Murzasichle - pięknie dźwięcząca w naszych ustach nazwa. Weźmy do ręki jakikolwiek przewodnik, opowiadający o tym miejscu (o ile takowy został napisany!) Zobaczylibyśmy w nim zdjęcia najpiękniejszych budowli i najważniejszych punktów naszej wsi. Natomiast nigdzie nie będzie wyjaśniona zagadkowa nazwa (daję słowo!) Bo i czymże się tu chwalić... Ja znam prawdę i za drobną opłatą, chętnie się wiedzą z wami podzielę.
Otóż działo się to jeszcze na długo przed stryjeczną babką od strony matki wnuka ciotecznego kuzyna mego dziadka. Pewien mało rozgarnięty Wincenty, co to pochodził niby zza Renu, sprowadził się w nasze strony nie bezpośrednio, bo już kilka pokoleń temu. Wicuś miał swój warsztat stolarski tuż obok... burdelu. I tak razu pewnego wykoncypował, że przewierci otwór w ścianie (a solidna była, ceglana!), bo postanowił podglądać co niektóre scenki... Jednakże rychło został na tym przyłapany i przyparty do muru sam się przyznał do niecnego postępku! I tak już jakoś zostało... "Siechlen" po niemiecku znaczy tyle co "zezować", a Wicek nie robił nic innego jak "zezował zza mura"... Zatem na cześć ciekawskiego jegomościa, nasze miejsce zwie się Murzasichle.
Sprawdzona to historia, zasłyszana lata temu od wnuka ciotecznego kuzyna mojego dziadka, co to wywiedział się od stryjecznej babki od strony matki, co to wiedziała wszystko o wszystkich.

Murzasichle - pięknie dźwięcząca w naszych ustach nazwa. Weźmy do ręki jakikolwiek przewodnik, opowiadający o tym miejscu (o ile takowy został napisany!) Zobaczylibyśmy w nim zdjęcia najpiękniejszych budowli i najważniejszych punktów naszej wsi. Natomiast nigdzie nie będzie wyjaśniona zagadkowa nazwa (daję słowo!) Bo i czymże się tu chwalić... Ja znam prawdę i za drobną...

W pewnej wiosce,którą bardzo czesto nawiedzały burze i silne deszcze ludzie postanowili ostrzegać się nawzajem przed nadciągającymi czarnymi chmurami ktore to miały zwiastowac groźne wyładowania.Wyznaczali każdego dnia mężczyznę,który siedząc na najwyższym szczycie góry miał obserwować niebo.Kiedy zauważał ciemne chmury zaczął głośno krzyczeć..Burza nadchodzi...a echo roznosiło wiadomość dalej.Kiedy zaczęło sie przejaśniać mężczyzna ogłaszał ..Burza cichnie...a echo jak na złośc tą dobrą wiadomośc zawsze zniekształcał i zamiast.. Burza cichnie.. echo roznosiło wiadomość ..MURZASICHLE..Początkowo nikt nie wiedził o co chodzi jednak z biegiem czasu ludzie przyzwyczaili sie do tego,że echo płata im psikusa i na tą cześc urządzali wielka ucztę a z biegiem czasu swoją wioske nazwali "Murzasichle"

W pewnej wiosce,którą bardzo czesto nawiedzały burze i silne deszcze ludzie postanowili ostrzegać się nawzajem przed nadciągającymi czarnymi chmurami ktore to miały zwiastowac groźne wyładowania.Wyznaczali każdego dnia mężczyznę,który siedząc na najwyższym szczycie góry miał obserwować niebo.Kiedy zauważał ciemne chmury zaczął głośno krzyczeć..Burza nadchodzi...a echo...

Wieść niesie, że w dawnych czasach gdy ludzie dopiero osiedlali dzisiaj znane nam tereny, polskie góry zamieszkiwały dziwne stwory. Dzisiaj pewnie nosiłyby nazwę Yeti, albo wielka stopa. Jednak przez wzgląd na dziwne świsty jakie wydawały groźne istoty nazywano je Sichle. Były one wielkie, porośnięte sierścią, jednak jak na mieszkańców górskich szczytów były dość niezdarne. W starciu z Sichlami ludzie nie mieli szans przez ich siłę. Dlatego ludziom pozostawała ucieczka. Najgroźniejsze były noce, gdyż Sichle często zakradały się do ludzkich osad i porywały małe dzieci, aby je później pożreć. Pewnego dnia mądry wódz najbardziej zagrożonej osady wymyślił, aby zbudować ogromny mur, który obroniłby ludzi przed tymi stworami. Tak też zrobiono, a miejscowość w której wznosił się mur nazywano potocznie Murzasichle. Zamieszkali tu najsilniejsi i najodważniejsi Słowianie. Z czasem chcąc pokazać swoją siłę i odwagę zaczęli polować na Sichle, do tego stopnia, że one całkowicie wyginęły. Było to dawno, mur z biegiem czasu się rozpadł, Sichle wyginęły, język polski ewoluował i dzisiaj mało kto pamięta jak nazywano górskie potwory, jednak miejscowość nadal istnieje, a jej nazwa udowadnia siłę i odwagę jej założycieli.

Wieść niesie, że w dawnych czasach gdy ludzie dopiero osiedlali dzisiaj znane nam tereny, polskie góry zamieszkiwały dziwne stwory. Dzisiaj pewnie nosiłyby nazwę Yeti, albo wielka stopa. Jednak przez wzgląd na dziwne świsty jakie wydawały groźne istoty nazywano je Sichle. Były one wielkie, porośnięte sierścią, jednak jak na mieszkańców górskich szczytów były dość niezdarne....

Dawno, dawno temu, kiedy nie wszystko miało jeszcze nazwę, w małej wsi pod górami trwało huczne wesele. Górale przez trzy dni i przez trzy noce tańcowali i głośno śpiewali na cześć pary młodej. Całą uwagę okolicznych mieszkańców zajęło przyjęcie – wysłali oni pastuchów z owcami na hale, warzywa z przydomowych ogródków zostały zawczasu zebrane przez gospodynie, wszystko zostało ułożone tak, by każdy mógł w pełni cieszyć się razem z młodymi. Takiej okazji nie mógł nie wykorzystać drobny złodziejaszek. Zakradł się on do jednej z pobliskich chat i wziął się za swoje brudne sprawki. Ukradłszy parę przedmiotów, wymknął się cichcem i począł uciekać. Nie wiedział, że śledzi go mały góral, niezwykle odważne dziecko. Złodziej przechodząc przez mur okalający ziemie okradzionego domu, zahaczył portkami o wystający z niego hak. Bezradnie zawisł. Natomiast dziecko oznajmiło dorosłym, co zaszło. Wszyscy goście weselni pobiegli do złodzieja według wskazówek małego górala, który wołał, sepleniąc: „mur za sikle, mur za sikle!”, co miało znaczyć „mur za lipne” – mur bowiem znajdował się na dwoma młodymi lipami. Górale znaleźli złodziejaszka, zdjęli go z haka, odebrali to, co skradł i dali mu porządne lanie swymi ciupagami. Od tej pory każdy ze śmiechem wspominał ową wioskę jako „Murzasichle”.

Dawno, dawno temu, kiedy nie wszystko miało jeszcze nazwę, w małej wsi pod górami trwało huczne wesele. Górale przez trzy dni i przez trzy noce tańcowali i głośno śpiewali na cześć pary młodej. Całą uwagę okolicznych mieszkańców zajęło przyjęcie – wysłali oni pastuchów z owcami na hale, warzywa z przydomowych ogródków zostały zawczasu zebrane przez gospodynie, wszystko...

Była sobie kiedyś mała miejscowość, która przez długi czas nie miała żadnej nazwy. Mieszkało w niej wielu życzliwych ludzi. Każdy z każdym żył w zgodzie. Każdy każdemu pomagał. Mieszkańcy wiele lat temu wspólnymi siłami wybudowali sobie w swojej miejscowości piękny mur. Twierdzili, że to będzie chluba ich wsi. Wielu ludzi wylewało z siebie poty, tworząc to dzieło. Ale nikt nie żałował ani jednej minuty, którą poświęcił na budowanie tego oto muru. Zajęło im to ponad miesiąc, ale w końcu skończyli. Powstał piękny mur, na cześć którego wieś nazwano Murzasichle. Mieszkańcy byli zachwyceni, bo nie dość, że postawili piękny mur to do tego dzięki temu ich wieś zyskała piękną nazwę.

Była sobie kiedyś mała miejscowość, która przez długi czas nie miała żadnej nazwy. Mieszkało w niej wielu życzliwych ludzi. Każdy z każdym żył w zgodzie. Każdy każdemu pomagał. Mieszkańcy wiele lat temu wspólnymi siłami wybudowali sobie w swojej miejscowości piękny mur. Twierdzili, że to będzie chluba ich wsi. Wielu ludzi wylewało z siebie poty, tworząc to dzieło. Ale nikt...

W niewielkiej wsi, na południu Polski, żyło sobie kilka rodzin. Ich życie było spokojne, jednak ten ład i porządek kiedyś musiał się zakończyć.
Miało to miejsce w pewien słoneczny, gorący dzień. Ludzie postanowili zorganizować przyjęcie. W tym celu każdy z osadników wziął ze sobą ze swego domostwa jakiś poczęstunek oraz dzban wina. Mieszkańcy bardzo zadowoleni ze swego pomysłu w pełni oddali się przyjemnością biesiadowania.
Nie zauważyli nawet braku jednego z przyjaciół na ich wspaniałej uczcie. Tymczasem ten, nie mając ochoty na zabawę postanowił zostać w swej chatce. Niespodziewanie spostrzegł zza okna chmurę dymu. Czym prędzej wyszedł sprawdzić skąd ów pochodzi, i jakież było jego zdziwienie gdy zauważył las cały pokryty ogniem. Z przerażeniem pobiegł w stronę biesiady, żeby tylko poinformować pozostałych o całym zdarzeniu.
Gdy tylko ujrzał przed sobą swych przyjaciół, to nie zważając na to, że wciąż dzieli ich ogromna odległość, zaczął nawoływać:
- Pali się! Pali się! Bór za Szychlem! – krzyczał. Jednak wszyscy byli już bardzo pijani i nie rozumieli co krzyczy do nich ich towarzysz.
- Co on bredzi? Buraszykle? – szeptali do siebie
- Nie! On woła Murzasichle! – zawołał drugi. – Na pewno tak. Murzasichle! Murzasichle!
Jednak wkrótce dowiedzieli się, że chodziło o to, że pali się bór za domem jednego z nich – Mietka Szychla i czym prędzej pobiegli gasić ogień, a kilka dni po tym incydencie wieś, w której żyli nazwali MURZASICHLE. Na cześć tego wydarzenia.

W niewielkiej wsi, na południu Polski, żyło sobie kilka rodzin. Ich życie było spokojne, jednak ten ład i porządek kiedyś musiał się zakończyć.
Miało to miejsce w pewien słoneczny, gorący dzień. Ludzie postanowili zorganizować przyjęcie. W tym celu każdy z osadników wziął ze sobą ze swego domostwa jakiś poczęstunek oraz dzban wina. Mieszkańcy bardzo zadowoleni ze swego...

Dawno, dawno temu kiedy Słowianie nie wiedzieli jeszcze co to wódka było sobie trzech braci: Lech, Czech i Rus. Działo się to jeszcze przed założeniem Gniezna i zjednoczeniem Polan. Wędrowali oni ze swoimi ludźmi w poszukiwaniu miejsca do osiedlenia się.
Dotarli do wioski bez nazwy, jej wodzem był stary góral. Jego wnuk był człowiekiem mądrym i rozważnym. Dogadał się z braćmi, iż w zamian za ich złoto przyrządzi im płyn dający odwagę, który pomoże zwyciężyć im wszystkich wrogów.
Gdy płyn był już przyrządzony, żaden z braci nie chciał go spróbować. W końcu zdecydował się na to dzielny Rus. Wypił spory kubek.
Bracia dopytywali się czy działa. Odparł im: "Tak, musimy to kupić". I kupili. Ale czas im było w drogę i dwaj bracia zakrzyknęli:
- Jedziemy bracie!
- Murzasichlu!
- Co?
- Musza siuchu!
- Co?
- Musze siku!
Rus oparł się o drzewo i spełnił potrzebę. Od tamtej pory wieś nosiła nazwę Murzasichlu.

Dawno, dawno temu kiedy Słowianie nie wiedzieli jeszcze co to wódka było sobie trzech braci: Lech, Czech i Rus. Działo się to jeszcze przed założeniem Gniezna i zjednoczeniem Polan. Wędrowali oni ze swoimi ludźmi w poszukiwaniu miejsca do osiedlenia się.
Dotarli do wioski bez nazwy, jej wodzem był stary góral. Jego wnuk był człowiekiem mądrym i rozważnym. Dogadał się z...

Śleboda[bookLink]178742|Śleboda[/bookLink]

Śleboda[bookLink]178742|Śleboda[/bookLink]

 [bookCover]178742|Śleboda[/bookCover]