Największe wrażenie wywarł na mnie Neville pod koniec ostatniej części.
Szalona była Bellatrix, ale w negatywnym tego słowa znaczeniu.
Moje serce podbił Cedrik.
:)

Największe wrażenie wywarł na mnie Neville pod koniec ostatniej części.
Szalona była Bellatrix, ale w negatywnym tego słowa znaczeniu.
Moje serce podbił Cedrik.
:)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Najbardziej lubię Draco. Najwięcej osób Harry, Ron i Hermiona, a ja nie. Jego zachowania wydawały mi się naturalne i większość osób na jego miejscu zachowywałaby się podobnie.

Najbardziej lubię Draco. Najwięcej osób Harry, Ron i Hermiona, a ja nie. Jego zachowania wydawały mi się naturalne i większość osób na jego miejscu zachowywałaby się podobnie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Po lekturze ostatniej części stwierdzam, że najbardziej lubię Snape'a, chociaż konsekwentnie go nienawidziłam przez wszystkie 6 tomów. Postać tragiczna. Wielowymiarowa. Szczerze oddana. Dobrze, że w późniejszych tomach Rowling w końcu zerwała z dzieleniem bohaterów na tych jednoznacznie "dobrych" i "złych". W "Księciu Półkrwi" po raz pierwszy pomyślałam także cieplej o Malfoy'u
Uwielbiam też Albusa Dumbledore'a. Za jego mądrość, za to, że przez wszystkie części zastępował Harry'emu ojca. Za jego trudna przeszłość. Za "cytrynowe dropsy"...
Poza tym Remus Lupin bliźniacy Fred & George i Lily ( jej miłość do syna- piękna).
Ach, lubię jeszcze Lunę. Postać może trochę stuknięta, ale za to odważna, gotowa do największych poświęceń i szczerze oddana ojcu. No i sporo w życiu przeszła. Nevile też był w porządku. I MCGonagall.

A kogo nie lubiłam? Samego Pottera. Czasami zachowywał się jak dzieciak, działał impulsywnie, niewiele myśląc o konsekwencjach. Wydawało mu się, ze jest nie wiadomo kim, a tak naprawdę swoje "zwycięstwa" zawdzięczał albo szczęściu albo komuś innemu. Był słaby. I miał swojego ojca za ósmy cud świata. A właśnie... James Potter! Też mnie irytował, taki pyszałkowaty koleś, który lubił ponabijać się ze słabszych.
Hermiona też była irytująca z tymi swoimi ciągłymi mądrościami, obsesją na punkcie pouczania innych i pokazywania czego to ona nie potrafi.
Oczywiście nie znosiłam Umbirdge, Bellatrix, Dursleyów, Cho Chang, ale to dość oczywiste.

Po lekturze ostatniej części stwierdzam, że najbardziej lubię Snape'a, chociaż konsekwentnie go nienawidziłam przez wszystkie 6 tomów. Postać tragiczna. Wielowymiarowa. Szczerze oddana. Dobrze, że w późniejszych tomach Rowling w końcu zerwała z dzieleniem bohaterów na tych jednoznacznie "dobrych" i "złych". W "Księciu Półkrwi" po raz pierwszy pomyślałam także cieplej o...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

O rany, większość postaci z serii jest doprawdy cudowna. Nie są płascy, bezsensowni, wszyscy tacy sami. Uwielbiam wszystkich członków Zakonu Feniksa, Lunę, Rona, Hermionę, Neville'a, Freda, George'a. Sam Harry wbrew wszelkiej logice wydaje mi się jednym z mniej ciekawych bohaterów, ale trudno go nie kochać, w końcu to Harry. :) Śmierciożercy mimo powszechnego niedocenienia też są genialnymi postaciami, spójrzmy chociaż na taką Bellatriks albo Narcyzę.
Ale takim moim ulubieńcem jest od pierwszej części Draco, mimo że uważam, że nie do końca wykorzystany został drzemiący w nim potencjał.

Znienawidzeni, albo tacy, do których po prostu nie pałam sympatią: oczywiście Umbridge, Greyback, Rita Skeeter, Horacy Slughorn.

O rany, większość postaci z serii jest doprawdy cudowna. Nie są płascy, bezsensowni, wszyscy tacy sami. Uwielbiam wszystkich członków Zakonu Feniksa, Lunę, Rona, Hermionę, Neville'a, Freda, George'a. Sam Harry wbrew wszelkiej logice wydaje mi się jednym z mniej ciekawych bohaterów, ale trudno go nie kochać, w końcu to Harry. :) Śmierciożercy mimo powszechnego niedocenienia...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Boimi ulubionymi bohateram są Draco, Severus, Luna, Fred i George i Bellatrix, każdy z nich przekazał jakąś mądrość. Draco pokazuje że ambicje rodziców żle działają na dzieci, Severus że miłość potrafi ranić i trzeba za nią cierpieć, Luna że trzeba być sobą nawet jeżeli inni będą mieć Cię za dziwaka, bliżniak że trzeba cieszyć się życiem i zawsze być wesołym, Bellatrix że nie ważne po której stronie jesteś musisz być wierna. Bella podbija serce tym szaleństwem które zostało po Azkabanie.
Z jekiegoś powodu najbardziej nie lubie Dumbledora i Cho. Albus mim o że był dobry, chodował Harrego " jak świniaka na rzeź". Do Cho jestem z jekiegoś powodu uprzedzona i nie lubie jej od pierwszej wzmianki o niej. :D

Boimi ulubionymi bohateram są Draco, Severus, Luna, Fred i George i Bellatrix, każdy z nich przekazał jakąś mądrość. Draco pokazuje że ambicje rodziców żle działają na dzieci, Severus że miłość potrafi ranić i trzeba za nią cierpieć, Luna że trzeba być sobą nawet jeżeli inni będą mieć Cię za dziwaka, bliżniak że trzeba cieszyć się życiem i zawsze być wesołym, Bellatrix że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Postacie książkowe można lubić na wiele sposobów, ja wyróżniam szczególnie dwa z nich. Pierwszy rodzaj bohaterów, których lubię, to ci, których uważam za, powiedzmy, "porządnych ludzi", w zasadzie nie tylko ludzi, po prostu osoby, na których przyjaźni, gdybym je kiedykolwiek spotkała, by mi zależało, takie które podziwiam lub te podobne trochę do mnie (moich wyobrażeń o mnie), o podobnych do moich poglądach, niewzruszonych zasadach itd; w tym przypadku lubię nie tyle postać literacką, co osobę.
Drugim rodzajem są postacie, które lubię za ich miejsce w książce, za to jak dobrze są napisane, jak ich osoby napędzają fabułę lub wprowadzają elementy humorystyczne, grozę czy cokolwiek innego; są to postacie, które lubię nie za ich charakter, ale za sposób ich przedstawienia, ich wiarygodność i odpowiednie wypełnianie przeznaczonej im w utworze roli - mogą być dobre, mogą złe, mogą głupie, byleby były dobrze napisane i na właściwym dla nich miejscu.

To teraz do rzeczy:
Osób, które w zasadzie lubię, jest w tych książkach sporo, w końcu zwykle lubi się większość bohaterów pozytywnych, głównych i nie tylko, i to nawet jeśli czasem nas wkurzają, ale po to są przecież napisani, żebyśmy ich lubili. Bardziej niż resztę lubię spośród nich Neville'a, Syriusza, McGonagall i Lupina, ale tylko jako nauczyciela i przyjaciela, bo już w kontaktach z płcią przeciwną to okazał się palantem.
Co do Dumbledore'a nie mogę się zdecydować - z jednej strony dobry, mądry i jaki wspaniały plan opracował i w zasadzie nie szukał uznania czy zrozumienia, po prostu robił swoje, ale z drugiej strony zbyt nieuczciwie postępował czasami z ludźmi, może nie zawsze mógł wszystko powiedzieć nie psując planu, ale mówił stanowczo za mało, wymagał lojalności nie dając nic w zamian, traktował innych za bardzo z góry, może nie zadzierał nosa, ale traktował wszystkich bardziej po ojcowsku niż po partnersku, choć nie zawsze było to uzasadnione, taka postawa: "zaufaj mi, bo ja mam rację, a ty nic nie wiesz, więc rob jak ci powiem, to wszystko będzie dobrze", fuj! I jeszcze ten jego plan niby taki genialny, ale jeśli choć chwilę pomyśleć, to okazuje się, że udało się w zasadzie fartem, mogło się zawalić w tylu różnych momentach i na tyle sposobów, że udać się po prostu nie powinno. A o żadnym planie awaryjnym nie było w ogóle mowy, wszystko postawione na jedną kartę, mimo że nie było to w żaden (poza fabularnym) sensowny sposób uzasadnione, żadnego istotnego i działającego przeznaczenia, żadnej jedynej możliwej drogi do zwycięstwa, po prostu droga najlepsza, ale nie jedyna, a Dumbledore po prostu skreślił wszystkie pozostałe nie pozostawiając nikogo w odwodzie, żadnej ostatniej woli ani uśpionego agenta, po prostu nic. Chyba, że czegoś nie wiemy, ale tak jak zostało to napisane to wygląda na bardzo optymistyczne i zwyczajnie głupie podejście do sprawy.
Trójkę głównych bohaterów darzę oczywiście sympatią, ale niczym szczególnym mnie nie zachwycili, bohaterowie zwyczajni i wręcz schematyczni, głupi ile trzeba, żeby czytelnik nie poczuł się od nich gorszy ani nie uznał ich za nierealne ideały, różni ile trzeba, żeby każdy znalazł coś dla siebie, dowcipni, żałośni i śmieszni w stopniu zapewniającym dobrą rozrywkę nawet wtedy, gdy bliźniaków i Irytka chwilowo nie da się wpleść w fabułę, dobrzy, szlachetni i bohaterscy akurat na tyle, żebyśmy musieli im kibicować. Schemat doprowadzony do ideału.


Teraz ci, których lubię za rzetelne i wiarygodne wykonywanie przeznaczonych im zadań:
Fred, George, Irytek, Lee Jordan - po prostu za całokształt.
Zgredek, Stworek, nieco mniej Mrużka - każde za co innego, głównie za różne pojęcie lojalności i ogólny komizm postaci.
Tom Marvolo Riddle i w nieco mniejszym stopniu Voldemort - za dość sensowne i względnie wiarygodne zło, zrodzone ze strachu i logicznie się rozwijające, znacznie lepsze od prostej chęci niszczenia, sprowadzania na wszystkich nieszczęścia lub panowania nad światem bez żadnej konkretnej motywacji.
Bellatrix Lestrange, Barty Crouch jr. - za lojalność i konsekwencję.
Severus Snape - za determinację, wytrwałość, stałość i skuteczność. Za wiarygodne przedstawienie postaci. Nie za miłość ani wątpliwej jakości dobro.
Hagrid - bo jest sympatyczny, z jednej strony dobry, lojalny, rzetelny, z drugiej śmieszny, czasem wręcz żałosny.
Malfoyowie - za wiarygodne przedstawienie ludzi “lepszych od pospólstwa”, do tego wplątanych (częściowo na własne życzenie) w sytuację, która ich przerasta, zmuszonych mierzyć się z konsekwencjami swoich decyzji.
Chwilowo nie pamiętam więcej, kolejni są albo mniej dla mnie ważni, albo zajmują mniej miejsca w książce i mimo bycia ciekawymi postaciami giną po prostu w tle.

Nie podobały mi się postacie przerysowane, wręcz karykaturalne: Dursleyowie, Lovegoodowie, Crabbe i Goyle, Pansy Parkinson, Sybil Trelawney, mnóstwo nieistotnych, jednowymiarowych postaci z tła.


Kompletnie nie rozumiem wszystkich zachwyconych Snapem i jego nagle odkrytym na koniec dobrem. Ludzie, obudźcie się! Co w nim niby było dobrego? Miłość do Lily? No żeż taka miłość jakoś zupełnie do mnie nie przemawia. “Patrzeć w tym samym kierunku” rozumiem. Ale gapić się w ukochaną jak w obraz i w ogóle nie przejmować się jej poglądami, uczuciami, w ogóle czymkolwiek, zupełnie wbrew niej zostać sk......em, a potem się dziwić i mieć pretensje, że wybrała innego? Przecież już od najwcześniejszego dzieciństwa był palantem pożądającym bo ja wiem czego? mocy? potęgi? może uznania? do tego zafascynowanym czarną magią i ogólnie złem. Jego stosunek do Lily trudno w ogóle nazwać miłością, może było to pożądanie, trochę bardziej pasuje mi chęć posiadania doprowadzona do poziomu obsesji. A całe jego późniejsze “dobro” jest w zasadzie obsesyjnym dążeniem do zemsty i tylko częściowo, w kwestii chronienia syna tzw. ukochanej, robieniem sobie dobrze poprzez wmawianie sobie, że wypełnia się życzenia rzeczonej ukochanej i swoje wobec niej obowiązki. Trzeba było postępować właściwie wcześniej, nie byłoby tylu problemów! A tak sam był sobie winien, sam doprowadził do śmierci Lily, ogólnie był draniem, którego nie obchodziło nic poza nim samym i “ukochaną”, a potem całe życie poświęcił zwalczaniu zła nie z powodu jakiejś wewnętrznej potrzeby czynienia dobra, tylko po prostu z zemsty. Trzeba mu przyznać, że był wytrwały i skuteczny. Może odważny, choć nie wiem, czy jest odwagą narażanie się w sytuacji, kiedy przestało już delikwentowi w ogóle zależeć na życiu i w zasadzie był gotów się zabić. Ale na pewno nie był dobry i niczym sobie nie zasłużył na moją sympatię ani tym bardziej uznanie. Gdybym kiedykolwiek taką osobę spotkała, na pewno bym jej nie zaufała ani nie polubiła. Mogłabym co najwyżej zaufać, że postąpi zgodnie z przewidywaniami, bo zachowania ludzi konsekwentnych w swoich obsesjach zwykle łatwo przewidywać. I tylko tyle.

Postacie książkowe można lubić na wiele sposobów, ja wyróżniam szczególnie dwa z nich. Pierwszy rodzaj bohaterów, których lubię, to ci, których uważam za, powiedzmy, "porządnych ludzi", w zasadzie nie tylko ludzi, po prostu osoby, na których przyjaźni, gdybym je kiedykolwiek spotkała, by mi zależało, takie które podziwiam lub te podobne trochę do mnie (moich wyobrażeń o...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najbardziej lubię Snape'a. Poza tym: Hermiona, Luna, bliźniacy, Zgredek, Syriusz no i jeszcze Irytek :)

Najbardziej lubię Snape'a. Poza tym: Hermiona, Luna, bliźniacy, Zgredek, Syriusz no i jeszcze Irytek :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A nikt nie lubi Rona Weasley'a? Ja go uwielbiam!:) No i jeszcze Zgreden skradł moje serce...

A nikt nie lubi Rona Weasley'a? Ja go uwielbiam!:) No i jeszcze Zgreden skradł moje serce...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post