCIUBABKĘ. W nosie mam domniemanie niewinności! Robimy obławę, kryptonim "GĄSKI, GĄSKI DO DOMU", bo KRASNOLUDKI za nas tego nie zrobią. MAŁO NAS, MAŁO NAS wiem, ale jeśli nie chcemy kolejnej ofiary, to musimy zakończyć tę zabawę w BERKA i przyskrzynić dziada. Stefek podaj mi chusteczkę higieniczną...
-MAM CHUSTECZKĘ, HAFTOWANĄ tylko...
-Może być, dawaj, bo mi kapie z nosa. Ten zwyrodnialec myśli, że STAREGO NIEDŹWIEDZIA pokona. Niedoczekanie! Chyba, że wcześniej wykończy mnie ta grypa...na zmianę mi CIEPŁO, ZIMNO. Skronie mi zaraz eksplodują, mam w nich DWA OGNIE i wszystko widzę na ZIELONO, ale damy radę...Stefek, zwołuj wszystkich!

- A to PALANT- powiedział Komisarz BALONIK. Na brązowym biurku ze sklejki, które pamiętało zapewne lata 60-te ubiegłego wieku leżał kolejny list-
"KÓŁKO GRANIASTE czworokanciasta
Kółko nam się połamało
Cztery grosze kosztowało
A my wszyscy bęc.

Zgadniecie, kto będzie następny?

Wasz nieznany sprawca;)"

-Rajcują go takie zabawy W KOTKA I MYSZKĘ. Nie wiem jak długo dam radę...

Rozdział 1
---
Warszawa, 02.04.2016 godz: 6:46
Detektyw Rosberg otrzymał sms w którym ktoś postanowił zabawić się z nim w kotka i myszkę, wysłał mu przynętę, wskazówkę prowadzącą go do ukrytego skarbu którym w tym przypadku była nastoletnia Nath , która została uprowadzona po wcześniejszej przeciągance z napastnikiem .Dziewczyna wracała właśnie od przyjaciółki polną dróżką, w pewnym momencie zobaczyła mężczyzne w średnim wieku leżącego, prawdopodobnie nieprzytomnego, jako że była świeżo po kursie ratowniczym przystąpiła do działania, było to jednak błędem, mężczyzna pogrywał z nią w popularną grę dla dzieci- Stary Niedźwiedź Mocno Śpi, jak i w bajce tak i tu, kobieta próbowała nawiązać konwersacje z ów poszkodowanym, ten ,,magicznie uzdrowiony,, pociągnął ją za włosy i przyłożył do twarzy brudną szmate nasączoną chloroformem. Doświadczony detektyw ustalił lokalizacje numeru, po czym napisał do współpracownika ,,Czy słoneczko już wstało?'' po chwili telefon zawibrował, Rosberg otwiera wiadomość i odczytuje ,,Tak,tak,tak'' Był to dla nich znak porozumienia w nagłych sytuacjach, jako wiedzieli iż są inwigilowani starali się zabawiać w takie niepozorne gry których nikt nie umiał rozszyfrować. Jak co dzień przed wyjściem przejrzał pocztę, poprzednie sprawy, napił się kawy, lecz dziś dołożył kolejny element do ,,Abrakadabra pokaż swój ruch,, postanowił wychodzić z domu szybszym krokiem, aby nie tracić cennego czasu. Wsiadł do zaparkowanego przed domem auta i pojechał w ustalone wcześniej miejsce. Niestety.. Rosberg nie wiedział że jego przyjaciel to jednocześnie poszukiwany przez niego przestępca który bawi się z nim w węża w trawie, nie ujawniając się, czekają na sprzyjające warunki, dając mu podpowiedzi jak w podchodach, przesuwając całą grę tak jak on chce, teraz to on ma ruch, on wygra tą partię, tak myśli, on chce w to wierzyć, bo co innego mu zostało... Detektyw jednak już wcześniej poukładał puzzle i wie z czym na doczynienia, jednakże gra na zwłokę bo chce ocalić dziewczynę. Tym razem ułożone przed współpracownika klocki rozpadną się w drobny mak ciągnąc za sobą innych... Rosberg zatrzymuje się nagle z piskiem opon... To jest ten moment, własnie zamierza odkryć karty i powiedzieć co wie...
-Zabawa skończona Tommy- mówi z delikatnym uśmieszkiem Rosberg
-Jesteś żałosny myśląc, że ja coś znaczę w tej grze, przepraszam Cię, że zostawiam to tobię ja już nie wytrzmam dłużej- odruchowo pociągnął za spust pistoletu Rosberga nie dając szansy na wytłumacznie tego chaosu
Kilka sekund potem, Rosberg będący w kompletnym szoku, mający plamy krwi na koszuli otrzymuje sms - ,,Baba jaga patrzy, nie szukaj, nie pytaj, masz być grzeczny,śmierć Tommego to tylko i wyłącznie twoja wina, zwabiłeś go, kłóciliście się, strzeliłeś do niego swoją bronią, to dopiero początek tego dnia,jeśli chcesz żyć postępuj zgodnie z następnymi wskazówkami i nie oszukuj bo ktoś zginie z twojej winy, a wraz z zachodem słońca nie będziesz mógł spojrzeć sobie w oczy''
----

Rozdział 1
---
Warszawa, 02.04.2016 godz: 6:46
Detektyw Rosberg otrzymał sms w którym ktoś postanowił zabawić się z nim w kotka i myszkę, wysłał mu przynętę, wskazówkę prowadzącą go do ukrytego skarbu którym w tym przypadku była nastoletnia Nath , która została uprowadzona po wcześniejszej przeciągance z napastnikiem .Dziewczyna wracała właśnie od przyjaciółki polną...

Kolejna ofiara znaleziona ...
Patrzę na zwłoki, na ich ułożenie i jak w ,,kalamburach" próbuję odgadnąć co się wydarzyło.
,,Podchody" trwają...
,,Puzzle" rozsypane po całym miasteczku- choć coraz więcej elementów, wciąż nie dają się ułożyć w logiczną układankę.
To jak ,,kostka Rubika"- widać pewien schemat, ale wciąż nie wiem jak co ułożyć.
Tymczasem gdzieś morderca wybiera już pewnie kolejną , 10 ofiarę- a ja wciąż nie mam odpowiedzi na kluczowe pytanie czy to przemyślany wybór jak w ,,szachach" czy raczej ,,entliczek pentliczek".
Operacja ,, Idzie lisek" trwa za długo... stanowczo za długo.
Seryjny morderca jest wciąż o krok przed nami mamy w biurze szpicla tak więc ,, Król ciszy trwa" - nie wiadomo już komu można ufać. A wyciek do mediów zasiał ziarno paniki i na wszystkich kanałach prezenterzy apelują ,, Gąski do domu". Ile potrwa ta zabawa w ,, kotka i myszkę" czas pokaże.

Kolejna ofiara znaleziona ...
Patrzę na zwłoki, na ich ułożenie i jak w ,,kalamburach" próbuję odgadnąć co się wydarzyło.
,,Podchody" trwają...
,,Puzzle" rozsypane po całym miasteczku- choć coraz więcej elementów, wciąż nie dają się ułożyć w logiczną układankę.
To jak ,,kostka Rubika"- widać pewien schemat, ale wciąż nie wiem jak co ułożyć.
Tymczasem gdzieś morderca...

Gra w podchody zaczęła się kilka miesięcy temu. On zostawiał trop, a ja, podążając tym śladem, starałem się ułożyć elementy układanki w sensowną całość. Jednak każda moja teoria okazywała się być trwała niczym zamek z piasku. Bawiliśmy się więc w niekończącą się ciuciubabkę. Miałem dość tego przeciągania liny, bo każda moja przegrana wiązała się z nową ofiarą. Czułem się bezradny i skołowany, niczym lisek chodzący koło drogi. Ginęły niewinne kobiety, a ja błądziłem po omacku. W całym tym śledztwie poruszałem się tak niezgrabnie, jak podczas zawodów w skokach w worku - potykałem się i przewracałem co krok, oddalając się wręcz od uchwycenia sprawcy. I choć morderca chwilowo wydawał się mocno spać, niczym stary niedźwiedź, wiedziałem, że lada chwila znów nastąpi przebudzenie. Pragnąłem wygrać tę partię szachów jak nigdy wcześniej, jednak nie miałem żadnego asa w rękawie. Mogłem jedynie czekać na kolejny trop, wierząc, że właśnie on pozwoli mi wygrać tę zabawę w chowanego.

Gra w podchody zaczęła się kilka miesięcy temu. On zostawiał trop, a ja, podążając tym śladem, starałem się ułożyć elementy układanki w sensowną całość. Jednak każda moja teoria okazywała się być trwała niczym zamek z piasku. Bawiliśmy się więc w niekończącą się ciuciubabkę. Miałem dość tego przeciągania liny, bo każda moja przegrana wiązała się z nową ofiarą. Czułem się...